Maandag 31 oktober is het Hervormingsdag, Reformatiedag. Op die gedenkwaardige dag in 1517 sloeg Maarten Luther zijn 95 stellingen aan de deur van de slotkapel in Wittenberg.
Die actie van Luther roept herinneringen op aan Ezra. Ook hij trekt de aandacht van het volk. Als hij verneemt hoe ver het Joodse volk van God is afgedwaald, scheurt hij ontzet zijn kleed en zijn mantel en trekt hij zelfs de haren uit zijn hoofd en baard. Dit is zijn hervormingsdag.
Ezra is door Arthahsasta, de koning van Babel, waar het volk van Israel in ballingschap verblijft, naar Jeruzalem gestuurd, om te kijken hoe ver de herbouw van de tempel en van Jeruzalem is gevorderd en of het volk zich wel aan de wet van God houdt. In totaal trekken zo’n 5000 mensen met hem mee. Ze nemen enorme hoeveelheden kostbaarheden mee, waaronder 24.000 kg zilver en 3500 kg goud. Dat hun volksgenoten hun zoveel meegeven, laat wel zien hoe ze verlangen naar het herstel van Jeruzalem en van de tempel.
Als ze er na een tocht van vier maanden door de woestijn aankomen, ziet Ezra hoe droevig de situatie is. De eerste groep van 40.000 ballingen, die jaren eerder al waren teruggekeerd onder leiding van Zerubbabel, is ernstig in gebreke gebleven. Ze zijn gestopt met de herbouw van de stad en van de tempel en een aantal mannen is inmiddels getrouwd met niet-Joodse vrouwen, tegen het uitdrukkelijke bevel van God in.
Als Ezra dit ziet en hoort, wordt hij er tot in het diepst van zijn hart door geraakt. In Ezra 9:3 staat: ‘Toen ik deze zaak hoorde, scheurde ik mijn kleed en mijn mantel en ik trok haar van mijn hoofd en uit mijn baard, en ging ontzet zitten.’ Dit is zijn hervormingsdag.
Deze actie van Ezra maakt diepe indruk op allen die de Here vrezen: ‘Allen die beefden voor de woorden van de God van Israël, verzamelden zich bij mij vanwege de trouwbreuk van de ballingen, en ik bleef ontzet zitten, tot het avondoffer’ (vers 4).
Tijdens het avondoffer staat Ezra op en knielt neer voor het aangezicht van de Here. We lezen dan in vers 5 en 6: ‘Tegen het avondoffer stond ik op uit mijn verootmoediging, waarbij ik mijn kleed en mijn mantel had gescheurd, en ik boog mij op mijn knieën en spreidde mijn handen uit tot de HERE, mijn God.
En ik zei: Mijn God, ik ben te zeer beschaamd en te schande geworden om mijn gezicht tot U op te heffen, mijn God, want onze ongerechtigheden zijn talrijk geworden, tot boven ons hoofd, en onze schuld is groot geworden tot aan de hemel.’
Het is opmerkelijk dat Ezra zich identificeert met zijn volk. Hij zegt niet: ‘Zij hebben gezondigd’, maar ‘wij hebben gezondigd’. Dat is het kenmerk van oprechte verootmoediging en schuldbelijdenis. Hij is zelfs te beschaamd om zijn ogen op te heffen naar de Here in de hemel.
En wat is de zonde van het volk? Dat staat in vers 14: ‘Zullen wij dan terugkeren om Uw geboden te breken en om huwelijksbanden aan te gaan met de volken die deze gruwelen doen? Zou U dan niet tot vernietigens toe op ons toornen, zodat er geen overblijfsel of ontkoming meer zou zijn?’
Het volk was huwelijksbanden aangegaan met de inwoners van Kanaän en dat had de Here ten strengste verboden (Exodus 34:11-16). Is er nu, na de ballingschap als straf van God op het verlaten van Hem, nog iets anders te verwachten dan Zijn definitieve oordeel?
Het is bijzonder dat Ezra niet smeekt om ontferming, om genade. Hij sluit zijn gebed af met de woorden: ‘Zie ons voor Uw aangezicht in onze schuld, want er is niemand die hierom voor Uw aangezicht staande kan blijven’ (vers 15b).
Terwijl Ezra bidt en belijdenis doet en zich huilend voor Gods huis heeft laten neervallen, verzamelen zich veel mannen, vrouwen en kinderen om hem heen. Hoe langer hoe meer mensen worden door wat ze van Ezra horen en zien overtuigd ook hun schuld te erkennen. ‘Ook het volk huilde luid,’ zegt het eerste vers van hoofdstuk 10.
Vervolgens neemt Sechanja het woord en zegt tegen Ezra: ’Wij zijn onze God ontrouw geweest, en wij hebben uitheemse vrouwen uit de volken van het land bij ons doen wonen. Evenwel, er is wat dit betreft hoop voor Israël. Welnu, laten wij een verbond sluiten met onze God om alle vrouwen en het uit hen geborene weg te sturen, volgens de raad van de Here en van hen die beven voor het gebod van onze God, en er zal overeenkomstig de wet gehandeld worden. Sta op, want op u rust de zaak, en wij zullen met u zijn; wees sterk om te handelen’ (vers 2-4).
Ezra drinkt geen water meer, eet geen brood meer en rouwt om de trouwbreuk van de ballingen (vers 6). Een oproep om samen te komen klinkt en drie dagen later verzamelen alle mannen uit Juda en Jeruzalem zich bij het huis van God. Ze komen bevend bijeen, zegt vers 9, vanwege de zaak en vanwege de vele regen.
Ezra spreekt hen toe: ‘U bent ontrouw geweest en u hebt uitheemse vrouwen bij u doen wonen, en daarmee de schuld van Israël vermeerderd. Welnu, geef de HERE, de God van uw vaderen, de eer, en handel naar Zijn welbehagen, en zonder u af van de volken van het land en van de uitheemse vrouwen.’
De mannen antwoorden daarop met luide stem: ‘Zo, overeenkomstig uw woord, staat het ons te doen.’
Uiteindelijk blijkt het om 115 mannen te gaan die zijn getrouwd met een niet-Joodse vrouw.
In de drie maanden die volgen, zenden zij hun vrouwen weg, die ook hun kinderen mee mogen nemen. Het is opmerkelijk dat de gemengde huwelijken vooral bij de priestersfamilies voorkomen. Leest u maar in het vervolg van hoofdstuk 10. Zo wordt de brandende toorn van de Here afgewend (vers 14).
Zo ernstig neemt de Here de overtreding van Zijn geboden, Zijn instellingen. Hij gebruikt de priester Ezra om Zijn volk te zuiveren, te reinigen.
Stel dat de Here vandaag een Ezra naar ons zou sturen, naar onze kerken en gemeenten, om te zien hoe het er bij ons geestelijk voorstaat. Hoe zou zijn reactie zijn? Zou hij ook zijn kleding moeten scheuren en de haren uit zijn hoofd moeten trekken?
Wie zijn onze vreemde vrouwen, vreemde mannen misschien wel? Dat kan in het geheim, geheime relaties… Ze zullen u kapot maken.
Het kunnen ook andere zaken zijn. Het kan alles zijn waarop we ons vertrouwen stellen, buiten de Here om.
En omdat de Heilige Geest is uitgestort op de Pinksterdag, mogen we bidden dat de Here door Zijn Woord en Geest onze ogen opent voor de vreemde mannen en vrouwen in ons leven en in onze gemeente die Gods toorn ook over ons kunnen brengen. Laten we hier niet te gering over denken.
Laat de Hervormingsdag, aanstaande 31 oktober, werkelijk een hervormingsdag zijn in ons leven. Dan kan het nodig zijn dat we ons, net als Ezra, voor de Here verootmoedigen en in Zijn kracht breken met alles wat niet van Hem is. Dat we de vreemde vrouwen en mannen wegdoen uit ons leven. Opdat we rein en heilig voor de Here zullen zijn. Hem volkomen toegewijd. Tot Zijn eer en tot zegen van de mensen om ons heen.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 28 oktober 2011 om 22:33
AMEN: Breken met alles (in ons hart en leven, in onze ‘handel en wandel’) wat niet van Hem is. Opdat we REIN en HEILIG voor de Here zullen zijn. Hem volkomen toegewijd. Tot Zijn eer en tot zegen van de mensen om ons heen.
Dat ons oprechte gebed zal zijn en blijven: Vergeef ons onze zonden. Maar ook: VERLOS ons van onze oude zondige ik-gerichte (en vaak nog te vleselijk ingestelde) natuur. Maak ons waarlijk – door Uw Woord en Geest – een beeld van U, naar Uw gelijkenis.
Geplaatst op zaterdag 29 oktober 2011 om 10:12
Het verschil met Israel en de Gemeente, het Lichaam van Christus, is dat Israel niet wedergeboren is en de Gemeente wel. Israel is nog in haar zonde de Gemeente is der zonde gestorven. Israel heeft geen Hogepriester de Gemeente wel en Die bidt voor de gemeente en reinigt de voeten die door de gang in deze wereld bevuild worden. Wil dat nu zeggen dat de Gemeente er maar op los kan leven? Neen, zij is der zonde der wet en der wereld gestorven. Zij leeft volgens Rom.8 en dat begint met: 1 Zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen, die in Christus Jezus zijn, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.
2 Want de wet des Geestes des levens in Christus Jezus heeft mij vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.
3 Want hetgeen der wet onmogelijk was, dewijl zij door het vlees krachteloos was, heeft God, Zijn Zoon zendende in gelijkheid des zondigen vleses, en dat voor de zonde, de zonde veroordeeld in het vlees.
4 Opdat het recht der wet vervuld zou worden in ons, die niet naar het vlees wandelen, maar naar den Geest.
5 Want die naar het vlees zijn, bedenken, dat des vleses is; maar die naar den Geest zijn, bedenken, dat des Geestes is.
6 Want het bedenken des vleses is de dood; maar het bedenken des Geestes is het leven en vrede;
Hoezo vergeef ons onze zonden A. Klein? Romeinen 6:2 Dat zij verre. Wij, die der zonde gestorven zijn, hoe zullen wij nog in dezelve leven? Onze wandel in geloof heeft ten doel loon ontvangen of schade lijden.
Nu nog geldt voor Israel: Hosea 3:4 Want de kinderen Israëls zullen vele dagen blijven zitten, zonder koning, en zonder vorst, en zonder offer, en zonder opgericht beeld, en zonder efod en terafim. Het wachten is op het moment dat Israel niet in het ongeloof zal blijven en de Naam des Heeren aanroepen zal opdat hij weder geent en heerlijk hersteld zal worden. Het wachten is op het nieuwe Jeruzalem dat uit de hemel neerdalen zal. Dat Jeruzalem is vrij en onze moeder.
Geplaatst op zaterdag 29 oktober 2011 om 13:33
Op speciaal verzoek van Hub Eussen plaats ik onderstaande reactie. Het is een geloofsgetuigenis van hemzelf. Voor één keer maak ik een uitzondering wat betreft de lengte.
31 oktober 1999 werd mijn bevrijdingsdag. Op die dag opende de Heilige Geest mijn ogen voor de Here Jezus. Het was mijn late roeping om alsnog de boodschap van de Bijbel te gaan verkondigen.
Als tweede zoon uit een groot rooms-katholiek gezin zou ik volgens de traditionele rooms-katholieke cultuur priester worden. Financieel kon ons gezin die opleiding echter niet opbrengen. Daarom zou ik naar de gesponsorde opleiding voor missionarissen gaan. Op een bijzondere manier kreeg ik toen de roeping om missionaris te worden. Maar de pater die deze opleiding zou komen regelen, kwam niet opdagen. Daarom ben ik maar naar de ambachtsschool gegaan om een vak te leren. Mijn hele verdere leven heeft die missionaire roeping mij echter niet meer losgelaten.
In de loop van de jaren raakte ik God echter kwijt en kwam er van mijn roeping niets meer terecht. Het gevolg was een diepe geloofsdepressie, die ontstond door een strenge rooms-katholieke opvoeding in de jaren veertig en vijftig en door een dominante, hiërarchisch gestructureerde kerk, met vele regels, wetten, dogma’s en tradities. Wij volgden als makke schapen, heel onderdanig, overdienstbaar, met vele schuldgevoelens. Als we kritische vragen durfden te stellen, kregen we een ‘ongeloofwaardig’ antwoord. Daarbij komt nog dat ik veertig jaar geheim heb moeten houden dat mijn vader in 1959 zelfmoord heeft gepleegd. Voor mij betekende dat veertig jaar woestijn; rouwverwerking zonder hulp. Veertig jaar ben ik op zoek geweest naar God, zoals het volk Israël veertig jaar door de woestijn trok.
Nu ben ik genezen, dankzij zoeken en onderzoeken, via het lezen van de Bijbel, Visie, the Hour of Power et cetera en uiteindelijk het vinden van de Verlosser, Jezus Christus. 31 oktober 1999, de Reformatiedag en tevens de geboortedag (1901) van mijn vader, werd mijn bevrijdingsdag. Het was in het dieptepunt van mijn geloofscrisis dat ik een bijzondere Godservaring had. Door de Heilige Geest mocht ik op die dag letterlijk op mijn knieën gaan voor de Here Jezus en Hem als mijn Verlosser en Leidsman gaan liefhebben vanuit mijn hart. Zijn grote offer en liefde voor de mensheid probeer ik nu een beetje te beantwoorden, met mijn menselijke mogelijkheden en talenten. Het was voor mij alsof ik toen de opdracht, de roeping, kreeg me in te zetten voor een christelijke gemeenschap, zonder hiërarchie of persoonsverheerlijking, ieder met zijn eigen dienstbare taak, overeenkomstig gegeven talenten en gaven van God. Met als gezamenlijk uitgangspunt de opdracht van Jezus aan al Zijn volgelingen in Johannes 15:9-17: Onderhoud de Tien Geboden en breng Mijn gebod actief in de praktijk: Hebt elkander lief, deel lief en leed, goed en vooral overvloed met elkaar en vergeef elkaar 70 x 7 keer.
Deze ene zin loopt als een rode draad door de hele Bijbel, die ik dagelijks ben gaan lezen. Heel simpel en voor ieder mens te begrijpen, maar o zo moeilijk om in praktijk te brengen. Het is steeds weer een keuze maken tussen egoïsme en naastenliefde, goed en kwaad. Maar ik ontvang er wel de hulp van Boven bij. De oecumene van het hart begint door eerst samen onder het kruis schuld te erkennen en te belijden. Het is mijn verlangen dat kerkelijke instituten zich sterk zullen maken om de Geest van de Bijbel over te dragen aan (nieuwe) volgelingen van Christus door Zijn gedachtegoed in praktijk te brengen en voor te leven. Op welke plaats men zich ook bevindt in de samenleving. Christelijke politici hebben hierin een voorbeeldfunctie te vervullen, omdat steeds minder wordt geluisterd naar het kerkelijk gezag. Ik ben er zeker van dat de eindtijd is aangebroken, het gevecht tussen goed en kwaad. Gods Rijk komt. Mijn late roeping op Hervormingsdag 1999, nu twaalf jaar geleden, is om deze boodschap door te geven via de moderne media. De wereld heeft nodig dat Zijn woorden, Zijn blijdschap, kracht, vrede en liefde zichtbaar worden in deze wereld.”
Hub Eussen
Geplaatst op zaterdag 29 oktober 2011 om 15:42
Beste Baruch, met “vergeef ons onze zonden” is zeker niet gezegd dat ik zelf ‘in zonde leef’ (misschien, af en toe, nog wel struikel, bijv. in woorden, gedachten etc.). Lees wat Daniël, in hoofdstuk 9, bad. Ook hij heeft het steeds over “WIJ”. Maar, we kunnen ook onbewust zondigen, anders zouden toch alle christenen al HEILIG ZIJN en HEILIG LEVEN, en dat is, volgens mij, toch echt bij de meesten nog niet aan de orde. Misschien wel als een ontvangen “belofte”, maar meestal nog (lang) niet in de praktijk van alle dag. Het “aan de zonde afgestorven zijn”, zoals u in Rom. 6:2 aanhaalt, is voor velen toch echt nog geen dagelijkse werkelijkheid. Al is dat wel onze, door God gewilde, bestemming.
In het Oude testament woonde God nog in ‘gebouwen’: eerst in de tabernakel, later in de tempel. Er staat bijv. van Salomo geschreven dat hij meer tijd aan de bouw zijn eigen woning besteedde dan aan de tempel. Ook was zijn eigen huis eerder af en groter (lees: 1 Kon. 6 en 7:1-12).
En is dat met ons, als Zijn woning – waarin Hij NU wil ‘wonen en tronen’ – ook niet vaak het geval? Het gaat er namelijk om dat wij gereed gemaakt (willen) worden, zodat hij er met Zijn VOLHEID in kan wonen en tronen, en wij zo de LEVENDE ‘stenen’ worden van Zijn hemels Jeruzalem (zie o.a. 1 Petr. 2:4-5, Openb. 21:17).
Hij wil ons, als Zijn Tempel en Bruid, namelijk een ‘hemelse roeping’ geven, zowel nu, hier op aarde (wat een grote, wereldwijde opwekking teweeg zal brengen), alsook straks in het 1000-jarig Vrederijk, en in de eeuwigheid, als daar ‘de nieuwe hemel en nieuwe aarde(n)’ zullen zijn. Want, na het 1000-jarig Vrederijk vangt namelijk de Godsregering aan op de nieuwe aarde(n), de (nieuwe) planeten die door God bewoonbaar zijn gemaakt. In deze nieuwe wereld(en) zullen wij met Christus regeren over de dan ontstane mensheid (zie Jes. 65:17-25). Hij als DE Koning, wij als koningen, Hij als DE Heer, wij als heren. Zie o.a. Lukas 19:17b en 19 “Heb macht over 10 of 5 steden”.
Geplaatst op zaterdag 29 oktober 2011 om 18:01
Beste Dirk,
Streven naar heiliging is een eigenschap die alleen bij wedergeboren
christenen is te vinden. Het is de manier waarop onze relatie met God
verdiept wordt. Langs een andere weg is dat niet mogelijk. Wij moeten
het Kruis in ons leven laten werken en steeds meer afsterven aan onszelf
opdat Christus in ons steeds meer gestalte krijgt (Gal 4:18,19). Wij moeten
breken met de ongerechtigheid (2 Tim 2:19). Totale overgave aan God en
aan zijn wil. Volledig gaan met heel ons wezen voor de waarheid (2 Kor 13:8).
Dan zullen wij de Here steeds beter leren kennen en Hem liefhebben (Filip
3:10,11).
Groeten van San
Geplaatst op zaterdag 29 oktober 2011 om 19:16
Het verschil met het Israël naar het vlees, waarvan 1 Korintiërs 10:18 spreekt en het Israël Gods, waarvan Galaten 3:26-28 en Galaten 6:15-16 spreken, is dat de eerste categorie enkel uit geboren Joden bestaat en de tweede categorie uit wedergeboren Joden en wedergeboren heidenen, want Efeziërs 2:14-16 vertelt ondermeer dat “Jezus Christus de tussenmuur, die scheiding maakte, de vijandschap weggebroken heeft, doordat Hij in zijn vlees de wet der geboden, in inzettingen bestaande, buiten werking gesteld heeft, om in Zichzelf, vrede makende, de twee tot één nieuwe mens te scheppen en de twee, tot één lichaam verbonden, weer met God te verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap gedood heeft”
Er bestaat dus een groot verschil tussen een geboren heiden en een geboren Jood, maar er bestaat totaal geen verschil tussen een wedergeboren heiden en een wedergeboren Jood.
Of Paulus moet zich vergist hebben in wat hij schreef, maar dat geloof ik niet.
Geplaatst op zaterdag 29 oktober 2011 om 19:21
“Wie volhardt tot einde ontvangt de kroon des levens”. We lezen dat in Jacobus 1: 12 en in Openbaring 2: 10. Wanneer een zelfde tekst in de Bijbel twee keer voorkomt is, dan is er geen twijfel over. Wat Ezra hier beleeft en kort daarop Nehemia met dezelfde ervaring, strookt ook met mijn eigen ervaring, want, waar de Heer gaat werken neemt de weerstand toe en vaak zelfs in hevige mate. De weerstand van Gods tegenpartij neemt momenteel ook hevig toe in Israël….. Voor mij is het elke keer een bevestiging van het feit, dat de Heer aan het werk is!! Wanneer ik de weerstand zie, dan dank ik de Heer, omdat Hij daardoor laat zien, dat Hij aan het werk is! Er zijn heel veel voorbeelden van. Zo zien we ook bij de priesters ten tijde van Ezra… De verleidingen waren te groot voor de priesters om er weerstand tegen te bieden….. Het ging bijna ten koste van de hele herbouw van de tempel. We zien dan ook erna hoe veel weerstand er was tegen de herbouw van de tempel, die daardoor jaren vertraagd werd. Ook Nehemia heeft het geweten bij de herbouw van de muur rond Jeruzalem….. En nu? Als we de weerstand en de perikelen rond Jeruzalem zien, dan is er niets veranderd ten opzichte van het boek Nehemia. Met Prediker 1: 9 zeg ik dan: “Er is niets nieuws onder de zon”.
Geplaatst op zaterdag 29 oktober 2011 om 21:05
Hai,
Wellicht zijn en blijven er maar twee groepen mensen, Open. 22:11. Zij die onrecht doen en vuil zijn en zij die rechtvaardig en heilig zijn. Bij beide is er toename; groei.
In kader van 31 oktober denk ik maar aan Rom 12:2: …wordt hervormd door de vernieuwing van uw denken.
Groeten Sape
Geplaatst op zondag 30 oktober 2011 om 0:06
Beste Dirk.
Hub, een mooi en bijzonder getuigenis.
Het is een zegen van de Heer.
Wat mij vooral aanspreekt in uw reacties, is het helder weergeven, in al zijn eenvoud en begrijpelijke taal, de liefde voor God en de Here Jezus.
Vr gr Rene Postma.
Geplaatst op zondag 30 oktober 2011 om 0:30
Een vaste burcht is onze God, Een toevlucht voor de Zijnen. Hartelijke groeten uit Canada.
Geplaatst op zondag 30 oktober 2011 om 6:20
Verootmoedig je, kom naar de “Mars voor het Leven”, het gebeurt in je eigen land (100 kindertjes per dag vermoord in de moederschoot).
10 december om 13:00 uur op het Plein in Den Haag.
Geplaatst op zondag 30 oktober 2011 om 14:40
In reactie 3 vertelt Hub Eussen over zijn roeping. Vanmorgen, op weg naar de gemeente, kreeg ik het in mijn hart om ook over mijn roeping te vertellen.
Allereerst de vraag: Hoe roept God? Dit kan gebeuren door tekenen en wonderen. En die heb ik beslist ook meegemaakt in mijn leven. (De ruimte ontbreekt mij nu om daarover te vertellen). Maar God roept ook vaak door een sterk verlangen in het hart van iemand te geven om iets te doen voor Zijn eer en Koninkrijk. Ik geloof dat iedere ware Christen een roeping heeft om God op de een of andere manier te dienen. Er zijn onnoemelijk veel mogelijkheden, variërend van eenvoudig (bijvoorbeeld het afwassen van kopjes na het gezamenlijke koffiedrinken) tot heel ingrijpend (bijvoorbeeld de voorbereiding op het predikantschap).
Eigenlijk zijn er heel veel dingen die ik graag voor God zou willen doen. In het bijzonder kwam het met grote kracht in mijn hart om de woorden van Psalm 108: 2 (berijmd) waar te maken: “Ik zal, o Heer, Uw wonderdaân, Uw roem den volken doen verstaan.” Maar dat is bepaald geen kleinigheid. En mijn leven werd voor een zeer groot deel gevuld met het tobben met vele tegenslagen en problemen. Het leek erop dat ik geen schijn van kans had om mijn roeping waar te maken. Ik moest er om huilen, want mijn verlangen om dat te doen zat heel diep.
Maar God ging voor mij de weg banen! Als vrijwilliger werkte ik al bij een internationale organisatie (ook om God te dienen). Toen ik eraan begon dacht ik dat het mij slechts 10 minuten per week zou kosten. Maar het werden enkele uren per week. Die organisatie heeft ook een internet-forum. Behalve over het werk mag men daar ook schrijven over andere dingen. Ik raakte in discussie met een niet-christelijke man. Steeds gaf ik mijn getuigenis en verdedigde ik de Bijbel en het christelijke geloof. Omdat God mij hielp ging dat heel goed (vond ik zelf). Op een dag dacht ik: “Wat ik nu op dit forum heb geschreven, kan ik ook op een website plaatsen. Dan bereik ik wellicht nog veel meer mensen.” En toen ging alles opeens heel snel. Ik had al ervaring met het maken van websites, dus dat was geen probleem. Toen ik eenmaal bezig was kon ik bijna niet meer ophouden, zo boeide de zaak mij! En nu bereik ik al mensen in ongeveer 60 landen (dank zij het Engelse deel van de website).
Kortom: Als God ons ergens toe roept zal Hij ook de weg voor ons banen, als we Hem gehoorzaam zijn!
Geplaatst op zondag 30 oktober 2011 om 16:02
Hartelijk dank Dirk voor de oproep via Ezra aan ons, en de bekering van Hub Eussen.
Helaas betreur ik dat Baruch in zijn schrijven van uit Rom. 8 : 1- 6 afbreuk doet aan de Verootmoediging, wat de essentie van het schrijven is. Ik moet daarbij denken aan de apostel Paulus, die in vers 21 schrijft: Als ik het goede wil doen is het Kwade mij nabij; in dat spanningsveld leeft in meer of mindere mate elke wederom geboren christen. Hij vervolgt: Ik ellendig mens! Wie kan mij verlossen uit het lichaam des doods? Gode zij dank door Jezus Christus onze Heer! Een overwinnend geloofsleven staat niet los van schuldbelijden en verootmoediging, hierdoor groeit de relatie met God! Het is een Opgave door Overgave! Wat zou er veel veranderen
In onszelf en in de gemeente, wanneer wij met innerlijke ontferming bewogen zouden zijn, en de diepe betekenis van Genade zouden verstaan.
vr. gr. van Antoon Koornstra
Geplaatst op maandag 31 oktober 2011 om 8:00
Het is opmerkelijk dat Ezra zich identificeert met zijn volk. En hoe zit het met ons? Zijn het alleen de brave kerkgangers die worden vermaand?
Voor kinderen is het van groot belang dat zij ongestoord zich kunnen ontwikkelen. En voor iedereen in de samenleving is het goed als de Heer kan zegenen.
Maar wat is de praktijk? De politie heeft haar handen vol aan het beteugelen van misdaad. Stel dat de Here vandaag een Ezra naar ons zou sturen, naar onze kerken en gemeenten, om te zien hoe het met ons is gesteld. Ezra drinkt geen water meer, eet geen brood meer en rouwt. Dit noemen wij ‘vasten’ en bidden.
Geplaatst op maandag 31 oktober 2011 om 9:53
@Broeder A. Klein,
U grijpt terug op Daniel, maar wedergeborenen leven het nieuwe leven volgens Rom.8 is dat leven naar de Geest. Dat heeft niets met zonde te maken omdat wij der zonde ( enkelvoud) gestorven zijn. Dat is de bron waaruit zonden ( meervoud) voortkomen. Onze zonden zijn verzoend op het kruis van Golgotha. Hebreeën 10:14 Want met een offerande heeft Hij in eeuwigheid volmaakt degenen, die geheiligd worden. Wij zijn rein. Na de maaltijd nam de Heer de beker van het nieuwe verbond en daaruit drinken ook wij. De Hogepriester van het nieuwe verbond reikt ons die beker aan. De Heer deed nog meer na de maaltijd hetgeen de discipelen toen nog niet verstonden maar later zouden verstaan. De Heer stond op van de maaltijd, dat ziet op zijn opstanding na Zijn kruisiging waarvan de maaltijd met zijn discipelen een beeld is. Hij legt Zijn klederen af, dat is het afleggen van Zijn aardse loopbaan, en omgordt Zich met een linnen doek, dat is kleding van de priesters in dit geval van de Hogepriester, neemt een schaal met water, dat is het Woord van God, en wast de voeten van de discipelen, als Hogepriester. Dat is na Zijn opstanding, daarvoor was Hij geen Priester omdat Hij uit Juda is. Dit alles beeldt het tegenwoordige dienstwerk van Christus uit voor Zijn gemeente. Hij reinigt nu als Hogepriester Zijn Gemeente. Petrus weigert zich de voeten te laten reinigen, Jezus antwoordde hem: Indien Ik u niet wasse, gij hebt geen deel met Mij. 9 Simon Petrus zeide tot Hem: Heere, niet alleen mijn voeten, maar ook de handen en het hoofd.
10 Jezus zeide tot hem: Die gewassen is, heeft niet van node, dan de voeten te wassen, maar is geheel rein. En gijlieden zijt rein, doch niet allen.
11 Want Hij wist, wie Hem verraden zou; daarom zeide Hij: Gij zijt niet allen rein.
Verstaat u dit nu ook broeder Klein? Wij zijn gewassen, dus rein, alleen worden door onze wandel onze voeten vuil en daarom hebben wij een Hogepriester. En Hebreeën leert dat wij heilig zijn: Hebreeën 3:1 Hierom, heilige broeders, die der hemelse roeping deelachtig zijt, aanmerkt den Apostel en Hogepriester onzer belijdenis, Christus Jezus; Die Hogepriester reinigt de Gemeente: Efe.5: 25 Gij mannen, hebt uw eigen vrouwen lief, gelijk ook Christus de Gemeente liefgehad heeft, en Zichzelven voor haar heeft overgegeven;
26 Opdat Hij haar heiligen zou, haar gereinigd hebbende met het bad des waters door het Woord;
27 Opdat Hij haar Zichzelven heerlijk zou voorstellen, een Gemeente, die geen vlek of rimpel heeft, of iets dergelijks, maar dat zij zou heilig zijn en onberispelijk.
Het zonde probleem is opgelost. Wij zijn uit God geboren. 1 Johannes 3:9 Een iegelijk, die uit God geboren is, die doet de zonde niet, want Zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, want hij is uit God geboren. Zo leert de Schrift het, laten wij ons daaraan onderwerpen en de Heer danken dat wij uit genade behouden zijn.
Geplaatst op maandag 31 oktober 2011 om 10:41
@Antoonkoonstra,
Rom 8:1-6 is niet mijn maar Gods Woord. Misschien kunt u uitleggen op welke manier dit afbreuk doet aan de “verootmoediging” als essentie van het schrijven?
Geplaatst op maandag 31 oktober 2011 om 17:49
Naar aanleiding van reactie 13 van ‘dag’ zou ik willen zeggen:
Laat er geen enkele twijfel over bestaan. De tegenwoordige kerken en gemeenten in het Vrije Westen (dat wil zeggen: de tegenwoordige Christenen in de rijke landen van deze wereld) hebben een krachtdadige bekering nodig, omdat hun christenleven ver beneden de maat is. (Over het gemiddelde genomen).
Enerzijds zijn er nog vele Christenen die de Heere van harte lief hebben, en met hart en ziel Hem willen dienen. Dit blijkt ook uit vele getuigenissen op deze website van Dirk. En dat is heel goed!
Anderzijds zijn er nog zoveel demonische blokkades tussen Christenen onderling (en daardoor ook tussen God en mensen). Zondag was ik op weg naar de kerk. Aan de linkerkant van de weg was een zeer “zware” kerk. Dat wil zeggen: Een kerk waarin men zichzelf al gauw als onbekeerd ziet en men wacht op het wonder van de bekering. Aan de rechterkant van de weg was een evangelische gemeente, waarin men zich vrij en blij voelt. En elke zondag loopt men langs elkaar heen zonder ooit tot geestelijke eenheid te komen. Wel kunnen de onderlinge veroordelingen vernietigend zijn.
Het gaat mij er nu niet om wie er gelijk heeft, maar uit de onderlinge verdeeldheid blijkt zo duidelijk dat velen Gods Geest niet laten doorwerken in hun leven en hart en vastgeroest blijven zitten in menselijke patronen en ideeën. Men voelt zich vaak te goed om een gesprek met de ander aan te gaan, laat staan om met elkaar te bidden om een doorbraak van Gods Geest.
Verder krijg ik (zowel bij evangelischen als reformatorischen) keer op keer de indruk, dat men heel vaak niet goed weet hoe men met andere mensen om moet gaan. In de Bergrede in Matt. 5, 6 en 7 en ook elders in de evangelieën, staan zulke geweldig mooie richtlijnen voor een goede omgang met andere mensen. Maar wat lapt men deze richtlijnen vaak aan zijn laars! Keer op keer hoor ik Christenen zeggen: “De andere wang toekeren? Ik zal gek zijn!” En ook degenen die minder grof zijn leven er zo vaak niet naar. Zonder moeite kan men andere Christenen radicaal en definitief verstoten, als men even niet op één lijn zit.
Hoe komt men zover? Vaak is er zoveel afgoderij: Geld, carrière, werelds vermaak, enz. Daardoor bedroeft men Gods Geest. En zonder de leiding en verlichting van Gods Geest weet men niet meer hoe het moet.
Laten we dus bidden om een krachtige doorbraak van de Heilige Geest, een echte opwekking! Vandaag is het Hervormingsdag!!!
Geplaatst op maandag 31 oktober 2011 om 19:29
Beste Dirk,
Alhoewel de 95 stellingen van Luther het begin was van de Reformatie
en tegen de RK Kerk gericht, weten mensen misschien ook dat Luther
niets van de Joden moest hebben. Dat werpt een ander licht op het
Protestantisme. De duivel is steeds aan het werk geweest om het volk
van God (de Joden) in een kwaad daglicht te stellen. Zie bijvoorbeeld
ook de vervangingstheologie. Hoe wonderlijk toch dat Gods weg met
Zijn Gemeente op aarde steeds voortgang heeft kunnen vinden ondanks
de hevige aanvallen op de Gemeente door de boze (Mat 16:18). En indien
wij net als Ezra onze schuld belijden dat Nederland in de zonde leeft
met zijn abortuspraktijken, euthanasiewetgeving, losbandigheden van de
gayprides waar openlijk met de zonde wordt gepronkt en lak hebbend
aan wat mensen ervan mogen denken, dan mogen het duidelijk zijn, dat wij
in een glijdende schaal naar beneden zitten. Wat wil je als de kerken leeg-
lopen en moskeeen worden gebouwd. Nederland verkeert geestelijk in gevaar.
En wat doen wij daar nu aan?
Nederland is missionair gebied en misschien moeten wij meer acht slaan
op het individu dan op de massa. Bij de engelen Gods is er blijdschap over
een zondaar die zich bekeert en het zijn maar weinigen die door de enge
poort gaan. Zal de Here geloof vinden als Hij komt (Luc 18:8)?
Groeten van San
Geplaatst op dinsdag 1 november 2011 om 10:06
Dat DOEN we, Piet (17), ‘bidden om een krachtige doorbraak van de Heilige Geest, een echte opwekking!’
Geplaatst op dinsdag 1 november 2011 om 12:24
San Tjoa, je zegt veel mooie dingen! Nederland glijdt inderdaad naar beneden en ook nog huiveringwekkend snel. En veel Christenen hebben het niet of nauwelijks in de gaten, omdat ze zelf zo werelds denken en leven.
Maar wat Luthers houding jegens de Joden betreft: Luther dwaalde inderdaad behoorlijk wat dit betreft. Hij schijnt zelfs gezegd te hebben dat we synagoges in brand moesten steken. Maar wees gerust: Vrijwel niemand van de tegenwoordige Christenen denkt er ook zo over. Het is dus echt onjuist om het Protestantisme daar tegenwoordig nog op aan te zien.
Veel Christenen slaan tegenwoordig door naar de andere kant en stellen dat (of doen alsof) de Joden ook wel zalig worden zonder het geloof in de Heere Jezus, gewoon omdat ze Joden zijn. Maar er is onder de hemel geen andere naam gegeven dan de Naam van onze Heere Jezus Christus om zalig te kunnen worden. God maakt daarop geen uitzondering.
Overigens mogen we op grond van Romeinen 11: 26 nog een krachtige nationale bekering verwachten onder de Joden in het land Israël! Want zij blijven beminden om der vaderen wil ! (vers 28).
De opmerkingen van Baruch vind ik soms behoorlijk stuitend, net zoals sommige anderen hier op deze website zijn opmerkingen soms stuitend vinden. Hij zegt dat het zondeprobleem is opgelost, omdat wij uit God geboren zijn. Maar ik denk dat de apostel Johannes in 1 Joh. 3: 9 met de woorden “uit God geboren” mensen op het oog had, die echt leefden uit de kracht van Gods Geest. Maar veel Christenen van tegenwoordig kunnen hun broeders en zusters genadeloos op het hart trappen. Ik ken een vrouw die daardoor in een psychiatrische inrichting terecht is gekomen. En wat te denken van de vele echtscheidingen op het christelijke erf? Behoeven we ons dan niet meer te bekommeren om de zonden? Wat zegt Gods Woord daarover?
Psalm 51: 19: “De offeranden Gods zijn een gebroken geest; een gebroken en verslagen hart zult Gij, o God! niet verachten.”
Jes. 66: 2: “Want Mijn hand heeft al deze dingen gemaakt, en al deze dingen zijn geweest, spreekt de HEERE, maar op dezen zal Ik zien, op den arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft.”
Geplaatst op dinsdag 1 november 2011 om 18:34
Beste Dirk,
Ik bid met de anderen voor een opwekking in Nederland. Want
zo de Here het wil, komt die ondanks mijn kleine geloof als dat
het plan van God is. Het gaat tegen mijn eindtijdvisie in maar
de liefde van Christus dringt mij. En gehoorzamen is beter dan
offerande! En de Here ziet het hart aan. Wij hebben een levende
God die wij kunnen verbidden en Hij wil verbeden zijn! Daar
heeft Hij een behagen in. En dat alles naar het plan dat Hij voor
de grondlegging der wereld klaar heeft liggen. God werkt en wie
kan het keren?
Groeten van San
Geplaatst op dinsdag 1 november 2011 om 19:05
Piet, het zondeprobleem is opgelost niet OMDAT wij uit God geboren zijn, maar uitsluitend voor diegenen dié uit God geboren zijn. Aan de vrucht immers (her)kent men de boom! Ieder die uit God geboren is, is overgegaan van de dood (de wet) naar het leven (de Geest). Christus Zelf vervult de wet in die persoon. Het nieuwe leven uit God KAN NIET zondigen! We hebben de opdracht om het zondige vlees voor dood te houden, waarin wij helaas niet (altijd) slagen. Doch wanneer wij onze zonden BELIJDEN is onze innige relatie met de Vader onmiddellijk hersteld.
Het ware goed wanneer het ‘christelijke erf’ zich veel meer met deze geestelijke waarheden zou bezighouden!
Geplaatst op woensdag 2 november 2011 om 15:34
Beste Baruch, je vroeg mij om een uitleg waarom ik schreef dat jouw uitleg
niet bijdraagt aan de oproep zoals die bedoeld is in het schrijven van Dirk.
Ook ik zeg ja en Amen op Rom. 8 : 1-6, n.l. Rechtvaardiging door het geloof
in het verzoenend bloed van Jezus Christus, en dat we in Hem voor God niet zondigen (1 Joh.3 : 9). Een ieder die uit God geboren is doet geen zonde, (waardoor hij verloren zal gaan, behouden voor Eeuwig!)
Volgens Paulus bouwt niet iedereen op het juiste fundament, is er iemand
die bouwt met goud, zilver, kostbaar gesteente, hout, hooi, of stro, ieders werk
zal aan het licht komen, indien het werk stand houdt in het vuur, zal hij loon
ontvangen, indien het verbrandt, zal hij schade lijden, doch hij zal gered worden, maar als door vuur heen.
Helaas gaan sommige bijbel uitleggers hiermee om, of zouden wederomgeboren christenen geen zonde meer doen, (b.v overspel,enz ) en dit niet meer moeten belijden aan God! Dit is onbijbels , 1 Joh. 1 : 9 is nog steeds van kracht: Indien wij onze zonde belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om onze zonden te vergeven, en ons te reinigen van alle ongerechtigheid. In hoofdstuk 2 : 1: En als iemand gezondigd heeft, wij
(kinderen van God) hebben een voorspraak bij de Vader, Jezus Christus, de rechtvaardige; en Hij is een verzoening van al onze zonden! Belijden en verootmoediging draagt bij aan een gezegende relatie met God en met de mensen! In Jezus Christus leven we voor God in de Geest, maar is vleselijk leven nog steeds aanwezig: Rom. 7 : 21. Zo vind ik (Paulus) dan de stelregel: Als ik het goede wil doen is het kwade mij bij aanwezig, vers 26. Derhalve ben ik zelf met mijn verstand dienstbaar aan de wet Gods, maar met mijn vlees aan de wet der zonde! Ik veronderstelde dat jij Baruch door de manier van schrijven, dat aanhanger was van eerder genoemde theologische visie bent, hopelijk heb ik het mis, bij deze dan mijn excuses,
Antoon Koornstra.
Geplaatst op woensdag 2 november 2011 om 20:16
Beste mensen,
Zoals jullie in reactie no.3: Mijn geloofsgetuigenis, kunnen lezen, is 31 Oktober, Hervormingsdag, voor mij altijd een bijzondere dag. Waarom?
Mijn opdracht en roeping, die ik op 31 Okt.1999 op wonderbaarlijke wijze ontving, is de eucumenische gedachte: Dat wij Christenen allen meer één moeten zijn, buiten de kerkgebouwen, in de praktijk-uitvoering van ons Christen-zijn met onze gegeven talenten en gaven Gods, op welke plek dan ook en zeker in de politiek want daar wordt het beleid en wetten bepaald.
Piet, het verhaal (reactie No. 12) over jouw roeping en hoe jij die probeert in praktijk te brengen, heb ik met aandacht en veel herkenning gelezen. Vooral dat jij graag voor God veel dingen zou willen doen, maar jij hebt veel tegenstand en problemen ondervonden om jouw roeping waar te maken, tot huilens toe. Zelf ben ik ook al 12 jaar bezig om mijn roeping onder de aandacht te brengen bij b.v. de R.K. Kerk, het CDA, de krant diverse websites, etc. en net als jou heb ik in die 12 jaar veel tegenstand en onbegrip ondervonden, maar ik heb steeds weer opnieuw de kracht van Boven ondervonden om door te gaan, met soms verrassende ingevingen, om met eenvoudige en begrijpelijke taal, helder weer te geven wat ik vanuit mijn hart voel. Rene Postma verwoordt het precies in reactie No 9. (Dank je wel Rene)
Verdrietig vind ik het dat sommige reacties nu weer over theoretische meningsverschillen en inzichten van bijbelcitaten gaan.
Laten wij het nu in dialoog hebben over dit commentaar: 31 Okt. Hervormingsdag, Reformatiedag.
Mijn visie in deze: De Christelijke kerken zijn toe aan een Hervorming in de PRAKTIJK-uitvoering van ons Christen-zijn, door gezamenlijke eenheid in de politiek, in de wereldwijde bijbelverkondiging en verspreiding solidariteits-org. televisie etc.
De theorie van de Christelijke leer wordt in de kerken onderwezen, maar het belangrijkste is toch de praktijk-uitvoering buiten de kerkmuren. Hub.
Geplaatst op donderdag 3 november 2011 om 10:46
Hub,
Nergens vind ik in de Bijbel de opdracht dat wij Christenen meer één moeten zijn, de zogenoemde eucumenische gedachte. Het is uiterst belangrijk dat je het verschil ziet tussen de gemeente als het Lichaam van Christus en de gemeente als huis van God. Over het Lichaam van Christus is alle verantwoordelijkheid in handen van het verheerlijkte Hoofd in de Hemel: Christus! Allen die door de wedergeboorte tot dit Lichaam behoren (door de Heilige Geest tot één lichaam gedoopt) hebben een hemelse roeping en beschikken nu al over alle geestelijke zegeningen in de hemelse gewesten. Onze wandel is nu al de hemelen. Alle zegeningen hebben we uitsluitend IN Christus!
Over de gemeente als huis van God is de verantwoordelijkheid door de Heere aan de mens gegeven. Over de wijze waarop wij hieraan gestalte moeten geven, spreekt het boek Handelingen en de brieven van Paulus aan de Korinthiërs en aan Timotheüs. Daarin vinden we hoe wij naar Gods wil mogen samenkomen rondom ons verheerlijkte Hoofd. Wanneer wij dat ook zo naar Zijn wil doen, zal de Heilige Geest de gelegenheid krijgen Zijn werk in en door ons heen te verrichten. Zodra wij echter zélf de ‘touwtjes in handen nemen’ gaat het mis. Daarvan getuigt de praktijk, helaas!
Geplaatst op donderdag 3 november 2011 om 10:54
Ik heb de eerste 8 hoofdstukken Romeinen brief afgelopen jaar opnieuw gelezen en andere brieven, om antwoord te krijgen op de vraag hoe het zit met onze oude natuur/oude mens.
De ontdekking is dat de oude mens in Christus is gestorven en begraven en dat wij de nieuwe mens aantrekken, die geschapen is in waarachtige gerechtigheid en heiligheid. Wij kunnen zondigen maar we zijn geen slaaf van de zonde. Dit wil zeggen: wij kunnen het goede echt doen! Dit niet in eigen wil of kracht maar uit GELOOF IN CHRISTUS en zijn werk.
Dit is de volheid die wij in CHRISTUS ontvangen hebben (voltooide tijd!), wat ook genoemd wordt het deelhebben aan de goddelijke natuur.
Wij zijn een nieuwe schepping IN Christus. Dus zonder Christus verval je tot ongeloof en volg je het vlees, dit is volgens mij een verkeerde theologie: denken dat je zondaar bent tot je dood, de wet moet gehoorzamen in eigen kracht en wil en elke dag een verliezer bent. Maar in geloof ben je juist elke dag meer dan overwinnaar.
De strijd is niet in de eerste plaats tegen ons vlees, maar wat we geloven en denken. Het is niet raar dat je zondigt, verslaafd ben en depressief over je zonden als je overtuigt bent dat je zondaar blijft tot je graf. Eerst het denken moet vernieuwd worden. Dit is: het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen.
Geplaatst op donderdag 3 november 2011 om 11:34
Beste Dirk
Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Hoe eenvoudig kan het zijn.
Alleen Jezus was zonder zonde. (Waarheid en volmaaktheid)
Door onze zonden te herkennen en te erkennen, en te belijden, komen wij dichter tot volmaaktheid en de waarheid (Jezus).
Gezegend ben je als je herkent (door de Heilige Geest), de kracht ontvangt om je zonden te belijden, te herkennen en te bestrijden (vaak door gebed).
Kijk niet op een ander neer waarvan u denkt, dat hij of zij, in uw ogen een (meer) zondig leven lijdt.
In de ogen van de Here is iedereen zondig. Het is een opbouwende relatie met de Here Jezus (door gebed).
Vr gr Rene Postma.
Geplaatst op donderdag 3 november 2011 om 12:52
Opmerking van Dirk:
Het maximum aantal reacties per persoon is DRIE per commentaar.
Baruch, San en Piet hebben dat aantal bereikt, vandaar dat extra reacties van hen op dit commentaar niet meer zullen worden geplaatst.
Geplaatst op donderdag 3 november 2011 om 21:22
derde bijdrage! Beste Hub,
in Daniël wordt de komst van het koninkrijk Gods vergeleken met een steen, die van een berg komt rollen! Dit suggereert een grote kracht! Het is ook de krachtige doorbraak van de Heilige Geest, waarom wij bidden.
2 Cor. 12 : 9a – En Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg; want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.
En wanneer dat gebed wordt verhoord 1 Cor. 4 : 20 Want het Koninkrijk Gods is niet gelegen in woorden, maar in kracht.
Deze kracht is uiteraard ook de wet, het in werking treden van Gods Wil.
Je zegt dat je een visie hebt voor een sociale, maatschappelijke samenwerking van “de christenen”.
Een “praktijk-uitvoering buiten de kerkmuren” is niet simpel. Ken je het gezegde, als God het huis niet bouwt, tevergeefs zwoegen de werklieden?
Geplaatst op donderdag 3 november 2011 om 21:59
@Rene
er is geen afstand tussen ons en Christus, immers hij woont in ons, de volheid waaraan wij deel hebben door de Heilige Geest. Wij komen niet dichter bij Christus door zonden herkennen en belijden. Eerder andersom:
Christus komt tot ons door Woord en de Heilige Geest (daarin heb je gelijk) en dáárdoor ontvangen wij vrede met God. Als gevolg daarvan zullen wij zonden herkennen belijden en uitbannen en zullen wij bidden.
In de ogen van de Heer zijn wij volmaakt en zonder zonde, omdat wij in Christus zijn en één met Hem. Vanuit die genadestaat ontvangen wij door geloof IN Christus de kracht om het goede te doen. In hem leven en bestaan wij. Niet wij leven meer, maar Christus in ons.
Geplaatst op vrijdag 4 november 2011 om 10:18
Bijdrage 3. Beste Dag,
Wij hebben hier in Nederland zoveel (theoretisch) verschillende Christelijke kerken, wat ik met mijn boerenverstand maar niet kan begrijpen, omdat ze allemaal het zelfde leerboek hebben; De Bijbel en de meeste reacties gaan dan ook over verschil van mening en inzichten over verhalen uit dit leerboek. Ik heb daar verder geen moeite mee, maar in de praktijk, in de maatschappij moeten wij allen toch daadwerkelijk herkenbaar zijn als Christen-zijnde, ongeacht welke Christelijke kerk afkomst, op welke plek , met welke opdracht dan ook, wij geroepen zijn met onze gegeven talenten. Dit is mijn eucumenische visie. Hub
Geplaatst op vrijdag 4 november 2011 om 11:15
Beste Cornelis.
Wij komen niet dichter bij Christus door zonden te herkennen en belijden…. eerder andersom, gaf u als reactie. Klopt helemaal, Christus (Heilige Geest) is al in ons. Alleen bij ons Christenen, zijn wij vaak nog afhankelijk van ons oude natuur (Adam). Maar het bloed van Jezus heeft ons vrijgekocht en wij zijn daardoor, ‘in eerste instantie’ geen zondaars. Dat neemt niet weg, als wij zonden begaan die we moeten belijden.Tot aan de dood. Maar door Christus bloed zijn wij – gelukkig – geen slaaf van de zonde. Christus woont al in ons, en daarom mogen wij ons gezegend voelen, dankbaar zijn, wetende….. dat onze zonden al vergeven zijn.