De Amerikaanse abortusindustrie heeft de afgelopen week een forse klap gekregen. De abortusarts Kermit Gosnell is namelijk veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Hij werd schuldig bevonden aan de gruwelijke moord op drie kinderen die nog leefden na de abortus. Ook acht de jury moord op een 41-jarige vrouw bewezen, die kwam voor abortus en stierf aan een overdosis slaapmiddelen.
De laatste weken komen steeds meer schokkende berichten naar buiten over gruwelijke praktijken in meer abortusklinieken in Amerika. Gosnell is echt niet de enige die geaborteerde kinderen doodde nadat ze ter wereld waren gekomen. Ook in andere klinieken gebeurt dat.
De wijze waarop Gosnell het deed, is bijna te gruwelijk om te noemen. Wanneer een kindje nog bleek te leven, knipte hij met een schaar hun nekjes of hun ruggenmerg door.
De volkswoede tegen Gosnell is groot. Het is immers afschuwelijk om zulke kleine mensjes te vermoorden, direct na een geforceerde geboorte.
Maar is het minder erg om een ongeboren kindje in de moederschoot te vermoorden, zoals bij abortus gebeurt? Nee, toch! Zo’n ongeboren kindje wordt dan vaak uit elkaar gerukt en verbrijzeld in de moederschoot.
Dit is duivels. De duivel is er immers op uit om te moorden en te vernietigen. Sommigen vinden dat Gosnell de doodstraf had moeten krijgen. Maar omdat hij niet in hoger beroep gaat tegen de uitspraak, ‘blijft’ het bij levenslang.
Opmerkelijk is de reactie van voormalig abortusarts Abby Johnson op de roep om de doodstraf voor Gosnell: ‘Als Gosnell de dood en de hel verdient, vertel me dan welke straf ik moet krijgen.’
Johnson zegt zich te herkennen in Maria Magdalena. ‘Zij had zwaar gezondigd, maar ontving vergeving. Daarom klampte ze zich aan Christus vast. Ze wist dat ze niets was zonder Hem.
Ik heb ook zwaar gezondigd en het is mij vergeven. Ik heb vrouwen misbruikt en verraden. Ik overtuigde hen om hun kinderen te doden. Nee, ik sneed niet de nekken van die kinderen door nadat ze waren geboren, maar ik was medeplichtig aan moord. Duizenden keren… zelfs vrouwen die ik kende, vrienden, familie… Ik loog tegen hen. Ik gaf hun verkeerde informatie. Ik was één van de ergste zondaars. Ik vernietigde het leven, ik ben echt niet beter dan Gosnell.’
Abby Johnson liet zelfs twee keer een eigen kindje aborteren, omdat ze vond dat kinderen niet in haar levensstijl paste. ‘Ik ben verantwoordelijk voor hun dood, en niemand anders…’
Wanneer ze mensen hoort zeggen: ‘Moordenaars en mensen zoals Gosnell verdienen het niet om nog langer te leven’ of: ‘Ik hoop dat hij zal branden in de hel’, doet dat haar pijn.
‘Zo was ik ook, maar ik ben hier nog. Ik leef. Mensen die zoiets zeggen, beschadigen ook anderen die de abortuswereld de rug hebben toegekeerd. En wat denk je van de mensen die daar nog werkzaam zijn. Ze zullen zich wel vele keren bedenken voordat ze hulp vragen aan christelijke pro-lifers, als ze willen stoppen. Ze zijn bang voor hoe wij, die ons voordoen als de christelijke beweging, hen zullen behandelen.’
Abby getuigt dat God haar uit de abortuswereld heeft gehaald en haar heeft bekeerd. ‘Dat was Gods tijd voor mij. Als ik daar nog had gewerkt, had ik zes keer zoveel kunnen verdienen als nu in de pro-life-beweging. Maar ik ben daar niet meer. Vanwege vergeving. Vanwege genade. Vanwege God. En vanwege echte pro-lifers. Zij accepteerden mij. Ik was een gebroken persoon, ik wist dat ik vergeving nodig had, zij hielpen mij, zij hielden van mij.’
Een reporter vroeg aan Karen, één van haar nieuwe pro-life vrienden: ‘Hoe was Abby voordat ze pro-life was, hoe smerig? Ze antwoordde: ‘Ik herinner me die persoon niet meer. Ze is een nieuwe schepping in Christus. Ik wil niet meer over haar verleden praten, alleen over haar toekomst.’
Wat een wonder dat op de Pinksterdag de Heilige Geest is uitgestort. De Heilige Geest, Die in Abby Johnson kwam wonen en Christus in haar zichtbaar maakte. De Heilige Geest werkte ook in haar vriendin Karen. Dat werd zo zichtbaar in haar reactie.
‘Christus heeft me veranderd,’ getuigt Abby. ‘Het waren de betrokken en genadige woorden van Zijn kinderen. Ze veroordeelden me niet. Ze baden niet of ik zou mogen branden in de hel. Ze baden dat ik op een dag de kliniek zou verlaten. Ze hadden geloof… zelfs wanneer het een strijd was om te blijven geloven. Vanwege hen ben ik nu hier. In hen zag ik Christus.’
Zoals Abby Johnson tot geloof is gekomen en de Here Jezus heeft leren kennen, zo kan dat toch ook voor Gosnell. Of gelooft u dat niet?
Laten we voor hem bidden, maar ook voor alle andere werkers in abortusklinieken, ook in Nederland. We kunnen wel heel gemakkelijk tegen abortus zijn – en dat is zeker belangrijk, maar voeren we ook een geestelijke strijd tegen de machten achter de abortusindustrie? Dat kan niet zonder gebed, dat kan niet zonder bewogenheid met allen die actief zijn in deze wereld.
Voor de Here is toch niets te wonderlijk? Wat een vreugde zal er zijn in de hemel wanneer een abortusarts tot bekering komt! De Here wil ook abortusartsen redden, hoe afschuwelijk het werk is wat ze nu nog doen.
Haat hen niet. Ze zijn verblind, zoals wij vroeger ook verblind waren. Wellicht niet in de abortuswereld, maar als u door genade de Here Jezus mag kennen, is er toch ook een moment geweest dat Hij uw zonden vergeven heeft. Wees innerlijk met ontferming over hen bewogen.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 17 mei 2013 om 11:34
Beste Dirk,
Wat duidelijk wordt, is dat God heel anders denkt dan mensen. Als Hij nog een manier kan vinden om zondaars te redden,
dan gebeurt dat ook. Hoe zwaar iemand ook gevallen mag zijn, voor ieder is er hoop die zich tot Jezus wendt. Daarom moeten
wij blijven bidden voor mensen, die de Here nog niet kennen en het nooit opgeven. Bij God is alles mogelijk. Zelfs voor
abortusartsen.
Dankjewel voor dit commentaar, want het toont weer de liefde van God aan voor mensen. Want wij zijn zelf geen
haar beter dan anderen. Wij moeten oppassen niet te worden als de Farizeeer, maar ons bekeren als de tollenaar. Zie Lucas 18:9-14.
Groeten van San
Geplaatst op zaterdag 18 mei 2013 om 18:55
Als wakers voor de abortuskliniek bidden we ook altijd voor de medewerkers in de kliniek, of God hun ogen openen wil.
Ook bidden we er voor dat we niet boven de mensen gaan staan die naar binnen gaan, maar ook niet boven de medewerkers in de kliniek.
Er werken zelfs mensen in de kliniek die menen een goed werk te doen, door ongewenst zwangere vrouwen te ‘helpen’
Groeten van Hendrik
Geplaatst op zaterdag 18 mei 2013 om 18:55
Broeder Dirk,
indrukwekkend. God haat de zonde, de zondaar vindt vergeving door het Offer van de Here Jezus.
Abortus, zoals ik vaak zeg, is moord met voorbedachte rade. Voor de moeder en hierin ook voor pa, is er hulp. Hulp die komt van de Heere! Voor de man/vrouw die abortus uitvoert, is er Goddank ook vergeving.
Ook voor mij is de Here Jezus gekomen, Goddank!
Geplaatst op zaterdag 18 mei 2013 om 20:24
Jakobus 2:10 Want wie de hele wet in acht neemt, maar op één punt struikelt, die is schuldig geworden aan alle geboden.
Duizendmaal dank Heere Jezus, voor Uw verzoenend bloed!
Geplaatst op zaterdag 18 mei 2013 om 20:30
Inderdaad God vergeefd, ook omdat je na abortus geen leven meer hebt, de depressies en zelfmoordgedachten zijn zo heftig na deze daad, zijn onleefbaar, en brengen je gelukkig uiteindelijk aan Jezus voeten.
Kon er maar meer aandacht komen voor deze klachten, dat zou de zorgverleners en de regering wel doen nadenken om dit zo ruim toe te staan.
Ik ben bij de 10 daagse bidden en vasten geweest van Herman Boon, daar hebben we zeer heftig de machten en geesten aangesproken en gebonden van Abortus, Drugs, alcohol, tabak, echtscheiding en de gehele sexindustrie, besef dat alleen door gebed deze werken kunnen worden vernietigd, dank U Vader dat U dit ook zult bewerken.
Mooi was ook dat de conferentie van bidden en vasten op de avond van Hemelvaart begon en vandaag eindigde met het avondmaal, het was heerlijk om te merken dat we als christenen uit allerlei achtergronden zo EEn mochten zijn.
Geplaatst op zaterdag 18 mei 2013 om 22:45
Als ik deze dingen lees, dat valt mij op, dat mensen blijkbaar met verschillende maten meten… Wat is het verschil als een baby (mens in wording) binnen of buiten het moederlijf wordt gedood?? Wordt een kind binnen het moederlijf gedood, dan kraait er geen haan naar en heet het abortus en als hetzelfde kind buiten het moederlijf gedood, dan is het moord en verdient de arts de doodstraf…..Een volgende keer zal – als de behandelende arts slim is – het kind dus tevoren in de baarmoeder gedood worden… Is de mens nu werkelijk schizofreen of ligt het aan mij?? Voor mij blijft het in alle gevallen moord.
Geplaatst op zondag 19 mei 2013 om 20:43
Beste Dirk,
In Micha 7:19 staat: “Hij zal Zich weer over ons ontfermen, Hij zal onze ongerechtigheden vertrappen, ja, U zult al hun zonden werpen in de diepten van de zee.”
Zo krachtig is het bloed van Jezus voor de ergste zonden. Er is voor ieder een terugweg naar God toe, hoe zondig iemand
ook is geweest. En in Jesaja 43:25 staat zelfs dat Hij ze niet meer gedenkt (NBG). Het bloed spreekt zelfs krachtiger dan het
bloed van Abel. Zie Hebreeen 12:24 (NBG). Het is in staat om iemand van moord(en) te reinigen. Hoe krachtig is het bloed van
Jezus! En hoe kostbaar! Dat is met al het goud en zilver van deze wereld niet te koop. Het is zuiver genade maar de meeste
mensen verachten echter het kruis van Jezus. Ze zullen op de Dag des Oordeels voor de Rechter verschijnen en dan zal het
te laat zijn. Nu is het de dag des heils (2 Korinthe 6:2). Laten wij dit aanbod niet verkwanselen voor de dingen van deze
wereld maar Jezus als Heer in ons leven toelaten. Zie 1 Korinthe 12:3.
Groeten van San
Geplaatst op dinsdag 21 mei 2013 om 15:09
Ruim 20 jaar geleden heb ik ook een abortus laten plaatsvinden. Ik dacht dat dit een weloverwogen, verstandige beslissing was.
Aan God of mijn ouders raadgeving heb ik mij destijds niet kunnen en willen houden. Het was een dillema en ik zag dit als de enige uitweg. Toen ik een maand na de abortus met spoed naar een ziekenhuis werd verwezen met ernstige buikpijn klachten, was mijn grootste angst dat dit Gods straf was, en dat ik nu nooit meer kinderen zou kunnen krijgen. Eindelijk realiseerde ik me dat ik iets gedaan had wat indruisde tegen Gods wil ten Leven, onomkeerbaar was, maar vooral ook absoluut NIET zonder consequenties zou blijven.
Toen ik 10 jaar geleden alsnog Jezus als mijn persoonlijke Redder en Losser mocht erkennen, besefte ik opnieuw ten volle dat ik mijn keuze op grond van onvolledige en foute argumenten had gemaakt. Ik had God en Zijn Woord er niet bij betrokken.
Ik groeide in dankbaarheid dat ook deze zonde mij was kwijtgescholden, maar ik bleef me nog jarenlang schuldig voelen en mijzelf veroordelen en schamen telkens als het onderwerp ter sprake kwam o.a. elke keer dat de Wet werd voorgelezen.
Nu pas, na een aantal jaren van Gods onderwijs over mijn identiteit “In Christus” en therapie, ervaar ik geen wroeging en pijn meer voor mij, of mijn geaborteerde kind, en weet me vergeven. Maar ik bid dat God Zijn grote plan ten Leven, Zijn Genade, Redding en Vergeving aan nog heel veel betrokkenen bij abortussen wil tonen, voordat er nog meer levens geroofd worden. Misschien dat dit getuigenis helpt voorkomen dat anderen dezelfde rampzalige keuze maken. Voor hen die scherp zijn in het veroordelen van deze keuze: bent U gerechtigd om de eerste steen te gooien? Bid liever en heb mededogen, Jezus had het ook voor mij en U. Zolang Hij nog niet terugkomt is er voor iedereen die God niet betrekt bij zijn of haar leven, nog een kans dat, door ons getuigenis van Christus in ons, daar ten goede een verandering in komt. Aan God alle Eer.
Geplaatst op dinsdag 21 mei 2013 om 17:43
Zonde is zonde voor God, wij denken vaak dat een leugentje voor eigen bestwil minder erg is dan moord, maar niemand kan rein staan voor God want allen hebben gezondigd.
Wel hebben sommige zonden grotere gevolgen dan andere, zoals deze zonde van de abortusarts, maar het kwaad schuilt in ieder van ons.
Genade zo oneindig groot dat ik die niet verdien, het leven vond want ik was dood, en blind maar nu kan ik zien!
Geplaatst op dinsdag 21 mei 2013 om 20:20
Beste J. Dijkstra.
Wat een geweldig getuigenisverhaal van een “ervarings-deskundige” op dit onderwerp, omdat zij zelf 20 jaar geleden, na een lange worsteling voor het dilemma stond om deze rampzalige keuze te maken. Maar na een 10 jarige zoektocht, heeft zij Jezus als redder en verlosser in haar hart mogen sluiten.
Uw openhartig PRAKTIJK-verhaal over dit thema en uw Christen-getuigenis zijn mij uit het hart gegrepen. Zulke PRAKTIJK-verhalen zouden eigenlijk aan iedere vrouw die abortus wil laten doen, moeten worden overhandigd om tot een weloverwogen beslissing te komen.
Ik hoop dat nog meerdere praktijk-verhalen in deze zullen komen en dan kunnen deze misschien tot een boekje gebundeld worden. Wij moeten blijven bidden voor alle “slachtoffers” (ook voor de artsen) maar wij kunnen ze ook daadwerkelijk helpen door b.v. in onze naaste omgeving in gesprek te gaan met de “patiënt” of zo’n boekje met praktijk-verhalen te geven.
Mevr. Dijkstra, van uw verhaal maak ik een afdruk en als het eens van pas komt in mijn naaste omgeving, zal ik het zeker uit mijn zak halen. Bedankt voor dit geloofs-verdiepend getuigenisverhaal. Hub.
Geplaatst op donderdag 23 mei 2013 om 10:59
Boodschap: er is slechts één zonde die níet vergeven wordt en dat is de zonde tegen de Heilige Geest…..voor alle andere zonden is er vergeving! Echter uit ervaring weet ik dat vele christenen juist deze vrouwen veroordelen die een abortus hebben ondergaan, vergeet dan niet dat vaak de moeders van de vrouwen/jonge vrouwen die een abortus ondergaan, dit zelf stimuleren, ja gewoon door christenmoeders. De schande in zo’n christelijk gezin en de omgeving is groter dan het kind geboren te laten worden en dat juist is nu een grote schande; de veroordeling! En dan nog wat: raakt een vrouw/jonge vrouw vanuit het niets zwanger? Nee he, dus ook de vader is medeverantwoordelijk indien hij onverschillig tegenover de vrouw staat die hij zwanger heeft gemaakt. De vaders laten het ook vaak afweten, kortom: een ieder die maar de andere kant opkijkt en geen mededogen heeft is schuldig!
Geplaatst op donderdag 23 mei 2013 om 12:01
Ps. Ik heb jarenlang iemand mogen begeleiden die een abortus heeft ondergaan… het verdriet en de rouw is een levenslang proces, echter, er is genezing voor de vrouw die dit heeft ondergaan, de troost voor de vrouw die in dat proces van verdriet en rouw is, vergeving heeft ontvangen, is dat het ongeboren kindje bij God, de Vader is!
Weet u dat vrijwel elke zorgverzekeraar abortus vergoedt vanuit de AWBZ?! Dit betekent dat een ieder die zich daar niet van bewust is, meebetaalt aan elke abortus die wordt uitgevoerd… Ik pleit er daarom ook voor om een andere zorgverzekeraar te kiezen bv. Prolife.
Voor elke christen zou dit vanzelfsprekend moeten zijn; niet meebetalen aan abortus, euthanasie enz.
Als zoveel mogelijk christenen zich aansluiten bij Prolife, dan zal de premie wellicht ook omlaag gaan…