Vanwege een probleem bij de verzending via de e-mail, zet ik de nieuwsbrief deze week op de site. Iedereen kan zo een keer kennismaken met de nieuwsbrief. U kunt zich nog steeds gratis aanmelden, dan krijgt u ’em voortaan ook elke week toegestuurd.

NIEUWSBRIEF 24 JANUARI 2009, nummer 4

Beste lezers,

Er is weer veel gebeurd de afgelopen week. De strijd in Gaza is gestopt. Amerika heeft een nieuwe president. In België vond een afschuwelijk bloedbad plaats in een kinderopvangcentrum. En de financiële crisis noemt steeds ernstiger vormen aan. Zomaar een greep uit het nieuws.
En misschien is er de afgelopen week in uw persoonlijke leven ook wel heel veel gebeurd, wat het nieuws niet haalt, maar wat wel heel ingrijpend kan zijn.

Obama
Er wordt naar Obama gekeken alsof Hij de messias is. Wat een verrassing en schrik in veel opzichten zal het dan zijn wanneer de echte Messias zal komen om Zijn rijk van vrede en gerechtigheid op te richten. Laten we niet vergeten ook voor Obama te bidden.
Zelf ben ik niet onverdeeld enthousiast over Obama. Een van zijn eerste daden was dat hij afstand nam van het prolifestandpunt van Bush en koos voor een proabortusbeleid. Slechts 5 minuten na zijn beëdiging was dit al aangepast op de website van het Witte Huis. De vrijheid van de vrouw om te kiezen voor abortus wil hij tot ‘prioriteit van het beleid’ maken.
Ook het beleid aangaande homoseksualiteit zal sterk veranderen onder Obama. Zijn website meldt dat hij zich zal inzetten voor het herroepen van de wet die verbiedt het homohuwelijk van buitenlanders te erkennen. Verder neemt Obama stelling tegen de plannen om in de grondwet vast te leggen dat het huwelijk een verbintenis is tussen een man en een vrouw. Ook heeft hij groen licht gegeven aan stamcelonderzoek met menselijke embryo’s.
Sommigen wijzen erop dat een bepaalde opmerking van hem richting de moslimwereld nogal raadselachtig klinkt. Hij zei te willen zoeken naar een nieuwe weg voorwaarts, gebaseerd op gezamenlijke interesses en wederzijds respect.

Israël
De strijd in Gaza is beëindigd. Alle Israëlische troepen hebben het gebied weer verlaten en de raketbeschietingen vanuit Gaza op Israël zijn gelukkig gestopt. De komende weken zal er in Gaza worden onderzocht hoe Israël en Hamas de strijd hebben uitgevochten. Zijn er oorlogsmisdaden gepleegd? Opmerkelijk was het bericht gisteren van een journalist in Gaza die stelt dat het aantal doden dat door Hamas is genoemd, wellicht veel te hoog is.

Op 10 februari gaat Israël naar de stembus. Ik wil u vragen daarvoor te bidden. Dat de uitslag goed zal zijn voor land en volk. Israël heeft behoefte aan een duidelijk en krachtig leiderschap, ja meer nog, aan een leider die zich afhankelijk zal weten van God.

Nieuw commentaar
De afgelopen week heb ik weer een nieuw commentaar op de site gezet: ‘Tekort aan predikanten en voorgangers’[1]. Ik signaleer dat er in diverse kerken een tekort aan voorgangers aan het ontstaan is. Nogal wat gemeenten zijn al langere tijd vacant. Ik ken een gemeente die al lange tijd vacant is, waar binnenkort voor de tweede keer een bidstond wordt gehouden. Tot wie kunnen we in zo’n situatie beter de toevlucht nemen dan tot de Here God zelf.

Ik werp de vraag op of een van de oorzaken van het tekort zou kunnen zijn dat we vergeten zijn de Here te bidden of Hij nieuwe arbeiders wil roepen en zenden.
Hier komt bij dat in de kerken wel hele hoge eisen worden gesteld aan iemand die predikant wil worden. Hij moet dan eerst wel een universitaire opleiding volgen en voor wie dat te hoog gegrepen is, gaat de deur naar het predikantschap op slot, hoezeer zo iemand zich door de Here geroepen kan voelen. Dan zijn er in de evangelische wereld meer mogelijkheden om het Woord te verkondigen voor mensen die zich daartoe geroepen weten, maar geen theologische opleiding op universitair niveau hebben gevolgd.
Verder constateer ik dat gemeenteleden soms wel heel veel kritiek op hun voorgangers hebben. Laten we maar eens vaker voor hen op de knieën gaan.

GOED NIEUWS
Ook nu weer deze rubriek ter bemoediging, met vandaag een lang bericht.

Wonderen in Israël

Misschien hebt u hier al iets over gelezen, maar onderstaand – ingekort – getuigenis is zeer de moeite waard. U kunt het originele verhaal van Dena Gewanter uit Kiriat Yam vinden op www.israpundit.com/2008/?p=8204[2]
Omdat de strijd inmiddels achter de rug is, heb ik de tekst hier en daar in de verleden tijd gezet. Ik heb gebruik gemaakt van enkele vertaalde versies die ik kreeg toegestuurd.

Israël als natie beleeft een verbazingwekkend spiritueel ontwaken als gevolg van het conflict met Hamas. Het is jammer dat de wereld de wonderen niet ziet die zich hier dagelijks voordoen. Israël als natie heeft ervoor gekozen de vrees opzij te gooien voor de veroordeling door andere landen en koos voor haar soevereine recht om de burgers te verdedigen tegen terreur en aanslagen.
De crisis bracht de Joden tot elkaar. Maar liefst 92% van de joodse Israëli’s vond dat de oorlog noodzakelijk was. Niet alleen de linker- en de rechtervleugel van de politiek vonden elkaar, er was ook overeenstemming tussen de verschillende religieuze groeperingen. In gebed riepen de Joden tot de Almachtige voor hun heil, de bescherming en de overwinning op de vijanden. Overal werd opgeroepen tot gebed, iedereen was verenigd in het zoeken van de God van Israël, om de soldaten te beveiligen en te helpen in de overwinning tegen een kwade vijand die heeft gezworen nooit te stoppen totdat Israël als natie is vernietigd.

De soldaten lijken een enorme spirituele honger te hebben. Ze bidden, dragen tzitzit (gebedskwasten) in de strijd en dragen het boek Psalmen met zich mee. De rabbijnen noemen de tzitzit ‘hemelse kogelvrije vesten!’ Tenten als synagogen op het slagveld hadden niet minder dan tien sessies elke ochtend, en werd gemeld dat soldaten die nooit een dienst in de synagoge bijgewoond hebben nu bidden met de tefillim (gebedsriemen). Ze hebben reden God aan te roepen, omdat iedereen zich bewust is van de jaren van voorbereiding door de bloeddorstige Hamas-militanten, en hun verlangen om te doden, te verminken of Israëlische soldaten te ontvoeren. Er zijn dagelijks rapporten van verbazingwekkende wonderen van bescherming en Goddelijke leiding tijdens de strijd.

Het volgende is slechts een enkel voorbeeld: Een Hamas-kaart werd gevonden, met daarop heel duidelijk omschreven de plaatsen van boobytraps, landmijnen en scherpschutterposities. De IDF was in staat om elke installatie die was aangegeven, te vernietigen. Een groot peloton soldaten, dat niet wist dat de school waarin ze op dat moment even rust namen, vol zat met boobytraps, wat ontdekt werd door een soldaat die naar de wc moest, maakte de bommen onklaar zonder dat niemand werd gewond.

Er waren honderden tunnels, verborgen in huizen onder bedden en keukenkasten, allemaal vol met op scherp staande explosieven en munitie, en toch explodeerde er niets als de IDF-soldaten binnenkwamen.
Hoewel er soldaten gewond zijn, gebeurden er ook wonderen. Een jonge man die nog maar kortgeleden uit Engeland naar Israël kwam om te dienen in het leger, was betrokken in een explosie, en werd in de lucht geslingerd. In het ziekenhuis waren de artsen volstrekt verbijsterd toen ze zagen dat een stuk granaatscherf dat compleet door zijn nek was gegaan, de halsslagader had gemist, evenals de halsader en het ruggenmerg op enkele millimeters. Nadat ze de scherf hadden verwijderd, moest alleen nog de wond worden gehecht. Een andere soldaat werd in zijn rug geraakt, maar de kogel miste zijn ruggenmerg en verliet zijn lichaam aan de voorzijde. Een jongen die in ernstige toestand verkeerde, herstelde plotseling en kon weer terug naar zijn vrouw.

Er werd wonder na wonder gemeld, ook in het lokale nieuws. Je hoorde telkens het woord ‘Nes’ (wonder) gebruiken door verslaggevers en omstanders. Een bom kwam net naast een flatgebouw terecht en verdween in een rioolbuis en explodeerde vervolgens ondergronds. Een bejaarde vrouw die zich in een appartement bevond, dat volledig wordt vernield door een bom, wandelde met krassen op haar enkel het gebouw uit. De burgemeester van Beersheva wist op een dag dat hij de school voor een dag moest sluiten. Juist op die dag vernietigde een bom de lege kleuterschool.

Het bejaardencomplex in Nahariya werd getroffen, waarbij de slaapzalen werden vernietigd. Net op dat moment zat iedereen aan het ontbijt, zodat niemand gewond raakte.
Een man verliet met zijn jonge dochter zijn auto en enkele ogenblikken later, toen hij in de schuilkelder zat, werd de auto opgeblazen. Op de televisie vertelde hij dat het een wonder was dat ze nog leefden.

Soortgelijke verhalen zoals deze waren er ook tijdens de tweede Libanon-oorlog. Niemand in het Westen hoorde hiervan. We treuren over de verschrikkelijke verwoesting van de steden in de Gazastrook en de afschuwelijke menselijke tragedies die daar gebeurden, maar de verantwoordelijkheid voor dit lijden en voor de slachtoffers ligt bij de Hamas-leiding. Deze misleide mensen denken dat hun god, Allah, hun de overwinning zal schenken. Maar ze zijn betrokken in een gevecht met de ware God van Abraham, Izaäk en Jacob, wat ze nooit zullen winnen. We leven letterlijk in tijden als die van de Schrift, toen de Here Elisa vertelde over alle plannen van de vijand, totdat ze zich begonnen af te vragen of er een spion in hun gelederen zat.

Er is hoop. Zelfs de ouders van Yoni Natanel, de Israëlische soldaat die werd gedood door eigen vuur, zeiden dat hun zoon stierf ‘voor de heiliging van Gods naam’. Ze vergaven en zegenden hen die per ongeluk hadden gevuurd op zijn eenheid.
De Israëliërs zijn het gewend niet of verkeerd te worden begrepen door de buitenwereld. We worden ons er steeds meer van bewust dat een grotere macht dan wijzelf aan onze kant staat. Wij vervullen onze opdracht om een ‘Licht voor de Naties’ te zijn.

De rest van de volkeren kan de dreiging van Hitler toch niet vergeten zijn, en hoe het Joodse volk bijna was uitgeroeid omdat niemand wilde geloven dat hij werkelijk meende wat hij zei. Het is een strijd tussen duisternis en licht. Gelukkig hebben we een God Die nooit slaapt bij de verdediging van Israël tegen haar vijanden, als Zijn volk tot Hem roept om hulp.

‘En Mijn volk, waarover Mijn Naam is uitgeroepen, verootmoedigt zich en zij bidden en zoeken Mijn aangezicht, en bekeren zich van hun boze wegen, dan zal Ik uit de hemel horen en hun zonde vergeven en hun land herstellen.’ (2 Kronieken 7:14)

Tot zover het aangrijpende relaas van Dena Gewanter. Ik hoop dat u begrijpt dat ik hiermee het leed aan Palestijnse kant niet wil bagatelliseren. Veel onschuldige burgers zijn het slachtoffer geworden van extremisten, voor wie een mensenleven nauwelijks lijkt te tellen.

Tenslotte
Sommige lezers hebben er misschien moeite mee dat ik deze nieuwsbrief op zaterdag verstuur, die zij als de sabbat houden. Wees er echter van overtuigd dat ik u geen aanstoot wil geven.
Allen die op zondag samenkomen wens ik een heel gezegende dienst toe. Laat het ons gebed zijn dat de Naam van de Here Jezus zal worden verheerlijkt en geheiligd.

Van harte wens ik u Gods zegen toe voor de komende week, in al uw omstandigheden.

Dirk van Genderen

www.dirkvangenderen.nl[3]
info@dirkvangenderen.nl[4]

De Engelse site kunt u vinden op: www.dirkvangenderen.com[5]

Als weektekst wil ik u meegeven 2 Korinthe 5:1

Want wij weten, dat, indien de aardse tent, waarin wij wonen, wordt afgebroken, wij een gebouw van God hebben, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis.