Dirk van Genderen.NL

Columnist, publicist, spreker

Wonderen in de Chileense mijn (11 reacties)

Geplaatst op vrijdag 15 oktober 2010, 11:37 door Dirk A A

Verschillende Chileense mijnwerkers namen het woord ‘wedergeboorte’ in de mond toen ze na ruim twee maanden tijd weer boven de grond kwamen. Dat raakte mij. Ook de Bijbel spreekt over wedergeboorte. ‘Tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk van God niet zien,’ zegt de Here Jezus in Johannes 3:3 tegen Nicodemus.

Ik geloof dat het goed mogelijk is dat sommigen het woord wedergeboorte in deze betekenis hebben gebruikt. Dat God hun hart heeft veranderd en dat ze tot geloof in de Here Jezus zijn gekomen.
Er is wereldwijd veel voor hen gebeden. Sommige van de mijnwerkers waren al christen. Ik las in een bericht over de geredde mijnwerkers dat twee van hen in de mijn tot geloof zijn gekomen.
In zo’n spannende situatie, zo diep onder de grond, zullen ze beseft hebben dat hun redding niet gegarandeerd was. Ze zullen hebben nagedacht en met elkaar hebben gesproken over wat er na dit leven komt. Ze zullen samen hebben gehuild en gelachen, doodsbang zijn geweest en plezier hebben gehad, ze zullen hebben gebeden en sommigen wellicht gevloekt.
Jimmy Sanchez, de jongste kompel in de mijn, zei: ‘Eigenlijk waren we met 34 mensen in de mijn, omdat God ons daar beneden nooit alleen heeft gelaten.’

Vele tientallen lezers van deze site en van de nieuwsbrief ‘DIRKs visie’ hebben kaarten gestuurd met bemoedigende (bijbel)teksten naar de mijnwerkers. De Chileense ambassade in Den Haag heeft laten weten dat deze kaarten in Chili bij de mijn zijn aangekomen en na de bevrijding aan de mijnwerkers zouden worden overhandigd.

En 13 oktober, wat sommigen als een ongeluksgetal zien, werd hun geluksdatum. Zo zie je maar, laten we niet bijgelovig zijn.
Enkele dagen voor hun redding waren nog mp3-spelers met preken, Bijbelstudies en christelijke muziek door de schacht naar beneden gelaten, naar de 33 mijnwerkers. Ook kregen ze Nieuwe Testamenten en twee complete Bijbels. Igor Bravo, die met zijn technisch bedrijf medeverantwoordelijk was voor de reddingsoperatie, had dit geregeld. ‘Als er de gelegenheid is om het Evangelie te delen en bij te dragen aan evangelisatie, dan doe ik dat. Het is iets dat in mijn bloed zit,’ stelde Bravo, die lid is van een Baptistengemeente in Santiago.

De hele wereld was getuige van dit aangrijpende reddingswonder. En nog groter dan de lichamelijke redding, is de geestelijke redding, als iemand tot geloof in de Here Jezus komt. Vandaar dat ik erg uitzie naar de getuigenissen van de mijnwerkers die al geloofden in Hem en van hen die tot geloof zijn gekomen. Ik hoop en bid dat de media ruimte zullen geven aan hun verhalen.

God kan deze mijnramp ten goede gebruiken.
• Voor de mijnwerkers en hun gezinnen. Dat dit hen dichter bij elkaar mag brengen. Niet bij iedereen was de onderlinge band even goed. Bij de mijn gingen op een dag zelfs een vrouw van één van de mijnwerkers en een minnaar van diezelfde man met elkaar op de vuist.
• Voor Chili.
• Voor de Chileense christenen. We zeggen soms wel wat gemakkelijk dat we ons verbonden voelen met de christenen wereldwijd. Het is goed om vaker ook voor de Chileense christenen te bidden.
• Voor de wereld. Deze mijnramp is als een appèl van God naar de wereld toe. Hij wil niet dat mensen verloren gaan, maar wil hen redden, geestelijk, voor eeuwig.

Dirk van Genderen

11 Reacties

  1. Manuela Dieleman zegt:
    Geplaatst op vrijdag 15 oktober 2010 om 13:03

    Fijn dat je hiervoor aandacht vraagt, Dirk.

    In het Nederlands Dagblad stond dat José Henríguez, één van de drie Christenen in de mijn, daar beneden voorging in Bijbelstudie en avondgebed (zie de krant van 14 oktober).

    En het eerste wat Mario Gomez deed, toen hij boven kwam, was: God op zijn knieën danken. Heel de wereld kon het zien!

    Ik zag ook op CNN, dat één van de mijnwerkers zijn Bijbel omhoog hield, toen hij uit de capsule stapte. Echt ontroerend.

    Ook vond ik het mooi, dat Sebastian Pinera, de president van Chili, in zijn toespraak na de redding van de laatste mijnwerker, zei: “Wat eerst een tragedie was, is nu een wonder van God geworden.”

    Inderdaad, deze mijnramp is een appèl van God aan een wereld die Hem niet erkent.

  2. A. Klein zegt:
    Geplaatst op vrijdag 15 oktober 2010 om 21:45

    Beste Dirk,

    Mooi verwoord: “Deze mijnramp is als een appèl van God naar de wereld toe. Hij wil niet dat mensen verloren gaan, maar wil hen redden, geestelijk, voor eeuwig.”

    Het maakt niet uit HOE God mensen tot Zich trekt, maar DAT Hij het – nog steeds – doet.
    Vaak zijn het de dieptepunten in mensenlevens die tot geestelijke “hoogtepunten” worden, mits we ons maar helemaal aan Hem toevertrouwen. Pas als we in een (diepe) put hebben gezeten – letterlijk of geestelijk – dan WETEN we het als Hij ons eruit heeft gehaald. Dan is/wordt Hij waarlijk onze Redder, onze Verlosser, onze Bevrijder, onze Heiland.

  3. Jan Willem zegt:
    Geplaatst op zaterdag 16 oktober 2010 om 13:37

    Zo zie je maar weer dat God door Zijn Geest juist in de duisternis – hier zelfs letterlijk – aanwezig is! Om de vergelijking verder door te trekken: wat een getuigenis te midden van een duistere wereld…
    Wat een troost ook al die getuigenissen van vervolgde christenen…

  4. Aliyah zegt:
    Geplaatst op zaterdag 16 oktober 2010 om 14:36

    In en door de diepste duisternis heen – soms letterlijk – zoals in die mijn, ruim 600 meter onder de grond en door de vreselijkste rampen en tragedies heen, toont YHWH, de God van Israël Zijn Licht! Een les voor ons en voor de wereld… mocht het nog eens heel donker worden in je leven, heel duister, denk dan aan deze gebeurtenis. Vele mensen, ook gelovigen, leven in – diepe – duisternis, ernstige depressies, hopeloosheid, machteloosheid, afwijzing enz.enz. en dan is er toch Licht, het Licht dat in de wereld gekomen is: Yeshua/Jezus. Wie Hém volgt, zal in der eeuwigheid niet in de duisternis wandelen (ik spreek uit ervaring).

    Shalom

  5. Maaike zegt:
    Geplaatst op zaterdag 16 oktober 2010 om 16:15

    Beste Dirk,
    Het valt me op dat je 13 een ongeluksgetal noemt. Maar die gedachte komt doordat Haman alle Joden wilde uitroeien op de 13e Adar (Esther 4:13). Uiteindelijk werd dit toen voor het Joodse volk een dag van overwinning! Nog steeds wordt dit met Purimfeest herdacht. Het maakt dus wel verschil of je aan Gods kant staat of niet. Ik was dan ook heel blij dat de geredde mijnwerkers zo duidelijk God dankten voor hun redding. Wat een getuigenis.

  6. lida zegt:
    Geplaatst op zaterdag 16 oktober 2010 om 18:57

    Beste Dirk, geweldig dat je de redding van deze 33 moedige mannen verwoordt in je column. En wat een prachtig getuigenis voor de wereld, dat God overal bij is, hoe donker het in een mensenleven ook kan zijn. Zolang zo diep onder de aarde bedolven, eerst 2 weken zonder enig contact met de buitenwereld. Wat een geweldige bevrijding!! Het is ook zeer moedgevend voor ieder mensenleven, dat we altijd, hoe moeilijk ook bij de Here kunnen aankloppen en zoeken. Hij zal er zijn, helpt ons door de diepste dalen heen. Zoals je weet, heb ik dat zelf en velen met mij mogen ervaren, vertrouw niet op mensen maar op de Here alleen!

  7. Nel zegt:
    Geplaatst op zaterdag 16 oktober 2010 om 22:05

    Beste Dirk.
    Wat een groot wonder is er 13 okt. gebeurd, toen de mijnwerkers weer boven kwamen. God was al die weken bij deze mannen en werkte in de harten van deze mensen. Wat fijn dat je er een stuk over schreef. Ik lees deze iedere week en voel me vaak bemoedigd en gesterkt. Ik wens je van harte Gods onmisbare zegen toe!

  8. Jos zegt:
    Geplaatst op zaterdag 16 oktober 2010 om 23:19

    Beste Dirk, echt geweldig jouw nieuwsbrief, elke week. Deze x las ik hem met tranen in m’n ogen, omdat je ook de landbouw noemde, waar ik zelf in werk. De oogst gaat inderdaad moeizaam, maar het ergste vind ik dat er collega’s zondags gaan oogsten. Ik kan dat gewoon niet meer, ik heb ook maar raak geleefd, ging naar de kerk, maar deed er niks mee. Maar ben in moeilijke omstandigheden bij God gekomen, en voel nu Zijn Liefde, Goedheid, Barmhartigheid en Genade. En kan en wil niks meer wat Hij niet wil. Alleen Hem en Zijn Woord volgen. Beter schatten in de hemel dan hier op aarde. Ik bid dat door jouw gaven, bij mensen die God nog niet kennen, Zijn Geest in hun hart mag komen. Ga zo door Dirk!

  9. nienke de boer zegt:
    Geplaatst op maandag 18 oktober 2010 om 12:47

    Ook al was dit zwaar, zoals zoveel dingen in het leven, God heeft het gebruikt ten goede, want als er een zondaar tot bekering komt, is er groot feest in de hemel.

  10. Juan zegt:
    Geplaatst op maandag 18 oktober 2010 om 15:49

    Met ontroering heb ik de redding bekeken vanuit Spanje. Tijdens een exclusief interview op de Spaanse TV haalde president Sebastián Piñera zelfs Marcus 11 vers 22 en 23 aan. Ik maak me geen zorgen over Chili maar wel over mijn thuisland Spanje. Dít is pas een land dat op een dwaalspoor zit omdat ze het gedwongen katholicisme van Francisco Franco verwarren met het ware geloof in Jezus Christus en daardoor niks met “religión” te maken willen hebben. Prachtig was de reactie van Ingrid Betancourt op TV, in een hele andere context weliswaar, op de ietwat lacherige vraag van een journalist of ze soms religieus was: “nee, ik ben helemaal niet religieus maar onderhoud wel nauw contact met God en ik voelde (tijdens haar jarenlange ontvoering door FARC) Zijn aanwezigheid altijd dichtbij”. Het was even stil in de zaal. Terugkomend op Spanje: een prachtig land, maar het volk is ver, heel ver van Christus verwijderd. Ik roep u op ook de geestelijke nood in Spanje te zien en ervoor te bidden.
    ¡Gloria a Dios! ¡Bendito sea su Nombre!

  11. geertruij zegt:
    Geplaatst op dinsdag 19 oktober 2010 om 20:28

    Shalom Dirk,
    Ja, het is een groot wonder geweest, maar er is ook veel nood in AZC’s. Vanavond zag ik een reportage bij EO uitgesproken, dat daar Christenen zitten die bedreigd worden en zelfs werkelijk mishandeld worden, maar de leiding van de COA doet er niets aan. Deze mensen zijn zeer bang om aangifte te doen en als ze het toch doen, zijn zij de zondebok en worden steeds overgeplaatst naar een ander AZC of onderduikadres. Terwijl ze uit hun land gevlucht zijn wegens hun geloof in Jezus Christus. Laten we ook voor hen bidden. Misschien kun je daar ook eens een column over schrijven. Zij zijn ook onze broeders en zusters. Laten we in ieder geval voor deze broeders en zusters bidden. Misschien moet er een petitie worden aangeboden aan minister Leers van Integratie of zo.
    Hartelijk gegroet en Gods zegen.
    Geertruij

Laat een reactie achter

0 / 350 woorden