Dirk van Genderen.NL

Het is buitengewoon opmerkelijk dat de discipelen nooit aan de Here Jezus vragen of Hij hun wil leren evangeliseren of genezen of preken of hoe ze wonderen kunnen doen. Nee. Het enige waar ze om vragen, is of Hij hun wil leren bidden.

Als Hij, de Here Jezus bad, dan gebeurde er iets. Dat merkten de discipelen. Dat wisten ze. Dat zagen ze. In het eerste vers van Lucas 11 lezen we: ‘En het gebeurde, toen Hij ergens aan het bidden was, dat een van Zijn discipelen tegen Hem zei, toen Hij ophield: Here, leer ons bidden.’

Telkens opnieuw lees je dat de Here Jezus Zich terugtrok om te bidden. Hij zocht eenzame plaatsen op om te bidden. Hij ging regelmatig de Olijfberg op om te bidden. Als Hij voor belangrijke gebeurtenissen of beslissingen stond, zocht Hij contact met Zijn Vader in de hemel. Om leiding. Om wijsheid. Om kracht.

Als het gebed voor Hem al zo belangrijk was, hoeveel te meer dan voor ons. We kunnen uren stoppen in lezen, in werken, in preken, in schrijven, in actievoeren, in evangeliseren, maar welke plaats heeft het gebed in ons leven? Ons geestelijk leven zal weinig geestelijke kracht hebben als we de verborgen omgang met de Here in onze gebeden niet kennen.

Hierbij denk ik niet in de eerste plaats aan bidstonden, waar we met anderen bidden. We lezen ook niet dat de Here Jezus met Zijn discipelen bidstonden hield. Nee, Hij trok Zich terug. Alleen.
Dat was Zijn geestelijke geheim, als je het zo mag zeggen. Ons leven zal geestelijk gezien weinig impact hebben als we dit geheim niet kennen.

Tegenwoordig hoor je wel zeggen dat aparte tijden van gebed niet zo nodig zijn. Het gaat om een biddend leven, de hele dag door.
Van de Here Jezus lees je echter dat Hij heel bewust aparte tijden van gebed had. Vaak ’s nachts. En wat doen wij? Ik zeg dit ook tegen mijzelf. Ik ben er van overtuigd dat er zo weinig van de christenen in ons land uitgaat, omdat we dit geheim niet kennen. Dat we het verleerd of nooit geleerd hebben om de stilte in te gaan, om de Here te zoeken en Hem te ontmoeten in onze gebeden.

Weet u, de ontmoeting met Hem is heerlijker dat het mooiste wat de wereld ons kan geven. Maar soms ook pijnlijk, als we zien wie we zelf zijn. Soms vol van troost, als Hij troost schenkt in onze pijn. Soms vol van aanbidding, als we Hem mogen loven en prijzen voor Wie Hij is. Soms verrassend, als Hij onze ogen opent voor Hemzelf en voor de vrede en rust die Hij schenkt. Soms overweldigend, als we Hem mogen aanschouwen. Soms schokkend, als Hij nieuwe dingen openbaart. Soms alleen maar stilte, als we op Hem wachten.

Het is prachtig om het antwoord van de Here Jezus te lezen, in Lucas 11, op de vraag van de discipelen. ‘Hij zei tegen hen: Wanneer u bidt, zeg dan: Onze Vader, Die in de hemelen zijt. Uw Naam worde geheiligd. Uw Koninkrijk kome. Uw wil geschiede, zoals in de hemel, zo ook op de aarde. Geef ons elke dag ons dagelijks brood. En vergeef ons onze zonden, want ook wij vergeven aan iedereen die ons iets schuldig is. En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze.’

Hoe diep gaat dit gebed! Te vaak wordt dit gebed gedachteloos gebeden. Beseffen we de diepgang ervan? Ga deze week de stilte eens in. En bid deze woorden. En vraag maar aan de Here of Hij door Zijn Geest u de diepte ervan wil laten zien.
Dan gaat er wat gebeuren, dat verzeker ik u! Het zijn immers de woorden van de Here Jezus. Het zijn woorden vol van Leven, vol van Waarheid, vol van Licht. Omdat Hij het Leven is, de Waarheid en het Licht.

Het is opnieuw mijn gebed: ‘Here, te vaak heb ik beknibbeld op mijn gebedstijd. Here, vergeef me, wees mij genadig. Ik wil U vanaf nu de beste tijd van de dag geven, tot U komen in de stilte en U ontmoeten. U bent waardig alle lof, eer en aanbidding, tot in eeuwigheid. Geprezen zij Uw grote Naam!’

Dirk van Genderen