Syrië en Egypte staan bijna letterlijk in brand. Onvoorstelbaar groot is daar de ellende. En de wereld kijkt toe. Niemand doet wat, waarbij het de vraag is of het wel zin heeft om in te grijpen. ‘Volk zal opstaan tegen volk,’ voorzegde de Here Jezus al in Mattheus 24:7. Broedermoord in eigen land.

Eerst Syrië. Groot was de verbijstering afgelopen week toen de schokkende beelden in het nieuws verschenen van vele honderden doden in Syrië. Het heeft er alle schijn van dat de oorzaak een aanval met zenuwgas is. Onduidelijk is nog wie ervoor verantwoordelijk is. President Assad ontkent, evenals de opstandelingen/rebellen. Het is onbegrijpelijk dat er geen onderzoek wordt ingesteld naar de oorzaak van dit drama en naar de verantwoordelijken ervoor. Dit moet alsnog zo snel mogelijk gebeuren, maar wel door onafhankelijke deskundigen.

Ondertussen hebben de Syrische christenen zwaar te lijden van de strijd. Het zijn de opstandelingen, de rebellen, die de christenen systematisch uitmoorden in de gebieden waar zij het voor het zeggen hebben. Maar dat wordt niet getoond in het nieuws… Wat een lijden! Heel letterlijk wordt het daar werkelijkheid wat de Here Jezus ooit sprak: ‘Als zij Mij vervolgd hebben, zullen zij ook u vervolgen’ (Johannes 15:20).

Laten we blijven bidden voor onze Syrische broeders en zusters in het geloof. Als één lid van de gemeente lijdt, horen we allen mee te lijden. Hun pijn is onze pijn. Hun angst onze angst. Hun verdriet ons verdriet. Hun rouw onze rouw.
Te vaak kijken we ernaar, lezen we erover en leven we rustig verder. Dat kan niet en dat mag niet. ‘Here, ontfermt U Zich over hen, schenk vrede.’

Dan Egypte. Ook daar is veel gebeurd de afgelopen tijd. Het leger heeft president Morsi en zijn Moslim Broederschap afgezet en probeert deze beweging nu totaal te ontmantelen. Ook in Egypte is er veel strijd en vallen er honderden doden.
Evenals in Syrië richt de haat zich ook tegen de christenen. Hier zijn het Moslimbroeders die hun geweren op de christenen richten. Bid ook voor hen. Ik las dat de Koptische christenen onlangs weer een grote gebedsbijeenkomst hadden, waarop werd gebeden voor vrede en verzoening.

Een jaar geleden dacht bijna iedereen nog dat de Moslim Broederschap op een vreedzame wijze Egypte meer democratisch zou maken. Maar ze waren de afgelopen tijd druk bezig Egypte te slopen en te veranderen in een strenge moslimstaat, waar iedereen zich zou moeten onderwerpen aan de sjaria-wetgeving.

Ik treur er geen moment om dat de Moslim Broederschap het niet meer voor het zeggen heeft in Egypte. Wel kan de terechte vraag worden gesteld of dit de manier is waarop de Moslim Broederschap een halt moest worden toegeroepen. Maar misschien was er wel geen andere mogelijkheid.
Het is opmerkelijk dat Amerika en met name president Obama niet blij lijkt te zijn met de ontwikkelingen in Egypte. Hij steunde de Moslim Broederschap, waarmee hij duidelijk kleur bekende. Tegelijkertijd zette hij Israel zwaar onder druk om niet meer te bouwen in de betwiste gebieden en opzienbarende eenzijdige stappen te zetten op weg naar een gedwongen vrede met de Palestijnen.
Laat Obama de stap van het Egyptische leger steunen. Het leger is in staat Egypte veiliger en democratischer te maken en de christenen te beschermen. Als dit niet gebeurt, zullen ook in Egypte Syrische toestanden uitbreken.

Israel is ondertussen een baken van rust en vrede in het Midden-Oosten. Als je christen bent in een land als Syrië of Egypte, ben je vrijwel vogelvrij. Dan kun je toch maar beter in Israel wonen. Laat Israel een voorbeeld zijn voor het hele Midden-Oosten en voor heel de wereld. En laten we Israel steunen, in plaats van het land te veroordelen of dreigen het te gaan boycotten. Bid voor de vrede van Jeruzalem.

De situatie in Syrië en Egypte lijkt hopeloos. Inderdaad, vanuit menselijk oogpunt bezien wel. De situatie is ook ellendig. Maar gelukkig mogen we toch hoop hebben. Bijbelse hoop. Er komt eenmaal vrede, waar Egypte, Assyrië en Israel gezamenlijk in zullen delen (Jesaja 19:23-25).

Dat verandert de situatie op dit moment niet. Wie weet hoeveel mensen er nog zullen omkomen. De moslimstrijders die in de hemel denken te komen als beloning voor hun strijd, zullen de meest verschrikkelijke verschrikking meemaken die een mens mee kan maken. Ze zullen niet in het paradijs welkom worden geheten, maar in het dodenrijk, waar ze een verschrikkelijk lijden te wachten staat. Een lijden waar nooit een einde aan zal komen.

Maar iedereen die de Here Jezus kent en liefheeft, komt na zijn of haar dood direct al in de hemelse heerlijkheid, in het paradijs. De Syrische en Egyptische christenen die de afgelopen weken zijn vermoord, zijn er al. Het lijden op deze aarde is maar tijdelijk. De heerlijkheid die volgt, is eeuwig. Wat een heerlijk vooruitzicht voor allen die de Here Jezus mogen kennen en liefhebben.

Dirk van Genderen