Dirk van Genderen.NL

De woorden van de Here Jezus – Toch is het nog niet het einde – uit Mattheus 24:6 komen mij deze week telkens in gedachten. De vliegtuigramp in de Oekraïne, de strijd in Gaza, een nieuwe vliegtuigramp in Mali… Het houdt maar niet op. De ene ramp volgt op de andere. Toch is het nog niet het einde… We moeten verder, hoe moeilijk dat ook zal zijn voor hen die geliefden verloren hebben.

Ons land rouwt. Aangrijpend. Indrukwekkend tegelijk. Ik bid dat velen de weg naar de kerk, naar de gemeente weten te vinden om getroost te worden. Ik bid voor voorgangers en predikanten, dat ze in de samenkomsten de woorden van de Here zullen spreken. Ik bid voor alle rouwenden, dat ze getroost zullen worden. Mensen kunnen elkaar troosten en het is belangrijk dat we dat doen. Dat we omzien naar mensen in nood, mensen in rouw. Dat we hen helpen, hen bijstaan, voor hen bidden, vanuit het besef dat alleen de Here Jezus werkelijke en blijvende troost kan schenken.

Gaza
Ook bij de strijd om Gaza denk je: houdt het nooit op? Het is al de derde keer dat Israel zich genoodzaakt weet Gaza binnen te trekken vanwege aanhoudende raketbeschietingen. Wat de Israëlische militairen daar tegenkomen, is werkelijk bizar. Tientallen hightech tunnels, vol met bomvesten, munitie en raketten. Heel Gaza is één groot kruitvat. Ook is ontdekt dat de Palestijnse terroristen het plan hadden aanstaande september, tijdens de Joodse feesten, via tal van tunnels onder de grens van Gaza en Israel door, een zeer grote aanslag in Israel te plegen en tal van Joodse mensen als krijgsgevangenen mee te nemen. Gelukkig kan dat nu niet meer gebeuren.

Hamas klaagt voortdurend dat Israel de toegang tot Gaza afgrendelt, zodat er geen brandstof, voedsel, bouwmaterialen et cetera naar binnen kan. Ondertussen hebben ze het gebied wel volgepropt met wapens en hebben ze een zeer complex tunnelnetwerk aangelegd. De materialen daarvoor konden kennelijk wel naar binnen. Alles bij elkaar heeft dit zeker honderden miljoenen, wellicht miljarden gekost.

Israel staat bijna voor een onmogelijke opgave om Hamas en de islamitische Jihad in Gaza uit te schakelen. In tegenstelling tot wat de meeste media vertellen, zijn het juist de Hamas en jihad-strijders die oorlogsmisdaden plegen en niet Israel. De Hamas-terroristen sturen gewapende kinderen op de Israëlische militairen af. Een Hamasterrorist hield een baby in z’n ene arm, en een wapen in z’n andere hand. Ze plaatsen raketten in scholen van de Verenigde Naties, in ziekenhuizen, bij moskeeën en in woonwijken. Dat is misdadig.
Terwijl Israel de mensen vooraf waarschuwt om een gebouw of gebied te verlaten, verbiedt Hamas de mensen te vertrekken. Een mensenleven heeft voor hen geen enkele waarde.

Terwijl Hamas en de islamitische Jihad dood en verderf zaaien, zet Israel zich in om gewonde Palestijnen medische verzorging te bieden. Israel heeft zelfs een noodhospitaal opgezet aan de grens met Gaza. Welk ander land zou zoiets doen?

Opmerkelijk was de ontboezeming van een Palestijnse Hamas-terrorist: ‘Als wij onze raketten afschieten op Israel, wordt boven Israel de richting van onze raketten veranderd. Dat is de reden dat we onze doelen niet raken.’ Er gebeuren nog steeds wonderen. De God van Israel is zeker in staat de koers van raketten te wijzigen.

We bidden voor Israëlische burgers en militairen die gewond zijn geraakt. We bidden voor nabestaanden van omgekomen militairen en burgers. We bidden ook voor de vele onschuldige Palestijnen die het slachtoffer zijn van Hamas en de andere terroristische organisaties voor wie een mensenleven niet telt. We bidden voor de christenen die nog in Gaza wonen.

Wereldwijd neemt de kritiek op Israel weer toe. Dat was voorspelbaar. De Palestijnen weten hoe ze de media moeten bespelen. Opnieuw verschijnen foto’s in het nieuws die een vals beeld geven van de situatie, die soms uit andere oorlogsgebieden afkomstig zijn, zoals Irak en Syrië.
Israel werd beschuldigd van een aanval op het Waffa Ziekenhuis. Maar de media vertelden er niet bij dat dat ziekenhuis een hoofdbasis was van Hamas, waar vele raketten lagen opgeslagen, zowel boven als onder de grond, in tunnels. De raketten werden afgevuurd vanaf de onmiddellijke nabijheid van het ziekenhuis. Voordat Israel het ziekenhuis aanviel, werden eerst alle patiënten en het personeel gewaarschuwd en opgeroepen het pand te verlaten.

Bizar was wat er enkele dagen geleden gebeurde tijdens een demonstratie tegen Israel in de Haagse Schilderswijk, georganiseerd door ISIS. U weet wel, dezelfde terreurorganisatie die in delen van Syrië en Irak een Islamitisch Kalifaat heeft uitgeroepen.

De aanwezigen scandeerden de leus: ‘Dood aan Israel, dood aan de Joden’. Ook klonken de woorden: ‘Er komt een dag dat ik zeg: ‘Er staat een Jood achter mij, vermoord hem.’
De politie greep niet in en burgemeester Van Aartsen gaf aan dat er geen grenzen waren overschreden. Onbegrijpelijk, deze reactie. We zullen nooit mogen tolereren dat mensen zulke duivelse teksten proclameren. Als we nu niet ingrijpen, wordt straks misschien een synagoge in brand wordt gestoken of worden Joodse mensen aangevallen.

Opperrabbijn Binyomin Jacobs reageerde als volgt op deze antisemitische demonstratie: ‘De politie die dit tolereert, geeft mij het gevoel dat we vogelvrij zijn verklaard. Wanneer komt de eerste razzia, gonsde het vannacht door mijn hoofd.’

In Parijs ging het er nog veel heftiger aan toe. Op zondag 20 juli trotseerden anti-Joodse relschoppers voor de tweede opeenvolgende dag een protestverbod in Parijs en gingen tekeer in de overwegend Joodse buitenwijk van Sarcelles in wat een politieambtenaar, de ‘Parijse Intifada’ noemde.
Honderden voornamelijk Arabische en Noord-Afrikaanse jongeren marcheerden door de straten met staven en knuppels, terwijl ze ‘Dood aan Israël’, ‘Dood aan de Joden’ en ‘Hitler had toch gelijk’ schreeuwden.
De kosjere supermarkt Naouri werd in brand gestoken en werd daardoor totaal verwoest, net als een lokale Joodse apotheek. De nabijgelegen synagoge in Garges werd met brandbommen aangevallen, maar daar werd weinig schade toegebracht.

Het is tijd dat we opstaan vóór Israel en vóór de Joodse mensen. Biddend, maar ook heel praktisch. In waardige marsen en bijeenkomsten. Als een steunbetuiging aan Israel en als een getuigenis naar de wereld toe.

Het is opmerkelijk en zeer terecht dat christelijke organisaties in Israel oproepen tot meer aandacht voor de christenen in Syrië en Irak, die gruwelijk worden vervolgd door de terreurorganisatie ISIS, die is begonnen op alle huizen van christenen de (Arabische) letter ‘nun’ ن aan te brengen. De christenen worden voor de keus stelt: vertrek of de dood. Velen zijn al op een beestachtige wijze afgeslacht.

‘Toch is het nog niet het einde…’ Sommige christenen zitten als het ware met de armen over elkaar te wachten op de opname. Ze zijn heel de dag alleen maar bezig het internet af te speuren naar tekenen die wijzen op het einde. Het zijn de zogenaamde ‘teken-christenen’.
Door zo’n houding gaan ze lijnrecht in tegen de opdracht die de Here Jezus ons gaf, toen Hij naar de hemel ging: ‘Ga dan heen…’ (Mattheus 20:19). Kom in actie. Bid. Breng het Evangelie. Zet je in voor mensen in nood! In de kerk, in de politiek, in de samenleving, in ‘het open veld’.
Inderdaad, de wederkomst kan heel dichtbij zijn, maar het kan ook best nog even duren. Er moeten nog mensen gered worden, misschien wel geliefden van u.

En zeker, eenmaal komt het einde. De ene zal de Here Jezus (pas) ontmoeten bij Zijn wederkomst op de wolken, vele anderen hebben Hem al ontmoet bij die vreselijke vliegtuigramp en ook bij de strijd in en rond Gaza. Wees vandaag bereid Hem te ontmoeten. Het komt erop aan dat we Hem kennen als onze Here en Heiland.
‘Kijk dan omhoog en hef uw hoofd op, omdat uw verlossing nabij is’ (Lucas 21:28b).

Dirk van Genderen