Heel regelmatig krijg ik het verzoek van mensen om voor hen te bidden. Ze zitten in een moeilijke situatie. De één omdat werkloosheid dreigt, de ander vanwege ziekte en weer een ander vanwege andere problemen of zorgen. En zeker, ik breng uw situatie bij de troon van God en smeek Hem of Hij wil voorzien in noden en behoeften. Anderen vragen om hun gebedsverzoek op te nemen in mijn nieuwsbrief, opdat velen mee zullen bidden.

Ik kom er steeds meer achter dat er veel noden en zorgen zijn onder christenen. Aan de buitenkant lijkt het soms dat ons leven heel voorspoedig gaat. En soms weet (bijna) niemand af van de pijn die er in ons leven kan zijn.
Veel van de gebedsverzoeken die mij bereiken, vertel je nu niet één-twee-drie aan je kerkenraad of oudstenraad, om in de gemeente gebed voor te vragen. Dat begrijp ik heel goed.
Je vraagt wel gebed als je ernstig ziek bent, of bij het overlijden van een geliefde, maar niet zo snel als je financiële problemen hebt, als je baan op de tocht staat, als je je geestelijk zwak voelt of als je een conflict hebt binnen het gezin of de familie.

Als een gebedsverzoek in de nieuwsbrief heeft gestaan en ervoor gebeden is door anderen, dan geven mensen wel eens door dat ze meer Gods vrede ervaren, Zijn aanwezigheid en kracht om verder te gaan. Dat ze weer geloof hebben gekregen dat God hen kent en ziet en zal zorgen en voorzien. En soms dat God op een wonderbaarlijke manier heeft gezorgd. Zo’n God hebben we toch? Efeze 3:20 zegt immers: ‘Hem nu, Die blijkens de kracht welke in ons werkt, is bij machte oneindig veel meer te doen dan wij bidden of beseffen…’

Enige tijd geleden ontmoette ik twee dierbare Joodse broeders, die in Israel wonen. Zij vertelden dat ze gebedsverzoeken uit de hele wereld ontvangen en dat ze die in Israel, bij de Klaagmuur, voor Gods aangezicht brengen. En Gods genade is zo groot, dat Hij hoort en verhoort.

Ik noem dit voorbeeld niet om ermee aan te geven dat we met onze gebeden naar Israel moeten gaan. Maar wel laat het zien dat we met onze gebeden naar de Here mogen gaan en dat Hij in deze weg antwoorden en oplossingen kan wel wil geven. Laten we het belang van het gebed nooit onderschatten. ‘Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt,’ zegt Jakobus 5:16. Dit vers begint trouwens met de oproep ‘Belijdt daarom elkander uw zonden en bidt voor elkaar, opdat gij genezing ontvangt’.

Twee mensen vroegen mij de afgelopen week of het misschien een idee zou zijn als er verspreid over het land gebedsgroepen zouden zijn/komen, waar mensen met hun gebedsverzoeken zouden kunnen aankloppen. Ik weet dat er al verschillende gebedshuizen zijn en er zijn er veel gebedsgroepen.
Belangrijk lijkt mij wel dat er in de kerk of gemeente, als we daarbij zijn aangesloten, zoveel vertrouwen en veiligheid is dat we met al onze verzoeken daarheen zouden moeten kunnen en durven gaan. Als we niet bij een kerk of gemeente zijn aangesloten of als de verhoudingen niet goed zijn, ligt de zaak anders.

Soms kun je zo verstrikt zitten in je problemen, dat je er zelf niet uitkomt. Misschien weet je niet meer hoe je moet bidden. En dan kan de Here de gebeden van anderen gebruiken om jou nieuwe hoop, moed en uitzicht op Hem te geven. Het is goed om mee te lijden en mee te strijden in de gebeden. Deze gedachte kom je ook in de Bijbel tegen, in een niet zo bekend vers. In Kolossenzen 4:12 staat: ‘Epafras laat u groeten, die één der uwen is, een dienstknecht van Christus Jezus is, altijd in zijn gebeden voor u worstelende, dat gij moogt staan, volmaakt en verzekerd bij alles wat God wil.’
Laten we een voorbeeld nemen aan deze Epafras en voor elkaar bidden, ja sterker nog, worstelen en strijden in onze gebeden.

Dirk van Genderen