Niet zo lang geleden vond ik in een Engelstalig boek, met de titel ‘The life of George Müller’. Het boek is ruim een eeuw oud en geeft een indrukwekkend verslag van het leven van deze gedreven Godsman, die bijna tweehonderd jaar geleden werd geboren en 92 jaar later stierf. Het levensverhaal van George Müller is één van de meest treffende getuigenissen van de betrouwbaarheid van God die de wereld ooit heeft gezien.

Müller vertrok uit Pruisen richting Engeland om daar in het zakenleven fortuin te gaan maken. Maar het liep totaal anders. Hij ontmoette er de Here Jezus en wijdde zijn leven totaal toe aan Hem. Hij wist zich geroepen om zich in te zetten voor de duizenden weeskinderen, om wie niemand zich bekommerde. Maar hoe kwam hij aan geld om de opvang en zorg te organiseren? Hij wist maar één weg. Zijn hele leven, ook toen het werk groeide en steeds meer kinderen werden opgevangen en verzorgd, bracht hij alles wat hij nodig had, in gebed bij de Here God. Nooit klopte hij aan bij mensen, omdat hij vast geloofde dat God in al zijn behoeften zou voorzien. En juist dat aspect van zijn vertrouwen op God maakt diepe indruk. Op de meest wonderbaarlijke momenten en wijzen beantwoordde God zijn gebeden.

Altijd kwam het geld, vaak van mensen die hij niet eens kende. Veel gevers bleven voor altijd anoniem, anderen vertelden hem dat ze zich door God gedrongen voelden een bepaald bedrag aan hem te geven.
Bijna nooit waren het hele grote bedragen die hij ontving, waardoor hij constant afhankelijk bleef van de zorg van zijn hemelse Vader. Nauwkeurig hield hij alle giften bij. In totaal ontving hij zo meer dan 1,38 miljoen pond sterling. Omgerekend naar onze tijd zou dat een gigantisch bedrag zijn.

Zijn Godsvertrouwen was zo groot, dat hij een keer, zonder dat er brood was, zijn honderden weeskinderen aan tafel riep voor de maaltijd en God dankte voor het voedsel dat er nog niet eens was. Nauwelijks had hij toen amen gezegd, of er kwam eten, genoeg voor iedereen. Zoals God Elia voorzag door de raven brood bij hem te laten brengen, zo wist Hij ook wat George Müller nodig had.

Er zou nog veel meer te vertellen zijn over het geloofsvertrouwen van deze man Gods. Grote indruk maakten ook zijn zendingsreizen, die hij maakte tussen zijn 60e en 90e levensjaar. In tientallen landen bracht hij aan honderdduizenden mensen het Evangelie. Velen, zeer velen kwamen tot geloof in de Here Jezus.

Deze man spreekt nog nadat hij gestorven is en al juicht voor Gods troon. Denken wij vaak niet te klein van God? Zoeken wij niet eerder onze toevlucht bij mensen dan bij Hem? George Müller had prachtige ‘bedelbrieven’ kunnen maken, waarin hij de mensen had kunnen vertellen over het mooie werk dat hij deed en hen op kunnen roepen die mooie projecten te steunen. Heel veel mensen, ook christenbroeders, begrepen niet dat hij dat niet deed.

Hij hield zich echter vast aan de woorden van de Here Jezus: ‘Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden. Want een ieder die bidt, ontvangt, en wie zoekt, vindt, en wie klopt, hem zal opengedaan worden’ (Mattheus 7:7 en 8).
Als Müller geld tekort kwam voor aardappels, vroeg hij het aan de Here. Als hij een Bijbelgedeelte niet begreep, deed hij hetzelfde. Als hij het Woord aan de weeskinderen moest brengen, bad hij om de hulp van de Heilige Geest. Sterk benadrukte hij dat hij geen bijzondere gelovige en bijzonder lievelingetje van God was. ‘Wat God in en door mij deed, wil Hij ook bij anderen doen. Het komt erop aan dat we in alles totaal op Hem leren vertrouwen. Hij zal nooit iemand laten staan.’

Dirk van Genderen
(Dit is een enigszins aangepaste versie van één van de 60 commentaren uit mijn boek ´Spannende tijden´, een uitgave van Uitgeverij Van Wijnen, www.uitgeverijvanwijnen.nl[1], prijs: 12,50 euro).