Wie het christelijk nieuws een beetje volgt, wordt daar niet altijd vrolijk van. Een kerkscheuring hier, een dominee die uit het ambt is ontheven, elders. En vaak treuren we mee, alsof de zaak geestelijk verloren is. Of wijzen we met de vinger. Toch? De Bijbel wijst ons echter een andere weg. De weg van Daniël.
In plaats van ach en wee te roepen, kunnen we ons beter voor God verootmoedigen. Ik denk aan het gebed van Daniël, in Daniël 9. Ook Daniël bevond zich in een belabberde situatie. En wat deed hij? Hij verootmoedigde zich voor de Here, zijn God. Hij wees niet met de vinger naar de zondaren, naar de mensen die Gods wetten hadden overtreden en zo Gods oordeel over het volk hadden opgeroepen.
Integendeel! Daniël deed schuldbelijdenis. ‘Wij hebben gezondigd. (…) Wij zijn afgeweken van Uw geboden en verordeningen en hebben niet geluisterd naar Uw knechten, de profeten.’
Dit gaat heel diep. Hoe gemakkelijk leggen ook wij de schuld bij de ander. ‘Hij leeft in strijd met Gods geboden’. ‘Zij roepen, door hun daden, Gods oordelen over ons heen’.
Niets van dat alles vind je bij Daniël. Wel een beschaamd gelaat. Vanwege de zonden van zijn volk. Hij belijdt ze als zijn zonden. Even verderop zegt hij het nogmaals: ‘Here, bij ons is een beschaamd gelaat (…) want wij hebben tegen U gezondigd.’
Als we eerlijk zijn, moeten we dan niet erkennen dat het ook in ons leeft om soms wel heel snel de ander als de schuldige aan te wijzen? Misschien onze kerk wel, die keuzes maakt die volgens ons tegen Gods Woord ingaan.
Als er toch iemand was die zou mogen wijzen naar zijn zondige volksgenoten, dan was het Daniël wel. Hij, die zo met God leefde en door Hem werd gebruikt in Zijn dienst en in dit hoofdstuk en in het volgende hoofdstuk zelfs ‘zeer beminde man’ wordt genoemd.
Maar niets daarvan. Daniël bidt en smeekt tot God, in vasten en in zak en as. Hij doet een beroep op Gods barmhartigheid en op Zijn vergeving, ‘hoewel wij wederspannig zijn geweest en niet hebben geluisterd naar de stem van de Here onze God en niet hebben gewandeld naar de wetten die Hij ons heeft gegeven door de dienst van Zijn knechten, de profeten. (…) Wij hebben tegen Hem gezondigd.’
Daniël doet een dringend beroep op zijn God om te horen. Hij beseft ten volle dat alleen God nog herstel kan geven. ‘Nu dan, hoor, o onze God, naar het gebed van Uw knecht en naar zijn smeking en doe Uw aangezicht lichten over Uw verwoest heiligdom, om des Heren wil. (…) O Here, hoor! O Here, vergeef! O Here, merk op! Treed handelend op. Vertoef niet…’
En dan, terwijl Daniël nog spreekt, bidt en zijn zonde en de zonde van het volk belijdt, komt de engel Gabriël tot hem. Toen Daniël begon met zijn verootmoediging voor God, was er al een woord van God uitgegaan en nu was het moment dat Gabriël het kwam meedelen aan Daniël.
Zullen we als christenen de weg van Daniël gaan? De weg van verootmoediging en schuldbelijdenis. Dat we het uitroepen naar de Here Jezus toe en belijdenis doen van onze zonden, en ook van de zonden van land, kerk en volk. Dat we ons niet langer als heiligen verheffen boven de zondaren om ons heen, maar dat we tot Hem gaan roepen om vergeving en genade.
Ik zie en hoor dat veel christenen zich te goed voelen om deze weg te gaan. Toch zie je in de Bijbel telkens weer dat dit de weg is die de Here wil zegenen. Denk aan Nineve, dat zich bekeerde in zak en as toen het oordeel door Jona werd aangekondigd. Denk aan Ezra en Nehemia. God gaf Zijn zegen toen het volk haar zonden beleed. Denk ook eens aan de bekende tekst uit 2 Kronieken 7:14: ‘En Mijn volk waarover Mijn naam is uitgeroepen, verootmoedigt zich en zij bidden en zoeken Mijn aangezicht en bekeren zich van hun boze wegen, dan zal Ik uit de hemel horen en hun zonde vergeven en hun land herstellen’. Dit werd allereerst tot Israel gezegd, maar ik geloof zeker dat God ook wonderlijk zal werken wanneer wij deze weg zullen gaan.
Dirk van Genderen
Dit is een enigszins bewerkt commentaar uit het boek ‘Spannende Tijden’. Hierin zijn zestig commentaren gebundeld, die ik de afgelopen jaren heb geschreven voor EO-Visie. Het boek, waarvan inmiddels al een tweede druk is verschenen, kost 12,50 euro en is verkrijgbaar in de christelijke boekwinkel. U kunt het ook bestellen via internet bij de uitgever: www.uitgeverijvanwijnen.nl
Geplaatst op maandag 27 juli 2009 om 12:41
Beste Dirk en brs en zrs.
Onderstaande mochten wij jaren geleden versturen naar tal van kerken, synodes en christelijke partijen, regering en v.a. personen. Wijlen br W. Glashouwer (de vader van Willem) reageerde erop en zei mij indertijd, dat hij dacht dat men er nog niet rijp voor was (de 70er jaren), maar hij stond er wel achter.
De HEERE vraagt verootmoediging en een verbroken hart.
Laat ons terug keren tot DE HEERE en ZIJN MESSIAS JESJOUA, tot Israel.
Wie let er op? Wie ziet ZIJN hand over dit land?
Als wij gelovigen uit de volken niet horen willen, dan geeft DE HEERE dit land en volk over aan ANARCHI, WELLUST en TIRANNIE.
DE HEERE laat niet altoos met zich spotten.
Laten we toch komen tot gebed en verootmoediging.
Want wij hebben gezondigd tegen DE ALMACHTIGE en tegen onze naaste.
Vergeten zijn wij om op de bres te gaan staan voor het joodse volk, voor elkaar, voor de wereld die zonder JESJOUA verloren gaat.
Laat ons belijden onze schulden tegenover DE HEERE; tegenover elkaar; tegenover Israel.
Laat ons toch Israel gedenken en eindelijk gaan doen wat HIJ van ons vraagt: TROOST TROOST MIJN VOLK zegt UW GOD.
Laat ons bidden tot onze VADER.
Hoelang nog zal het kwaad VOORTWOEKEREN OOK IN DIT LAND?
ACH Heere GEEF TOCH EEN VERBREKEN HART VAN UW KINDEREN, OPDAT WIJ OOK ONS HET LOT VAN uw OUDSTE ZOON iSRAEL AANTREKKEN, ZODAT WIJ BIDDEND EN ZEGENEND ACHTER UW VOLK GAAN STAAN.
VADER VERGEEF ONS ONZE SCHULD,ONZE LAUWHEID EN GEMAKZUCHT,VERGEEF ONS ONZE ONGEHOORZAAMHEID AAN Uw heilig woord.
VERGEEF ONS, DAT WIJ NIET ALTIJD HEBBEN VOOR GELEEFD AAN ANDEREN, wie U bent Heer Jesjoua. VERGEEF ONS DAT WIJ VAAK NIET HEBBEN GEBEDEN VOOR DE shalom VAN Jeruzalem.
VERGEEF ONS vader EN VERLOS ONS EN Uw VOLK ISRAEL.
KOM HEER JESJOUA, JA KOM.
Laat ons zo bidden tot DE VADER opdat HIJ ons verhoort en vergeeft, en het land herstelt.
Dat HIJ ons toch mag vergeven onze eigen gerechtigheid, ons misbruik maken van ZIJN WOORD om anderen te veroordelen, te vernederen, ja soms te vervolgen.
Ja dat HIJ ons alles mag vergeven.
Want hoe zouden wij dan anders nog voort leven.
Wie oren heeft die hore wat DE GEEST tot de gemeenten zegt.
Oh land, land, land, hoort DES HEREN WOORD.
Een stem van een die roept in de woestijn (indertijd).
Bereidt de WEG DES HEREN, maakt recht ZIJN paden.
Allen een hartelijk Shalom in JESJOUA onze Massjiach en die van Israel.
Lou Sandifort
Geplaatst op zondag 2 augustus 2009 om 14:31
Het volk van God in deze tijd der genade is de Gemeente.
Heb 1:3 Dewelke, alzo Hij is het Afschijnsel Zijner heerlijkheid, en het uitgedrukte Beeld Zijner zelfstandigheid, en alle dingen draagt door het woord Zijner kracht, nadat Hij de reinigmaking onzer zonden door Zichzelven te weeg gebracht heeft, is gezeten aan de rechter hand der Majesteit in de hoogste hemelen;
Wij zijn verlost en onze Hogepriester doet verzoening voor Zijn Gemeente. Israel zal verlost worden aan het einde van de 70e week, wanneer zij in hun ongeloof niet blijven en de Naam des Heeren aanroepen zullen.
In plaats van alle ongerechtigheid in deze wereld te bestrijden moeten wij naderen in volle vrijmoedigheid tot die Troon waarop onze Hogepriester zit en Hem vragen, “Here hier ben ik, wat wilt Gij dat ik doen zal”. De Hogepriester vult de handen van de priesters.
De opdracht van de gelovige is niet het bestrijden van alle misstanden in deze wereld. Maar te zoeken en bedenken de dingen die boven zijn.
De wereld is voor hem gestorven en hij der wereld.
De gelovige is getuige van de Heer. Zijn leven moet in overeenstemming zijn met Gods Woord. Dan valt hij op als een levende tussen de doden.
Dat is ook het verschil tussen de oprichters van de E.O. en de huidige leiding.
Met vriendelijke groet,
baruch.
Geplaatst op maandag 3 augustus 2009 om 10:24
Zusters en broeders,
Maar al te vaak heb ik meegemaakt en maak ik mee dat de kerk of kerkenraden er een handje van hebben om altijd maar van die klassieke antwoorden te geven als een gemeentelid met een vraag komt of iets aan de orde stelt wat niet tot de orde der kerk hoort.
In de loop der tijd heb ik al een hele verzameling ervan bijeen gekregen. Het klassieke antwoord is dan dat er zo geformuleerd of gedraaid wordt dat het niet aan de kerk of de kerkenraad ligt, maar door andere omstandigheden of andere personen het zo gekomen is dat het zo gelopen is.
En zoiets vind ik nu zo ‘beschamend’ flauw en kinderachtig, want om voluit toe te geven dat de kerk of de kerkenraad gefaald heeft zou de kerk of de kerkenraad juist met geen ‘beschaamd gelaat’ haar gemeenteleden tegemoet kunnen treden.
Kennelijk is het voor de kerk of kerkenraden een hele opgave om van hun voetstuk af te komen en zich vrijuit tussen de gemeenteleden te gaan bewegen om met elkaar over en weer van alles en nog wat aangaande kerkelijke zaken uit te wisselen.
Als iedereen de minste wil zijn kan er niemand meer de boventoon (gaan) voeren. Halleluja!
Met een hartelijke groet,
Frank Steenks
Geplaatst op dinsdag 4 augustus 2009 om 21:43
Beste Dirk, toen ik gister je commentaar las van “beschaamd gelaat”, voelde ik mezelf beschaamd. Als je een kind van God bent en ook een levende relatie met hem hebt, hunker je naar alles van Hem! Kun je niet begrijpen dat je Familie, Buren en Gemeenteleden het zo af laten weten, leven of ze het allemaal zelf in de hand hebben en geen rekening meer met onze liefdevolle God houden die nog zoveel genade geeft. Je bent dan geneigd negatieve gedachten over ze te krijgen en ook wel eens een oordeel te vellen over die schellen die over hun ogen en oren hangen, en ze ook niks willen horen over de tijd waarin we leven.
Maar je hebt gelijk Dirk, wij moeten naar de Here gaan en bidden en smeken om vergeving van zonden en ons allen verootmoedigen over alle ongerechtigheid in deze wereld, al zijn we dan zelf vrijgekocht, dat houd niet in dat wij niets moeten doen en dat wij geen zonden meer doen! Zoals je schreef in je Commentaar over de vreze des Heren over de homo-parade waar ook een boot meevaart met Christen homo’s en iemand van het CDA, wat absoluut niet aansluit bij een Christen. Wat is God toch soeverein dat Hij dat allemaal tolereert, misschien komt het wel door de Daniels onder ons of de Nehemia’s etc. Zoals ook de EO zich heeft bedacht over de uitzendingen die zouden plaatsvinden, vanwege allemaal commentaar en klachten van gelovigen. Zoals de EO almeer meegaat met dingen van deze wereld, zou het er ook mee te maken kunnen hebben dat jij geen eindredacteur meer bent, Dirk? Je bent een echte roeper in deze woestijn, waar het al onleefbaarder wordt voor een kind van God. Dit laatste over jou moet je niet schrappen want het is de waarheid!
Allen Gods zegen toegewenst.