Wanneer je als christen bij een christelijke organisatie gaat werken, zijn je verwachtingen (terecht) hoog gespannen. Wat een voorrecht dat je er mag komen. Je verwacht er de hemel op aarde te zullen vinden. Werken met medechristenen… Kun je je iets beters voorstellen?
Het is maar goed dat we uit de Bijbel weten dat het in de hemel oneindig veel beter en heerlijker is, anders zouden velen gedesillusioneerd afhaken en het geloof vaarwel zeggen. In de vele jaren dat ik ‘meedraai’ in de christelijke wereld, ben ik inmiddels behoorlijk ontnuchterd.
En zeker, het kan heerlijk zijn om te mogen werken in een christelijke organisatie. En velen zullen het ook zo ervaren. En het zou ook zo moeten zijn!!!
Maar de werkelijkheid is nogal eens anders. Helaas. Ik heb ze ontmoet, in de loop van de jaren, mensen die dachten de hemel op aarde te vinden in een christelijke organisatie, maar die tegen me zeiden: ‘Het was een hel…’
Triest, triest, intriest! Daarbij neem ik het begrip ‘christelijke organisatie’ heel breed. Van kerken en gemeenten, tot kleine stichtingen en verenigingen en ook bedrijven die zich christelijk noemen.
De wijze waarop, in christelijke organisaties, mensen die zich christelijk noemen omgaan met collega’s, in welke gezagsverhouding ze ook staan, is soms zo ver beneden alle peil, dat niet-christenen die er noodgedwongen bij betrokken raken, zich erover verbazen. Ik heb het arbeidsdeskundigen, onafhankelijke derden en mensen van vakbonden wel horen zeggen: ‘Zoiets zou je juist in een christelijke organisatie niet verwachten.’ Wat een negatief getuigenis naar buiten toe! Daar win je geen mensen mee voor Gods Koninkrijk, maar daardoor stoot je mensen juist af.
Ze zijn er, mensen in christelijke organisaties, die collega’s manipuleren, met een beroep op het christelijk geloof, of op ingevingen van de Geest.
Ze zijn er, mensen in christelijke organisaties, bij wie het alleen draait om hun eigen eer en glorie.
Ze zijn er, mensen in christelijke organisaties, die gedreven worden door zucht naar geld en macht.
Ze zijn er, leidinggevenden in christelijke organisaties, die niet geschikt zijn voor hun taak en een heel spoor van vernielingen aanrichten, ook onder medewerkers, maar wie de hand boven het hoofd wordt gehouden omdat we in een christelijke organisatie toch aardig voor elkaar willen zijn en de vuile was niet buiten willen hangen.
Ze zijn er, medewerkers in christelijke organisaties, die voor een hongerloontje keihard moeten werken; je doet het immers voor de ‘Here en Zijn Koninkrijk’.
Ze zijn er, medewerkers in christelijke organisaties, die machteloos toezien hoe de koers van hun organisatie steeds verder afwijkt van de Bijbel.
Ze zijn er, vrijwilligers in christelijke organisaties, die misbruikt en uitgebuit worden, terwijl de vaste medewerkers het er ‘goed’ van nemen.
Ze zijn er, werkers bij christelijke organisaties, die moeten lijden vanwege hun geloof in de Here Jezus Christus.
Er is ook veel goeds in christelijke organisaties. Gelukkig wel. Daar weet ik ook van. Maar in dit commentaar ben ik begaan met de mensen en de organisaties waar het niet goed gaat. Waar intern pijn en verdriet is. Verontrusting. Onenigheid. Wanhoop. Frustratie. Ongeloof. Boosheid. Onrecht.
Ook in christelijke organisaties is gebrokenheid, zonde. Zolang de Here Jezus nog niet is wedergekomen, mag wel onze wandel in de hemelse gewesten zijn, maar zal het in deze werkelijkheid nog geen hemel op aarde zijn.
De Bijbel zegt dat in de eindtijd het oordeel begint bij het huis van God, zegt 1 Petrus 4:17. Daar zit de gedachte in van zuivering. Dit zal beginnen bij het huis van God, in kerken en gemeenten, ook in christelijke organisaties. God zal aan het licht brengen wat niet van Hem is, dat oordelen en wegdoen. Laat dit een appèl zijn op alle leidinggevenden, bestuurders en medewerkers. Laten we zonodig opstappen of ons bekeren, voordat Gods oordelen komen.
En ‘slachtoffers’ wil ik bemoedigen. Weet dat de Here je kent. Denk niet dat Hij zo is, als de organisatie of de mensen die zich wel christelijk noemen maar zich niet christelijk gedragen. Keer Hem niet de rug toe, maar neem de toevlucht tot Hem. Hij stelt je nooit teleur. Hij wil je troosten, nieuwe moed en nieuwe kracht geven, je herstellen en genezen van wonden die je misschien hebt opgelopen. Hem kun je voor 100 procent vertrouwen.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 22 oktober 2010 om 22:04
Beste Dirk,
Wij leven – helaas – in een zondige en gebroken wereld en vanuit die zondige en gebroken toestand kwamen/komen wij tot geloof. Nu is het probleem dat vele gelovigen wel om zonden-VERGEVING (blijven) bidden/vragen, wat op zich natuurlijk niet verkeerd is, maar dat m.i. te weinig christenen er ook echt naar verlangen – en er dus ook echt voor gaan bidden – om VERLOST te worden van hun oude zondige natuur (waarin satan het dus – in meer of mindere mate – nog voor het zeggen heeft). En zonder waarlijk VERLOST te zijn van deze (satanische) zondemacht in ons worden de “christelijke” werken die wij doen nog (te) vaak gedaan vanuit de oude mens, vanuit ons eigen “vlees” en verlangen, in plaats van “gedrongen/ingegeven door Gods Geest”.
Zoals jij ook schrijft in je artikel: God gaat deze wereld straks oordelen, en Zijn oordeel begint inderdaad bij “het huis van God” (volgens 1 Petr. 4:17). Het “huis van God” is het beeld van de (wereldwijde) Gemeente waartoe wij behoren als we in Jezus Christus geloven. Maar waarom zou Zijn oordeel bij ons beginnen?
Omdat “het huis van God” nog niet klaar is om Jezus als Hemel-Bruidegom te ontmoeten! Meer dan ooit tevoren zijn vele christenen (die NAVOLGERS van Christus heten te zijn) wereldsgezind en vleselijk ingesteld. Lees 2 Tim. 3:2-5, waar de conclusie is: “zij hebben een schijn van godsvrucht, want ze zijn meer liefhebbers van genot dan liefhebbers van God”, daar zij hun eigen verlangens en begeerten na blijven volgen. Lees ook Openb. 3:15-19, waar staat: “omdat u (geestelijk) lauw bent… zal Ik u uit Mijn mond spuwen”!
Men denkt vaak dat ‘alleen maar geloven’ voldoende is. Nu, om straks te kunnen behoren tot die REINE Bruid van Christus (zie Ef. 5:27) is dat NIET voldoende. Om daartoe te geraken dienen wij waarlijk een gekruisigd leven te leiden, afgestorven aan onze zondige verlangens en begeerten. En zo niet, dan komt het oordeel van God over ons, wat inhoudt dat wij in de grote verdrukking terechtkomen omdat wij (in geestelijke zin) niet gereed zijn als Bruid, want – voor alle duidelijkheid – Christus kan en wil niet met een ONreine Bruid huwen. Jezus zegt niet voor niets in Matth. 7:23, “…ga weg van Mij, u die de ongerechtigheid werkt”.
Meer hierover, lees eventueel de “Kennismakingsbrief” van d.d. 26-12-2008 op het Weblog van “De Eindtijdbode”.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 0:26
Helaas heel herkenbaar. Ik heb jaren in een christelijke instelling gewerkt, zag het als roeping. Uiteindelijk ben ik hier heel erg teleurgesteld geraakt in de manier waarop er met mij en andere collega’s werd omgegaan. Ik ben ziek geweest en vervolgens aangesproken op mijn te kleine geloof toen ik na gebed niet gelijk weer ging werken. Dit terwijl ik van de huisarts echt nog niet mocht gaan! Tja, ik kan nog veel meer noemen helaas, maar dat doe ik liever niet. Ik heb ook veel mogen leren en daar ben ik God dankbaar voor.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 8:05
Beste Dirk, ja heel heel erg herkenbaar. Na jaren van twijfel, vooral aan mezelf natuurlijk, toch afscheid genomen van de kerk en van mijn zogenaamde broeders en zusters. Jouw stukje in Visie over christenen in het verborgen heeft mij destijds ook geholpen want dat was voor mij heel herkenbaar. Gelukkig ben ik niet bitter geworden maar vind er vreugde in om gewoon elke dag zowel een Maria als een Martha te zijn. Lieve groet.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 9:22
Kan een mens op deze aarde werkelijk geheel verlost zijn van z’n eigen boze ik en satanische zondemacht. Is het niet zo: het goede wat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, blijft dat geen strijd? Zo kunnen we ons nooit verheffen. Het verlangen om geheel uit Hem te leven is er. De nieuwe en oude mens blijven tot onze dood. Eenmaal gestorven zal alles nieuw zijn. Het stukje gebed gevraagd, heftige geestelijke strijd, tegenwerking van de boze, is dit bij ons ook niet gaande? Laat er maar veel gebed zijn, eerst voor onszelf ons onderzoeken voor Gods aangezicht. En ik weet ook wel dat we ontzettend teleurgesteld kunnen worden in onze medemens, maar als ik weer eens teleurgesteld ben in mezelf, en zie wat ik er zelf van terecht breng.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 9:34
Goeiemorgen,
ik wil even terugkomen op het vorige onderwerp over die mijnwerkers, waar Jos, die in de landbouw werkt, niet meer op Zondag het land bewerkt. De zondag is een rustdag, dan ga je naar de kerk! Dat heb ik ook zo geleerd..
Nou hoeveel verwijten ik niet heb gehoord van christenen onderling; dit mag niet op zondag en dat mag niet op zondag, enfin, zoveel veroordeling… dat is inderdaad geen stukje “hemel” op aarde.
Waar ik in de loop der jaren achter gekomen ben, is dat de Shabbat door de God van Israël apart gezet is, geheiligd als rustdag voor de Zijnen. Deze dag is geheel volgens de scheppingsorde ingesteld.
Deze dag, van vrijdagavond zonsondergang t/m zaterdagavond zonsondergang, duurt ook nog eens langer dan de zondag. Dus mensen ga terug naar de Bron, naar de Joods/Bijbelse wortels van het christelijk geloof. Dat betekent niet als een orhodoxe Jood leven, maar gewoon terug naar de Bijbelse Feesten, de Feesten van YHWH, de God van Israël.
Shabbat is een wéldaad van God aan ons bewezen, het is een oase van rust in de week, in deze gehaaste en gestreste tijd. Ga in gebed en zeg: Vader, wat wilt U dat ik doen zal… Ga eens ervaren hoe dat is om YHWH werkelijk te dienen en dan vallen alle menselijke leringen en ongeschreven wetten en regeltjes en verplichtingen van je af (ipv dat men vaak denkt dat de Shabbat juist allerlei dingen oplegt!
Hartelijke groet en shalom
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 9:54
Shalom Dirk en alle brs en zrs.
Dirk, ik begrijp je heel goed en veel van wat jij schrijft, hebben wij zelf meegemaakt.
En geloof me, dat geeft veel verdriet, het geeft veel pijn als je niet gesteund, noch geholpen wordt, noch naar je geluisterd wordt.
En het doet nog meer zeer, als dat dan je eigen brs en zrs zijn.
Maar nu na jaren inmiddels alweer, alleen staan, maar wel met YESHUA, dan zeg ik nu: dank U ABBA. Dat U ons vasthoudt.
En ik geloof dat we nu in de tijd komen dat het erop aan komt, dat wij strijden moeten en lijden moeten om ZIJN NAAM.
Voor mij staat vast dat antichrist voor de deur staat en dat ook in Nederland de echte gelovigen het zwaar zullen krijgen.
Laten we dus elkaar opdragen aan ABBA en zowel voor elkaar alsook voor Israel op de bres blijven staan.
U allen ZIJN ZEGEN toegebeden.. Shalom. Lou.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 10:11
Alweer zo’n artikel wat op het goede moment komt, in dit geval voor mijn echtgenoot. De bemoediging kan hij nu erg goed gebruiken, heb het hem meteen laten lezen. Werkend in een christelijke organisatie komt hij inderdaad dingen tegen die je niet verwacht. En wordt hij zelf door een leidinggevende en naaste collega behandeld op een manier die bij ons grote vraagtekens en soms pijn en verdriet oproept. Koud. Kil. Gelukkig maken de contacten met andere collega’s veel goed.
Wat wij met onze ervaring kunnen aanvullen:
Ze zijn er, de mensen in christelijke organisaties die collega’s of ondergeschikten meteen afserveren zodra er overspannenheid of burnout in het spel is. Onder het mom “Dan heb je dus toch geen roeping, want je kunt je baan niet aan’, wordt iemand ontslagen of verzocht een andere baan te kiezen.
Ze zijn er, de leidinggevenden in christelijke organisaties die nooit, maar dan ook werkelijk nooit, eens een complimentje uitdelen. ‘Goed gedaan!’, of “Fijn dat je er bent”. Zo belangrijk om af en toe eens te horen, ook als je christen bent, en beschermend tegen werkstress.
Ze zijn er, de mensen in christelijke organisaties, die in theorie de veelzijdigheid en veelkleurigheid van Gods Schepping prijzen, maar in de praktijk de veelkleurige mens, die hier en daar afwijkt van het ‘gemiddelde’, het gangbare, in woord en daad afwijzen.
Gelukkig mogen we zien op Jezus, onze rots! Maranatha, Kom Jezus Kom en maak alles nieuw!
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 10:45
Beste broeder Dirk,
Herkenbaar! Helaas!
Toch kan er zoveel gebeuren, zoveel goeds.
Ik ben zelf met plannen bezig geweest te maken voor een christelijke organisatie,
helaas het leek allemaal zo mooi.
We hebben Gods Leiding gezocht, dachten: zo gaat het goed, helaas.
Terugkijkend God heeft ons beschermd om met deze christelijke organisatie niet verder te gaan.
Even naar Psalm 73. Asaf worstelde, werd geprikkeld in zijn nieren en werd verbitterd.
Hij kwam er achter, dat Hij het van de Here God moest blijven verwachten!
Deze les heb ik mogen leren.
Wilsbeschikking, om geen bitterheid in mijn hart toe te laten, maar te blijven zien op het werk van de Here Jezus Christus!
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 11:54
Dit jaar heb ik geregeld ingevallen op een openbare school voor speciaal basisonderwijs, die bezocht werd door kinderen uit alle geledingen van onze maatschappij.
Het bestuur en de collega’s wisten dat ik Christen ben en de ouders kunnen het weten door de verhalen van de kinderen.
Want ik mocht gelukkig wel, zonodig, uitkomen voor mijn geloof.
(Zo heb ik een keer gezegd, toen de naam van de Here Jezus door één van de leerlingen als stopwoord werd gebruikt – wat tegenwoordig helaas vaak gebeurt- : “Jezus is iemand waar ik heel veel van houd en dan wil ik niet dat je zó Zijn naam noemt!”)
En nu is het aparte, dat ik in mijn hele leven, in alle Christelijke verbanden waarin ik gewerkt heb, nog nooit zoveel respect, hartelijkheid, eerlijkheid en waardering ben tegen gekomen als juist hier. Zowel van de kant van de collega’s als van de ouders.
Op de christelijke scholen waar ik les heb gegeven; bij het christelijk tijdschrift, waar ik redacteur was; in de jeugdraad van de kerk, overal was het heel vaak precies het tegenovergestelde: oneerlijkheid, hatelijkheden, spot en verachting.
In de herfstvakantie heb ik erover nagedacht hoe dit kan, maar ik begrijp het werkelijk niet.
Jezus zei, dat leiders (figuurlijk) de voeten moeten wassen van hen, die aan hun zorgen zijn toevertrouwd.
Hij waarschuwt ook, dat Hij, als Hij terug komt en werkgevers vindt die hun werknemers mishandelen, Hij die “meesters” bij de huichelaars zal indelen (Matth. 24:49-51).
In Lukas 12 wordt daaraan nog toegevoegd: “De knecht die de wil van zijn Heer wist en niet naar Zijn wil gedaan heeft, zal extra gestraft worden.”
Ik begrijp niet, dat Christelijke leiders zich hierdoor niet laten gezeggen.
En het is heel goed, Dirk, dat je mensen bemoedigt, die lijden door de onchristelijke houding van hun baas of collega’s.
Juist waar je het zo anders zou verwachten.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 15:57
Wat een artikel, dit maak ik op het moment mee.
Wat een kunst is het om mensen onderuit te halen, het is een kunst om het goede in mensen naar boven te halen.
Wat een wereld leven we in.
Eenmaal zal er vrede zijn, Christus, kom spoedig weer.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 18:07
Ook ik heb de nodige teleurstellingen van mede christenen ondervonden.
Deze zomer nog, toen ik weken in het gips zat vanwege een gebroken pols. Mijn ervaring is dat de vijand wil dat we bitter worden, maar Jezus wil dat we door de teleurstellingen heen, juist dichter tot Hem komen en blijven BIDDEN voor de mensen die ons pijn hebben gedaan en hen bovenal VERGEVEN. Door hen van harte te vergeven, komen we geestelijk weer in de vrijheid te staan en verdwijnen bittere gedachten. Door van harte te vergeven schenkt God ons vreugde.
Dat heb ik deze week zelf ondervonden. Alle tegenwerking en teleurstellingen zal de Heer Jezus omkeren ten goede als we het in Zijn Handen leggen, LOSLATEN, en alleen op Hem vertrouwen.
Door alle moeite en strijd heen, heb ik geleerd dat de Heer Jezus mijn beste Vriend is, en dat het God’s Waarheid is in Mattheus 28 vers 20: “Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld.”
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 19:52
Het doet mij denken aan de profetische woorden van Jezus in Zacharia 13:6:
‘En als men tot hem zegt: Wat zijn dat voor wonden tussen uw armen? dan zal hij zeggen: Daarmee ben ik geslagen in het huis van mijn vrienden.’
Of de Leidse vertaling:
‘Wanneer men dan tot hem zegt: Wat zijn dat voor wonden tussen uw handen? dan zal hij zeggen: Die zijn mij in het huis van mijn vrienden toegebracht.’
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 20:45
Beste Dirk,
Heel heftig maar wel zeer terecht stel jij de Christelijke “mistoestanden” in de Christelijke organisaties, ook kerken, aan de kaak. Voor mij heel herkenbaar, omdat ik al 10 jaar bezig ben met de “mistoestanden” binnen de R.K. Kerk, mijn moederkerk, aan de kaak te stellen via diverse discussie-web-sites o.a “tussen kerk en geloof” maar ook via brieven en e-mails aan het bisdom. (Jou wel bekend.)
Ik ben een product (slachtoffer?) van de strenge rooms-katholieke opvoeding in de de 1950-er rijke roomse jaren en ben 10 jaar geleden in opstand gekomen, (op 60 jarige leeftijd) tegen de dominante, hiërarchisch bestuurde kerk met zijn vele kerkelijke wetten en regels, o.a, de betaalde misintenties voor de zielenrust van de overledenen; het celibaat, een onnatuurlijke menselijke opgave die men zeker niet dwingend kan opleggen en de hoofdoorzaak is van de seks-schandalen (misdrijven) binnen de R.K. Kerk etc.
Mijn rechtvaardigheidsgevoel dwong mij en gaf mij de kracht om deze mistoestanden via diverse Christelijke web-sites onder de aandacht te blijven stellen. Vorig jaar heb ik voor mij zelf, op advies van Dirk, een “Time-Out” ingelast om geen acties meer te ondernemen in deze. Sinsdien voel ik een weldadige geestelijke rust in mij. Ik ben en blijf wel nog lid van de R.K. Kerk omdat ik hoop dat zij vlug “gezuiverd” zal worden.
Dirk, jij schrijft: Het eindtijd-oordeel begint (met de zuivering) in de kerken en die zuivering zie ik nu al in de R.K. Kerk, maar ze moeten nog door een diep dal (loutering). Voor mij weer een bevestiging dat Zijn wederkomst nabij is.
Aan “slachtoffers” zou ik willen zeggen: Een van de Christelijke-deugden is rechtvaardigheid en maak gebruik van de kracht van dit rechtvaardigheidsgevoel en dit met Gods-zegen. Hub. Eussen.
Geplaatst op zaterdag 23 oktober 2010 om 21:26
Is het niet juist het werk van Gods tegenstander die erop uit is het werk en de positieve invloed van Gods Kerk te ondermijnen, teniet te doen en zelfs in zijn tegendeel om te keren?
Hoe belangrijk daarom dat daar de ogen voor geopend zijn en worden. Opdat de lelijke, egoïstische en boze gedachten, achterdocht, jaloezie e.d. die wij in ons voelen ten opzichte van een broeder of zuster, ontwapend worden en niet langer gevoed worden door ons oude ik. Die moet sterven en Christus moet in ons Overwinnaar zijn. Dan heeft satan het nakijken in de kerk en christelijke organisaties. Dan zal ook de vrucht van de eerste christengemeente er weer zijn: Wat hebben zij, wat wij niet hebben? Het nieuwe Leven in Christus. De Heere schenke het ons tot Zijn eer en tot een rijke zegen binnen de gemeente, als een stroom van levend water die naar buiten vloeit.
Geplaatst op zondag 24 oktober 2010 om 19:30
Aliyah, dat zou betekenen dat ik op zaterdag geen boodschappen meer mag doen, en op zondag wél mag gaan shoppen e.d.? Maar ik woon niet in een grote stad, hier zijn de meeste winkels dicht op zondag… ik weet dat leven naar de wil van de Heer het belangrijkste is, maar het is bijna onmogelijk om i.p.v. de zondag, de sabbat (zaterdag) weer te gaan vieren. ik denk ook persoonlijk dat het de Heer niet gaat om wélke dag je viert, maar dat je het met een zuiver hart doet..
Geplaatst op maandag 25 oktober 2010 om 12:40
Ik denk dat het zeer belangrijk is dat we als christenen de Zondag heiligen. Dit bedoel ik niet op een wettische wijze maar met de wetenschap dat we deze dag die apart is gezet door de Here mogen doorbrengen op gepaste wijze.
Geplaatst op maandag 25 oktober 2010 om 17:18
Goeiemiddag, mag ik even op Hub Eussen reageren. Hij zegt: één van de christelijke deugden is rechtvaardigheid; dit vind ik zo’n goeie en Bijbelse opmerking, want dat is waar het nogal eens aan mankeert bij christenen
Het Koninkrijk van YHWH, de God van Israël, bestaat uit waarheid en gerechtigheid. Door de hele Bijbel heen, van kaft tot kaft, zullen we dit woord, dit principe, recht en rechtvaardigheid, vele malen tegenkomen en dat is niet voor niets! YHWH zocht ten tijde van de verwoesting van Sodom en Gomorra rechtvaardigen. Zo was het tóen en zo is het nú nog, want God verandert niet. Zijn geestelijke principes en leerregels (de geboden) gelden noch steeds.
@aangevochtene, wat goed dat je mij dit vraagt, want ik had dezelfde vragen. Hoe ‘moet’ dat dan, hoe geef je wat God van je vraagt handen en voeten, kortom: hoe doe je dat in de praktijk? Ik weet niet eens of ik de ruimte krijg om hiervan te getuigen, maar goed, voor alles wat nieuw is, is er een begin. Je kunt niet in één keer alles “omgooien” waar je zo vertrouwd mee was…. Ik ben gewoon begonnen met me in te stellen, van te voren al wat boodschappen te doen, om vervolgens niet op Shabbat boodschappen te moeten doen. Waarom niet? Nou, heel logisch eigenlijk, God heeft de Shabbat ingesteld als rustdag voor de Zijnen, dat betekent dat je niet koopt en verkoopt. Het is heel goed te doen om van tevoren al je boodschappen in huis te hebben, scheelt ook vaak weer gestress in de supermarkt. Bij mij zijn er 2 supermarkten open op zondagmiddag, dus dat scheelt wel, je zou ook een stad in de buurt verderop nog wat inkopen kunnen doen, maar goed. Ook aangaande hoe de Shabbat te beginnen, is heel eenvoudig. Tijdens zonsondergang op vrijdagavond een kaarsje aan te steken en daarbij YHWH/God te danken voor Yeshua/Jezus, het Licht der wereld. Je kunt dan bidden wat je op je hart hebt (God kent je hart al) op dát moment is de Shaabt begonnen, ná je werkzaamheden dus, t/m zaterdagavond zonsondergang. In die tussentijd kun je heerlijk ontspannen, er zijn vele goede Bijbelstudies, je kunt op zaterdag samenkomen met anderen die ook vanuit hun hart zich geroepen weten om terug te gaan naar de Bijbelse feesten, dat is nog mooier, maar ook alleen kan dat heel goed, want als volgeling van Yeshua/Jezus ben je nooit alleen, althans dat is mijn ervaring..
Het is níet zo dat je dan alle Joods-orthodoxe gebruiken moet doen, integendeel, ik ben al uitgescholden als nep-Jood, op christelijke forums… vervloekt zelfs. Het enige wat ik doe en gedaan heb, is luisteren naar de Stem van de Heilige Geest, de Ruach haKodesh.
Het is zo dat in de laatste dagen, YHWH, de God van Israël, velen zal terug roepen, uit de kerk zal halen (de kerken lopen al leeg….). Het staat in de Openbaringbrief beschreven: Yeshua/Jezus zegt: Ga uit van haar (Kerk/Rome/RK), dat staat er niet voor niets, het is voor mij een hele ontdekking geweest en ook zoektocht: de waarom vragen, hoe zit dat, ook wat de geestelijke dingen betreft, het geloof, ik neem niet alles zomaar klakkeloos aan.
Dirk hopelijk mag deze reactie even blijven staan, alvast mijn oprechte dank hiervoor, we mogen elkaar bemoedigen en oproepen om heel dicht bij de God van Israël te blijven, terug te gaan naar de Joods/Bijbelse wortels van het christelijk geloof. Dit is wat YHWH/God van ons vraagt, dit is ook wat we mogen delen en uitdelen, zonder de ander iets op te dringen, want alleen de Waarheid maakt vrij, alleen de Ruach/Heilige Geest overtuigt en leidt in alle waarheid. Alle eer aan Adonai, Die ons heeft vrijgekocht met Zijn kostbaar bloed, Zijn volmaakt Offer, Hij gaf Zijn eigen leven.
Yehsua/Jezus zegt ook in de Bijbel dat Hij de Adonai/Heer is van de Shabbat, dat staat er niet voor niets… Ook als Yeshua terugkomt, zal het Messiaans vrederijk aanbreken, de eeuwige Shabbat= is eeuwige vreugde, liefde, waarheid en gerechtigheid, wie verlangt daar niet naar?!
Hartelijke groet en shalom
Aliyah
Geplaatst op dinsdag 26 oktober 2010 om 9:00
De kerken lopen leeg in het laatste der dagen omdat Jezus Christus en dien gekruisigd er niet meer verkondigd wordt. In veel kerken worden verhaaltjes verteld en de mensen naar de mond gepraat (gepreekt) Gal 1:10.
Ps 127:1
Als de HEERE het huis niet bouwt,
tevergeefs zwoegen de bouwlieden daar aan.
Elke prediking zonder Jezus Christus is drijfzand en zal verdwijnen.
Groet, Jan.
Geplaatst op dinsdag 26 oktober 2010 om 9:41
Ook ik vier al meer dan twaalf jaar de Sabbat en – zie de titel van dit onderwerp! – dan is het voor mij ook altijd een beetje hemel op aarde.
Toen ik in Israel woonde was het natuurlijk makkelijk: op vrijdagmiddag ging daar alles dicht. Maar ook nu ik weer terug ben in Nederland vind ik het heerlijk.
Als het begint te schemeren speel ik altijd een poos op het orgel, tot het donker is. En daarna lees ik graag de Bijbel en geestelijke lectuur.
De boodschappen haal ik zoveel mogelijk ‘s maandags of dinsdags.
Als het niet anders kan, reis ik wel eens op sabbat, b.v. voor een verjaardag in de familiekring op zaterdag. Dan rust ik op zondag.
Jezus is Heer van de Sabbat en dat houdt ook in, dat we er vrij mee om mogen gaan.
Het is heerlijk om quality time met en voor God te hebben, of je het nu hebt op zaterdag of op zondag.
Liefst 24/7, maar daarvoor zijn we nu eenmaal hier op aarde nog niet in de gelegenheid. We moeten ook onze plichten nakomen en onze talenten gebruiken.
Maar wat zal het straks in de hemel heerlijk zijn!
Eeuwige rust! Eeuwig Sabbat! Eeuwig God loven!
Geplaatst op woensdag 27 oktober 2010 om 9:27
Beste Dirk,
Ik heb in het verleden vaak gezegd dat het maar goed is dat ik Christus ken anders was ik al lang “gestopt” met het geloof.
Iemand zei een keer tegen mij dat hij niks met het christendom te maken wil hebben omdat hij te vaak heeft meegemaakt dat mensen misbruik maken van hun machtspositie binnen de kerk. Dit is natuurlijk erg verdrietig.
Zelf heb ik er voor gekozen om mijn talenten en tijd in mijn gezin, werk en hobby’s te steken. Ik heb te vaak meegemaakt dat ik beoordeeld word op het feit dat ik 12 jaar geleden ben gescheiden in plaats van op mijn talenten.
Ik heb in het verleden teveel mensen gezien die letterlijk kapot gingen door conflicten met broeders en zusters.
Gelukkig zijn er ook nog heel veel lieve broeders en zusters!
Groeten Jan.
Geplaatst op woensdag 27 oktober 2010 om 13:54
Ik weet niet of het mag, maar ik moest denken aan een boekje dat ik heb mogen vertalen en dat bij Importantia verschenen is: Geestelijk Gezag, door Watchman Nee. Naar mijn mening geeft dat boekje een goed beeld van wat geestelijk gezag werkelijk is, en hoe we samen met God met problemen op dat gebied kunnen omgaan.
Geplaatst op donderdag 28 oktober 2010 om 12:56
Beste Jan
Lees dan alsjeblieft het boekje van Susanne Odendaal: ‘n Kostbare Refrein: Noem My Vader. Hierin beschrijft zij dat ze juist tijdens haar scheiding de steun en nabijheid van onze Here gemerkt heeft. De contact bijzonderheden zijn als volgt: Mev. Susan Odendaal, Posbus 731, Swellendam 6740 Zuid Afrika.
Dit boek is echt een aanrader.
Geplaatst op donderdag 28 oktober 2010 om 16:24
Beste Dirk
Susan reageerde via mij op Jan. Als je het goed vindt, laat ik hier haar antwoord volgen
Vriendelijke groet
Robbert
Liewe Jan, Ek is so bly dat ek stukkie gelees het. Jy moet jou lewensuitkyk bou op: WAT GOD VAN JOU DINK, en NIE op wat mense van jou dink nie. Die Here is so bly dat jy aan Hom behoort. Jy behoort nie aan die kerk nie, maar aan Hom. As Hy na jou kyk sien Hy ‘n kosbare mens wat Hy geksape het vir wie Hy (ons Here) ontsettend baie lief is! Hou jy net vas aan jou verhouding met die Here! Hy sal self jou posisie verhoog, as druk mense jou af! Jan, jy is pragtig, en dank die Here net aanhoudend vir Sy goedheid oor jou. Dis mense wat jou seer gemaak het, dis gelukkig nie ons Here nie. Mooiste seëninge wens ek jou toe.
Geplaatst op donderdag 28 oktober 2010 om 20:40
Hi Jan, ek vra verskoning vir my baie tikfoute – ek het te vinning getik!
“geksape” moet wees: “geskape”
“as druk mense jou af” moet wees: “al druk mense jou af”
Ontvang die seën wat die Here jou wil gee!
Geplaatst op vrijdag 29 oktober 2010 om 8:11
Beste Susan en Robbert,
Dank voor jullie lieve reactie.
Jan
Geplaatst op vrijdag 29 oktober 2010 om 10:53
Dagsê aan al die gelowiges! Ons moet werklik mekaar bly bemoedig. Nie elke mense staan elke dag met goeie voet uit hul bed nie. Soms irriteer dinge buite ons beheer ons, maar ons moet dit nie op ons mede gelowiges uithaal nie. Ons moet ook voortdurend teenoor ons Here en ons God dank vir Sy liefde vir ons. Dit is belangrik dat ons ELKE dag vir Hom moet vertel dat ons vir Hom ook lief is. Dit hou ons sterk ingeskakel met ons God. Dit hou ons verhouding met Hom lewendig! Dit het ook tot gevolg dat ons nie so maklik omgegooi voel wanneer wêreld gebeure druk op ons ons plaas nie.
Ek hou baie van Dirk van Genderen se stelling: “Het is maar goed dat we uit de Bijbel weten dat het in de hemel oneindig veel beter en heerlijker is, anders zouden velen gedesillusioneerd afhaken en het geloof vaarwel zeggen.”
Vir alle gelowiges oor die wêreld heen wil ek sê: “Kom ons word instrumente van ons God wat ons mede gelowiges elke dag bemoedig!” Weet jy dat jou bemoediging dalk ‘n lewe kan red? Hoe weet jy of daardie persoon nie dalk beplan het om selfmoord te pleeg nie, maar jou opbouende en motiverende woorde kan iemand se denke verander!
Vir alle gelowiges wil ek sê: “Ek dink aan julle, al ken ek julle nie, want ek ken die God wat in julle woon! Ek is lief vir julle, al sien ek julle nie, want ek ek weet hoe lief het ons hemelse Vader die mens wat Hy geskape het!”
Mooi wense vir julle, en gaan bemoedig die mede gelowiges wat vandag op pad langs kom!”
Liefde, Susan.
Geplaatst op vrijdag 29 oktober 2010 om 21:15
Hallo Lieve Zusters en Broeders,
Ik geniet van deze studies, ze zijn opbouwend en bemoedigend.
Maar laten we oppassen dat we elkaar onze wil gaan opleggen over sabbat of zondag, we hebben een ontzettend grote vrijheid in en door Christus’ sterven ontvangen.
We hebben ook vele gaven en talenten ontvangen om tot Zijn eer te gebruiken voor de één in de kerk en de ander juist buiten de kerk.
Het gaat erom of we de gezindheid van Christus hebben en ons daar door laten leiden/gebruiken, dit kunnen we goed doen maar ook op de verkeerde manier.
Maar als wij verlangend opzien naar Hem, wil Hij ons gebruiken op velerlei wijze en plaatsen.
Dirk misschien wil je deze tekst een keer uitwerken:
Romeinen 14:5-8 “5 De een beschouwt bepaalde dagen als een feestdag, voor de ander zijn alle dagen gelijk. Laat iedereen zijn eigen overtuiging volgen. 6 Wie een feestdag viert, doet dat om de Heer te eren; wie alles eet, doet dat om de Heer te eren, en hij dankt God voor zijn voedsel. Wie iets niet wil eten, laat het staan om de Heer te eren, en ook hij dankt God. 7 Niemand van ons leeft voor zichzelf, en niemand van ons sterft voor zichzelf. 8 Zolang wij leven, leven we voor de Heer; en wanneer wij sterven, sterven we voor de Heer. Dus of we nu leven of sterven, we zijn altijd van de Heer.”
In Christus verbonden,
henk uit Staphorst
Geplaatst op zaterdag 6 november 2010 om 20:39
Mijn zoon is predikant en hij drukte het in een preek kort geleden zo uit. De meeste christenen zijn religieus…… (hij zei er niet bij, dat zij in mijn ogen geen christenen zijn. Ik denk overigens toch wel, dat ook zij die religieus zijn evengoed gered zijn). Slechts weinig christenen hebben een levende relatie met Jezus Christus. Religieus of relatie……..? Ik denk wel dat de eersten Gods doel met hun leven mislopen.