We danken graag als alles ons voor de wind gaat. ‘De Here zegent ons. Dank U wel.’ Maar danken in de woestijn? Dat is een stuk moeilijker. ‘Here, het doet zo’n pijn, maar toch, dank U wel. Het is genade dat ik U nog mag, nog kan danken. Het gaat om U alleen, om Uw eer. Ik geef mij helemaal aan U. Niemand kan mij meer helpen, U bent de enige.’
Een woestijnperiode kan ook een tijd van geestelijke crisis zijn. Laten we het maar niet mooier maken dan het is. En ook als je de situatie in Gods handen kunt geven, kun je nog enorm heen en weer geschud worden.
Het bemoedigt mij telkens weer om in de Bijbel te ontdekken dat een woestijnperiode in Gods plan kan passen om levens van mensen te veranderen naar het beeld van de Here Jezus en sommigen klaar te maken voor nieuwe taken.
We lezen in de Bijbel over de Here Jezus, Die 40 dagen in de woestijn was. Over Johannes de Doper, die jaren in de woestijn was. Over het volk Israel, dat 40 jaar in de woestijn rondzwierf.
De woestijn is de plaats van voedselgebrek, watertekort. Het is een plaats van eenzaamheid, van honger, van dorst…
De woestijn is ook de plaats waar de Here Zich wil openbaren. Het is eveneens de plaats waar de satan zich thuis voelt. In de woestijn viel hij het volk Israel aan, richtte hij zijn pijlen op Mozes en op Aaron en in de woestijn verzocht hij de Here Jezus.
De natuurlijke mens, die de Here niet kent, zal God niet zien in de woestijn. Maar de geestelijke mens, degene die de Here wel kent, zal Hem juist is de woestijn ontmoeten.
In de woestijn wil de Here Zijn zegen geven, door Zijn aanwezigheid. In de woestijn wil Hij op bijzondere manieren voorzien in onze noden. In de woestijn wil Hij ons leren helemaal op Hem te vertrouwen. In de wildernis van de woestijn ben je totaal op Hem aangewezen.
In Hosea 2 lezen we dat Israel God verworpen had. Vervolgens neem God alles van haar af, omdat ze het voor de Baäl hadden gebruikt.
Een treffend beeld van veel kerken en mensen die zich christen noemen. Het getuigenis is weg. We zijn zo gericht op onszelf en op het hier en het nu. En we vragen ons misschien af hoe we God kunnen gebruiken om er zelf beter van te worden. We zijn vergeten dat het om de Here alleen moet gaan, om Zijn eer, Zijn glorie. Is het mogelijk dat de Here ook alles van ons af kan nemen? Misschien is dat wel de enige manier waarop Hij weer de volle aandacht van Zijn volk kan krijgen.
Dan volgen er in vers 13 van Hosea 2 bijzondere woorden:
Daarom, zie, Ikzelf ga haar lokken,
Haar de woestijn in leiden,
En naar haar hart spreken.
Daar, in de woestijn, komt het weer goed tussen de Here en Zijn volk. Het is Zijn genade als Hij ons in de woestijn brengt om Zichzelf aan ons te openbaren. Om te laten zien: deze dingen brachten je van Mij af. Ik doe het voor Mijn glorie, voor Mijn eer.
Misschien bevindt u zich ook wel in de woestijn, in de wildernis. Daar zijn verleidingen. Daar zijn moeiten, problemen, zorgen. Daar kunt u in opstand tegen de Here komen. Het is er zo verschrikkelijk, hoe kan Hij dat toelaten? De satan wil u wegtrekken bij de Here vandaan. Zoals Hij dat ook bij de Here Jezus probeerde te doen. Maar de Zoon van God weerstond hem: ‘Ga weg, satan, want er staat geschreven: De Here, uw God, zult u aanbidden en Hem alleen dienen’ (Mattheus 4:10).
Laten wij ook die weg gaan, wanneer we geestelijk worden aangevallen. Wanneer de satan ons beschuldigt, via onze gedachten of door andere mensen heen. Houd je vast aan het Woord van God en klem je vast aan de Here Jezus. Sta vast in het geloof, weerstaat de satan, zoals ook de Here Jezus dat deed, en hij zal van je vandaan vluchten.
God schrikt er niet voor terug om tijd te nemen om aan ons te werken. En soms laat Hij toe dat we daarvoor een tijd in de woestijn moeten doorbrengen. Mag dit ons bemoedigen wanneer we door de moeilijkheden heengaan, en aansporen om juist dan in Gods tegenwoordigheid te zijn.
Ook, en misschien juist dan, wanneer ons aardse huis wordt afgebroken en we weten dat we op de drempel van de eeuwigheid staan. Wat een genade om dan te mogen weten dat we een ‘gebouw van God hebben, een huis niet met handen gemaakt, maar eeuwig in de hemelen’ (2 Korinthe 5:1). In deze tent, in dit aardse leven zuchten we, gaat dan het 2e vers verder, en we verlangen er vurig naar met onze woning uit de hemel overkleed te worden.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 14 juni 2013 om 9:43
Beste Dirk,
De test van onze liefde tot God wordt juist zichtbaar in de woestijnperiode. Hebben wij Hem lief om
Wie Hij is of om Zijn zegeningen? Voor de mens is zelfverloochening nodig om in een woestijnperiode
bij God te blijven. Soms pakt Hij alles van ons af wat meer ons hart heeft dan de Here. Want God is een
naijverige God en Hij wil Zijn liefde niet met een andere (af)god delen. We kunnen in een woestijn-
periode niet meer aan datgene vastklampen waarin wij menen onze zekerheid aan te kunnen ontlenen.
De Here wil ons leren alleen op Hem te vertrouwen. Ook wil Hij ons afhankelijk van Hem maken. Dat leren
wij in een woestijnperiode. Want alle natuurlijke voorzieningen ontbreken in een woestijn. Als wij in de
goede verhouding tot Hem staan, kan Hij een einde maken aan de woestijnperiode of nog een dieper werk
in ons gaan doen. Soms kan ziekte een verborgen zegen in zich verbergen. Gods gedachten en wegen zijn
hoger dan die van ons. Wij behoren dan erin te berusten en vast te houden dat God goed is en dat Hij
weet wat Hij doet.
Groeten van San
Geplaatst op vrijdag 14 juni 2013 om 11:19
Op dit moment zitten wij economisch gezien ook in een woestijnperiode. Zoals inmiddels al bekend, moet het kabinet daardoor voor volgend jaar voor zes miljard extra bezuinigen. Ik vraag jullie allemaal om daar ook voor te bidden, opdat de kwetsbaren in de samenleving als chronisch zieken, gehandiccapten en zorgbehoevende ouderen bij deze nieuwe bezuinigingsronde zoveel mogelijk ontzien moeten worden en dat de economie ook op een gezonde manier weer mag groeien!
Geplaatst op vrijdag 14 juni 2013 om 19:06
Beste Dirk
Ik denk dat het goed is als we onze huidige regering voor de troon van God brengen want het is heel erg dat we opgezadeld zitten met goddeloze bestuurders die vooral de zwakkeren treffen met hun dwaze bezuinigingsmaatregelen.
Geplaatst op vrijdag 14 juni 2013 om 19:42
Sjalom Dirk,
Dank voor je woorden. Ter aanvulling daarop het volgende: toen mijn volk in de woestijn verkeerde waren ze zeer dicht in de nabijheid van G’d. Elke dag kregen wij voedsel uit G’ds hand. Het water uit de rots ontbrak niet. De hitte van de zon werd door de wolkkolom gedempt tot een zeer aangename temperatuur. Als we in de nacht eruit moesten dan verlichte de wolkkolom ons. Na al die jaren zwerven door de woestijn, het was onze eigen schuld, bleek dat onze kleding niet versleten was. We kregen van G’d onze leefregels die wij moesten houden. Ondanks de dichte nabijheid van G’d en het zichtbaar worden van zijn zorg dag-in-dag-uit waren we een behoorlijk mopperend volk gebleken. Toch hield G’d van ons en bracht ons na 40 jaren in het aan ons toegezegde land.
Veel is er over ons gesproken ten tijde van die 40 jarige reis. Onze ongehoorzaamheid lag in het wantrouwen en het luisteren naar ongelovigen die twijfelden aan de belofte van G’d. Korte termijngeheugen kwam bij velen naar boven. Het grote verdriet dat de jongere kreeg te verwerken: onze ouders zullen de 60 jarige leeftijd niet bereiken. Over een miljoen doden gedurende die 40 jaren. Zeer beschamend voor velen. Buiten de legerplaats diende de doden begraven te worden. Vandaar dat er ook regelmatig van plaats gewisseld moest worden. De gedolven graven waren een aanklacht voor ons.
Maar we hebben ook wat te danken gehad in de woestijn: het aanschouwen van de tabernakel, het neerdalen van G’d wanneer Mosje naar de tent van samenkomst werd geroepen. De rechtspraak die zich ontwikkelde, de verzoening die tot stand kwam, en zoveel andere zaken.
Mag je de woestijnreis van mijn volk vergelijken met deze tijd?
Eerder zou ik nu denken aan een periode van geestelijke droogte. Zien we het als een beproeving van G’d of als een toevalligheid met vele lotgenoten? G’d ontgaat geen ding. Zoals in de woestijnreis zagen we verdriet en zegeningen. Het was een bepaalde tijd van moeite: op weg naar de toekomst.
Geplaatst op vrijdag 14 juni 2013 om 20:07
Vervolg:
Juist die reis naar de toekomst houdt ons mensen zo bezig. Die weg is voor ons oog onzichtbaar en daardoor voor velen zo ongewis. Al eerder heb ik eens opgemerkt dat we het einddoel voor ogen moeten houden. De levensweg voor een ieder is zo verschillend en wij kunnen ons niet spiegelen aan een andere. Gelukkig maar, want onze G’d heeft individuele mensen geschapen. In familieverhoudingen zie je al de eerste eenheid naar voren komen. Een hoe moeilijk is dat soms wanneer men niet meer bij elkaar over de vloer komt. Zeer kort door de bocht is dat een stukje woestijn te noemen. Dat roept bij mij direct de vraag op wat is mijn negatieve aandeel daarin? Als ik mijn houding ombuig naar het positieve zal er dan weer toenadering en herstel plaats vinden.
Datzelfde proces gebeurde ten tijde van de 40 jarige woestijnreis. Is het menselijk handelen in de eeuwen daarop verbeterd? Kijk ik in ons familieboek (de Bijbel) dan moet ik vaststellen dat er toppen en dalen zijn. Zou dat ook niet voor de volkeren gelden die zich bij de Joodse G’dsdienst hebben aangesloten.
Gelukkig is er perspectief: zoals de belofte van G’d naar mijn volk was, zo zal ook de belofte van G’d ten deel vallen aan allen die zich van harte bij mijn volk aansluiten. Krijg je dan een makkelijke weg? Nee, dat denk ik niet. Wel krijg je een heerlijk perspectief met de garantie dat G’d je zal zien in je moeite en zorgen. Maak deze uitvoerig in je binnenkamer aan Hem kenbaar en vraag om rust, wijsheid, inzicht, vertrouwen en je zal er door versterkt worden.
Is dan je moeite helemaal weg? Nee, maar je hebt hem gedeeld met G’d die machtiger is en krijgt een visie om je relatie met Hem te verstevigen. Dat is de kracht van het vaste geloof en vertrouwen in deze voor zeer velen zware tijden. Het hoofd omhoog en hart naar boven gericht houden, wetend dat het nog maar een korte tijd hier op aarde is. De heerlijkheid die wacht.
Geplaatst op vrijdag 14 juni 2013 om 22:54
Beste Dirk,
De meeste indruk die het lezen van de eerste vijf boeken van de Bijbel op mij gemaakt heeft, is wel de
gestrengheid van God. Hoe God is omgegaan met Zijn volk, bracht een heilige vrees (=ontzag) bij mij aan.
Zie 1 Korinthe 10:5,6. Doordat het volk Israel door de woestijn trok, was het volk aangewezen op God
zelf, zodat God Zichzelf aan hen kon openbaren. Maar ook aan ons als de Heilige Geest ons de ogen van
ons verstand opent voor hoe God met het volk Israel is omgegaan. Zo wil Hij ook met ons persoonlijk
omgaan. Het is een kant van God, zijn gestrengheid en heiligheid. De andere kant is Zijn liefde en
genade die Hij ons in Christus rijkelijk heeft geschonken. Aan de ene kant de letter van de Wet en aan
de andere kant het geschenk van de Trooster in ons. Het zijn twee kanten van dezelfde munt. Zo is God
en zo handelt Hij. Zie Mattheus 11:6,”…. en zalig is hij die aan Mij geen aanstoot neemt.”(HSV).
Groeten van San
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 9:48
Heel Deuteronomium 8, vooral vers 2: Denk aan de tocht die de HEER, uw God, u door de woestijn heeft laten maken, veertig jaar lang. Hij wilde u zijn macht laten voelen en u op de proef stellen, om te ontdekken wat er in uw hart leefde: gehoorzaamheid aan zijn geboden of niet.
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 12:37
Beste Dirk,
Het leven kan ons soms gevoelsmatig echt even wat te zwaar vallen. De dagelijkse worsteling met de eigen lichamelijke zwakheden en beperkingen (en soms zeker ook met onze geestelijke zwakheden en/of tekortkomingen), naast allerlei moeiten en zorgen die op ons pad komen en zich soms op lijken te stapelen. Wat is het dan een zegen om op zo’n moment dit artikel ter bemoediging te kunnen lezen…
Lof, prijs en dank aan onze Here die jou vast en zeker de inspiratie gaf om dit artikel zo duidelijk en treffend te verwoorden!
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 17:06
Hallo Dirk,
Een seniele man als van Agt verdient totaal geen aandacht. Ook niet in jouw commentaar. Zonde van de ruimte. Zelfs in De Telegraaf wordt deze man niet meer serieus genomen. Om ons heen worden de gevolgen van de crisis steeds merkbaarder. Iedereen kent wel iemand die zijn werk kwijtgeraakt is, of dit kwijt dreigt te raken. God heeft men in Nederland niet meer nodig. De gevolgen zijn duidelijk. Iedereen die God verlaat heeft smart op smart te vrezen. God de Heer regeert, beeft gij volken eert. Je kan er bang van worden, voor Nederland en voor heel Europa. Laten we daarom het oog op God gericht houden. En ons niet laten meeslepen door de seculiere woestijnstorm die over ons heen raast. Zelfs Dwang66 zal eens moeten erkennen dat er een God is, die boven alles staat.
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 19:36
Beste Dirk,
Wat gebeurt er nu met “onze” handtekeningen tegen het plan van van Agt?
Het lijkt me goed, als de politici zien, dat er veel mensen achter Israël blijven staan.
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 19:51
Dirk, wat een belangrijke en bemoedigende les voor ons Christenen allemaal: Danken in de woestijn-periode.
Voor mij veel herkenning, vanuit mijn eigen geestelijke “woestijnperiode”. Graag wil ik dan ook, uit eigen ervaring, iets vertellen, over deze periode: mijn 40 jarige zoektocht naar God. (woestijntocht)
In mijn getuigenisverhaal, geplaatst door Dirk op 26 Okt. 2011 op zijn website-DIRKs visie, vertel ik over de zelfdoding van mijn vader in 1959 en deze doodsoorzaak mocht ik aan niemand vertellen van mijn moeder, zelfs eigen familie-leden wisten het niet. Voor mij betekende dit rouwverwerking zonder hulp, ook niet vanuit de R.K. Kerk. Ben zelf de bijbel gaan lezen (N.T.) lid geworden van de E.O, naar een bijbelgroep bij de paters van Wittem enz. en uiteindelijk ben ik op 31 Oktober 1999 (dus 40 jaar later) letterlijk op mijn knieën gegaan voor de Here Jezus en Hem als mijn Verlosser en Leidsman, vanuit mijn hart gaan liefhebben. Zijn grote offer en liefde voor de mensheid, probeer ik nu een beetje te beantwoorden met mijn menselijke mogelijkheden en gave Gods.
Ik heb dus letterlijk een 40-jarige geestelijke woestijntocht ervaren, in die periode werd ook nog de ziekte: manisch-depressief bij mij geconstateerd. U kunt zich voorstellen dat het woord: zelfdoding, vaak in mijn hoofd gespeeld heeft. Maar sinds 31 Oktober 1999: Mijn bevrijdingsdag, komen die gedachten niet meer in mijn hoofd en heb de ziekte M.D. onder controle. Nu wil ik alleen nog maar Jezus-leer (en Zijn ingegeven boodschappen) via de media verkondigen en daadwerkelijk in praktijk proberen te brengen met mijn gegeven talenten en menselijke mogelijkheden. Dat wil niet zeggen dat ik geen woestijn-periodes meer heb, integendeel als ik denk aan mijn schriftelijke acties over de mistoestanden binnen de r.k. kerk en het verloochenen van de C. van het CDA dan blijf ik een roepende in de woestijn. Maar geestelijk lijd ik er niet onder, want het zijn ingegeven boodschappen van de Here. Nu leef ik geestelijk in de pelgrims-periode: Door “diepe Satans-dalen” en “hoge toppen” van waaruit “Hemelse-vooruitzichten”. Hub.
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 21:17
Regelmatig word ik er mee geconfronteerd, dat christenen denken da “onze redding” het doel is!! Redding is echter slechts “het begin”!!! De Israëlieten werden EERST gered!!!! Toen begon de reis met God!! Ze stapten na “het bloed van het Lam op de deurposten” en na “de Rode Zee” NIET gelijk het beloofde land binnen maar kwamen in het keiharde leven van de woestijn terecht…… God gaf ook aan “waarom”!! Het volk moest leren om ALLEEN op God te vertrouwen, vóórdat ze geschikt waren om het Beloofde Land in te nemen!! Slechts 2 van het hele volk, Jozua en Kaleb, bleven tot het laatst toe op Gods beloften vertrouwen. Alle anderen kwamen uiteindelijk om in de woestijn!! Tot twee keer toe wilde God het volk vernietigen omdat zijn geduld ten einde was… Mozes pleitte het volk elke keer vrij, zoals NU, Jezus Christus ONS vrijpleit!! Ik denk dat Gods geduld met ons al lang ten einde is en dat Jezus Zelf nog steeds voor ons blijft pleiten!! (Hebr.). Het gaat echt niet om enkele misstanden, maar de ongerechtigheid en het bedrog in deze wereld nemen geleidelijk gigantische vormen aan!! Kort geleden las ik zelfs een klein berichtje in de krant, dat we zelfs door de Nederlandse staat (Staatsloterij) worden opgelicht. Gelukkig heb ik daar nooit in geïnvesteerd!!!Maar waar blijven we als zelfs de staat ons oplicht???? Voor velen een excuus om op hun beurt de staat op te lichten…… Angst heb ik gelukkig niet, want ik heb “het Beloofde Land”, dat is “Gods Koninkrijk” voor ogen!! Een Koninkrijk, dat ons nooit zal oplichten, een Koninkrijk, dat rechtvaardig is!! Zelfs, wie er het allerlaatste bij komen, zullen hetzelfde loon ontvangen!! Niemand hoeft bang te zijn, dat God hen niet ziet!! Wie bang is, dat God hen ziet, dan is er ook voor hen “een weg” vrij, de ENIGE weg!!
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 22:28
Dank je wel Dirk voor je mooie woorden. Ik heb er veel aan!
Gods Zegen voor je werk en voor je persoonlijke leven toegewenst.
Vriendelijke groet,
Mieke Thijsen
Geplaatst op zaterdag 15 juni 2013 om 23:35
Ja, zelf heb ik ook enkele malen een poosje in de woestijn moeten doorbrengen. Toen zag ik dat natuurlijk niet, maar nu weet ik dat de Heer ook mij door die woestijn droeg. Het is een prachtige vergelijking. Ik vertel het graag weer door en mensen hebben daar ook iets aan.
Ik las het in de Visiegids toen Dirk daar nog in schreef. Ik heb het uitgeknipt en al vele malen gecopiëerd.
Ja, Dirk het leven is voor jou niet gemakkelijk, maar de Heer gebruikt jou om velen te bemoedigen en weer gesterkt op weg te gaan.
Hartelijke groet.
Geplaatst op zondag 16 juni 2013 om 13:49
Bedankt Dirk.
Het was in de woestijn, dat God het manna gaf.
Het is in de woestijn, dat God het manna geeft.
Geplaatst op zondag 16 juni 2013 om 15:04
Beste broeder Dirk, wederom dank voor je bijdrage.
Een heel tijd geleden heb ik de volgende wilsbeschikking gemaakt n.a.v Psalm 73:
21 Toen mijn hart verbitterd was
en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
22 hoe onverstandig was ik toen, ik wist niets!
Ik was een redeloos dier bij U.
23 Niettemin zal ik voortdurend bij U zijn,
U hebt mijn rechterhand gegrepen.
24 U zult mij leiden door Uw raad,
daarna zult U mij in heerlijkheid opnemen.
Mede door de crisis, heb ik het besluit genomen, om niet verbitterd te raken, er niet in ten onder gaan.
Had ik alle reden daar toe? Ja! Is niet goed. Ik wil vertrouwen op Hem, die Zijn Zoon gaf, ook voor mij.
Vanuit “mijn” ervaring, mag ik bemoedigen, allemaal onverdiende genade!
Geplaatst op zondag 16 juni 2013 om 18:31
Bedankt voor de alle inzendingen, van de woestijnreis.
In die woestijnreis leer je uit Gods woord en ontdekt jij je verborgen talenten, dat je anderen
tot zegen kunt zijn, soms ga je voor je naaste bidden en danken dat hij een goede reis mag ontvangen en een behouden thuiskomst.
Deze dag is het Vaderdag en mijn kinderen hun vader is al bij de Heer en zodoende mailde ik op jouw brief, ik wens iedereen Shalom toe.
groet
Lydia
Geplaatst op maandag 17 juni 2013 om 10:57
Mijn vader (!) leerde ons: Er loopt een bloedspoor door de woestijn, hoeveel offers zijn er niet geofferd in de 40 jaar woestijnreis. Wij mogen zien op het bloed dat onze Heere Jezus offerde. Denk ook aan het opzien naar de koperen slang, dan was er behoud. Er staat een kruis midden in de woestijn van ons leven. Daarvan gaat kracht uit en de belofte dat de overwinning op de ‘woestijn’ is behaald: Christus leeft en wij met Hem, nu nog ten dele in het zand, straks volmaakt. Maar blij vooruitzicht dat mij streelt, ps. 17.
Geplaatst op maandag 17 juni 2013 om 13:18
In de woestijn is het goed vertoeven en is 1 woord bepalend voor mij, dank U, voor Uzelf, Uw Aanwezigheid, U die mij leert, U die mij wijst etc. in de woestijn leer je vertrouwen, kan alleen als je naar Zijn verordeningen wilt leven en de vreugde is dat je steeds zelf mag kiezen, eigen verantwoording dragend, in afhankelijkheid van de Eeuwige, net als Zijn volk. Steeds hadden ze een keuze, als je zoals Korach, je eigen tempel bouwt en niet op wilt geven, zie je hoe het gaat, op wie wil je gericht zijn en afhankelijk van zijn? En als je dan mag ervaren in de woestijn hoe tegenwerking kan zijn, ook als het van Hem komt, Hem te leren vertrouwen hoe het in mijn leven, hoe het in de wereld ook gaat, is het van belang dat we weten en leren over wat er geschreven staat, Zijn juk is zacht en Zijn last is licht, zijn we (zoals Mozes het volk voorging ) ook op de Messias gericht? Ik bid jullie allen een goede woestijnreis met uitzicht naar het eeuwige Manna! Hijzelf die was, is en komen zal! Door voor alles te danken, ben ik ook veel gezegend, want dat ben ik.