‘Waarlijk, mijn ziel keert zich stil tot God, van Hem is mijn heil’ (Psalm 62:2). Dit mooie psalmvers spreekt van rust, vertrouwen en vrede. In een wereld die vol is van onrust, spanningen en onzekerheid.
We leven in een samenleving waar wachten geen populair woord is. Onze wensen en verlangens willen we zo snel mogelijk vervuld zien. Ook op geestelijk gebied. We willen genieten, consumeren, beleven, ervaren. Geloven moet ons een goed gevoel geven. En als het even tegen zit, willen we dat God zo snel mogelijk ingrijpt en de problemen voor ons oplost. Toch?
De Here antwoordt soms nog voordat wij tot Hem roepen. Maar een andere keer wil Hij ons leren om te wachten. Ik vermoed dat dit herkenbaar is voor velen, maar dit is ook iets wat we vaak moeilijk vinden.
Misschien bevindt u zich al langere tijd in een moeilijke situatie en roep je tot de Here om hulp, om leiding, om een oplossing van de problemen. Vult u uw eigen situatie maar in: huwelijksproblemen, een echtscheiding, verlies van werk, ziekte, rouw… Je spant je in tot het uiterste, je doet alles wat mogelijk is om zelf oplossingen tot stand te brengen. Maar soms vraagt God van ons dat we op Hem wachten, Hem vertrouwen, hoe hopeloos de situatie ook lijkt.
Denk eens aan de mogelijkheid dat de Here er een doel mee heeft om ons te laten wachten. Romeinen 5:3-5 zegt: ‘…wij roemen ook in de verdrukkingen, daar wij weten, dat de verdrukking volharding uitwerkt, en de volharding beproefdheid, en de beproefdheid hoop; en de hoop maakt niet beschaamd, omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons is gegeven.’
Hij wil ons leren te volharden, te blijven vertrouwen op Hem, in Zijn kracht. Dat geeft ons hoop, vaste hoop, dat Hij er is, met ons meegaat en zal zorgen.
Als God ons altijd alles direct zou geven op het moment dat wij erom vragen, dan zouden we niets leren. Om ons te vormen en ons geloof te laten groeien, laat Hij ons wel eens wachten. Opdat we zouden leren naar Hem uit te zien, Hem te vertrouwen. Hij geeft ons niet altijd onmiddellijk wat wij van Hem vragen. Hij wil ons leren de dingen los te laten en in Zijn hand te geven. Dat geeft rust, dat geeft vrede!
En weet dat Hij uw noden en behoeften kent. Het kan zijn dat Hij – onzichtbaar voor onze ogen – al werkt aan de verhoring van onze gebeden. Sta open voor Zijn leiding door Zijn Woord en door de Heilige Geest.
Het kan ook zijn dat er belemmeringen bij ons zijn voor de verhoring van onze gebeden. Het kan noodzakelijk zijn dat de Here eerst u verandert voordat Hij uw gebeden verhoort.
In de dagelijkse nieuwsbrief van de website https:\/\/rejoiceministries.org las ik een aangrijpend getuigenis (in het Engels) over een echtpaar dat gescheiden was. De man was er vandoor gegaan met een andere vrouw. Zijn achtergebleven vrouw bleef geloven dat God hun huwelijk zou herstellen. Ze smeekte Hem om herstel van hun relatie en had voor zichzelf het vaste besluit genomen er met niemand anders over te praten dan met de Here alleen. Ze had zich vast voorgenomen op de terugkeer van haar man te blijven wachten, hoe lang het ook zou duren en hoe onmogelijk het ook leek dat het zou gebeuren. Ze bleef van hem houden, en liet dat af en toe ook aan hem merken. En ondertussen bleef ze alles van de Here verwachten. Het wonder gebeurde dat hij terugkwam en dat ze opnieuw trouwden. Voor de Here is niets te wonderlijk.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 9 april 2010 om 10:32
Goed artikel Dirk.
Duidelijk geschreven. Helemaal mee eens. Want, als wij bidden naar Zijn wil dan ZAL hij ons verhoren, al kan het soms inderdaad langer duren dan ons lief is. Maar daar zal Hij dan ook inderdaad wel een bedoeling mee hebben…
Gods zegen toegebeden op je arbeid voor Hem.
Geplaatst op vrijdag 9 april 2010 om 11:47
Beste Dirk,
Jouw stukjes zijn gezond voedsel voor mijn geestelijke honger, en soms nood.
Wachten totdat God Zijn grote daden aan ons verricht is idd lastig, maar wanneer het wachten beloond wordt en je terugkijkt, lijkt de periode die achter je ligt vaak véél korter.
Zo mocht ik dat ervaren toen ik na tien jaar mijn dochter weer ontmoette. In die tussentijd was God wel degelijk met haar bezig geweest, en ook met mij natuurlijk. God kan het brood wel eerder uit de oven halen, maar wie lust er nou ongaar brood?
Ik zie uit naar je volgende stukje.
Peter
Geplaatst op vrijdag 9 april 2010 om 19:33
Onze geestelijke levensweg is een levenslange pelgrimstocht met “diepe dalen” , door ziekte, rouw, huwelijk-gezinsproblemen, werkverlies etc. , maar ook met steeds “hogere bergtoppen” van waaruit het uitzicht op God steeds Hemelser wordt. Dit door te volharden in de beproevingen, om Gods-wil, die Jezus hier op aarde is komen verkondigen, voorleven en door de werking van Zijn Geest opgeschreven in de bijbel, te aanvaarden en in ons hart en geweten te laten werken, dan kunnen wij hopen en vol vertrouwen wachten op Gods grote liefde, Zijn genade en zegen, een Hemels gevoel.
Mede pelgrim, Hub. Eussen
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 9:19
Het is goed, dat de Heer op Zijn tijd ingrijpt. Hij weet wanneer we ergens aan toe zijn. Van mezelf weet ik, dat als ik steeds op de top van de berg zou leven ik een trots, hoogmoedig en arrogant mens zou worden. Is het niet Paulus, de grote Godsman, die zegt: “Als ik zwak ben, dan ben ik sterk?” Bedankt Dirk, dat je ons namens de Heer onze plaats weer eens wijst.
Groet, Roel.
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 9:36
Beste Dirk,
Een herkenbaar stukje van jou! Ook als we lang moeten wachten worden onze wensen ook nog wel anders ingevuld door God. Toch: geef Hem de eer, sta voor Hem open; Zijn Genade is groot! Dat mocht ik leren. Ben nu het boek van de Hemelse Man aan het lezen over broeder Yun. Heel indrukwekkend wat God doet in een mensenleven!
Dank voor je bemoedigende woorden en Gods Zegen op je mooi werk!
Suzan
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 9:40
Beste Dirk,
Bedankt voor dit mooie stukje, het geef mij weer moed om geduldig te blijven wachten… Soms is het zo moeilijk.
God’s zegen en nabijheid toegewenst.
gr. Peternelle
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 10:23
Beste Dirk,
Bedankt voor dit herkenbare stukje.
Mijn broer J. heeft prostaatkanker, er zijn allemaal onderzoeken gestart.
Ik wil vragen, of iedereen die dit leest, wil bidden dat de specialisten
wijsheid en inzicht krijgen, hoe ze mijn broer kunnen behandelen.
Dat er genezing voor hem komen, en dat God het gezin kracht mag geven
in deze moeilijke tijd.
Groeten, Ria
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 11:43
Hallo Dirk,
Wij “genieten” steeds van de inhoud van uw brieven; print ze altijd en
zorg dat ze bij anderen terechtkomen.
Heb aan mijn zus en haar vriendin, beiden uit Utrecht, rekeningnummer
353308382 doorgegeven in de hoop dat zij eveneens voor de overstromingen in Rio doneren.
Wel heel toepasselijk…. die arme mensen hebben helemaal niets.
Vr.gr. Bernard Kraan
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 12:44
Beste Dirk,
Elke week zie ik uit naar de nieuwsbrief, en inderdaad, wat is wachten moeilijk, en elke keer als we de moed opgegeven hebben, dan is daar weer een bemoediging om toch maar naar boven te blijven zien. Hem alleen de eer, zelf had ik het allang opgegeven. Van harte Gods zegen. Hartelijke groet, T v d Have
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 14:17
Inderdaad, als je geduldig blijft volharden, verandert God jou, en je kijk op deze wereld en leer je zien hoe Jezus het zou zien.
Er er ontstaat rust en vrede in je hart.
Die rust en vrede mag ik nu ervaren na een jaar van strijd en veel gebed.
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 16:26
Shalom Broeder Dirk,
Met Habakuk 3 verzen 17 t/m 19 bemoedigt God ons:
Al zou de vijgeboom niet bloeien, en er geen opbrengst aan de wijnstokken zijn, de vrucht van de olijfboom teleurstellen; al zouden de akkers geen spijs opleveren, de schapen uit de kooi verdreven zijn en er geen runderen in de stallingen zijn,
nochtans zal ik juichen in de HERE, jubelen in de God van mijn heil.
De HERE Here is mijn kracht; Hij maakt mijn voeten als die der hinden, Hij doet mij treden op mijn hoogten
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 18:36
Lieve Dirk, het is echt waar, vertrouw op Hem, wacht geduldig af met gebed, je zal je nog verwonderen hoe alles gaat. Vertrouwen is erg belangrijk. Het is fijn dat we elkaar zo mogen bemoedigen. Joke
Geplaatst op zaterdag 10 april 2010 om 19:54
beste broeder Dirk,
Wachten is altijd moeilijk, altijd maar weer proberen te vertrouwen dat God op Zijn tijd dingen verandert en verhoort op Zijn manier! Uiteindelijk zullen we dan toch zeggen dat het goed is!
Hartelijk dank voor de bemoedigende woorden.
Geplaatst op zondag 11 april 2010 om 13:36
Hoi Dirk,
Als ik dit lees, denk ik aan dit gedicht:
Ik vroeg om kracht,
en ik kreeg moeilijkheden om me sterk te maken.
ik vroeg omwijsheid,
en ik kreeg problemen om ze op te lossen.
ik vroeg om moed,
en ik kreeg gevaar om te overwinnen.
Ik vroeg om steun,
en ik kreeg kansen.
Ik kreeg niets waar ik om vroeg,
ik kreeg alles wat ik nodig had.
Vertrouwen op Hem, onze Vader, Koning, Almachtige, Hij weet wat wij nodig hebben, om Zijn plan met ons leven te voltooien.
Bedankt voor je bemoedigende en ware woorden.
groetjes van Marjanne
Geplaatst op zondag 11 april 2010 om 16:02
Fijn dat we elkander mogen aanvuren en bemoedigen naarmate we de dag zien naderen van Gods gote toekomst. Het komt erop aan te vertrouwen op Hem die onze Leidsman en Voleinder is van ons geloof. Zie op Jezus!
Bedankt Dirk, voor je bemoedigende stukjes.
Sjaloom.
Geplaatst op dinsdag 13 april 2010 om 17:58
We waren pasgeleden op Cuba, aan de oostkant, vlakbij Haïti. De Christenen daar vertelden ons, dat op het moment van de aardbeving op Haïti er door de Cubaanse helikopters, die de tsunami’s op de zee in de gaten houden, werd gewaarschuwd voor een tsunami op Cuba. De mensen kregen te horen, dat ze binnen 10 minuten, naar de hoger gelegen bergen moesten vluchten. Ze deden dit. Alle christenen gingen bidden, dat deze vloedgolf aan Cuba voorbij mocht gaan. Toen bleek dat we nog steeds dezelfde Heer hebben als in de tijd van de Bijbel. Aan de watervloed werd een halt toegeroepen en bereikte niet de kust van Cuba. Vele Cubanen zijn hierdoor tot geloof gekomen.
Geplaatst op woensdag 14 april 2010 om 8:45
Beste Dirk,
Het is soms moeilijk om te accepteren dat GOD niet direct luistert naar je gebeden. Ik heb zelf al langere tijd last van de ziekte van meniere wat mijn leven (en dat van mijn gezin) soms erg beïnvloedt.
Nu na een langere periode ervaar ik dat de ziekte ook een instrument kan zijn om dichter bij GOD te komen en om te leren op Hem te vertrouwen. Om nu te zeggen dat de ziekte een zegen is gaat mij te ver, maar ik ben dankbaar voor de lessen die ik in de afgelopen periode heb mogen leren.
Geplaatst op vrijdag 16 april 2010 om 21:06
Beste Dirk.
Bedankt weer voor je bemoedigende woorden en ik dank God nog steeds dat je iedere week weer een nieuwe brief mag schrijven.
Gods zegen toegewenst.
Groeten Carla
Geplaatst op zaterdag 17 april 2010 om 20:00
Beste Dirk,
Ik ben nu 74, ken de Heer nu meer dan 50 jaar en vind dit daarom een prachtig onderwerp! Hoe vaak ik heb moeten wachten……… Toch zijn alle dingen, waar ik op wachtte, gebeurd. Zo weet ik al jarenlang heel zeker, elke keer tijdens mijn gebeden, dat de Heer een doorbraak gaat geven in mijn overwegend vrijzinnige kerk. Wat ben ik ongeduldig……. Zo is het ook met de wederkomst! Toch hoeft NIEMAND langer op de wederkomst te wachten dan één mensenleven (nadenkertje).
Geplaatst op vrijdag 7 mei 2010 om 11:00
Beste Dirk
Ik heb na mijn bekering de Here altijd al kunnen danken voor Zijn zegeningen, trouw, goedheid, genade, liefde, maar kan dat nu ook sinds kort doen voor terechtwijzingen. Voor het wachten kan ik dit nog niet. Je kent dat wel: je bidt ergens voor en het lijkt maar te duren en het schijnt dat er niets gebeurt.
Toch denk ik dat dat wachten op iets en vérwachten dat de Here het zal doen, ook iets met trouw te maken heeft. Ik bedoel dit als je dicht bij God blijft en je relatie tot Hem goed en zuiver is, dan zal er eerder iets gebeuren dan dat je ‘twee heren’ dient. (Natuurlijk is dit geen wet van Meden en Perzen.) Feit is dat de Here zo getrouw is dat Hij je wérkelijk als Zijn Kind ziet voor wie Hij alles over heeft.