Enkele weken geleden heb ik u meegenomen in mijn overwegingen betreffende mijn commentaren in ‘Visie’. Daar heb ik zoveel reacties op gekregen, dat ik niet in staat ben ze allemaal te beantwoorden. Weet wel, dat uw – veelal bemoedigende – reacties zeer gewaardeerd worden.

Op een gegeven moment heb ik in dat commentaar het woord bewogenheid gebruikt. Ook al zou een commentaar een pittige boodschap bevatten, dan nog moet er bewogenheid in doorklinken.
Daaraan moest ik weer denken toen ik Matteüs 23:37 las. De Here Jezus staat daar op de Olijfberg en overziet Jeruzalem. Hoe vaak heeft Hij haar kinderen al bijeen willen verzamelen zoals een hen haar kuikens, maar ze hebben niet gewild. Wat klinkt hier een bewogenheid van de Heiland in door, dat Hij hun als het ware nog een keer oproept tot bekering op het moment dat Hij ook het oordeel aankondigt over Jeruzalem.

Zou dit niet een voorbeeld moeten zijn voor al onze voorgangers en predikanten? Is het niet hun eerste opdracht om de mensen bij de Here Jezus te brengen? Dat de voorgangers op hun knieën liggen voor God om van Hem een boodschap te ontvangen, die de harten van de mensen zal raken. Zoals Paulus ooit. Leest u 2 Korintiërs 5 maar eens, waar hij schrijft dat hij de Korintiërs tracht te bewegen tot het geloof, omdat hij weet hoezeer de Here te vrezen is.
Een voorganger die de ernst hiervan niet inziet, kan maar beter stoppen met het voorgaan in samenkomsten. Er staat immers veel op het spel voor allen die zijn boodschap horen: leven of dood, hemel of hel.
Dit leven is beslissend voor het leven na dit leven. De Bijbel zegt duidelijk dat zowel de hemel als de hel eeuwig zijn. Door mooie praatjes en zogenaamde wonderen en tekenen komt er geen mens in de hemel. Maar wel door bekering en geloof in de Here Jezus Christus. Hij alleen is de Weg, de Waarheid en het Leven.
En dan komt het moment dat de balans moet worden opgemaakt. Net als de Here Jezus deed op de Olijfberg over Jeruzalem. Zijn conclusie was helder: ‘Gij hebt niet gewild.’

Hoe is dat in onze kerken en gemeenten? Gaan wij er niet te gemakkelijk vanuit dat iedereen, of in elk geval de meeste mensen, geloven en dus wel behouden zullen worden en in de hemel zullen komen? Ik vrees van wel. Het zou wel eens kunnen zijn dat er een aanzienlijk deel van de kerkgangers nog niet gered is. En wel zeker geldt dit ook voor een deel van de Visie-lezers.
In een eerder commentaar riep ik op om de geesten te beproeven of ze uit God zijn. Maar we worden ook opgeroepen onszelf te beproeven, te onderzoeken, of we in het geloof zijn, of Jezus Christus wel in ons is (2 Korintiërs 13:5). Het is beter dat nu te doen, dan er eenmaal achter te komen dat we niet in Hem waren. Dan is het voor eeuwig te laat.
Het feit dat u misschien eenmaal een gebed van iemand hebt nagebeden, een zogenaamd zondaarsgebed, is geen garantie dat u ook werkelijk gelooft. Nergens lees ik zoiets in de Bijbel. Wel klinkt telkens de oproep tot bekering en geloof in de Here Jezus Christus.
Laten we eerlijk zijn tegenover onszelf. Weet dat God niet wil dat er ook maar iemand verloren gaat, maar dat iedereen tot bekering komt (2 Petrus 3:9). Laat u met God verzoenen!

Dirk van Genderen