Stelt u zich voor dat u veertig dagen lang zo zou leven alsof het uw laatste dagen op aarde zouden zijn. Hoe zou u die dagen doorbrengen? Het is goed om zo’n vraag eens diep door te laten dringen. Dan komt het aan op wat werkelijk belangrijk is.
Is het goed tussen God en mij? Mag ik weten dat mijn zonden vergeven zijn door het kruisoffer van de Here Jezus, gebracht op Golgotha? Kan ik de Hem ontmoeten en mag ik door genade weten dan voor eeuwig bij Hem te zullen zijn? Staat Hij centraal in mijn leven?
En hoe staat het richting mijn medemensen? Zijn er misschien nog dingen die tussen mij en anderen instaan, die in orde gemaakt moeten worden? En wie of wat is nu echt belangrijk in mijn leven? Mijn gezin, familie, geliefden – als je die hebt – of misschien wel mijn werk, baan, carrière, de tv, internet, een forse bankrekening…?
En wellicht zul je ook anderen nog op de Here Jezus willen wijzen en hen dringend aansporen om zich te bekeren en hun vertrouwen op Hem te stellen.
De uitdaging is om na afloop van de veertig dagen zo verder te leven als u in die veertig dagen hebt ‘leren leven’. Wellicht helpt zo’n periode om te gaan zien wat nu echt belangrijk is in je leven.
In Amerika heeft al een behoorlijk aantal christenen gekozen voor zo’n periode van veertig dagen. Ze ontdekten dat ze in hun leven zoals ze dat gewend waren, veel tijd ‘verknoeiden’ met allerlei zaken die van weinig waarde waren. Het hielp hen om na die veertig dagen minder op zichzelf gericht te zijn en meer op God en op de mensen om hen heen, met name op hun gezin en familie.
Er gebeurden ook opzienbarende dingen. Een vrouw kon de man vergeven die was veroordeeld voor de moord op haar zoon. Er kwamen veel getuigenissen van mensen die anderen hadden kunnen vergeven. ‘Als je beseft dat je al zo snel voor God zult staan, wil je de dingen met de ander eerst nog in orde maken,’ stelde een voorganger van wie veel gemeenteleden meededen.
Hij vertelde ook dat hij in zijn gemeente in één van de diensten meedeelde dat er schoenen werden gevraagd voor daklozen en zwervers. Hij kreeg daarop vierduizend paar schoenen aangeboden. ‘Dat zou voordien nooit zo’n groot aantal zijn geweest.’
Ik hoop dat u serieus stil wilt staan bij de vraag wat u zou doen als u nog veertig dagen zou hebben. De Bijbel roept ons toch op altijd bereid zijn God te ontmoeten. Wij schuiven die gedachte vaak zo makkelijk weer weg. Dat zal nog wel een poos duren, hopen we. Maar het leven is ernstig en we leven in ernstige tijden. Wij weten niet wanneer het einde van ons leven komt. Dat kan heel onverwacht komen. Denk eens aan de ramp in Haïti. Voor meer dan 150.000 mensen was het leven hier op aarde opeens voorbij. En houdt er ook maar rekening mee dat de wederkomst van de Here Jezus aanstaande is.
Denk ook eens aan Jona en Ninevé. De Ninevieten krijgen te horen dat ze nog veertig dagen krijgen voordat dat stad ondersteboven zal worden gekeerd (Jona 3:4). Op bevel van de koning roepen de Ninevieten daarop met kracht tot God en bekeren zich van hun boze wegen (Jona 3:8). ‘Wie weet, God mocht Zich omkeren en berouw krijgen en Zijn brandende toorn laten varen, zodat wij niet te gronde gaan.’ ‘Toen God zag wat zij deden, hoe zij zich bekeerden van hun boze weg, berouwde het God over het kwaad dat Hij gedreigd had hun te zullen aandoen, en Hij deed het niet’ (Jona 3:9). Hoe zegenrijk was het voor de Ninevieten dat hun was aangezegd dat ze nog veertig dagen kregen.
Zo geloof ik dat het voor ons zegenrijk zal zijn wanneer ook wij eens veertig dagen zouden leven alsof het onze laatste veertig dagen op deze aarde zijn. Aarzel niet om in actie te komen, zowel richting de Here als richting uw medemens, als de Heilige Geest u dat duidelijk maakt.
En als we de Here Jezus mogen kennen, hoeft de gedachte dat we Hem zullen ontmoeten, ons geen vrees aan te jagen, maar mogen we vol verwachting uitzien naar het moment dat we voor altijd met Hem zullen zijn.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 29 januari 2010 om 23:55
Wanneer werkelijk het moment is gekomen dat we nog maar 40 dagen hebben te leven hier op aarde, voordat de Here Jezus terugkeert op aarde, dan zal dat een grote scheiding ter weeg brengen tussen naam- en echte Christenen. Dan zullen we echt werk moeten gaan maken en leven zoals Jezus het bedoeld heeft. Dan zal er echt vurig gebeden worden voor het heil van anderen die ons dierbaar zijn, maar die Hem nog niet kennen of willen kennen. Dan zal er echt zonde beleden gaan moeten worden. Maar dan zal ook het verlangen naar God toenemen, de moedeloosheid van hoelang nog, zal plaats maken voor een verwachtingsvol uit gaan zien naar een Nieuwe Aarde en een Nieuwe Hemel en een eeuwig samenzijn met Hem.
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 0:43
Beste Dirk,
Het is goed als mensen/christenen beseffen dat hun leven op aarde –ELKE DAG– kan eindigen. Velen leven alsof het leven hier op aarde ‘een feest’ is. Het “laten we eten, drinken en vrolijk zijn”, of de variant “mooi huis, goede baan en meerdere/dure vakanties” lijkt ook onder veel christenen gemeengoed te zijn geworden.
Zonder dit hoogmoedig te bedoelen: Ik leef –vanwege diverse (chronische) ziekten– al vele jaren alsof ELKE DAG DE LAATSTE kan zijn. En hoe moeilijk dat ook is voor mijn vleselijke/natuurlijke mens, voor mijn geestelijk leven is het –hoe gek dit misschien ook klinkt– een zegen. Vanwege dit ziek/zwak zijn ben ik elk moment van de dag VOLLEDIG AFHANKELIJK van Hem. En juist daardoor KAN ziekte –zeker voor je geestelijk leven– een zegen zijn/worden.
Ik ben o.a. hart-/vaatpatiënt, met een sterk verhoogde kans op een vroegtijdig hart- en/of herseninfarct en heb ook nog een aneurysma (dat is: een bloedvat dat –sterk– verwijd is). Met, elke dag weer, een geschatte knap- of springkans van 10-15% (die alleen maar toe kan nemen) waarbij er GEEN kans van overleven is. En, omdat ik ook al zo’n 20 jaar heel weinig energie heb, ben ik niet alleen, in alles wat ik doe, heel afhankelijk van de Heer, maar heb ik ook weinig tot geen energie voor bezoekjes, uitjes of andere dingen die voor de meeste mensen het leven juist ‘leuk’ maken.
Maar ik kan daarom wel vele momenten van de dag bezig zijn met de dingen van de Heer, zoals het uittypen en bewerken van al die Bijbelstudies op de website van “De Eindtijdbode” (een bevriende voorganger/broeder kreeg het van de Heer op zijn hart om deze website voor mij te maken). En als je dan hoort en ziet dat je tot zegen wordt voor anderen, dan weet je ook dat “die doorn in het vlees” je tevens voor hoogmoed bewaart, vooral ook omdat je weet dat je de kracht van Boven ontvangt!
En Dirk, zoals jij terecht zegt: Als we de Here Jezus (zo) mogen kennen, hoeft de gedachte dat we Hem zullen ontmoeten, ons geen vrees aan te jagen, maar mogen we VOL VERWACHTING UITZIEN naar het moment dat we voor altijd met Hem zullen zijn.
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 11:00
Yeshua, hoe zal ik U ontvangen, hoe wilt Gij zijn ontmoet!
Aan dit lied dacht ik gisteren en wil dat dus met u/jullie delen,
ik zie heel erg uit naar de wederkomst van onze Messias!!!
Als ik nog veertig dagen te leven had, zou ik leven zoals ik nú doe. Ik leef voor mijn Heer en Heiland en ik zou nog méér van Hem vertellen en getuigen
Stel dus niet uit wat je vandaag kan doen: dat is een lichtend licht en een zoutend zout zijn, het kostbare reddende Evangelie van Jezus/Yeshua verspreiden. Hoe? Door een leesbare brief te zijn, door geheel ánders te zijn, omdat je Jezus/Yeshua hebt leren kennen, niet ván de wereld maar wel in de wereld; geen lauwe christen, gelijkvormig aan de wereld, daar zijn er helaas al genoeg van….
Want als Jezus/Yeshua terugkomt, zal Hij zeggen: zal Ik nog geloof vinden als Ik terug kom?!
Een tekst die ik graag mee wil geven:
Want voor dit Evangelie schaam ik mij niet, want het is Gods reddende kracht voor allen die geloven, voor de Joden in de eerste plaats, maar ook voor alle andere volken. Het Evangelie openbaart dat God enkel en alleen wie gelooft als rechtvaardige aanneemt, zoals ook geschreven staat: de rechtvaardige zal leven door geloof! Romeinen 1 :16,17.
Groetjes en shalom,
Maranatha, Parel
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 11:17
Dirk, ik vind dit een geweldige 40 dagen “therapie” om ons Christen-zijn meer te laten zien en horen en in praktijk te brengen. Zelf ben ik, zoals jij wel weet, 40 jaren in “therapie” geweest. Nu kan ik zeggen, dat ik iedere dag probeer te leven en te handelen naar Gods-wil, alsof het de laatste dag is en ik vol verwachting uitzie naar Gods-Vredesrijk en de wederkomst van onze Heer Jezus Christus.
Mede Christen met een boodschap, Hub. Eussen.
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 11:35
Goedemorgen Dirk van Genderen,
Sinds kort ontvang ik de nieuwsbrief. Eerder las ik ook altijd het artikel in de Visie. Goed en fijn om te lezen, opbouwend. Aansporend, naarmate de Dag des Heren naderbij komt.
Voor mij is het ook heel belangrijk dingen op te ruimen in je leven, zodat je rein en zuiver voor Hem kunt staan, bij Zijn wederkomst. Hij komt echt spoedig!
Inderdaad, we kunnen het beste zo leven, dat de Heer STRAKS komt. Dat we Hem STRAKS in de liefdevolle ogen kunnen kijken! Wat zal dat heerlijk zijn. Ik zie daar geen veroordeling in die ogen, enkel LIEFDE. Wat zal dat een fantastische dag zijn!
Ben je er klaar voor??
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 12:45
Shalom Dirk.
Prachtig stukje van je, weet je beste Dirk, zelf ben ik al op de grens geweest tussen leven en dood.
Zo’n vier jaar geleden kreeg ik op kerstavond een hartaanval, plus een zware longontsteking en lag toen op de i.c. van het ziekenhuis.
Mijn vrouw moest van de dokter gelijk de kinderen laten komen, want het ging zeer slecht met pa.
Er was toen een ervaring die ik nooit zal vergeten: DE VADER was zeer dichtbij mij.
Toch was het nog niet mijn tijd, zelf beschouw ik sindsdien elke dag als een geschenk extra, en mag ik de VADER danken voor elke dag erbij.
Weet je Dirk, als je zo enige keren heftige tijden heb meegemaakt, dan waardeer je elke dag als een geschenk van DE VADER.
Dat is dan ook de drijfveer voor alles wat ik nog kan en mag doen voor HEM.
Eigenlijk moeten broeders en zusters die geloven in YESHUA elke dag HEM verwachten.
Maar ook tot die tijd blijven doen wat je kunt en getuige zijn in daad en woord.
Nogmaals Dirk bedankt, mijn opdracht is al jaren HET GEBED en ZEGENEN.
En op de bres staan voor Israel.
DE Vader zegene jou en Cobi en jullie kinderen.
SHALOM… LOU SANDIFORT.
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 12:53
Heel mooi stuk, Dirk. Dat zet zeker aan tot nadenken, want veertig dagen is niks in dit jachtige leven.
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 13:40
Ik leef vaak zo dat ik weet dat de Bijbel zegt dat God lankmoedig jegens ons is omdat Hij niet wil dat sommigen verloren gaan maar dat allen tot bekering komen. Ik heb een keer een preek van Bart Broekman gehoord die deze zin uitlegde dat God dus geduldig met ons christenen is dat Hij wacht omdat wij de mensen moeten vertellen over Jezus, dus toen dacht ik: als ik wil dat Hij snel terugkomt, moet ik deze zin serieus nemen, dus wat ben ik gaan doen: bidden voor elk feestje wat we hebben en elke visite die ik krijg dat God de gesprekken wil leiden door Zijn Geest, en dat Hij mij op de juiste plaats wil zetten op een feestje, ook al is het naast een persoon die ik niet zou uitkiezen, en dat geeft zo’n blijdschap, omdat je dan de Geest zijn werk laat doen, en is getuigen niet meer krampachtig, maar je getuigt zonder dat je het soms doorhebt.
In de Bijbel staat ook: of het nu gelegen komt of ongelegen komt, als je kunt getuigen doe het dan.
Wat ik wil zeggen: doe deze test niet veertig dagen maar iedere dag opnieuw.
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 14:11
Hallo Dirk,
Al lang lees ik je brieven. Fijn en vertroostend. In de 40 dagen bezinningstijd leg je geen relatie met de zg. 40 dagen vastentijd voor Goede Vrijdag. Heb je daar een speciale reden voor?
Met broedergroet,
Cor
Geplaatst op zaterdag 30 januari 2010 om 16:32
Broeder van Genderen,
Met uw voorstelling nog 40 dagen op aarde te leven alsof zij de laatste waren kan ik instemmen. Die dagen zouden inderdaad anders zijn dan gewoonlijk. Maar die dagen zijn ons niet bekend en mogen wij dus iedere dag in gemeenschap met de Heer leven.
Waarmee ik niet geheel kan instemmen is, hoewel ik weet dat u het goed bedoelt, de vergeving van onze zonden door het kruisoffer van de Here Jezus, gebracht op Golgotha.
Ter verduidelijking:
3 En het geschiedde ten einde van enige dagen, dat Kaïn van de vrucht des lands den HEERE offer bracht.
4 En Habel bracht ook van de eerstgeborenen zijner schapen, en van hun vet. En de HEERE zag, Habel en zijn offer aan;
5 Maar Kaïn en zijn offer zag Hij niet aan.
Waarom niet, lezen we in:
Hebreeën 11:4 Door het geloof heeft Abel een meerdere offerande Gode geofferd dan Kaïn, door hetwelk hij getuigenis bekomen heeft, dat hij rechtvaardig was, alzo God over zijn gave getuigenis gaf; en door hetzelve geloof spreekt hij nog, nadat hij gestorven is.
Het offeren moet vanuit geloof gebeuren, dan neemt God het offer aan.
Zo heeft de Here Jezus zich onstraffelijk opgeofferd. (Hebr.9:14)
Toch leert de Schrift:
1 Corinthiërs 15:17 En indien Christus niet opgewekt is, zo is uw geloof tevergeefs, zo zijt gij nog in uw zonden.
Dat God het offer van de Here Jezus op Golgotha heeft aangenomen blijkt uit het opwekken van de Here Jezus.
1 Corinthiërs 15:20 Maar nu, Christus is opgewekt uit de doden, en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn.
De vergeving van onze zonden is op grond van het offer van de Here Jezus op het kruis van Golgotha en Zijn opstanding. Dit laatste “Zijn opstanding” is zeer belangrijk volgens 1 Cor. 15:17.
Vaak wordt naar het kruis verwezen zonder daarbij de opstanding van de Heer te vermelden, maar het is op grond van Zijn opstanding dat er vergeving van zonden is.
Met vriendelijke groet,
baruch
Geplaatst op zondag 31 januari 2010 om 14:46
Lieve mensen, een stukje om over na te denken.
Zelf heb ik 6 jaar geleden een hartstilstand gehad, en toen ik het uitriep:
“God waarom ben ik er nog, het was goed geweest,” zei die liefdevolle Vader tegen mij: “Jij bent er nog, omdat je Mij niet echt kent, en Ik wil dat je Mij beter leert kennen.”
Dat werd een tijd langer als 40 dagen en nog steeds mag ik Mijn Vader beter leren kennen omdat ik nu een levende relatie met Hem mag hebben, die er voorheen niet was.
Hij is goed en zo vol liefde en genade voor mij geweest, dat wil Hij u ook allemaal geven.
Hem alleen de eer en de glorie.
hartelijke groet en veel zegen toe gewenst.
Geplaatst op maandag 1 februari 2010 om 11:11
Ik zou dan net als ik nu doe de Bijbel lezen en bidden voor degenen die de Here nog niet kennen. Ook zou mijn gebed dan blijven uitgaan naar degenen die verdrukt worden omdat ze vast blijven houden aan Zijn Woord. Verder zou ik ook die moedige broeder die onlangs van China vrijwillig naar Noord Korea ging voor Gods troon blijven brengen.
Ik geloof wel dat ik het allemaal met nog meer overtuiging en verdieping zou doen en misschien wel een nóg betere relatie met God zou hebben en minder gehinderd zou worden door obstakels.
Geplaatst op dinsdag 2 februari 2010 om 20:19
Beste Dirk, Bedankt voor je eye-opener om eens goed na te denken waar het in mijn leven nog niet goed zit. Of er nog dingen opgeruimd moeten worden.
Of ik wel dicht genoeg bij de Here leef en Zijn wil doe. Veel gebed voor familieleden en kinderen en vrienden die het allemaal voor zoete koek aannemen dat het altijd al zo geweest is op aarde, en niet de toenemende kracht van geweld, liefdeloosheid, bandeloosheid enz. enz. willen zien. Dat de Here ze open ogen geeft, zodat ze zien. Ook voor de vervolgde Christenen, dat ze toch stand mogen houden in hun verdrukking. Gingen we maar massaal in gebed in Nederland, zoals in Nineve,,maar we zien onze schuld niet eens. Ook voor Israel en al de vijanden rondom hen bidden we. Het is nog altijd Gods uitverkoren Volk en Land, maar wordt het ergste verguist door veel christenen, moslims en alle andere geloven. Ook ik geloof met jou Dirk, dat de Here spoedig komt en dat we dan met Hem worden opgenomen, want Hij heeft beloofd dat als wij in Hem blijven, Hij ons zal bewaren voor de ure der verzoeking die over de wereld komt! Maranatha, kom Heer Jezus. Allen Gods zegen toegewenst.