‘Als ik zwak ben, dan ben ik machtig’, getuigt Paulus. Zwak in zichzelf, machtig in de Here. En elders merkt hij op: ‘Het Koninkrijk van God bestaat niet in woorden, maar in kracht’. Ik vrees wel eens dat we onze geestelijke zwakheid proberen te verbloemen met verbale kracht. De één denkt het nog beter te weten dan de ander. Kijk maar op tal van christelijke websites – helaas soms ook op deze – en in allerlei christelijke bladen naar de reacties en ingezonden brieven.

‘Ik kwam niet met schittering van woorden of wijsheid u het getuigenis van God brengen,’ schrijft Paulus in 1 Korinthe 2:1. En een paar verzen verderop voegt hij eraan toe: ‘Mijn spreken en mijn prediking kwam niet met meeslepende woorden van wijsheid, maar met betoon van geest en kracht, opdat uw geloof niet zou rusten op wijsheid van mensen, maar op kracht van God’ (1 Korinthe 2:4).
En in vers 2 betuigt hij: ‘Ik had niet besloten iets te weten onder u, dan Jezus Christus en Die gekruisigd.’ Dat was telkens opnieuw zijn centrale boodschap. En die boodschap was geladen met Goddelijke kracht, omdat het Woord van God levend en krachtig is. En waarom bracht hij deze boodschap? ‘Opdat uw geloof niet zou rusten op wijsheid van mensen, maar op kracht van God’ (1 Korinthe 2:5).

Ik kan er naar verlangen dat er meer van Gods kracht aanwezig zal zijn in mijn spreken en schrijven. Dat in de woorden die ik schrijf en spreek, de kracht van God merkbaar is. Natuurlijk blijft het een uitdaging zo te spreken en te schrijven dat mensen het prettig vinden om te lezen en naar te luisteren, maar het komt er op aan dat Gods kracht erin aanwezig is.

Ik verlang er ook naar dat Gods kracht zich openbaart in het schrijven van anderen die de pen opnemen en het woord voeren. We richten de aandacht te vaak op onszelf, op onze eigen meningen en ideeën. En dat brengt lezers en luisteraars niet dichter bij de Here Jezus.
Maar dat gaat niet vanzelf. Dat vraagt om een leven in Gods nabijheid. Om het kennen van de Here Jezus. Om de leiding van de Heilige Geest. Om Gods woorden te spreken en te schrijven, geladen met Zijn kracht.

Laten we vooreerst onszelf hieraan toetsen. Als we menen ergens op te moeten reageren, vanuit welke geest doen we dat dan? Vanuit eigen wijsheid, eigen kracht, of laten we ons daarin leiden door de Heilige Geest? Dat zal merkbaar zijn in de toon waarop we het doen.
Dat hoeft echt niet te betekenen dat we alles maar goed moeten vinden. O, nee! Maar hebben we het recht de ander ter verantwoording te roepen en soms ook nog te veroordelen als on-Bijbels wanneer die net iets anders denkt dan wij?

Het verbaast me telkens opnieuw hoe christenen onderling kunnen ‘strijden’ over allerlei vragen die niet van levensbelang zijn. Niet dat ze niet belangrijk zijn, maar veel belangrijker is het dat we de oproep tot bekering en het ‘opwassen in de genade en de kennis van de Here Jezus’ (2 Petrus 3:18) laten klinken. Zowel binnen als buiten kerken en gemeenten. Dat is werkelijk van levensbelang voor het leven nu en later. Omdat er maar twee eindbestemmingen zijn: de hemel of de hel.

Ik wil u vragen om te bidden dat Gods kracht meer en meer zichtbaar zal worden in hen die geroepen worden te schrijven en spreken in Gods Koninkrijk. En verder wil ik u vragen of u Gods leiding voor uzelf wilt zoeken wat betreft het reageren op artikelen op deze en op andere sites. Dat niet onze wijsheid zal schitteren, maar dat Gods kracht zich zal openbaren. Tot eer van Hem en tot zegen van anderen.

Dirk van Genderen