Deze keer, midden in de vakantie, heb ik even geen commentaar. Niet op de situatie in christelijk Nederland en ook niet op de situatie in de wereld. Een moment van bezinning, om de Here te zoeken in de stilte van de zomer en nieuwe kracht en visie te ontvangen.
Ik las over Elia. Wat een Godsman was dat! En toch zegt Jakobus 5 dat Elia een mens van gelijke bewegingen was als wij. Hij sprak dat het niet zou regenen in Israël, en het regende drie jaar en zes maanden niet. Elia sprak en God deed het.
Die drie jaar en zes maanden moest Elia zich verbergen voor Achab en Izebel. Eerst bij de beek Krith en later bij de weduwe in Zarfath. En de Here zorgde voor hem, zoals Hij ook voor ons zal zorgen als de nood groot is en we ons vertrouwen op Hem alleen stellen.
Later volgt de geschiedenis met de Baäl-priesters. Elia’s God bewijst machtiger te zijn dan Baäl. En na die geweldige overwinning op de Karmel bidt Elia om regen. ‘Here God, de drieënhalf jaar zijn voorbij, er moet nu wel regen komen,’ zo zal hij misschien wel gebeden hebben. En zijn geloof wordt danig op de proef gesteld. Maar de Here hoort zijn gebed en geeft overvloedige regen.
Nu zou je toch denken dat Elia zich wel weer in het openbaar durft te vertonen. Zijn God heeft immers krachtig bewezen de levende God te zijn. Maar juist op dit moment, na deze geweldige geestelijke overwinning, stort Elia totaal in. En reken er maar op dat de satan woedend was op Elia, na de dood van al zijn Baäl-priesters, en zeker zou proberen hem zo snel mogelijk uit te schakelen.
Als Elia hoort dat Izebel hem de volgende dag wil doden, vlucht hij naar Berseba. Hij trekt de woestijn in, kruipt onder een bremstruik en wil daar sterven. ‘Het is genoeg! Neem nu Here, mijn leven, want ik ben niet beter dan mijn vaderen’ (1 Kon. 19:4).
Ik weet niet of u dit soort gevoelens herkent. Elia is echt niet de enige die zo door matheid en moeheid overvallen wordt. Na een geestelijk hoogtepunt, waarin je misschien wel hebt ervaren dat God bij je was, voor je streed of je misschien wel door het water of het vuur droeg (Jes. 43), kan het plotseling geestelijk donker worden in je leven.
De Here ziet Zijn knecht Elia en ontfermt Zich over hem. Hij veroordeelt hem niet. Hij weet dat Elia rust en voedsel nodig heeft. Een engel raakt hem aan en zegt: ‘Sta op, eet.’ Dan ziet Elia een koek en een kruik water. Als hij, nadat hij gegeten en gedronken heeft, weer in slaap is gevallen, maakt de engel des Heren hem weer wakker en zegt: ‘Sta op, eet, want de reis zou voor u te ver zijn.’ Hij eet en drinkt en ontvangt daaruit zoveel kracht van God Zelf dat hij er veertig dagen en veertig nachten op vooruit kan, tot hij bij de berg Gods, de Horeb komt. Daar openbaart de Here Zich aan hem, in het suizen van een zachte koelte en krijgt hij nieuwe taken en opdrachten.
Even geen commentaar, schreef ik, omdat het mijn verlangen is om evenals Elia van de Here nieuwe kracht en nieuwe visie te ontvangen om in Zijn kracht verder te gaan en bruikbaar te zijn voor Hem. Zo’n periode van rust en bezinning wens ik ook u in deze zomerperiode toe.
Dirk van Genderen
Geplaatst op dinsdag 17 maart 2009 om 10:29