Dirk van Genderen.NL

Het is mij een groot raadsel waarom de meeste christenen in ons land niet spontaan getuigen van hun geloof. Alsof ze zich ervoor schamen er in het openbaar voor uit te komen. Hoe anders was de situatie ten tijde van het Bijbelboek Handelingen. Daar kunnen de eerste christenen niet zwijgen over hun Here en Heiland. En hoe anders is ook de situatie in landen als India, China en Iran.

Het is niet zo dat ik met de vinger wijs naar wie dan ook. Dan zou ik als eerste naar mezelf moeten wijzen. Ja, in de kerk en in de gemeente hebben we het goed met elkaar. Daar geven we soms een getuigenis van wat God in ons leven heeft gedaan.
Maar buiten de muren van de kerk zijn we meestal een stuk zwijgzamer over ons geloof. Wat is daar de oorzaak van, vraag ik me al een poosje af.

Ik zou nu een hele lijst met mogelijke oorzaken kunnen geven. En u wellicht ook. Ook in de christelijke bladen en kranten wordt hier regelmatig over geschreven. Er worden boeken over gepubliceerd, congressen over georganiseerd, studiedagen over gehouden.
De ene komt met deze oplossing, de ander met dat advies. Maar helpt het iets? Misschien bij sommige mensen, in sommige gemeenten, maar niet over de brede linie. Helaas.

Weet u, dit raakt mij, diep in mijn hart. Wat is hier aan de hand? Ik doe een poging mijn gedachten hier weer te geven.
Kan het zijn dat we de heiligheid van de Here God uit het oog verloren zijn? We spreken nog wel over Hem, maar beseffen we wel werkelijk wie en hoe Hij is? Als Jesaja Hem ontmoet, is zijn reactie: ‘Wee mij, ik ga ten onder, want ik ben een man, onrein van lippen en woon te midden van een volk, dat onrein van lippen is – en mijn ogen hebben de Koning, de HERE der heerscharen, gezien’ (Jesaja 6:5).
Wanneer Simon Petrus het wonder van de visvangst ziet, valt hij neer aan de voeten van de Here Jezus en kan hij slechts uitbrengen: ‘Ga uit van mij, want ik ben een zondig mens’ (Lucas 5:8).
En wanneer Johannes op Patmos de verheerlijkte Here Jezus ziet, valt hij als dood aan zijn voeten neer (Openbaring 1:17).
Kennen we nog iets van dit ontzag voor de heiligheid van God? Zeker, Hij is vol van genade en van liefde, maar Hij is ook heilig en rechtvaardig.

Ik ben er diep van overtuigd dat alleen Hij een verandering kan geven ten goede. Zit ik er ver naast als ik stel dat we vinden dat we zelf de kerk wel draaiende kunnen houden? Zeker, we vragen de Here om Zijn zegen, maar ten diepste bepalen we toch zelf hoe we dat doen en vragen we Hem om onze plannen te zegenen?
En zolang we nog denken de geestelijke problemen zelf op te kunnen lossen, geven we de Here niet de ruimte.

Daarom mijn voorstel:

Laten we stoppen met vergaderen, stoppen met het maken van weer nieuwe plannen van aanpak en stoppen met het evalueren van de zoveelste ‘mislukte’ actie.
En laten we naar de Here toe erkennen dat het ons niet lukt, dat we het opgeven en van nu af aan het voor 100 procent van Hem verwachten. Dat vraagt bekering, ook van christelijke leiders.
Dan gaat het niet langer om ons, om onze naam, onze eer, onze kerk, onze gemeente, onze kranten, bladen en boeken, onze programma’s of wat dan ook.
Maar dan gaat het om de Here Jezus alleen. Laten we ons voor Hem verootmoedigen, onze zonden belijden en smeken of Hij Zich over ons volk en over ons land wil ontfermen, over onze kerken en gemeenten. Dat Hij de Geest van de genade van de gebeden over ons uitstort. Weet u wat ik dan voor me zie?

Geen conferenties meer, geen dagenlange vergaderingen of studiedagen meer, maar gebeds- en verootmoedigingssamenkomsten verspreid over het hele land. Niet op één afgesproken datum, maar wekelijks, misschien wel dagelijks, aanhoudend. Met het gebed op de lippen van Jesaja 64: 1-3: ‘Och, dat Gij de hemel scheurdet, dat Gij nederdaaldet, dat voor Uw aangezicht de bergen wankelden, zoals vuur rijshout in vlam zet, zoals vuur water doet overkoken – om Uw tegenstanders Uw Naam te doen kennen, zodat de volken voor Uw aangezicht sidderen, daar Gij geduchte daden verricht, die wij niet verwachtten; dat Gij nederdaaldet, zodat de bergen voor Uw aangezicht wankelden’.

En wat er dan gaat gebeuren? Laat dat maar aan de Here over en verwacht veel, ja alles van Hem. Bekeer u en laat u door Hem in vuur en vlam zetten. Vervuld van Zijn Geest. Zodat we niet meer kunnen zwijgen van Hem.

Dirk van Genderen