Ik kom wel christenen tegen die het liefst willen dat Israel of Amerika zo snel mogelijk een atoombom op Iran gooit. Om af te zijn van president Amadinejad en ter bescherming van Israel. En ze bidden hier ook om. Ik geloof niet dat zo onze houding moet zijn.

Ik zal u uitleggen waarom. Allereerst wil ik nadrukkelijk stelling nemen tegen het Iraanse bewind, dat werkelijk een zeer grote bedreiging vormt voor Israel, ook via steun die wordt gegeven aan onder meer Syrië, Hezbollah en Hamas. Daar doe ik niets aan af. En het is noodzakelijk dat de wereld Iran zwaar onder druk zet en krachtig aandringt op een koerswijziging. En we mogen zeker bidden om de val van de huidige Iraanse leiders. Maar wanneer we een atoombom op Iran gooien, zullen al die miljoenen mensen die de Here Jezus niet kennen, voor eeuwig verloren gaan. En ook heel veel christenen zullen dan worden gedood.

Op tal van websites, in allerlei boeken en artikelen en in spreekbeurten verwijzen sprekers en voorgangers graag naar Ezechiël 38 en 39: de aanval van Gog op Israel, waar ook Iran aan mee gaat doen. Een aanval die spoedig wordt verwacht. Nadrukkelijk roep ik op tot het betrachten van terughoudendheid in het duiden van de profetieën.

En natuurlijk zal deze opmerking mij door sommigen niet in dank worden afgenomen. Het zij zo. Wees ervan overtuigd dat ik de profetieën serieus neem en geloof dat we leven in de laatste dagen. En tussen twee haakjes: Het is zinloos om te proberen de verwezenlijking van deze beide hoofdstukken te voorkomen, bijvoorbeeld door de vernietiging van Iran. Zeker, we zijn geroepen te bidden om de vrede van Jeruzalem, maar laten we niet vergeten dat God zelf Zijn Woord, en dus ook deze beide hoofdstukken uit Ezechiël 38 en 39, zal vervullen. Er komt een moment dat het onafwendbaar is.
Maar belangrijker dan precies te weten hoe het tot in detail zal gaan in de laatste dagen voor de wederkomst is dat we voor 100 procent gericht zijn op de Here Jezus.

Al eerder schreef ik over een grote opwekking die gaande is in Iran. Wist u dat er mensen uit Iran waren onder degenen die tot geloof kwamen na de uitstorting van de Heilige Geest op die eerste Pinksterdag in Jeruzalem: de Parten, de Meden en de Elamieten (Handelingen 2:9). En in Jeremia 49:39 zegt de Here dat Hij in de laatste dagen een keer zal brengen in het lot van Elam, waarmee gedoeld wordt op het huidige Iran.

Het kan goed zijn dat wij anno 2010 getuige zijn van deze ‘keer in het lot’ waarover Jeremia spreekt. Ondanks de zware druk vanuit het huidige regime is de kerk springlevend in Iran en is het bijna onmogelijk geworden de aantallen mensen die tot geloof komen, nog te tellen. Deze opwekking in dit moslimland zou wel eens een belangrijk eindtijdsignaal kunnen zijn.

Ondanks de zware tegenwerking van de Iraanse autoriteiten komen zeer velen tot geloof in de Here Jezus. Ook al moeten ze ondergronds hun christen-zijn beleven. Lazarus Yeghnazar, een Iraanse evangelist in Engeland, die via televisie en internet met zijn zendingsorganisatie 222 Ministries (www.222ministries.com[1]) het Evangelie verspreidt in Iran, stelt dat veel ‘ondergrondse’ kerken zo onvoorstelbaar snel groeien, dat sommige leiders zich afvragen of ze niet even wat minder nadruk op evangelisatie moeten leggen. Een kerkleider vertelde dat ze zijn gestopt met het delen van het geloof omdat iedere Iraniër aan wie ze het Evangelie vertelde, tot geloof kwam. Er zijn niet genoeg Nieuwe Testamenten voor iedereen en men kan de begeleiding van nieuwe gelovigen niet meer aan.

Yeghnazar is zich zeer bewust van de dreiging die er uitgaat van Iran. ‘Dit land traint al dertig jaar lang terroristen en zit achter de groei van Hezbollah, achter de Palestijnse Intifada en zelfmoordaanslagen. En tegelijkertijd is het waar dat er niet eerder zo’n open deur voor het Evangelie in Iran was als nu. De nieuwe gelovigen downloaden in grote aantallen het Nieuwe Testament op hun MP3-spelers, Bijbels worden het land binnen gesmokkeld en voorgangers worden getraind om nieuwe gemeenten te beginnen.’

Wij kunnen ons nauwelijks voorstellen wat er momenteel op geestelijk terrein gebeurt in Iran. Er woedt een zware geestelijke strijd. Wij hebben Iran misschien afgeschreven, maar God niet. We mogen bidden dat het opwekkingsvuur ook de Iraanse leiders aanraakt.
Laten we ook bidden voor de mensen die pas tot geloof zijn gekomen, dat ze goed opgevangen zullen worden en dat God ze genade zal geven om standvastig te blijven in het geloof, ook als ze te maken krijgen met vervolging en onderdrukking. En laten wij de Here danken voor wat Hij doet in Iran en vol verwachting uitzien naar meer.

Dirk van Genderen