De afgelopen jaren heb ik steeds meer ontdekt dat kerkmuren maar betrekkelijk zijn, hoewel wij ons er soms erg druk over maken. Ik vermoed dat kerkmuren in Gods ogen minder belangrijk zijn dan in onze ogen. Dat mag ons wel wat bescheidener maken.
Op de vraag van de Here Jezus wie Zijn broeders en zusters zijn, volgt een antwoord dat wij wel eens goed tot ons door mogen laten dringen. Het gaat er niet in de eerste plaats om van welke kerk of gemeente we lid zijn, maar of we de wil van God doen (Marcus 3:31-35).
En wat is de wil van God? In Lucas 8:21 gaat het in iets andere bewoordingen over deze zelfde vraag. Daar is het antwoord: ‘Ieder die het Woord van God hoort en doet.’
Ik heb mogen ontdekken dat in tal van kerken en gemeenten gelovigen te vinden zijn, met wie ik me van harte één voel. Het heeft mij geestelijk zeer verrijkt velen van hen te hebben ontmoet. Dan vallen kerkmuren weg. Dan vraag je niet: ‘Tot welke kerk of gemeente behoor je’, maar dan ervaar je eenheid door het geloof in de Here Jezus Christus. Dan zoek je niet naar wat je van elkaar scheidt, maar kun je van elkaar leren en elkaar ontmoeten aan de voet van het kruis van de Here Jezus. En dan ga je samen met alle heiligen meer begrijpen van de liefde van Christus die de kennis te boven gaat (Efeze 3:18).
Steeds weer zie ik Johannes 17 werkelijkheid worden. In dat hoofdstuk, wat ik een van de mooiste gedeelten uit de hele Bijbel vind, vraagt de Here Jezus Zijn Vader om ‘eenheid van hen die in Mij geloven’. Het is Gods opdracht om één te zijn, tegelijk ervaar ik steeds weer dat het ook Zijn geschenk is.
Naar de toekomst toe verwacht ik dat deze eenheid steeds belangrijker wordt. Omdat we elkaar meer nodig zullen hebben. Soms spreek ik mensen die zich in hun gemeenten – geestelijk – erg alleen voelen. En die bemoedigd worden door bij voorbeeld het lezen van een commentaar als dit. Laten we dat niet onderschatten.
Daar komt nog iets bij. Het is niet vanzelfsprekend dat wij de vrijheid zullen behouden om in het openbaar uit te kunnen blijven komen voor ons geloof. Nu al merk je dat heftige reacties op je af kunnen komen wanneer je er bijvoorbeeld publiekelijk voor uit komt dat je gelooft dat God de schepping heeft voltooid in zes dagen van 24 uur, omdat je vast wilt blijven houden aan wat de Bijbel erover zegt. Ditzelfde kan gebeuren wanneer je slechts de Bijbel na wilt spreken over het praktiseren van homoseksualiteit.
We zullen steeds meer op elkaar aangewezen zijn, tot welke kerk of gemeente we ook behoren. Wellicht moeten we in de toekomst op zoek gaan naar wegen om die verbondenheid met elkaar meer vorm te geven. Dat kan via internetsites, via bladen, omroepen en misschien wel regionale bijeenkomsten of andere initiatieven.
Laten we elkaar echter niet in de put praten. Gods Rijk komt. We hebben een machtig God, Die ons Zijn Woord en Zijn Geest gegeven heeft om in dit leven al meer dan overwinnaars te zijn door de Here Jezus, Die ons heeft liefgehad (Romeinen 8:37). Niets kan ons scheiden van de liefde van God, die is in Christus Jezus, onze Here.
Dirk van Genderen
Geplaatst op donderdag 4 december 2008 om 0:17
Bedankt voor dit warme bemoedigende inhoudsvolle commentaar.Gelukkig gebruikt God de media op een effectieve manier, waardoor we nu toch de commentaren kunnen lezen die we in Visie moeten missen.
Natuurlijk schuilen we in eerste instantie bij de Allerhoogste, maar in de toekomst zeker ook bij elkaar naar ik hoop.Nu al merk je voelbaar dat je mening als Christen niet gewaardeerd wordt, je gehaat en belachelijk gevonden wordt als je voor je geloof in Jezus Christus uitkomt! Ik denk dat naarmate de ‘tijd’ nadert, we meer alert moeten zijn op elkaar en inderdaad naar wegen moeten zoeken om als Christen ook bij elkaar te kunnen ‘schuilen’ We zullen elkaar in deze eindtijd steeds meer nodig hebben. Mijn gebed is dat we onverdeeld een eenheid zullen vormen in Christus Jezus en dat de onderlinge liefde zal toenemen en we onze huizen gastvrij voor elkaar open zullen stellen om samen te bidden en de Here te loven en te prijzen tot Hij komt!
Geplaatst op dinsdag 9 december 2008 om 19:51
Beste Dirk,
ik ben zo vrij om je voornaam te noemen, omdat je zo ook in de Visie stond;We vonden het heel erg jammer dat we je commentaren in deVisie niet meer konden lezen;wat bijzonder dat het nu ook zo kan! We mogen dat toch ook zien als een stukje genade van God dat hij je dit zo schenkt!
Al gaat Hij voor ons soms onbegrijpelijke wegen!
met een hartelijke groet Aly Groenendijk-Mourik.
Geplaatst op woensdag 10 december 2008 om 7:03
Geliefde broeder Dirk,
Geweldig, dat ik je goede beschouwingen nu op internet kan lezen, net als nu ook mijn vrouw doet.
Je commentaren achterin de Visie werden bij ons in de gemeente zo nu en dan ook aangehaald in de prediking.
Ik wens je Gods zegen en genezing toe. De Almachtige heeft mij diverse keren genezing geschonken. Ik bid voor je !
Je broeder Jan Willem