Gebed kan de eenheid onder gelovigen bevorderen. Als je samen bidt, gaat het niet over onderlinge verschillen, maar zoek je samen het aangezicht van God in het gebed. Denk eens aan de woorden van de Here Jezus in Johannes 17 tot Zijn Vader: ‘Heilige Vader, bewaar hen die U Mij gegeven hebt in Uw Naam, opdat zij één zullen zijn zoals Wij’ (Johannes 17:11).
Afgelopen week, tijdens de gebedsweek, hebben veel christenen uit allerlei kerken en gemeenten met elkaar gebeden. Het was heel goed om daaraan deel te nemen. Wat is er mooier dan samen Gods Woord te lezen, Zijn lof te zingen en samen tot Hem te naderen in de gebeden.
In gedachten zag ik in tal van plaatsen in ons land gelovigen samenkomen. Allemaal lichtpunten op de landkaart. Gelovigen uit kerken die in de wekelijkse samenkomsten hun eigen weg gaan. Maar nu samen, één in de Here Jezus. Wat een wonderlijke eenheid!
Ik moest denken aan de woorden van de Here Jezus: ‘…opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt’ (Johannes 17:21).
Van eenheid onder gelovigen gaat een getuigenis uit naar de wereld. Dat zegt vers 21 ook: ‘…opdat de wereld zal geloven…’ Dit is ook mijn verlangen, mijn gebed, dat kerkgrenzen meer en meer zullen wegvallen. In deze eindtijd hebben we niet langer de luxe om gescheiden op te trekken.
Het is niet zo dat ik ervoor pleit dat alle christenen dan maar bij elkaar moeten gaan zitten in dezelfde kerk. Het lijkt mij helemaal niet erg dat er verschillende kerken en gemeenten zijn. De één voelt zich meer hier thuis en de ander daar. Maar het gaat erom hoe we met elkaar omgaan, hoe we over elkaar spreken, over elkaar schrijven. Wij mogen onze broeders en zusters, voor wie de Here Jezus ook Zijn leven gegeven heeft aan het kruis, toch niet veroordelen omdat ze op sommige punten iets anders denken dan wij.
Wee ons als we onze broeders en zusters, die ook de Here Jezus kennen en van harte liefhebben, veroordelen en verketteren. Dat gebeurt wel. Soms ook op deze website. Doe dat niet. Lees wat 1 Johannes 2:9-11 hierover zegt:
‘Wie zegt dat hij in het licht is en zijn broeder haat, die is tot nog toe in de duisternis. Wie zijn broeder liefheeft, blijft in het licht, en er is in hem niets dat anderen doet struikelen. Maar wie zijn broeder haat, is in de duisternis en wandelt in de duisternis, en weet niet waar hij heen gaat, omdat de duisternis zijn ogen verblind heeft.’
Het is onmogelijk dat we zeggen in het Licht te wandelen, het Licht van de Here Jezus en dat we tegelijk onze broeder haten. Dat kan die broeder of zuster zijn in die kerk die in onze ogen een ketterse leer heeft. Wees daar voorzichtig mee.
Luister wat 1 Petrus 1:22 en 23 zegt: ‘Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid, door de Geest, tot ongeveinsde broederliefde, heb elkaar dan vurig lief uit een rein hart, u, die opnieuw geboren bent, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God.’
Hoe staat het er voor in ons leven? Hebben we medegelovigen in andere kerken vurig lief uit een rein hart? Laten we onze omgang met andere christenen, onze kijk op hen, eens langs dit vers leggen.
Hopelijk blijft het samen bidden niet alleen bij deze week. Dat is het gevaar van een gebedsweek. Na een paar gebedsdagen hebben we het weer gehad voor een heel jaar, tot de volgende gebedsweek.
Ik hoop en bid dat op tal van plaatsen mensen uit kerken en gemeenten samen blijven bidden. Dat bevordert de eenheid onder elkaar. Eenheid op basis van het Woord van God, de enige en absolute waarheid. Eenheid ook op basis van het geloof in de Here Jezus Christus. Dat moeten we absoluut vasthouden. Een andere basis is er niet.
Er is zoveel om voor te bidden. Voor alle mensen in onze omgeving die de Here Jezus nog niet kennen. Voor ons land, ons volk, voor buren, vrienden, familie, voor de bescherming van ongeboren kinderen, voor kerken en gemeenten en zeker ook voor Israel.
Ik wil u aansporen meer oog te hebben voor medegelovigen in andere kerken en gemeenten, elkaar op te zoeken, elkaar te steunen, te bemoedigen, voor en met elkaar te bidden.
Ik besef dat het niet altijd gemakkelijk zal zijn om deze weg te gaan. Er kan erg veel oud zeer liggen. Het is een weg die misschien eerst schuldbelijdenis vraagt. Het is ook een weg waarvoor zeker geldt dat we de ander uitnemender moeten achten dan onszelf. Het is een weg die de Here zeker zal zegenen. Laten we samen op weg gaan, met de Here Jezus, terwijl we ons oog voortdurend gericht houden op Hem.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 24 januari 2014 om 14:51
Dirk, ik heb eens zitten nadenken over jouw stuk, als strijdkracht beleef ik nauwelijks een sociaal leven! Toch ben ik niet asociaal, priesterwerk is bij uitstek betrokken zijn bij het wel en wee van anderen. Wat dit betreft is het groot nieuws dat de HEER mijn werk heeft willen zegenen in Zijn wetten, met als gevolg dat ook anderen tot leven komen in de wetten des Heeren.
Het is mijn gebed, HEER God en Vader – dat U in deze wet, deze wegen dus zult willen zijn om gemeenschap te hebben met ons. Ook om ons in deze gemeenschap leiding te geven. U bent de Bron van het leven en geeft rivieren in deze wildernis, waarin wij ons baden om rein te worden, om genezing te ontvangen, om tot wedergeboorte te komen. Uw scheppingsvernuft is met ons, ook in de wereld.
U begrijpt het conflict, HEER – Uw wet is niet alleen maar amusementswaarde, is ook de enige voorwaarde waarin wij, mensen, de boze kunnen verslaan. Amen
Geplaatst op vrijdag 24 januari 2014 om 17:54
Sjalom allen,
Het gebed vermag veel en daarbij richt men zich persoonlijk tot G’d. Dat overstijgt kerkmuren en instellingen. Heerlijk puur mogen we onze in aan aanhankelijkheid aan G’d alles met hem bespreken. Heel opvallend moet zijn dat G’d alles weet wat er in deze wereld gebeurt. Juist in het gebed komen we er achter dat G’d juist vereerd wordt als Hij wordt aanbeden. In ons gebed noemen we feiten die we graag aan G’d willen voorleggen.
De mensheid in deze wereld is op elkaar aangewezen en moeten het daar mee doen. Armen en rijken maken deel uit van deze wereld. De arme kan schatrijk zijn in de omgang met G’d en de naaste. De rijke kan straatarm zijn en alleen op zichzelf gericht zijn. En zovele andere samenstellingen zijn er te vormen uit beide groepen. Met grote ontferming ziet onze G’d naar deze wereld, Zijn schepping, die Hij niet prijs wil geven aan Zijn tegenstander.
Even voelde men een eenheid in deze gebedsweek, dat is zeer goed. Velen groeten elkaar en het tot ziens is bedoeld voor de volgende bijeenkomst in een nieuw jaar. Slechts een enkele groep komt wekelijks bij elkaar zonder hinder van kerkdeuren. Zou dat ook de bedoeling geweest zijn van Yeshua.
De gebedstaak is nog niet ten einde, een dagelijks gebed in de binnenkamer hoort daarbij. G’d wil geloofd en geprezen worden. Daar staat ook wat tegenover: het luisteren naar de stem van G’d als Hij tot ons spreekt. Het een-op-een gesprek is belangrijk. Nog mooier is als je aan anderen kenbaar kan en mag maken wie G’d is in je leven. Dat is een geweldig getuigenis, die de andere opbeurt in de moeite van het leven. Hiermee worden we bepaald dat er een grote of kleine taak ons is toebedeeld.
Een taak die voor velen met schroom wordt gezien en menigeen zich afvraagt: mag ik dat ook doen? Ja dat mag, het zij in woorden of daden, deel uit wat G’d je gegeven heeft. Doe dat in vreugde en ruime mate!
Geplaatst op zaterdag 25 januari 2014 om 16:30
De waarheid moet verteld worden. Reeds vroeg in haar geschiedenis begon ook “Azusa” te falen ten
opzichte van de Heer. God toonde mij op een dag dat ze gingen organiseren, ofschoon er met geen woord over gesproken was in mijn aanwezigheid. De Geest openbaarde het mij. Ik moest hen waarschuwen opdat ze geen “partijgeest” zouden maken van het Pinksterwerk. De “gedoopte” gelovigen moesten “één lichaam” blijven, zoals ze geroepen waren. Ze moesten vrij zijn zoals Zijn Geest vrij was en zich niet “weer een kerkelijk slavenjuk laten opleggen.”
De vooruitgang van de gelovigen van de “New Testament Church” was reeds tot staan gebracht. God wilde een opwekkingsgroep, een kanaal waardoor Hij de wereld kon evangeliseren, om alle mensen en gelovigen te zegenen. God kon dit natuurlijk niet bereiken met een sektarisch gezelschap. Die geest is vroeg of laat de vloek en dood van elke opwekkingsgroep. De geschiedenis herhaalt zich wat dat betreft. En jawel, de dag nadat ik die waarschuwing had geuit in de samenkomst ontdekte ik een bord op het Azusa gebouw waarop stond “Apostolic Faith Mission” (Apostolische Geloofszending). De Here zei: ” Dat is wat Ik je heb gezegd”. Ze hadden het gedaan. Een “partijgeest” kan niet Pinksteren zijn. Er kan geen verdeeldheid zijn in een waarachtig Pinksteren. Als wij een apart lichaam formeren, maken wij ons falen als volk van God bekend. Het bewijst de wereld dat wij niet goed samen kunnen werken, in plaats van te maken dat ze geloven in onze verlossing.
“Opdat zij één zijn, opdat de wereld zal geloven”(Joh.17:21, Eng.Vert.)
Van die tijd af begonnen de moeilijkheden en de scheidingen. Het was niet langer een vrije Geest voor allen zoals het wad geweest. Het werk was evenals de andere kerken en sekten van de stad een rivaliserende partij en groep geworden. Geen wonder dat de tegenstand van de kerken voortdurend toenam. Wij zijn geroepen om overal het gehele “Lichaam van Christus” te zegenen en te dienen. Christusis “één” en Zijn Lichaam kan alleen maar “één” zijn.
De Kerk is een organisme, niet een menselijke organisatie.
Geplaatst op zaterdag 25 januari 2014 om 19:53
Het grote probleem is, dat de meeste christenen er geen flauw benul van hebben HOE rijk wij zijn!! Doordat ik een preek voorbereidde voor 4 januari werd het me weer heel sterk bewust! Op Epifanie wordt altijd uit Jesaja 60 gelezen. op Epifanie (Drie Koningen), wordt gelezen uit Jesaja 60!! De tekst begint direct al in vers 1 met “Sta op en schitter, je licht is gekomen, over jou schijnt de luister van de HEER.” Dat is niet mis te verstaan en een prachtige belofte!! Wie Jezus liefheeft, heeft het licht!! Dat vinden we dan ook weer terug in de Bergrede, waarin Jezus zegt: (Matt.5: 14) “Jullie zijn het licht in de wereld.” Een licht zijn heeft wel consequenties, want hoevelen stoppen hun licht ergens heel diep weg, terwijl de tekst zegt dat we ons licht op een kandelaar, op een berg, moeten zetten, zodat iedereen het ziet!! Jezus voegde er aan toe, dat we ons licht moeten laten schijnen!! Er is veel duisternis en nood in deze wereld en wij zijn bevoorrechte mensen. Wat wij van ons licht delen met anderen, wordt bij onszelf meer in plaats van minder!! Ja, één klein kaarsje, een klein beetje licht, kan een grote donkere ruimte verlichten! Jezus rekent daarmee af met hen, die zeggen, dat geloof een privé zaak zou zijn….. Het is nog altijd de grote meerderheid onder christenen die het licht hebben en toch zwijgen…… “Niets doen” kan een grote zonde zijn! Paulus zegt daarover in Rom.1: 16 “Voor dit evangelie schaam ik mij niet, want het is Gods reddende kracht voor allen die geloven” Doe er dus wat mee!!
Geplaatst op zaterdag 25 januari 2014 om 20:25
Eén in geloof, hoop en liefde in Christus, dat is Gods gebod en daarnaar mogen wij streven en werken. Maar is het nodig om verschillende kerkverbanden tot één gemeente (samenwerkingsgemeente) te maken…? Ik heb daar mijn vragen over en moeite mee. Ik leg het in Gods Hand.
Geplaatst op zaterdag 25 januari 2014 om 21:05
‘Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid,…”
Wij hebben schuld beleden namens de “kerken” en zijn toen uit de kerk gestapt omdat deze meer dan 1800 jaar de mensen bedrogen heeft en voorgelogen, de tijden veranderd heeft en de interpretatie van de Bijbel vervalst heeft, de Joden (mijn volk)losgelaten en zich daarvan heeeeel verwijderd heeft, gehaat heeft en geprobeerd af te maken. Wij willen de waarheid (en DE Waarheid) volgen. We bidden wel voor de kerken, maar dan op de manier van “Oh Vader open ze de ogen”. We houden wel van deze mensen, maar willen niet dezelfde leugen achterna lopen die zij volgen. Vandaar dat we een heel andere weg zijn ingeslagen. Terug naar onze broeders en zusters daar waar het eens begon.
Geplaatst op zaterdag 25 januari 2014 om 22:02
Samen op de Weg in 95 woorden.
Laat die gezindheid ons deel mogen zijn, die Jezus Christus belijdt als waarachtig God en waarachtig mens, Zijn dood en opstanding aannemend als de liefde der waarheid, tot een volkomen verzoening voor al onze zonden.
Laten we allen die alzo gezind zijn, aannemen als kinderen van God en mede-erfgenamen van Christus.
Laat elke plaatselijke gemeente van elk kerkverband zich noemen:”Gemeente van Jezus Christus”, naar Hem, Die haar gekocht heeft met Zijn bloed, en die naam als een sieraad dragen.
Laten we de dood schrijven op zelfbedachte namen en stucturen en ons sektarisch denken afleggen.
Geliefde broeder,
De gedachten, die je mocht verwoorden, zijn mij uit het hart gegrepen.De HEERE zegene je in je bediening.
Geplaatst op zaterdag 25 januari 2014 om 22:08
Toch vind ik het op dit vlak niet altijd eenvoudig de liefde die ik voel voor de Heer en daarin voor de ander ook naar het gevoelen van die ander uit te stralen. Ook naar het idee van die ander werkelijk naast hem te gaan staan in alle moeilijke oefeningen. Waar de Heer mij toch vraagt duidelijk te zijn over valse leer is mijn ervaring dat hoe voorzichtig je dit zelfs ook kunt proberen over te brengen, de ander dit al snel als storend ervaart. Ik kan mij persoonlijk niet verenigen met de leer van veel kerken, er ook niet op zondag naartoe gaan om samen te komen met medechristenen. Wel een warm hart hebben voor oprechte zoekers naar Waarheid, in de vaste overtuiging dat de Heer zowel hun als mijzelf nog meer licht zal geven waar wij dit allemaal ook zo hard nodig hebben. Door de week kan ik dan natuurlijk wel medechristenen uit verschillende hoeken opzoeken om te zoeken naar wederzijdse opbouw in het kostbare geloof. Ikzelf moet duidelijk zijn waar mijn grenzen liggen op het gebied van muziek, literatuur, leer e.d..Veel dingen die kerken binnenkomen doen mij denken aan mijn verleden waarvan ik afstand heb genomen, dankbaar dat de Heer mij uit die duisternis heeft verlost. Maar veel mensen die die gevaren niet zien of onderschatten kunnen dit, tenminste in mijn beleving, zacht gezegd niet waarderen.De reacties zijn soms echt boos. Heel verdrietig. (Waar ik in alles overigens goed weet dat er ook aan mij zoveel mankeert).
Geplaatst op zondag 26 januari 2014 om 11:29
Beste Dirk,
Zelf voelde ik ook, net als Troost mijn volk, in Reactie No2, een éénheid in de gebedsgroepen, bestaande uit verschillende kerkelijke samenstellingen en dat is goed. Maar onze gebeds-TAAK is nog niet ten einde. God wil dagelijks geloofd en geprezen worden en daar staat ook wat tegenover. In Visie No.4 van de E.O. staat toevallig in het Artikel: Christen-zijn in de Wijk. Hoe doe je dat ?
Hierin staat ook de stelling: God vraagt niet om mooie woorden, maar om DADEN.
Dit is mijn lijfspreuk getuigenis in deze :
Wij Christenen, uit welke kerkgemeenschap dan ook, moeten ons Christen-zijn, in ÉÉNHEID, daadwerkelijke laten zien en horen, buiten de kerkmuren in het open-veld. Kerkmuren kunnen toch geen barriéres zijn in de daadwerkelijke praktijk-uitvoering van ons Christen-zijn? Want wij aanbidden dezelfde God. Hebben hetzelfde leerboek: De bijbel, dezelfde 10 geboden, dezelfde taak: Jezus-leer verkondigen, door deze zelf voor te leven. Vooral Zijn belangrijkste gebod: Heb u naaste lief gelijk u zelf. Heel eenvoudig en begrijpelijk, maar o zo moeilijk om in praktijk te brengen, want het is altijd weer een keuze maken tussen egoïsme en naastenliefde, tussen goed en kwaad, maar wij ontvangen wel de kracht en hulp van Boven erbij. Hub.
Geplaatst op zondag 26 januari 2014 om 14:03
Romeinen 12:2
En word niet aan deze wereld gelijkvormig, maar word innerlijk veranderd door de vernieuwing van uw gezindheid om te kunnen onderscheiden wat de goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is.
Beste Dirk,
Ik ga ervan uit dat wij niet alleen de juiste daden voor God moeten doen maar ook de juiste woorden moeten uitspreken tegen over mensen en God. Dat is dus bidden naar Zijn wil. Zijn stem in het gebed verstaan om de juiste gebeden te kunnen doen. En Zijn stem verstaan om de juiste woorden te vinden als we mensen praten. Dan pas tellen onze woorden als het uit een oprecht en eenvoudig hart komt. Als wij zo zuinig met onze woorden omspringen, zullen ze kracht hebben bij God en mensen. zie Jacobus 5:17,18. Wat daarbij belangrijk is, is om de leiding van de Heilige Geest te weten wat intuitief aangevoeld moet worden (Watchman Nee, “The Spiritual Man”). Ook de last te voelen die God op ons hart legt. Zonder een dergelijke geestelijke last, kan je eigenlijk niet goed voorbede doen. Soms moet er een doorbraak komen, door Hem te loven, te prijzen en danken in het gebed of in een lied. Lofprijzing baant de weg tot vrijmoedige communicatie met God. Daarom zou ik ieder kunnen aanraden om lofprijzing als onderdeel van de Stille Tijd te maken. Dat is ook een wapen in de geestelijke strijd. Zie 2 Kronieken 20:20-23.
San
Geplaatst op zondag 26 januari 2014 om 14:35
Hallo Dirk
Allereerst amen op de prediking vanochtend bij de kapel van het Zoeklicht. Wie inderdaad iets van de heerlijkheid van God in het aangezicht van Zijn Zoon Jezus Christus heeft gezien, gaat niet eerst redeneren maar stil aanbidden, Hebr. 10.
Als we daar beginnen moet het een stuk eenvoudiger zijn om een te zijn met hen die een even kostbaar geloof hebben ontvangen. We realiseren ons dan dat de Vader aanbidders zoekt en geen kerkgenootschappen. Hij die Christus als zijn Zaligmaker heeft leren kennen is een tempel van de Heilige Geest geworden en is samen met hen die dat ook zijn, Zijn lichaam, waarvan Hij het Hoofd is. Je kunt dat niet scheiden, ook niet door menselijke redeneringen. En dan lezen we zo iets eenvoudigs in de Schrift, over hen die zo de Gemeente vormen, dat het onbegrijpelijk is dat velen dat maar niet zien.
Hand. 2:42
1.En zij waren volhardend in de leer der apostelen,
2.en in de gemeenschap,
3.en in de broodbreking,
4.en in de gebeden.
Je zou zeggen, wat is daar nu moeilijk aan?
Als in de samenkomst al deze elementen worden gevonden, vergaderen we ons rond de Heer. Waarom doen we dat niet, en stichten we kerkgenootschappen, schrijven bevooroordeelde belijdenisgeschriften, en weigeren we te buigen voor Jezus?
Het is me een raadsel, net als Israël na zo’n grote verlossing toch een Egyptisch afgodskalf maakte. Wat is toch de mens?
Geplaatst op maandag 27 januari 2014 om 22:33
Vandaag met 350 anderen in een zaal te Nijkerk, een holocaust herdenking. Ruim anderhalf uur je verwonderen over de gruwelen en de dood van miljoenen die van hogerhand (de overheid) te horen kregen dat zij zich moesten melden om te worden op transport gesteld. De toekomst werd toen erg onzeker voor die op transport gestelden. Wij weten nu hoe dat afliep en dat er plotseling helemaal geen toekomst meer was!
De herdenking werd georganiseerd door CvI. Er was dus gebed en met de aanwezigen om je heen probeer je een godsdienstige betekenis te vinden in een misdaad waarin zo’n betekenis er helemaal niet is.
Jesaja profeteert over leven, groei en bloei. De vernietiging van een volk noemt hij ook, in zak en as hebben profeten van Godswege gewaarschuwd voor zo’n vernietiging. Het is daarom uiteindelijk aan God alleen om ons duidelijkheid te verschaffen inzake deze afgrond.
Een Joodse mevrouw vertelde haar verhaal, in levende woorden. Zij ontroerde mij, omdat de Geest des Heeren aanwezig was en door de rijen ging, in een liefde die het verstand te boven gaat. Waarom leef ik niet altijd in die liefde? vroeg ik mij af.
Dat was de winst van deze dag, alsof de Heer wilde zeggen: dacht je dat IK geen leiding kan geven aan jullie levens? Rom. 8:14 zegt: “Want zovelen als er door den Geest Gods geleid worden, die zijn kinderen Gods.” Het kan dus wel, altijd in Gods liefde leven.
Zal dit ons dan ook behoeden voor wat betreft een holocaust/christenvervolging?
Geplaatst op vrijdag 31 januari 2014 om 14:12
Sjalom,
Graag wil ik reageren op (12) Peter Schilperoord. De gruwel die over mijn volk kwam kan je niet zomaar uitvlakken. Er zit ook een andere kant aan voor de nabestaanden. Juist het noemen van wat je is overkomen zorgt voor bevrijding. Dat neemt de grote pijn, het verdriet niet weg. Het biedt wel een perspectief om verder te leven. De haat die naar ons toekwam was verterend. Alle wrokgevoelens die er nog overblijven worden opnieuw gevoed door haat.
Daarom is het voor de nabestaanden goed om daar open over te spreken. Zie het als een genezingsproces met op de achtergrond de onvoorstelbare lege plaatsen. Wij moeten door als volk. G’d heeft en plan met ons. De tegenstander van G’d weet dat en zet op diverse fronten alles in. Dat lang niet iedereen daar een oog voor heeft is een oproep om goed geïnformeerd te blijven en waakzaam te zijn.
De buitenproportionele vernedering van het Duitse volk op 11 november 1918 is een giftige bron geworden die uitbarstte in de tweede wereldoorlog. Alles waarop wraak kon worden genomen, de weerloze en zij van wie het recht werd ontnomen werden een prooi.
Het Joodse principe is: als je een mens red, dan redt je een hele wereld. Zo kostbaar is de mens voor G’d en ons. Dat is het geheim om door te gaan. Juist het herhalen van de geschiedenis waar een klein deel getuige is van de gruweldaad die hen is overkomen is een wandelend en tastbaar document.
Ook van mijn wraakgevoelens moest ik bevrijd worden. Een moeizaam proces wat uiteindelijk zeer heilzaam voor mij is geworden. Het is heel erg moeilijk om elkaar recht in de ogen te kijken en dan vast te stellen dat er een mens voor je staat. Ik veroordeel het systeem, de haat die door die mens naar buiten komt. Het systeem moet bestreden worden.
Dankbaar denk ik aan de bemoedigingen van G’d aan mijn volksgenoten. Ook de woorden van Yeshua die ons op een heldere wijze leert hoe wij ons moeten gedragen. Joden krijgen een grote taak toebedeeld.
Geplaatst op zaterdag 1 februari 2014 om 16:24
Graag wil ik de lezers van deze nieuwsbrief
attenderen op de landelijke en interkerkelijke gebedsorganisatie :
OP DE BRES VOOR NEDERLAND
Op zaterdag 15 maart zal er in zoveel mogelijk plaatsen van 11 uur tot 12 uur gebeden worden voor ons land,
heel fijn om daar aan mee te doen