Biedt de Bijbel ruimte voor een toekomstige Palestijnse staat in Judea, Samaria, Gaza en Jeruzalem? Deze vraag is actueel nu de VN met grote meerderheid heeft gestemd voor de opwaardering van de status van de Palestijnen. Mijn antwoord is: Dit is niet Gods wil, Hij heeft het land toegezegd aan Zijn volk Israel. Dat zeg ik allereerst en met grote nadruk. Toch acht ik het mogelijk dat zo´n staat er wel komt, maar dan slechts tijdelijk. Ik zal u uitleggen waarom.

Laat het duidelijk zijn: ik ben pertinent tegen de stichting van een zelfstandige Palestijnse staat, op grondgebied dat God heeft toegezegd aan Zijn eigen volk. Maar daarmee is niet alles gezegd. Als God iets niet wil, wil dat nog niet zeggen dat het ook niet gebeurt.

De kwestie is actueel nu de Palestijnse Autoriteit een verzoek bij de VN heeft ingediend tot ophoging van de Palestijnse status; nog geen volledig lidmaatschap, maar wel dicht daarbij. Een grote meerderheid van de landen steunde dit verzoek. Gelukkig stemt Nederland niet voor dit verzoek, met nog een aantal andere landen, maar helaas niet tegen. Dat was mij liever geweest. Een veto kon nu niet worden uitgesproken, dat kan pas wanneer een verzoek tot volledig lidmaatschap wordt behandeld door de Veiligheidsraad van de VN.
Het is bizar dat deze stemming precies 65 jaar na 29 november 1947 plaatsvond: de dag waarop de VN stemde vóór de stichting van de staat Israel.

Terug naar de vraag: Is het – rekening houdend met de Bijbelse gegevens – te verwachten dat er een zelfstandige Palestijnse staat komt? Bij de beantwoording van deze vraag is het belangrijk te vermelden dat wat wij het Oude Testament noemen dezelfde zeggingskracht heeft als het Nieuwe Testament. Het is één geheel.
Ik geloof niet, zoals sommigen tegenwoordig beweren, dat de rol van het volk Israel in het land Israel is uitgespeeld met de komst van Christus. In Romeinen 11 wordt immers de vraag gesteld of God Zijn volk Israel heeft verstoten. ´Volstrekt niet,´ is het overduidelijke antwoord. Geen sprake van, zou je ook kunnen zeggen.

Luister naar het dankgebed van David in 2 Samuel 7:24 en 25: ‘En wie is als Uw volk, als Israël, het enige volk op de aarde dat God is gaan verlossen om voor Hem een volk te zijn, om Zich een Naam te maken en voor u, Israël, deze grote en ontzagwekkende dingen te doen: voor Uw land, voor de ogen van Uw volk, dat U voor Uzelf uit Egypte verlost hebt van heidenvolken en hun goden. U hebt Uw volk Israël voor eeuwig voor Uzelf bevestigd als Uw volk, en Ú, HERE, bent hun tot een God geworden.’

De omvang van het land wordt beschreven in Genesis 15:18. Daar zegt de Here tegen Abraham: ‘Aan uw nageslacht heb ik dit land gegeven, van de rivier van Egypte af tot aan de grote rivier, de rivier de Eufraat.’
Nooit is deze verbondsbelofte ingetrokken. De Here belooft hier het hele gebied van de Nijl tot aan de Eufraat in Irak aan toe. Israel zal niet kleiner worden, nee, Israel zal in de toekomst groter worden!

Dit gebied omvat 100 procent zeker ook de gebieden die de Palestijnen als hun staat zien, namelijk Gaza, Judea, Samaria en Oost-Jeruzalem. Het is land waarvan de Here zegt: Het is Mijn land en ik geef het aan Mijn volk. Daar hebben andere landen vanaf te blijven.

Is daarmee alles gezegd? Ja en nee. De Bijbel spreekt niet specifiek over een Palestijnse staat. Mensen kunnen God ongehoorzaam zijn. Ze kunnen Gods woorden aan hun laars lappen. Dat zie je in Bijbelse tijden, dat zie je ook nu.
De Here geeft in de Bijbel aan dat het moment zal komen dat Hij de volken zal oordelen vanwege het feit dat ze Zijn land gedeeld hebben. In de geschiedenis is het al vaker gebeurd dat andere volken het land of delen in bezit namen, dat kan ook nu gebeuren. Maar Gods oordeel zal erover komen.

Lees maar, Joel 3:1-3: ‘Want zie, in die dagen en in die tijd, als Ik een omkeer zal brengen in de gevangenschap van Juda en Jeruzalem, zal Ik alle heidenvolken bijeenbrengen en hen doen afdalen naar het dal van Josafat. Daar zal Ik met hen een rechtszaak voeren, vanwege Mijn volk en Mijn eigendom Israël, dat zij onder de heidenvolken verstrooid hebben. Mijn land hebben zij verdeeld. Zij hebben het lot geworpen over Mijn volk.’

God zal een rechtszaak voeren met de heidenvolken vanwege Zijn volk en Zijn eigendom Israel. Ze hebben Zijn volk verstrooid onder de volken en Zijn land verdeeld. Dat is toch precies wat er nu dreigt te gebeuren. De hele wereld dringt erop aan Gods land te verdelen. Ik zou geen land weten dat daar op tegen is. Zelfs Israel zegt ertoe bereid te zijn, maar dan wel na onderhandelingen.

Deze onderhandelingen worden gevoerd, achter de schermen, en soms zichtbaar. En zeker, ik geloof dat God kan verhinderen dat er een zelfstandige Palestijnse staat komt. Daar bid ik eerlijk gezegd ook om. En ik denk ook niet dat ooit nog zover zal komen dat het oostelijke deel van Jeruzalem opnieuw zal worden weggegeven door Israel.
In Lucas 21:24b lezen we immers: ‘En Jeruzalem zal door de heidenen vertrapt worden, totdat de tijden van de heidenen vervuld zullen zijn.’ Aan het vertrappen van Jeruzalem is wellicht in 1967 een einde gekomen.

De Palestijnse staat is intussen in wording. Voor 1964 bestond het Palestijnse volk niet eens. Het was een ‘meesterzet’ van voormalig PLO-leider Yasser Arafat, om te gaan spreken over de Palestijnse bevrijdingsorganisatie en het Palestijnse volk, wat ‘niet anders’ is dan een verzameling Arabieren uit Saoedi-Arabië, Egypte en andere landen.

De zogenaamde Palestijnse gebieden waren op dat moment nog bezet door Jordanië. In 1967 werd Israel opnieuw aangevallen door de Arabische landen, met als doel de vernietiging van Israel. Maar door een Godswonder won Israel de oorlog en kreeg Judea, Samaria, Gaza en Oost-Jeruzalem in bezit, precies de gebieden waar men nu de Palestijnse staat wil uitroepen.

De Palestijnen beweren dat ze vechten voor hun oude thuisland, dat is bezet door de Joden. Dat is echter een leugen, waar de wereld wel in gelooft.
Israel werd al een natie in het jaar 1312 voor Christus, maar liefst 2000 jaar voor het begin van de islam. Veertig jaar later, in 1272 voor Christus, veroverde Israel het land en had het vervolgens duizend jaar in bezit. Ook nadat de Babyloniërs en de Romeinen een einde maakten aan de Joodse soevereiniteit, bleven er altijd Joden wonen.

Nooit in de historie bestond er een Palestijnse staat. Voor het eerst werd de naam Palestina gebruikt in het jaar 70 na Christus, toen de Romeinen hun genocide op de Joden ten uitvoer brachten, de tempel verwoestten en verklaarden dat het land Israel niet meer bestond. De naam Palestina is afgeleid van de Filistijnen.

Alle lijden is vreselijk, maar het is niet eerlijk om het lijden van de Palestijnen, zoals ze zich nu noemen, eenzijdig toe te schrijven aan Israel. Het waren de Arabische leiders die in 1948 hun onderdanen die in Israel woonden, opriepen het land te verlaten. Nadat Israel verslagen zou zijn, zo beloofden ze, zouden ze weer terug kunnen keren.
Maar Israel werd niet verslagen, ze konden niet meer terug. Ze werden ook niet opgenomen door de Arabische landen. En nu worden ze ‘gebruikt’ om Israel alsnog te elimineren. Dat staat immers nog steeds in de handvesten van de Palestijnen, zowel van Hamas als van Fatah.

Hier moet nog iets aan worden toegevoegd. Na de Eerste Wereldoorlog besliste de Volkerenbond dat het grondgebied van het huidige Israel en Jordanië het thuisland voor het Joodse volk zou zijn. Later kwam de VN in 1947 met een aangepast voorstel om het gebied te delen in een Joodse en een Arabische staat. Israel ging akkoord, hoewel haar gebied enorm werd ingeperkt, de Arabieren weigerden.

Denk nu niet dat ik alle Palestijnen veroordeel en afschrijf. O nee. Vergeet niet dat veel van hun lijden hun wordt aangedaan door hun eigen leiders. En er is in de Palestijnse gebieden meer luxe dan de media ons willen doen geloven. Laten we ook voor hen bidden en ons verbonden weten met de christenen onder hen. Maar een zelfstandige staat voor hen op grondgebied dat de Here aan Zijn volk Israel heeft toegezegd, dat is niet de Bijbelse weg.

Komt er dan nooit vrede? Zeker wel. Wanneer de Vredevorst, de Here Jezus Christus, Zijn rijk van vrede en gerechtigheid zal vestigen. Dan zal vanuit Jeruzalem de vrede uitgaan over de hele wereld.
Maar eerst zullen dan de volken geoordeeld worden op grond van hun houding tegenover Israel (Joel 3). Dat zal, indien er een Palestijnse staat is gekomen, meteen ook alweer het einde van die staat betekenen, omdat de toezegging van de Here God uit Genesis 15 werkelijkheid zal worden, dat Israel zich zal uitstrekken van de Nijl tot aan de Eufraat.

Ook ons land en ons volk zal dan geoordeeld worden vanwege onze houding jegens Israel. Nog steeds staat een meerderheid van de Tweede Kamer achter Israel. Dat is een wonder in deze tijd.
Ik smeek u: ga op uw knieën voor ons land en voor ons volk, voor de regering en voor minister Timmermans van Buitenlandse Zaken en vraag aan de Here dat Hij het zo zal leiden dat Nederland de deling van Israel nooit zal steunen. Tot eer van Hem, tot zegen van Israel en tot zegen ook van ons eigen land en volk.

Dirk van Genderen