Toen ik Gods aangezicht zocht in het gebed over een thema voor dit commentaar, gingen mijn gedachten naar de verdeeldheid onder gelovigen. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Wat moet deze verdeeldheid de Here pijn doen, menselijkerwijs gesproken. Hij, Die in Johannes 17 tot Zijn Vader bidt om eenheid onder de Zijnen… en wat hebben wij ervan gemaakt? Moeten we ons niet diep, ja, zeer diep voor Hem verootmoedigen?
O, lieve mensen, wat weten wij het soms goed! Beter dan God, denken we. En beter dan de meeste medegelovigen. Onze kerk ziet het juist, onze mening leggen we op aan de Bijbel. We verheffen ons boven de ander die, in onze ogen, toch wel een treetje lager staat op de genadeladder.
O, wat een hoogmoed! En wat beschadigen we anderen hierdoor! We hebben het vaak zelf niet door. U moest eens weten wat ik soms te horen krijg.
‘Ik voel me afgeschreven, omdat ik over bepaalde zaken – wat zeker geen kernzaken zijn – een iets andere mening heb.’
‘Zo graag wil ik over de Here Jezus spreken, maar ze vinden dat ik me een beetje moet inhouden. Dat kan ik helemaal niet, ik ben zo vol van Hem’.
‘Na uitgebreid onderzoek ben ik tot de conclusie gekomen dat de Bijbel geen opname voor de grote verdrukking leert. Nu word ik met de nek aangekeken, ik word zwart gemaakt…’
‘Ik voelde me door de Here geleid om me te laten dopen, nu ben ik onder censuur geplaatst omdat dat on-Bijbels zou zijn. Men vindt dat ik m’n kinderdoop verloochen.’
‘Ze vinden mij veel te fanatiek als het over Israel gaat.’
Zomaar enkele voorbeelden, die nog met vele kunnen worden aangevuld. Waarom gaan we zo met elkaar om? Zou de Here ons hierom prijzen?
Weet u, het is beslist niet zo dat ik alle zekerheden prijs wil geven. O nee, verre van. De Bijbel is voor mij het absoluut betrouwbare Woord van God. Jeremia 1:12 zegt immers dat God waakt over Zijn Woord. Te vaak slaan we elkaar om de oren met een ‘gesloten Bijbel’. Doe de Bijbel open, ga op de knieën en vraag de Here hoe Hij erover denkt.
Onze heftige reactie laten vaak zien dat ons ‘eigen ik’ nog springlevend is. Terwijl Galaten 2:20 ons voorhoudt: ‘Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.’
De vraag komt naar ieder van ons toe: Is mijn ‘eigen ik’ wel met Christus gekruisigd? Hebben we ons leven in de dood gegeven? Als dat zo is, dan woont Christus in ons. Zou Hij reageren zoals wij vaak reageren? Zou Hij die ander op dezelfde manier afwijzen, veroordelen?
Het kan zijn dat we denken dat we christen zijn, maar het toch niet zijn. ‘Onderzoek uzelf of u in het geloof bent, beproef uzelf. Of weet u niet van uzelf dat Jezus Christus in u is? Of het moet zijn dat u op enigerlei wijze verwerpelijk bent,’ lezen we in 2 Korinthe 13:5.
Als u de Here Jezus nog niet kent, ga dan tot Hem, en vraag Hem of Hij Zichzelf aan u wil openbaren. Dat zal Hij zeker doen.
Waar is de mildheid naar elkaar toe, waar is onze ootmoed? Een christen heeft toch leren buigen, als het goed is, leren buigen voor de Here Jezus? Leren buigen, op de knieën leren gaan?
Beseffen we wel hoe genadig de Here voor ons is geweest? Kennen we onszelf, zijn we ervan doordrongen welke zonden de Here ons vergeven heeft? En altijd zal ons kennen in dit leven onvolkomen blijven, zegt 1 Korinthe 13:9: ‘Want wij kennen ten dele en wij profeteren ten dele.’
Laten we elkaar niet langer verketteren en veroordelen. Laten we samen de Bijbel gaan lezen, en vergeving vragen aan elkaar en aan de Here. En laat het tot u doordringen: Het is een luxe om verdeeld te kunnen zijn. Het is een luxe om elkaar te kunnen veroordelen en af te schrijven. Onze broeders en zusters die vervolgd worden, hebben deze luxe niet. We moesten ons schamen! Allereerst voor de Here, maar ook voor de christenen die vervolgd worden vanwege hun geloof.
Leg alle vragen, alle onenigheid voor aan de Here! Open de Bijbel. Wat zegt de Bijbel over de doop? Zegt de Bijbel werkelijk iets over de opname? Wat zegt de Bijbel over de toekomst van het Joodse volk?
En aanvaard elkaar als door de Here aan elkaar gegeven. Laat u leiden door Romeinen 15:5 en 6: ‘En de God van de volharding en van de vertroosting moge u geven onderling eensgezind te zijn in overeenstemming met Christus Jezus, opdat u eensgezind, met één mond, de God en Vader van onze Here Jezus Christus verheerlijkt.’
Dirk van Genderen
Geplaatst op woensdag 22 juni 2011 om 21:11
Watchman Nee gebruikte altijd het voorbeeld van een wiel met een naaf en spaken. De naaf, het middelpunt, de ultieme Waarheid is Christus, en alle spaken, die het wiel stevigheid geven en met Christus verbonden zijn, die een beeld zijn van alle andere ‘waarheden’, hebben een ondersteunende functie. De problemen beginnen als we ons fixeren op een bepaalde ‘spaak’, bijvoorbeeld de doop, spreken in ‘talen’, genezing, de manier van samenkomen, onze denominatie, profetie, enzovoort. allemaal dingen die hun eigen waarde hebben, maar die niet onze volle aandacht moeten hebben. Ze wijzen allemaal naar Christus. Als we te verknocht raken aan onze eigen ‘spaak’, verliezen we de juiste verhouding tot de Naaf, en dus ook de juiste verhouding tot onze medegelovigen die ook met de Naaf verbonden zijn.
Geplaatst op donderdag 23 juni 2011 om 10:10
Hallo Dirk,
Dit stuk wat je nu geschreven hebt, is ook mijn ervaring in de praktijk met “zogenaamde” medechristenen. Geen tolerantie, discriminatie, negeren, roddelen, haat, onbegrip, geen respect voor een ander die anders denkt, die anders is, enz. Het zijn de werken van de duisternis. Ik noem ze ook geen christenen omdat ik merk dat ze Jezus niet liefhebben in daad en waarheid maar hun eigen vlees dienen en daardoor laten zien wie hun vader is, nl. de satan. En het schrikbarende is dat dit in veel, in misschien wel de meeste, streng christelijke kringen overheersend aanwezig is. Wat in het algemene wereldbeeld verdwenen is en ook in de kerken is: de liefde. Ook wordt de liefde niet meer begrepen. De nadruk in de christelijke kerken ligt op: werk. Niet op bid. Niet op liefde. Daarom voelt de werkelijk gelovige zich zo eenzaam in deze wereld maar ook in de wereld van de kerk. Gods Geest wordt tegengestaan, uitgeblust en Gods kinderen veracht.
Toch is dit de weg die we moeten gaan als we Jezus willen volgen: smaadheid dragen, gelasterd worden, verdrukkingen lijden, enz. Wij zijn bijwoners, vreemdelingen op deze aarde. Ons leven is niet hier maar straks met Koning Jezus in het hemels Jeruzalem. Daar moeten we ons aan vasthouden.
Hartelijke groeten van Lize
Geplaatst op donderdag 23 juni 2011 om 11:37
Een goede, Bijbelse houding is:
In het voornaamste (het geloof in God de Schepper, in Jezus onze Verlosser en in de Heilige Geest die ons dit geloof geeft) EENHEID;
in het bijkomstige (de leer aangaande de toekomst, de doop, de liturgie, enz.) VRIJHEID;
en in alles LIEFDE.
Door de eeuwen heen zijn er altijd “preciezen” en “rekkelijken” geweest.
Beiden kunnen oprechte gelovigen zijn, die door de Geest worden geleid.
Zelf merk ik ook, dat ik, wat sommige bijkomstige dingen betreft, in de loop van de tijd ruimdenkerder ben geworden.
Er zijn natuurlijk ook wel “wettische” mensen, die niet de kenmerken van een gelovige tonen en die de volgelingen van Jezus het leven zuur maken. Maar dat kunnen we verwachten.
Yeshua zei: “In de wereld zal je verdrukking hebben” (en de verdrukking die Hij leed, kwam vooral van de Farizeeën en Schriftgeleerden).
Maar hoeveel pijn dat ook doet, het brengt ons dichter bij Hem en daarom kunnen we er uiteindelijk zelfs voor danken.
Dank ook voor dit commentaar, Dirk, en voor deze site, waarop we de eenheid in de voornaamste dingen mogen beleven – zoals ik ook Amen zeg op wat Ed en Lize hierboven schrijven – en waar we elkaar deelgenoot kunnen maken van onze gedachten over bijkomstige dingen.
Want zolang je leeft blijf je leren.
En graag onderstreep ik dan nog eens: in alles LIEFDE!
Geplaatst op vrijdag 24 juni 2011 om 14:58
Beste Dirk,
Heel goed kan ik mij voorstellen Dirk, jouw frustatie en teleurstelling over sommige reacties van Christenen die hun eigen mening over bijbelcitaten ventileren en deze met stelligheid verkondigen, dat dit de waarheid is. Terwijl wij Christenen, vanuit welke kerkelijke of andere Christelijke gemeenschap dan ook, zoveel gemeenschappelijk hebben dat ons bindt, vooral het in PRAKTIJK brengen van ons Christen-zijn met als belangrijkste gebod: Heb Uw naaste lief gelijk U zelf, vind ik de belangrijkste opdracht voor alle Christenen buiten de kerkgebouwen in het open-veld, ieder met zijn eigen talenten en gaven Gods op welke plek dan ook in de maatschappij. Dan zijn wij verder allen inderdaad, verenigd in het geloof in één Heer.
Mijn oproep is dan ook:
Wij mogen verschillende meningen hebben en denken over sommige bijzaken van het Christelijk leerboek, De Bijbel. Maar de kernzaken van het Christelijk geloof o.a. de bergrede en het belangrijkste gebod, zullen wij allen toch in PRATIJK moeten proberen te brengen in het Open-Veld (de oecumenische gedachte).
Eerst de theorie leren in de kerkgebouwen of bijbel-studies en dan de PRAKTIJK in, in het “Open-Veld” en laten wij hier herkenbaar zijn als frontsoldaten voor Gods-vredesrijk dat komende is.
Mede-frontsoldaat Hub.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 12:01
Het eigen ik wegcijferen en Christus werkelijk je leven laten leiden, is toch wel erg moeilijk. En die strijd is zo jammer, we kunnen ons beter samen sterk maken. Er is nog zoveel te winnen in Nederland. Er zijn nog zoveel mensen die Hem niet kennen. Voor mensen die van buiten komen, is het vreemd te merken dat er zoveel verdeeldheid is, hoe kan je die verschillende meningen uitleggen, het is zo genant.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 12:14
Het punt is dat de leugenaar vanaf het begin het meeste werk heeft aan de volgelingen van Yeshua/Jezus. Het is zijn bedoeling om het Lichaam van Yeshua/Jezus van binnenuit te vernietigen en dat doet hij zeer succesvol, gezien de verdeeldheid, hij weet precies de zwakke plekken binnen Yeshua’s Lichaam/Gemeente! Gebrek aan kennis van de Schriften is zo’n zwakke plek, er een ander evangelie op na houden dan het evangelie van Yeshua/Jezus is een groot probleem, waardoor er vele ruzies en verdeeldheid zijn, is er iets nieuws onder de zon? Yeshua predikte het Koninkrijk van YHWH, de God van Israël. Hij predikte dus Waarheid en Gerechtigheid, Liefde en Genade en geen mierzoet evangelie met alleen maar liefde en allerlei compromissen, dat je de Bijbel naar eigen inzichten kunt interpreteren, een eigen draai geven aan wat YHWH/God ons leert.
Een voorbeeld: de doop zou een bijkomstig iets zijn, waarover niet te discussiëren valt. Níets is minder waar, want als volgeling(e) van Yeshua/Jezus volg je Hem ook in Zijn doop, door onderdompeling,z oals Hij ons voorleefde! Het watergraf in, om mét Hem weer op te staan! Het watergraf staat voor ons symbool als het kruis, echter wij konden en kunnen de weg van het kruis niet letterlijk gaan, wél symbolisch, door de doop door onderdompeling, als krachtige getuigenis naar de wereld (om ons heen) en naar de hemelse gewesten.
De weg van het kruis gaan, doen we in onze handel en wandel, ons doen en laten…. Yeshua/Jezus zei: neem je kruis op en volg Mij.
Manuela, wat de doop betreft, kunnen we Yeshua/Jezus’ voorbeeld toch geen “bijkomstigheid” noemen? Het is de kerk die de doop door onderdompeling vervangen heeft door besprenkeling, door de RK (Room Katholieke kerk) ingesteld!
Dopen wil zeggen: ondergedompeld worden, ”begraven” worden, iets om over na te denken.
Shalom,
Parel
Shalom,
Parel
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 13:04
Hoi Dirk,
Dit is weer een gedeelte wat me uit het hart gegrepen is, waren we allemaal maar net zo zachtmoedig als Mozes. Toen hij zich niet wilde verdedigen, deed de Eeuwige, de Vader in de hemel het voor hem. Soms moeten we maar stil worden en Hem voor ons laten strijden, dan komt het tenminste goed.
Even nog reageren over dat stukje over die rijke dominees in Nigeria, waarover u in de Nieuwsbrief schreef. Vorig jaar en dit jaar had ik twee, zeer toegewijde dienstknechten van de Heer bij ons thuis. De ene werkt fulltime voor de Heer, maar zijn vrouw werkt erbij om rond te komen, de ander krijgt voor een spreekbeurt wat geld, en heeft dan genoeg voor een tank benzine en loopt in kostuums van een aantal jaren oud. En ze zijn tevreden met wat God geeft. Dit zet mij altijd wel aan het denken als je zo’n stukje leest over die rijke voorgangers. Morgen hebben we een actie voor onze zustergemeente Vreshtas in Albanië. Daar gingen leden van de kerk tot voor kort werken in Griekenland, maar die zijn nu allemaal teruggestuurd, en leven van een uitkering van € 15,– per maand, nog niet voldoende voor gas en licht. Wat een enorme contrasten eigenlijk, maakt je wel klein.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 13:56
Dag Dirk,
Bedankt weer voor deze nieuwsbrief. “Brood voor een hongerig hart”.
Met de wapenrusting Gods kom je door deze tijden van aanvallen en kritiek.
Zegen toegebeden. Gaat het met Lieke nog steeds vooruit?
Hartelijke groeten van Neeltje.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 14:35
De Heere vertrouwt de levenden niets toe, maar wel zij die met Christus gestorven zijn, zodat de Here Jezus door hen heen kan leven (Gal. 2:20).
We zijn nooit te zwak om gebruikt te worden, maar wel altijd te sterk.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 15:12
Reactie Dirk van Genderen:
Het gaat heel goed met onze dochter Lieke, in Brazilië. Ze is weer volledig hersteld van dengue (knokkelkoorts).
Het is een wonder van God!
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 16:22
Wij bidden altijd dat Jezus het hoofd is en wij het Lichaam, maar het lichaam is constant in oorlog met elkaar, dus hoe moeten we dan leven?
Lees de BIJBEL en leef van uit GODS woord moet je zien hoe het gaat, want Gods woord is toch waarheid??? Hoe kunnen mensen (christenen) dan wat lelijks over elkaar zeggen!!!
Dan spreken ze zichzelf tegen en zijn ze allemaal leugenaars. LEEF naar GODS WOORD, JEZUS de Weg, de Waarheid en het Leven.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 17:44
Helemaal mee eens, mijn eigen ik is zo dikwijls nog springlevend. Het blijft een strijd, die ik mag strijden in Christus, en wat is het waar: Waar liefde woont, gebiedt de Heer den zegen; daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen. Zo mag ik gaan, achter mijn Heiland aan, in vallen en opstaan. Maar ik zie er wel naar uit dat we dichter bij elkaar mogen komen, en ik zie het om me heen ook wel gebeuren, maar het is een moeizame weg; niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden, zegt de HEERE der heirscharen.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 20:53
Beste Broeder in Christus, dank voor uw opbouwende woorden. Eens heeft de Heer Jezus mij de tekst gegeven waarin Jezus zegt: “Die in Mij gelooft gelijk de Schrift het zegt, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien”. Altijd weer leert God mij om te luisteren naar de Schrift. En dan mag ik ervaren dat er een hemelse blijdschap vanuit mijn binnenste opborrelt. Dan getuig ik van de ervaring van zo’n Schriftwoord, en dat zegent God.
Ik vond de woorden in de Nieuwsbrief over de ongeboren kinderen ook zo troostvol, namelijk dat deze ongeboren “stukjes slijm” in de hemel zijn. Mijn overleden man heeft dan zijn kinderen daar mogen ontmoeten. Wat een heerlijke gedachte is dat!
God zegene u en uw site. Truus Müller
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 21:06
Dirk,
Onderweg naar een begrafenis van een Poolse werknemer heb ik een goed gesprek gehad met mijn naaste medewerker (Een Poolse jongen die Rooms Katholiek is). Deze jongen hunkert naar het volle Evangelie! Het was zo goed om te ervaren wat ons samenbond. Christus alleen, want wij kunnen niets goeds voortbrengen. Vandaag naar Auschwitz, je wordt er zo klein onder Dirk, waartoe zijn wij mensen wel niet in staat! Gods zegen met je werk en bedankt.
Geplaatst op zaterdag 25 juni 2011 om 21:15
Treffend dat je dit aankaart, Dirk. Een hele leesstudie gedaan over Romeinen en andere brieven. Zijn wij een nieuwe schepping? Is de oude mens dood, ziek of springlevend?
De schrift kent m.i. 2 kanten. Enerzijds dat wij onszelf dood voor de zonde moeten zien. De oude mens in de gelovige is dood IN CHRISTUS, en de nieuwe mens staat op IN Christus. Zo ook het afleggen van de oude mens en het aandoen van de nieuwe. Enerzijds is dit IN geloof, anderzijds duidelijk ook een strijd tegen het vlees, de werken van het duisternis afleggen. Maar ik denk dat dit primair IN en UIT en DOOR geloof gedaan moet worden, de daden volgen dan zelf.
Meestal beginnen we aan de buitenkant, maar vergeten we wat Christus en zijn Geest IN ons doet.
Volgende stap voor mij is opnieuw lezen over genade. Ik denk dat dat essentieel is omdat we op de een of andere manier weer vaak vanuit het vlees proberen heiliger te worden. Maar dat vlees kan en wil zich niet onderwerpen. Zo moeten wij dat in geloof dood verklaren. Mensen, het IS mogelijk God te behagen, maar niet vanuit de wet, het vlees of eigen kracht. Enkel zullen wij door geloof leven. Niet alleen om gered te worden, maar om godvrezend te leven.
Helaas! Zo simpel is het niet altijd. Ik merk vaak terugslag en dat is erg demotiverend en verwarrend. Herkenbaar voor veel mensen denk ik?
Maar de strijd vindt plaats in ons hart en geloof. De zonde is geen probleem meer, verleiding en onze oude natuur ook niet. Echter, ons geloof groeit soms maar met zeer kleine stapjes. Toch, genade zal overwinnen. Laten wij veel voor elkaar bidden, opdat wij veel vrucht dragen door IN Christus te blijven.
De methode? Wij mensen zoeken altijd een methode! Heb ik het mis als ik ontdek dat dat blijkbaar niet werkt. Zo wij een methode moeten kunnen dan is het geloof. En diep vertrouwen dat die nieuwe goede schepping die wij zijn in ons woont, in gemeenschap met Gods Geest en dat hij IN Christus zich zal openbaren. Niet om op te roemen, maar enkel om goede werken te doen in genade door genade. Nee, die nieuwe schepping is niet zo maar te hanteren en te realiseren. Het vraagt gemeenschap met God. Want alles wat wij ten goede zullen uitwerken, is genadewerk in ons.
Geplaatst op zondag 26 juni 2011 om 5:31
Beste Dirk,
In Mat 24:12 staat geschreven: “En omdat de wetsverachting toeneemt, zal de liefde van de meesten verkillen.” Dit gaat over “christenen”. De liefdeloosheid is een uiting van een werk van het vlees. Er staat geschreven in 1 Joh 3:18: “Kinderkens, laten wij liefhebben niet met het woord of met de tong, maar met
de daad en in waarheid.” Anderszins zouden wij onszelf kunnen misleiden.
Zelf heb ik vaak de indruk dat velen denken, dat liefhebben met de tong genoeg is. Dat is voor de Here huichelarij. De Here heeft zijn liefde aan ons bewezen door het kruis. Dat was een daad van liefde. Zolang wij niet met daden elkaar willen liefhebben, zal de wereld niet merken waarin wij verschillen van andere mensen. Met de tong liefhebben is geen offer. Maar met ons leven inzetten voor de ander, is wat in het Koninkrijk van God gewoon zou behoren te zijn. Wat houdt dat in? Ik bedoel Mat 25:31-46. Nederland heeft geen be-
hoefte aan meer woorden.
Hartelijke groet,
San
Geplaatst op zondag 26 juni 2011 om 10:59
san tjoa,
helemaal mee eens; met daad en in waarheid, met de tong kan men van alles zeggen/belijden, het is slechts “lippendienst” als het bij woorden blijft!
Shalom
Geplaatst op zondag 26 juni 2011 om 11:15
Bedoelt de Heer met eenheid van Geest juist ook niet dat wij eensgezind Zijn Woord verstaan? In ootmoedigheid met elkaar zoeken naar Zijn volle Waarheid alleen?
Geplaatst op zondag 26 juni 2011 om 13:50
Ik kan en wil alleen maar AMEN zeggen op wat br. Dirk van Genderen hier zegt:
“Onze heftige reacties laten vaak zien dat ons ‘eigen ik’ nog springlevend is… De vraag komt naar ieder van ons toe: Is mijn ‘eigen ik’ wel met Christus gekruisigd? Hebben we ons leven in de dood gegeven? Als dat zo is, dan woont Christus in ons.”
Laat dat a.u.b. ons aller dagelijkse gebed en verlangen zijn of worden: Af te sterven aan onszelf, aan onze oude (en dus verkeerde, zondige en/of wereldsgezinde) natuur – qua gedachten, woorden en daden.
Of, lees in dit verband eens de verhelderende studie: “Lukas – Het Boek van de NIEUWE MENS in Christus”
Geplaatst op zondag 26 juni 2011 om 14:23
Beste Parel, met wat je schrijft over de doop ( @ 6) ben ik het van harte eens.
En toch denk ik dat gelovigen over de doop verschillend kunnen denken.
Neem alleen de doopformule al.
Yeshua zei: “Doop de volken in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest”, maar verderop in het NT lees je alleen maar, een keer of zeven, over dopen in de naam van Jezus en niet één keer wordt de door Yeshua genoemde formule gebruikt.
Het kan dus allebei, met in beide gevallen een legitiem beroep op de Bijbel.
Ook kerken die de kinderdoop praktiseren beroepen zich op de Bijbel.
Toch staat voor mij de onderdompeling als volwassene dichter bij het geheel van Gods Woord.
Het is inderdaad zo’n mooi beeld: je gaat helemaal onder en komt “als nieuw” weer boven. In sommige gemeenten heeft het doopbad ook de vorm van een doodkist. Je wordt in het waterbad “begraven”. En dan kom je “levend” weer overeind (Rom. 6:4).
Op deze manier is de doop ook echt een sacrament dat het geloof van de dopeling en de gemeente versterkt. Bij de kinderdoop heb je dat niet.
Bovendien vind ik het inconsequent dat in het protestantse formulier staat, dat de doop in plaats van de besnijdenis is gekomen en men het tòch niet goed vindt, als volwassenen, die als kind gedoopt zijn, zich laten onderdompelen.
Jezus is op de achtste dag besneden (wat volgens het doopformulier hetzelfde uitbeeldt als de besprenkeling bij de kinderdoop) en toen Hij 30 was, ondergedompeld. We moeten Hem toch zoveel mogelijk navolgen?
Mijn voorkeur gaat dus uit naar de doop door onderdompeling, als bezegeling van het persoonlijke geloof.
Wèl zou ik graag zien dat de kinderdoop in de kerk vervangen werd door het opdragen van het kindje. Dat is voluit bijbels.
Jezus werd in de tempel aan God opgedragen (Lukas 2:22), volgens het voorschrift in Leviticus 12. Want kinderen van gelovigen horen wel degelijk bij God en mogen delen in de zegeningen van het verbond.
In Ezech. 16:20 en 21 noemt God de kinderen van het ongehoorzame Israel toch nog steeds MIJN kinderen.
Maar zolang dit opdragen in de kerk helaas niet gebeurt, ben ik toch blij dat God over een menselijke instelling Zijn zegen wilt geven.
Hij ziet het hart aan.
De “oudvaders” die de kinderdoop instelden, hadden daar vast goede bedoelingen mee en zo is het de eeuwen door in de kerk gebruikelijk gebleven.
In Numeri 16:26-29 gaat het over twee mannen waarop de Geest rustte, maar ze gehoorzaamden Mozes niet en profeteerden op de plek waar zij waren.
Toen Jozua tegen Mozes zei: “Verbied het!”, antwoordde Mozes: “Waren alle mensen van het volk maar profeten”.
En toen Johannes iemand verboden had boze geesten uit te drijven in Jezus’ naam, omdat hij Jezus en Zijn leerlingen niet volgde, zei Yeshua: “Verbied het niet. Wie niet tegen ons is, is vóór ons.” (Markus 9:38-40)
Dus laten we elkaar aanvaarden als gelovigen en elkaar de vrijheid gunnen om naar ons geweten te handelen in zaken, waarover verschillend gedacht kan worden.
Wat natuurlijk niet wegneemt, dat je wèl je eigen inzicht duidelijk mag maken, in de hoop dat men toch ooit tot een meer Bijbelse praktijk komt en tenslotte “alle dingen weer volledig hersteld worden, zoals God ze bedoeld heeft” (Hand. 3:21).
Paulus schrijft: Mocht er, wat een minder belangrijk punt betreft, onenigheid zijn, dan zal God dat t.Z.t. wel duidelijk maken (Fil. 3:15).
Daar hopen we op!
Geplaatst op maandag 27 juni 2011 om 13:32
Beste Dirk,
Wederom bedankt voor je duidelijke woorden van de Here. Elke dag kunnen we weer opnieuw bij Hem terecht om vergeving van zonden te vragen en of de Here ook deze nieuwe dag weer bij ons en al onze geliefden wil zijn. Ook bij mensen zoals kinderen vrienden en Familie die nog zonder Hem leven. En inderdaad de Bijbel heel anders toepassen of helemaal niet. Discussies over Gods Woord en Gedachten ga ik niet meer aan, maar er samen over te praten als dat mogelijk is, dan kun je ook met de Liefde van Christus luisteren en niet altijd zelf maar willen overtuigen. Dat moet de Geest doen,wij kunnen alleen maar zaaien.
Ik ben het met je eens Dirk dat verdeeldheid onder gelovigen heel erg is, je mist de eenheid met elkaar. We komen wel eens op conferenties en dan voel je de eenheid onder elkaar en dat is zo’n vertroosting. Niemand vraagt van welke kerk je komt, je bent broeders en zusters in de Here. Dan denk ik altijd bij mezelf, dat dit onze toekomst is om samen met alle gelovigen van over de hele wereld straks zo een te zijn bij de Here. Het gaat erom dat we Gods woord aannemen zoals het er staat, en geen jota noch tittel eraan toevoegen of ervan afhalen. Maar als dat voor hun leven te lastig of te radicaal denken ze, dat was al eeuwen terug, het zal nu wel moderner toegepast kunnen worden. Wat een verdriet Dirk, al die abortussen en homohuwelijken, losbandige sexualiteit en het vele geweld van mensen over de aarde.
Prijs de Here te weten dat ondanks dat Hij en ook zijn volgelingen daar veel verdriet van hebben, we niet van deze wereld zijn, maar nog wel op de wereld. Gij geheel anders!!
Fijn te horen dat het met jullie dochter weer goed gaat en dat ze zulk mooi werk voor de Here doet.
Geplaatst op dinsdag 28 juni 2011 om 12:44
Je moet hoofdzaken van bijzaken kunnen onderscheiden, te vaak maken we ons druk om de bijzaken.
Hoofdzaak is Jezus Christus belijden als de zoon van God, bijzaak is bijvoorbeeld de doop. De doop is niet je behoudenis, maar het geloven in Jezus Cristus als de gekruisigde en opgestane Heer en je zelf erkennen als zondaar die vergeving nodig heeft is wel je behoudenis. Daarom vind ik dat vers in de bijbel ook zo mooi dat de liefde en de eensgezindheid het belangrijkste is, want daaraan zullen de mensen zien dat we bij Jezus horen.
Geplaatst op dinsdag 28 juni 2011 om 13:16
Lida, net als Dirk en jij vind ik het ook heel erg: De verdeeldheid onder de Christenen, terwijl wij allen hetzelfde leerboek hebben: De Bijbel. Maar de verdeeldheid zit hem in: De verschillende Kerkelijke wetten, voorschriften, traditionele gebruiken, ceremonies, verschillende uitleg over bijbelse (bijzaken) uitleg etc. Maar de praktijk-uitvoering van de hoofdzaken van ons Christen-zijn moeten wij toch gemeenschappelijk hetzelfde doen. Dan denk ik vooral aan het in alle opzichten ondersteunen van de Wereldwijde, missionaire organisaties, de wereldwijde media-kerken, de wereldwijde bijbelverspreidende org. etc. maar ook in eigen land.
Dirk haalt in deze terecht Johannes 17 aan, waarin Jezus tot zijn Vader bidt….. om de eenheid onder de zijnen.
Zelf wil ik uit eigen levens-ervaring nog eens benadrukken hoe belangrijk ik de eenheid onder de Christenen vind in de praktijkuitvoering van ons Christen-zijn en waar ik mijn motivatie en inspiratie in deze heb ervaren.
Ik ben opgegroeid in een groot R.K.kerk-gezin in de 1950er Rijke-Roomse jaren. Mijn vader is in 1933 op bedevaart geweest naar de Dom van de stad Trier in Duitsland. Hier wordt volgens de overleveringen de “Lijfrok” van Jezus (?) bewaard, Joh. 23.24. Deze is zonder naad en van bovenaf uit één stuk geweven. Daarom zeiden de soldaten tot elkaar: Laten wij die niet scheuren, maar er om loten wie hem krijgt.
In Trier wordt de Heilige Rok daarom op de eerste plaats gezien als SYMBOOL voor de éénheid onder de Christenen. De Kerkvaders van alle Christelijke kerken zien het uit een stuk geweven kleed dan ook als symbool voor de kerk en brengen het in verband dan ook met de indringende boodschap van Jezus om de éénheid onder de Zijnen te bewaren.
Mijn vader bracht als aandenken uit Trier mee, een rozenkrans met de Heilige Rok beeltenis erop. In 1959 overleed mijn vader en ik erfde deze rozenkrans. In 1999 ben ik zelf naar Trier geweest en heb in de Dom voor de Heilige Rok staande, “ervaren ” dat de oecumenische gedachte voor mij een soort opdracht van boven is. Daarom wil ik nogmaals oproepen: Laten wij Christenen ons Christen-zijn daadwerkelijk meer in praktijk brengen in het “Open-Veld” met onze gegeven talenten en gaven Gods en laten wij niet vergeten onze “frontsoldaten” die wereldwijd Gods-vredesrijk verkondigen, dat komende is.
Mede frontsoldaat, Hub.
Geplaatst op maandag 4 juli 2011 om 14:25
Shalom Dirk
Wat een bemoedigend stuk over de verdeeldheid onder de christenen. Velen hebben hier mee te maken en zie ik dit ook als teken van de eindtijd, dat de liefde verkilt, de pijn die mede christenen elkaar aandoen door het niet accepteren van elkaars gevoelens doet mij verdriet. Het is ook een strijd in de hemelse gewesten, maar houdt moed, Christus is Overwinnaar en wij zijn in Hem meer dan overwinnaars en in Zijn Liefde mogen wij leven en getuigen.
Geweldig dat de Heer jullie dochter Lieke heeft genezen en ze straks gaat trouwen, we wensen hun een gezegende tijd toe en een fijne huwelijksdag.
Geplaatst op zaterdag 27 augustus 2011 om 23:27
Beste Dirk
Aller eerst mijn dank aan God dat Hij jou gebruiken wil, en aan jou dat je je wilt laten gebruiken.
En wij als lezers en mede volgers van de Heer Jezus daardoor bemoedigd, gecorrigeerd en geleerd mogen worden.
Je bent open, eerlijk en duidelijk, zo ook deze keer, ik herken het zo en ook mij zegt De Heer: Wees stil want Ik ben uw God. Ik heb een sleutelhanger aan mijn portemonnee hangen waar op de tekst staat die je aanhaalde over de ander meer achten als jezelf. Het hangt aan m’n beurs omdat ik er dan vaak aan herinnerd word. Want makkelijk vind ik het niet als je soms zo onheus behandeld wordt. Maar ook daar is Jezus mij in voorgegaan. Er is niets nieuws onder de zon, maar er komt een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, en we worden klaargemaakt voor die tijd. Het is aan ons die ons ZIJN volgelingen noemen om ons/mij te laten leren.
Een hartelijk Shalom ook aan mijn broers en zussen hier,
Roos
Ps ook mij heeft Gods geest duidelijk gemaakt dat ik mij door onderdompeling moest laten dopen door middel van de strijdkreet van het Leger des heils, die zelf de waterdoop niet erkent. Humor van God, Hij is groot en zeer te prijzen.
Geplaatst op maandag 19 september 2011 om 15:23
Shalom Dirk,
Erg nieuwsgierig geworden door je colum over dat de opname misschien niet voor de grote verdrukking plaats vindt.
Kun je enkele bijbelteksten noemen die je daarover gevonden hebt?
B.v.d. Ine