Gebed kan de eenheid onder gelovigen bevorderen. Als je samen bidt, gaat het niet over onderlinge verschillen, maar zoek je samen het aangezicht van God in het gebed. Denk eens aan de woorden van de Here Jezus in Johannes 17 tot Zijn Vader: ‘Heilige Vader, bewaar hen die U Mij gegeven hebt in Uw Naam, opdat zij één zullen zijn zoals Wij’ (Johannes 17:11).

Afgelopen week, tijdens de gebedsweek, hebben veel christenen uit allerlei kerken en gemeenten met elkaar gebeden. Het was heel goed om daaraan deel te nemen. Wat is er mooier dan samen Gods Woord te lezen, Zijn lof te zingen en samen tot Hem te naderen in de gebeden.

In gedachten zag ik in tal van plaatsen in ons land gelovigen samenkomen. Allemaal lichtpunten op de landkaart. Gelovigen uit kerken die in de wekelijkse samenkomsten hun eigen weg gaan. Maar nu samen, één in de Here Jezus. Wat een wonderlijke eenheid!
Ik moest denken aan de woorden van de Here Jezus: ‘…opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt’ (Johannes 17:21).

Van eenheid onder gelovigen gaat een getuigenis uit naar de wereld. Dat zegt vers 21 ook: ‘…opdat de wereld zal geloven…’ Dit is ook mijn verlangen, mijn gebed, dat kerkgrenzen meer en meer zullen wegvallen. In deze eindtijd hebben we niet langer de luxe om gescheiden op te trekken.

Het is niet zo dat ik ervoor pleit dat alle christenen dan maar bij elkaar moeten gaan zitten in dezelfde kerk. Het lijkt mij helemaal niet erg dat er verschillende kerken en gemeenten zijn. De één voelt zich meer hier thuis en de ander daar. Maar het gaat erom hoe we met elkaar omgaan, hoe we over elkaar spreken, over elkaar schrijven. Wij mogen onze broeders en zusters, voor wie de Here Jezus ook Zijn leven gegeven heeft aan het kruis, toch niet veroordelen omdat ze op sommige punten iets anders denken dan wij.

Wee ons als we onze broeders en zusters, die ook de Here Jezus kennen en van harte liefhebben, veroordelen en verketteren. Dat gebeurt wel. Soms ook op deze website. Doe dat niet. Lees wat 1 Johannes 2:9-11 hierover zegt:
‘Wie zegt dat hij in het licht is en zijn broeder haat, die is tot nog toe in de duisternis. Wie zijn broeder liefheeft, blijft in het licht, en er is in hem niets dat anderen doet struikelen. Maar wie zijn broeder haat, is in de duisternis en wandelt in de duisternis, en weet niet waar hij heen gaat, omdat de duisternis zijn ogen verblind heeft.’

Het is onmogelijk dat we zeggen in het Licht te wandelen, het Licht van de Here Jezus en dat we tegelijk onze broeder haten. Dat kan die broeder of zuster zijn in die kerk die in onze ogen een ketterse leer heeft. Wees daar voorzichtig mee.

Luister wat 1 Petrus 1:22 en 23 zegt: ‘Nu u dan uw zielen gereinigd hebt in de gehoorzaamheid aan de waarheid, door de Geest, tot ongeveinsde broederliefde, heb elkaar dan vurig lief uit een rein hart, u, die opnieuw geboren bent, niet uit vergankelijk, maar uit onvergankelijk zaad, door het levende en eeuwig blijvende Woord van God.’

Hoe staat het er voor in ons leven? Hebben we medegelovigen in andere kerken vurig lief uit een rein hart? Laten we onze omgang met andere christenen, onze kijk op hen, eens langs dit vers leggen.
Hopelijk blijft het samen bidden niet alleen bij deze week. Dat is het gevaar van een gebedsweek. Na een paar gebedsdagen hebben we het weer gehad voor een heel jaar, tot de volgende gebedsweek.

Ik hoop en bid dat op tal van plaatsen mensen uit kerken en gemeenten samen blijven bidden. Dat bevordert de eenheid onder elkaar. Eenheid op basis van het Woord van God, de enige en absolute waarheid. Eenheid ook op basis van het geloof in de Here Jezus Christus. Dat moeten we absoluut vasthouden. Een andere basis is er niet.
Er is zoveel om voor te bidden. Voor alle mensen in onze omgeving die de Here Jezus nog niet kennen. Voor ons land, ons volk, voor buren, vrienden, familie, voor de bescherming van ongeboren kinderen, voor kerken en gemeenten en zeker ook voor Israel.

Ik wil u aansporen meer oog te hebben voor medegelovigen in andere kerken en gemeenten, elkaar op te zoeken, elkaar te steunen, te bemoedigen, voor en met elkaar te bidden.
Ik besef dat het niet altijd gemakkelijk zal zijn om deze weg te gaan. Er kan erg veel oud zeer liggen. Het is een weg die misschien eerst schuldbelijdenis vraagt. Het is ook een weg waarvoor zeker geldt dat we de ander uitnemender moeten achten dan onszelf. Het is een weg die de Here zeker zal zegenen. Laten we samen op weg gaan, met de Here Jezus, terwijl we ons oog voortdurend gericht houden op Hem.

Dirk van Genderen