Dirk van Genderen.NL

Vroeger hadden wij een predikant die nogal eens zei: ‘Het is mogelijk dat je met een ingebeelde hemel in de hel terechtkomt’. Dat is nog steeds een zeer actuele uitspraak. Het doet me pijn dit te moeten schrijven. Tranen wellen op in mijn ogen als ik denk aan al die mensen die op dit moment in de hel zijn en aan degenen die er nu binnengebracht worden. Het was niet nodig geweest als zij zich voor hun sterven nog hadden bekeerd en hun vertrouwen op de Here Jezus hadden gesteld.

De discussie over de hel wordt momenteel volop gevoerd in de christelijke wereld. Als reactie op het boek van Rob Bell over de hel, verschenen er weer nieuwe boeken. Er wordt over geschreven in bladen en kranten, over gesproken in kerken en gemeenten, er werd zelfs een debatavond over georganiseerd.

Veel theoretische en theologische kennis wordt gespuid. Ook veel onzin wordt verkondigd. De één spreekt – terecht – Gods Woord na, een ander vindt zijn eigen hersenspinsels en gevoelens belangrijker.
Wat ik mis in de discussie, is de bewogenheid met de mensen die als het ware aan een zijden draadje boven de hel bungelen. Het is toch onmogelijk daarover te spreken zonder dat het je aangrijpt? Als het je niet raakt, besef je absoluut niet in welke ernstige toestand zij zich bevinden.

Misschien denkt u: ‘Het zal zo’n vaart niet lopen. God is liefde, dus Hij zal iedereen wel genadig zijn.’ Of: ‘Hij zal de zonden en de ongerechtigheid wel door de vingers zien, Hij zal iedereen toelaten in de hemel.’ Of u denkt: ‘De hel bestaat niet, dat dacht men vroeger, maar zo is God niet.’ Of: ‘Alleen de uitverkorenen komen in de hemel.’

God zegt in de Bijbel duidelijk dat de hel bestaat. Ik schrijf dit niet gemakkelijk. Hoe verschrikkelijk moet het daar zijn. Vuur, pijn, lijden, dorst, wroeging. Er komt nooit een einde aan het lijden in de hel. Daar is de Bijbel duidelijk over.
Het was niet nodig geweest dat die mensen daar zijn. Als ze zich bekeerd hadden voor hun sterven en geloofd hadden in de Here Jezus, dan zouden ze nu in de hemel zijn, voor altijd bij de Here, om Hem te loven en te prijzen.

‘O, Here, mijn gebed is voor al die ongelovigen, die onderweg zijn naar het einde van hun leven. Red hen, dat ze niet in de hel zullen belanden, maar dat ze U zullen leren kennen.
Mijn gebed is ook voor allen die U kennen, Here, dat U een diep verlangen in hun hart legt om mensen die U nog niet kennen, bij U te brengen. U wilt immers niet dat iemand verloren gaat, maar dat allen tot bekering zullen komen.’
En: we mogen veel van de Here verwachten. In geloof. Dat Hij het gaat doen. God verandert mensen, niet wij!

Ik denk aan wat de Here Jezus vertelde over de rijke man en de arme Lazarus (Lucas 16). Direct na zijn sterven werd Lazarus door engelen gebracht naar de plaats waar ook Abraham was. De rijke man kwam echter direct in de hel terecht, waar hij vreselijk moest lijden. Hij smeekte of er iemand naar zijn broers kon worden gestuurd om hen te waarschuwen voor de hel. Zoiets verschrikkelijks wenste hij niemand toe.

Ik vrees dat veel mensen die zich christen noemen en wellicht elke week in de kerk zitten, toch onderweg zijn naar de hel. Mensen die er nooit toe gekomen zijn hun vertrouwen op de Here Jezus te stellen. Die nooit geleerd hebben dat zonder heiliging niemand de Here zal zien (Hebreeën 12:14). Die nooit de stap hebben kunnen zetten hun broeder/zuster te vergeven. Gods Woord zegt immers: ‘Want als u de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader u ook vergeven. Maar als u de mensen hun overtredingen niet vergeeft, zal uw Vader uw overtredingen ook niet vergeven’ (Mattheus 6:14 en 15).

‘Zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid’ (Mattheus 6:33). Breek met de wereld. Vertrouw op de Here Jezus alleen. Dan zal Hij u eenmaal welkom heten in de hemel. Of u zult Hem zien van aangezicht tot aangezicht bij Zijn wederkomst.

Dirk van Genderen

(Volgende week: de hemel)