Al eerder schreef ik over het boek ‘Op de bres’ van Rees Howells. Uren, dagen, weken, ja maanden lag hij met zijn gebedsteam op de knieën tijdens de Tweede Wereldoorlog. Door hun gebeden greep God in. Leest u maar.
Misschien zegt u: dat gebeurde toevallig. Dat mag u denken. Toch hoop ik dat u verder leest en u open stelt voor de mogelijkheid dat God wel degelijk ingreep. Ik moet denken aan Jakobus 5:16b: ‘Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand.’
Al in 1936 werd het Howells duidelijk dat Hitler een instrument van de satan was om te voorkomen dat het Evangelie aan alle mensen zou worden gebracht. Ondertussen was God bezig de gemeenschap van het Bijbel College van Howells in Swansea in Wales voor te bereiden om de oorlog op de knieën uit te vechten.
Howells vertelt: ‘De Heilige Geest legde een last op ons. “Neem het op tegen Hitler,” zei Hij; dit betekende toen al drie weken bidden en vasten.’
In 1938 werd Howells erbij bepaald dat het Joodse volk fel vervolgd werd door het antisemitisme van Duitsland. God maakte hem duidelijk dat Hij dat zou gebruiken om het Joodse volk terug te laten keren naar hun eigen land. Op 4 september 1938 merkte hij in een samenkomst op: ‘In Jesaja’s profetie over de tweede terugkeer van Gods volk zegt hij in de hoofdstukken 11 en 12 dat God hen zal vergaderen van de vier einden der aarde. Dat is precies wat er nu gebeurt.’
Op de dag dat Hitler de oorlog verklaarde aan Engeland, publiceerde Howells de volgende verklaring: ‘De Here heeft ons bekend gemaakt dat Hij Hitler en het Nazi-regime zal vernietigen, opdat de wereld zal weten dat het God en God alleen is, Die de dictators heeft vernietigd.’
Het bracht Howells en de zijnen vastbeslotener dan ooit op de knieën, door ‘hun leven over te geven om de strijd van het Koninkrijk even werkelijk te strijden alsof zij geroepen waren te vechten aan het westelijk front.’ Deze geloofshouding tegenover de oorlog, opdat het Evangelie niet zou worden gehinderd, bleek Gods weg te zijn om aan deze gemeenschap een verantwoordelijkheid op te leggen, waarvan zij zich niet konden bevrijden voordat de vijand, met wie God Zelf streed, zou worden vernietigd.
Hoewel Howells ervan overtuigd was dat God tussenbeide zou treden om met de vijand te handelen, schreef hij: ‘Wij kunnen nog menige tegenslag ondervinden, voor Hij dat doet… misschien zullen wij als de Israëlieten (Richteren 20) in onze uiterste nood tot God roepen om hulp, die zeker zal komen.’
Was er ergens anders, in heel de wereld, onder Gods volk, nog zo’n gemeenschap van ongeveer honderd mensen, die dag aan dag op de knieën was en in het geloof vasthield aan de overwinning, terwijl aan de overzijde van de zee de soldaten zich kilometer na kilometer terugtrokken, hele landen zich overgaven en de vijand in het zicht kwam van zijn doel?
Van die tijd af, alle oorlogsjaren door was het hele Bijbel College elke avond van zeven uur tot middernacht in gebed, met slechts een korte onderbreking voor de avondmaaltijd. Bovendien bleven zij ook hun ‘gewone’ bidstonden houden, ’s morgens een uur, en vaak ook ’s middags. En dan waren er nog de bijzondere periodes, dat de hele dag gewijd was aan bidden en vasten.
Terwijl de Duitsers Europa overstroomden, stond het Bijbel College dagelijks voor God. Een greep uit de vele tientallen aantekeningen uit die tijd:
16 mei 1940, 9.30 uur: ‘De dag nadat Holland gecapituleerd had: Er woedt nu waarschijnlijk de grootste strijd van de geschiedenis. Kan God vandaag iets doen? Wanneer de Duitsers nu zeggen: ‘Wij hebben de geallieerden op de vlucht laten slaan’, kan God het doen? Houd uw ogen vandaag op God gericht en neem deze overwinning.’
14.00 uur: ‘De Here heeft heel duidelijk gezegd dat de overwinning aan Hem is en aan niemand anders en Hem komt alle eer toe. God grijpt de vijand aan, zichtbaar en onzichtbaar, door het leger en door ons.’
18 mei, 9.30 uur: ‘Tenzij God vandaag op wonderlijke wijze tussenbeide komt, geloof ik dat wij hebben verloren.’
14.30 uur: ‘Ik wil dit weekeinde weer tegen de vijand vechten, alsof het ging om het einde van de beschaving.‘
18.30 uur: ‘Ik voel vanavond dat deze Nazi’s, wat ze ook doen, niet aan de Heilige Geest kunnen ontkomen. Het christendom is veilig. Als u geloof hebt, kunt u het in Zijn handen overlaten en Hij zal op de juiste tijd tussenbeide komen.’
21 mei, 9.00 uur: ‘Vrees voor invasie. Gisteren was de donkerste dag in de geschiedenis van ons land. We moeten nu bidden dat de Here hen belet in ons land te komen.’
22 mei, 9.00 uur: ‘De wereld is nu in paniekstemming en dat zouden wij ook zijn, als wij niet volkomen zeker waren dat de Here tot ons gesproken had. Het lot van Engeland staat vandaag en morgen op het spel.’
Van de avond van 22 mei tot 25 mei kwam Howells niet langer in de samenkomsten; andere leden van de staf leidden ze. Hij zonderde zich af om, alleen met God, door te worstelen en, zoals anderen hebben getuigd, de verpletterende last van die dagen brak zijn lichaamskracht. Hij legde letterlijk zijn leven neer.
26 mei, 14.30 uur: ‘Wij trekken op tegen het Beest, zoals David optrok tegen Goliath.’
27 mei, 9.00 uur: ‘Ons volk zal zien dat God gebeden verhoort en het zal er alle vreugde van beleven.’
11 september: ‘De Slag om Engeland over Londen en Zuid-Engeland is op zijn hevigst.’
14 september: ‘Omdat wij geloofd hebben, heeft God ons bekend gemaakt, wat er gaat gebeuren. Alle mensen moeten het Evangelie horen; Palestina moet door de Joden terug gewonnen worden en de Heiland zal spoedig komen.’
Churchill noemt in zijn Oorlogsherinneringen 15 september het hoogtepunt van de luchtslag. Hij vertelt dat hij die dag in de Operatiecontrolekamer toezag hoe de vijandelijke eskadrons binnenstroomden en hoe de onze opstegen om hen tegemoet te gaan, totdat het ogenblik kwam waarop hij de luchtmaarschalk vroeg: ‘Wat hebben wij nog voor reserves?’ ‘Geen,’ antwoordde deze en vertelde later hoe ernstig Churchill had gekeken.
Weer verliepen vijf minuten en ‘het scheen dat de vijand naar huis ging.’ Het verschuiven van de schijven op tafel toonde een voortdurende oostwaartse beweging van de Duitse bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen. Er kwam geen nieuwe aanval meer. Tien minuten later was de actie afgelopen.’
Er scheen geen reden te zijn, waarom de Luftwaffe juist op het ogenblik dat de overwinning voor het grijpen lag, naar huis terugkeerde.
Wij weten echter waarom. God greep in. Hij hoorde en zag de bidders van de Bijbel College en vele bidders die ongetwijfeld ook elders op de knieën lagen.
Howells vertelt ook over de gebeden van het Bijbel College voor Palestina. Naarmate de Duitse troepen dat gebied dreigden in te nemen, werden hun gebeden intensiever. En ook hier beleefden ze bijzondere gebedsverhoringen. Het was werkelijk een wonder dat de Nazi’s de slag om Alexandrië (Egypte) verloren. ‘Het is de hand van de almachtige God geweest, Die ons opnieuw te hulp is gekomen en in zeer gewichtige dingen de balans in ons voordeel heeft doen omslaan.’
Hij schrijft: ‘Terwijl de Nazi’s door Joegoslavië en Griekenland trokken en Kreta namen, en terwijl de bedreiging in Noord-Afrika ernstiger werd, begon het gebed zich te concentreren op de landen van de Bijbel. Dit was waarlijk één van de gewichtigste gebedslasten van het College.’
Immers, God had hen lang van tevoren geopenbaard dat dit niet alleen maar een Europese oorlog was, maar dat daardoor ‘naar de bepaalde raad en voorkennis Gods’ de Joden zouden terugkeren naar Palestina, het Evangelie zou uitgaan naar alle mensen en dat de Heiland zou kunnen wederkomen.
Tenslotte nog enkele opmerkingen over D-Day. Op 6 april 1944, precies twee maanden voor D-Day, zei Howells in de samenkomsten: ‘Wij zijn bezorgd om de jonge mensen die op het punt staan naar het Tweede Front te trekken. Kunnen wij geloven dat onze jonge mensen er met zo min mogelijk verliezen doorheen zullen komen. Wij hebben een goed recht om God te vragen met onze jonge mannen te strijden. Wij weten, dat God aan de zijde van onze mensen staat en ik zie vanavond niets dan overwinning.’
Een maand later, op 7 mei, zei hij: ‘Ik spreek op een moment dat er vijf miljoen mannen op het punt staan naar het Tweede Front te vertrekken. Als er volgende week een Tweede Front komt, is er dan niet een God in de hemel, Die tussenbeide kan komen?’
In een andere samenkomst gaf God aan het Bijbel College de zekerheid, dat Hij op D-Day zou oversteken vóór de troepen en dat ze niet zouden worden teruggeslagen. ‘Het geloof was zo sterk, dat wij dit konden aannemen’, schreef iemand, die erbij was. ‘Na de last, die wij hadden gedragen, was de verlichting zo groot, dat ik naar mijn kamer ging, op mijn knieën viel en in tranen uitbarstte. Het waren tranen van vreugde en van pure verlichting na de enorme spanning. Het was even werkelijk voor mij, alsof het Tweede Front er al was en de overwinning werkelijk behaald.’
Op 6 juni, de dag van de opening van het Tweede Front, las Howells met volle instemming de dagorder van Generaal Eisenhower aan de stoottroepen, waarin deze zei: ‘De hoop en de gebeden van vrijheidslievende mensen overal begeleiden u… laat ons allen de zegen van de almachtige God afsmeken over deze grote en edele onderneming.’
Misschien stemde Howells nog meer in met de prachtige radiotoespraak van de koning, waarbij deze zijn volk plechtig opriep tot gebed en toewijding en waarin hij zei: ‘Ik ben er zeker van, dat niemand van ons het te druk zal hebben om deel te nemen aan een nationale, misschien zelfs wereldwijde nachtwake van gebed, terwijl de kruistocht wordt voortgezet.’
In de samenkomst zei Howells: ‘Als er een gebedsdag komt, moet het een dag zijn van overwinning en bewegen van God. Hij bad: Leg een last op ons, laat ons niet verslappen. Indien Hitler had gewonnen, zouden christendom, beschaving en vrijheid verloren geweest zijn. O Here, bescherm en bewaar onze mensen. Sta ons niet toe anders te bidden dan alsof wij zelf aan het front stonden. Wij geloven dat het einde overwinning zal zijn.’
Op 8 juli zei Rees Howells: ‘Ik denk dat er niets te vergelijken is met de nacht, waarin wij Normandië binnenvielen. Wij zeiden dat God vóór onze mensen uitging. De Daily Telegraph vermeldde dat alleen in deze nacht geen Duitse onderzeeboten in het Kanaal patrouilleerden.
De manier waarop wij naar Normandië overstaken, ging boven elke verbeelding uit – vierduizend schepen en elfduizend vliegtuigen – en zij ontmoetten geen enkel schip en geen enkel vliegtuig van de vijand! God zei: ‘Ik zal oversteken, en zij zullen niet worden verslagen’. En hoewel er, terwijl ik preek, een grote slag aan de gang is, val ik terug op Zijn Woord, dat het inderdaad zo zal gaan’.
De voltooiing van deze zes jaar van gebed van Rees Howells en zijn Bijbel College kwam in juni 1945, bij de oprichting van de Verenigde Naties in San Francisco. Hier werd geen ijdele hoop voor een uiteindelijke wereldvrede gekoesterd, want bij de gebeden van het College voor het Evangelie aan alle schepselen en voor de terugkeer van de Joden naar Palestina, stond hun steeds het grote uitzicht voor ogen van de wederkomst van de Heiland in heerlijkheid en van het Duizendjarig Rijk, wanneer er eindelijk vrede op aarde zal zijn.
Dirk van Genderen
Geplaatst op zaterdag 7 mei 2011 om 10:23
Deze gebeden hebben echt verhinderd dat de Nazi’s Groot-Brittannië binnenvielen. Hadden we in Nederland in de jaren ’30 dan zo’n slap gebedsleven, waardoor de Nazi’s ons land wel helaas binnenvielen?
Geplaatst op zaterdag 7 mei 2011 om 13:52
Beste Dirk,
Wat een indrukwekkend verhaal over Rees Howells, vooral zijn rotsvast vertrouwen op God, gaf hem de kracht en moed om door te gaan. En als de nood het hoogst was (satans-werk), dan ervaarde hij de Hemelse redding. Dit zelfde ervaar ik ook al eens in mijn eigen geloofs-leven: Al is de (geestelijke) nood nog zo hoog, blijf op Hem vertrouwen en je wordt steeds weer opnieuw “gered” . Blijf je Christen-zijn laten zien en horen, met jouw Christelijke-opdracht, op welke plek dan ook en wees een frontsoldaat voor Gods-vredesrijk, ook tegen de verdrukking in, want Gods-beloning zal Hemels zijn, ook hier op aarde al.
Voor mij is Rees Howells zo’n proto-type frontsoldaat voor Gods-vredesrijk dat komende is.
Geplaatst op zaterdag 7 mei 2011 om 19:04
Wat een hoop geeft dit voor de moeilijke jaren die we tegemoet gaan
Geplaatst op zaterdag 7 mei 2011 om 22:19
Nu ik alles gelezen heb kan ik alleen maar uitroepen: wat een GROOT GOD hebben we toch!!!
Geplaatst op zaterdag 7 mei 2011 om 23:42
Afgelopen januari 2011 bezochten wij de Mars voor het Leven in Washington DC. Met 500.000 (!) anderen kwamen wij op voor het ongeboren leven.
In de VS worden dagelijks 3315 abortussen gepleegd (cijfer voor 2008).
Wij ontmoeten daar br. Simmon in het gebedshuis vlak achter het Amerikaanse Hooggerechtshof. In het gebedshuis werd mijn oog getrokken naar een pentekening. Op de afbeelding was een man te zien die in een gebedsworsteling doorleefde. De moeite, de pijn, de wanhoop was van z’n gezicht af te lezen toen hij op z’n knieen Gods Aangezicht zocht.
Onder de afbeelding een tekst uit Ezechiel hoofdstuk 22 vers 30.
Br. Simmon vertrouwde mij het volgende toe:
God liet mij zien dat ongeveer dertig jaar geleden het gebed van 1000 christenen de loop van de geschiedenis zou hebben veranderd waar het abortus betreft.
Nu zijn er 100.000 christenen nodig die tot God bidden om een verandering in de abortus wetgeving.
“En hoe moet er dan worden gebeden?” vroeg ik.
Het antwoord bezorgde mij kippenvel en nu weer als ik deze regels schijf:
Iedere morgen voor dat je iets anders doet of met iemand gesproken hebt van vijf uur ‘s morgens tot zeven uur ‘s morgens Gods aangezicht zoeken in gebed.
Kan de lezer zich de toewijding voorstellen van 100.000 christenen die met de nood van deze tijd en de nood van hun eigen hart op dat tijdstip op de knieen gaan?
God zoekt hen. En Hij vindt … niemand….
Waar zijn de frontsoldaten van vandaag?
Geplaatst op zaterdag 7 mei 2011 om 23:46
Wat fijn om te lezen.
Geplaatst op maandag 9 mei 2011 om 9:19
Heel erg bedankt, Dirk, voor deze ontroerende achtergrondinformatie!
Wat heerlijk, dat soms de sluier even wordt opgelicht en we mogen lezen of horen van Gods leiding in mensenlevens.
De HERE doet niets op aarde, zonder het eerst aan sommigen van Zijn kinderen te zeggen.
En Hij wil ons inschakelen in Zijn plan, door Zijn beloften op ons hart te binden.
Als wij dan gehoorzaam en in geloof bidden om de uitkomst die Hij belooft, dan komt die ook, al is het bijna altijd wel door veel pijn en strijd heen.
Onze sterke God heeft satans kop vermorzeld, maar de boze mag nog wel op onze hielen trappen….
Toen ik alles hierboven las, dacht ik: Waarschijnlijk heeft koningin Wilhelmina in Londen daarvan destijds ook gehoord en kon ze dáárom zo rotsvast geloven in de val van Hitler en de bevrijding van Nederland.
Haast in elke toespraak op Radio Oranje getuigde ze hiervan.
Gelukkig werd op 5 mei tijdens de nationale bijeenkomst ter ere van de bevrijding een radiofragment van haar ten gehore gebracht, waarin ze zegt, dat God ons gered heeft.
Laten we, zoals broeder Eussen ook steeds schrijft, elk op de plaats waar God ons gezet heeft, meestrijden in woord en gebed voor datgene waar God ons toe roept.
En laten we ook niet vergeten Hem de eer te geven, als Hij onze gebeden eindelijk – en op Zijn hoge en wijze manier – verhoort!
Geplaatst op maandag 9 mei 2011 om 12:42
Beste Dirk,
“Op de bres” is een boek wat ik iedereen kan aanraden, ik ben er zelf vaak door opgebouwd, en het heeft me vaak bemoedigd.
In het boek staat er op het einde dat de zoon van Rees Howells in de stilte en buiten het zicht, was voorbereid om de taak van zijn vader over te nemen. Zo geloof ik dat het ook binnenkort zal zijn, God heeft Zijn gebedsmedewerkers in de stilte voorbereid, en ik zie er al steeds meer tekenen van en ik verwacht dat er op het beslissende uur een leger zal zijn dat op de bres zal staan.
Groetjes,
en Gods zegen toegewenst,
Kees.
Geplaatst op maandag 9 mei 2011 om 20:18
Ik denk dat God kijkt naar de intentie van ons hart en onze eigen situatie wanneer wij voorbede doen.
Niet iedereen is in staat elke dag een uur voorbede te doen. Het kan zeer uitputtend zijn. Wanneer iemand slechts een maal per dag 1 minuut kan bidden kan dat voor God best evenveel waarde hebben dan iemand die in staat is elke dag een uur vol te maken voor een bepaald onderwerp.
De vraag is niet hoe lang wij bidden maar DAT wij bidden, ieder naar eigen geestelijk vermogen, al is het zeker mogelijk daarin te groeien qua lengte, kwaliteit, geloof en kracht. En niet te vergeten de kracht en voorbede van Gods Geest die ons daarin leidt, en de voorbede van Christus voor Gods troon.
Geplaatst op maandag 9 mei 2011 om 20:28
Beste Dirk,
Zelf heb ik twee weken geleden een boek gekocht: “Operation World”.
Het behandelt alle landen en specifieke gebedspunten worden er
genoemd. Indien er meer zijn die dit ter hand willen nemen, dan zou
er wereldwijd een ommekeer kunnen komen ten gunste van het
Evangelie. Wat wij deze dagen nodig hebben, zijn mannen en vrouwen
die net als Rees Howells op de bres willen staan in het gebed voor de
verbreiding van Gods Koninkrijk. Niet alleen in eigen land maar ook
wereldwijd. Gezien de onrust overal in de wereld, is voorbede noodzakelijk,
opdat wij strijden voor de bevrijding van zovelen die in de valstrik van de
duivel gevangen zitten. En mocht de Gemeente spoedig weggenomen
worden, de gebeden blijven hun nawerking hebben.
Hartelijke groet,
San
Geplaatst op dinsdag 10 mei 2011 om 10:30
Wat een wonderbaar verhaal! Geweldig!
Geplaatst op woensdag 11 mei 2011 om 13:28
Zoals ik steeds vraag naar de manier waarop de Here Jezus Christus sprak, doe ik dat ook nu weer aan Rees Howells.
God zwijgt in de tijd der genade. Hebreeën 1:1 God, voortijds veelmaal en op velerlei wijze, tot de vaderen gesproken hebbende door de profeten, heeft in deze laatste dagen tot ons gesproken door den Zoon;
Handelingen 15:18 Gode zijn al Zijn werken van eeuwigheid bekend.
God hoeft niet in te grijpen in Zijn plan. Zoals Hij het heeft gesproken zal het worden vervuld.
Onze gebeden hebben daar geen invloed op.
Met vriendelijke groet,
baruch.
Geplaatst op woensdag 11 mei 2011 om 15:10
Reactie Dirk van Genderen
Overweegt u de woorden van apostel Jakobus eens:
16 b Een krachtig gebed van een rechtvaardige brengt veel tot stand.
17 Elia was een mens net zoals wij en hij deed een vurig gebed dat het niet zou regenen, en het regende niet op de aarde, drie jaar en zes maanden.
18 En hij bad opnieuw, en de hemel gaf regen en de aarde bracht haar vrucht voort.
Geplaatst op woensdag 11 mei 2011 om 15:48
Baruch: vergeet niet dat Gods plannen ook door onze gebeden worden uitgevoerd.
We weten dus niet wat ons gebed specifiek zal uitwerken, maar we moeten onze verantwoordelijkheid nemen. Het zelfde geldt voor al het andere: zending barmhartigheid etc waarom doen we dat nog als Gods plannen vast staan. Wij moeten onze plek vinden.
Geplaatst op woensdag 11 mei 2011 om 17:29
Watchman Nee zegt in zijn boekje ‘laat ons bidden’ dat God alles wel kan en zal doen, maar dat Hij dat samen met Zijn Gemeente wil doen. De gemeenteleden worden ‘medearbeiders’ genoemd. Hij wil graag met ons samenwerken. Als Hij u of mij niet kan gebruiken, gaat Hij op zoek naar een ander. Gebed is de rails waarop de trein van Gods wil volbracht wordt. Zoals Jezus in een boot vanaf het meer tot de schare sprak, zo spreekt Hij nu vanuit de Gemeente tot de wereld.
Geplaatst op donderdag 12 mei 2011 om 8:25
Baruch, God zegt heel vaak: roep Mij aan en dan zal Ik je helpen.
Toen Mozes bad, werden de vijanden verslagen en als hij stopte, verloor Israel de strijd. Daarom werden zijn armen door Aäron en Hur ondersteund, zodat hij ze constant kon opheffen – de ideale gebedshouding.
En dat God zwijgt is ook al niet waar.
In Genesis 1:3 staat het al: “En God SPRAK: “Er zij licht.”
Hij heeft al heel veel keren tot mij gesproken en ik heb zelf Zijn stem gehoord.
Geplaatst op donderdag 12 mei 2011 om 10:53
@Dirk van Genderen,
De brief van Jacobus is geadresseerd aan de 10 stammen in de verstrooiing: Jakobus 1:1, een dienstknecht van God en van den Heere Jezus Christus; aan de twaalf stammen, die in de verstrooiing zijn: zaligheid.
Ik schreef : “God zwijgt in de tijd der genade.”
Elia leefde in de tijd voor de bedeling der genade Gods, in die tijd heeft God gesproken zoals staat in Heb. 1:1.
Paulus krijgt op zijn gebed als antwoord: “2 Corinthiërs 12:9 En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht. Zo zal ik dan veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij wone.”
Mijn vraag aan mensen die zeggen dat God tegen hen zei, is altijd , op welke manier heeft God tot u gesproken.
Ook vraag ik dat aan Rees Howells.
De grote fout in dergelijke gevallen is dat men geen bedelingen onderscheidt. Voor het sterven en opstanding van de Here Jezus Christus heerste de Wet, na de opstanding van de Here Jezus Christus heerst de genade.
En evenals voor Paulus geldt voor ons dat Gods Genade genoeg is. Wij wandelen door geloof en niet door aanschouwen (2 Cor. 5:7) Zoals in Pinkstergemeenten willen ook vele gelovigen het geloof manifesteren. Daardoor zijn al die verhalen waarin gezegd wordt dat God tot hen gesproken heeft.
@Cornelis,
Waar staat in de Bijbel dat Gods plannen ook door onze gebeden worden uitgevoerd?
Ik weet niet wat u met Gods plannen bedoelt. Heel de schepping is Gods plan, en dat volvoert Hij in de tijd. Daaraan kunnen onze gebeden niets veranderen.
Mijn vraag is: Op welke manier spreekt God in deze bedeling der genade Gods? Wij zijn Gods getuigen en worden door de wereld gelezen als een brief: 2 Corinthiërs 3:3 Als die openbaar zijt geworden, dat gij een brief van Christus zijt, en door onzen dienst bereid, die geschreven is niet met inkt, maar door den Geest des levenden Gods, niet in stenen tafelen, maar in vlezen tafelen des harten. Onze opdracht is God verheerlijken, Zijn Woord bewaren en dat onverkort verkondigen. Blijf maar trouw aan Gods Woord dan komen de kansen om getuigen van de Here Jezus Christus te zijn vanzelf.
@Ed,
Mijn vraag is: “Op welke wijze heeft God gesproken tot Rees Howells?”
Wij leven door geloof, niet door aanschouwen.
Wij spreken niet in tongen en kunnen zieken niet genezen.
Paulus kon op het laatst Trofimus niet genezen want hij moest hem ziek achter laten
te Milete en ook Epafroditus kon hij niet genezen. God kan alles maar doet niet alles. Zo spreekt God ons niet meer aan door de Wet omdat wij der wet gestorven zijn en een nieuwe schepping zijn, wedergeboren in nieuwheid des levens. Wij zijn nu priesters van de allerhoogste God en de taak van de priesters is, Zijn Woord bewaren en dat onverkort verkondigen aan Jood en heiden.
@Manuela,
Ook u ziet niet het verschil tussen het verbond der Wet en het verbond der genade.
Door de dood en opstanding van de Here Jezus Christus is het oude verbond (Wet) vervuld en het nieuwe verbond geopend. Daarom is er een Oud- en Nieuw Testament.
Hebreeën 1:1 maakt duidelijk dat God vele malen en op velerlei wijze sprak tot de vaderen door de profeten , en in deze laatste dagen tot ons heeft gesproken door de Zoon. Door Paulus is al de raad Gods verkondigd. “Gij weet alle dingen”, staat in 1 Johannes 2:20 Doch gij hebt de zalving van den Heilige, en gij weet alle dingen. Dat betekent dat ons alle Woord van God is medegedeeld en dat is de Waarheid en de Heilige Geest leidt ons in heel de Waarheid. Wij leven door geloof, niet door aanschouwen. Zoals de vijanden werden verslagen door het ondersteunen van Mozes armen door Aaron en Hur, zo hebben wij overwinning over de vijanden door het Woord van God en de leiding van de Heilige Geest.
1 Johannes 5:4 Want al wat uit God geboren is, overwint de wereld; en dit is de overwinning, die de wereld overwint, namelijk ons geloof.
1 Johannes 5:5 Wie is het, die de wereld overwint, dan die gelooft, dat Jezus is de Zoon van God?
Op welke manier hebt u Gods stem gehoord? Zijn het niet uw eigen gedachten geweest?
Met vriendelijke groet,
baruch.
Geplaatst op donderdag 12 mei 2011 om 16:16
Op http://www.janvanbarneveld.nl lees ik ingezonden geruchten over een ophanden zijnde derde intifada die op 15 mei as. tegen Israël zou moeten beginnen.
Ik weet niet in hoeverre dit op waarheid berust.
Geplaatst op donderdag 12 mei 2011 om 17:40
Baruch,
Ik respecteer uw bijbelkennis, (de Christelijke leer). Maar het belangrijkste voor ons Christenen is toch om deze Christelijke leer daadwerkelijk in praktijk te brengen en hiervoor behoef je geen bijbelkenner of theoloog voor te zijn, en dat deed Rees Howells wel, door standvastig tot de Heer te blijven bidden. Mag dat dan niet? U vecht de theorie alleen maar aan. Kom met praktijk voorbeelden.
Geplaatst op donderdag 12 mei 2011 om 21:16
Baruch : ik ben zeer benieuwd naar je visie op bidden. Graag een korte uitleg, lange redevoeringen zijn meestal een teken van zwakte en eigenwijsheid.
Bidden is relationeel. Als alles al vast staat is de spanning om God iets te vragen ook weg, dit is dodelijk voor elke relatie. God kan ervoor kiezen onze verzoeken in te willigen of ze af te wijzen. Hij heeft het laatste woord, al zijn er tijden dat Hij zich laat overhalen. Zo Nieuw testamentisch als wat.
Wij moeten elkaar juist aanmoedigen om veel van gebed te verwachten. Juist omdat in onze relatie met God veel mogelijk is.
Geplaatst op vrijdag 13 mei 2011 om 8:09
Mijn vraag was en is: “Hoe heeft God tot Rees Howells gesproken?”
Zijn het niet zijn eigen gedachten geweest?
Met vriendelijke groet,
baruch.
Geplaatst op vrijdag 13 mei 2011 om 8:26
Baruch: In Handelingen 13:1-3 zijn de gemeenteleden van Antiochië aan het vasten en bidden, dan spreekt spreekt de Heilige Geest tegen hen….
Zo hoorden zij Gods stem, zomaar omdat ze in gebed waren, dat waren toch niet hun eigen woorden/gedachten?
Wat doe je met al die teksten in de bijbel waarin staat ´bidt in u zal gegeven worden´ of ´wat je de Vader in mijn naam vraagt, zal hij je geven´ of ´Paulus en Silas waren aan het bidden en zongen liederen en de gevangenisdeuren gingen open´of ´want een ieder die bidt, ontvangt´ of ´in al mijn gebeden bid ik telkens voor u´ …. zo kan ik nog wel even doorgaan.
Waarom zouden we nog aan zending of evangelisatie doen als Gods plannen toch al vast staan?
Als je hier je visie op geeft, graag (zoals de bijbel zegt) zonder omhaal van woorden.
Geplaatst op vrijdag 13 mei 2011 om 9:31
Beste allemaal,
Ga niet met baruch in discussie. Is verloren tijd.
Groet, Jan.
Geplaatst op vrijdag 13 mei 2011 om 9:34
Discussie gesloten.
Geplaatst op woensdag 11 september 2013 om 9:04
Op de bres is een prachtig boek. Het laat veel zien over hoe God te werk gaat. Heel interessant. Echt een boek om van te genieten, maar ook om van te leren.