Afgelopen woensdag werd in veel kerken en gemeenten de dankdag voor gewas, arbeid en visserij gehouden. In sommige gemeenten gebeurt het deze zondag nog of op een ander moment. Een dankdag, waarop de Heere gedankt wordt voor de ‘segeningen en weldaaden’, zoals de provincie Overijssel dat in 1658 vaststelde. Danken voor voorspoed is niet zo moeilijk, maar danken als het tegenzit, dan komt het erop aan hoe onze relatie met de Heere Jezus is.
Al in de Middeleeuwen werden er gebedsdagen georganiseerd wanneer het land getroffen werd door grote rampen, zoals oorlogen of overstromingen. De Synode van Dordrecht bepaalde in 1578 dat er tijdens een oorlog en andere rampen massaal gebeden en gedankt moest worden. Als zo’n situatie zich voordeed, werd in die tijd zo’n bid- of dankdag uitgeschreven door de landelijke en provinciale overheden.
In 1658 stelde de provincie Overijssel een dag vast waarop voortaan gedankt zou worden. In de taal van toen luidt de tekst: ‘Dat alle jaren op den 1sten Donderdag in de Mey door de geheele Provintie een Algem. Vast- en Bededag tot afweeringe van Godes Plagen en het verkrygen van een gezegende Somer zal worden geholden,- en dat op den eersten Donderdag in September weder een Generale Dankdag voor de veelvoudige verkregen segeningen en weldaaden zal worden gecelebreert.’
Met name in de zogenaamde Bible Belt, die vanuit Zuidwest-Nederland, omhoog loopt, door de Alblasserwaard en over de Veluwe heen naar het noorden van het land wordt nog jaarlijks de biddag (2e woensdag in maart) en dankdag (1e woensdag in november) gehouden. Veel mensen nemen daarvoor speciaal een dag vrij en soms zijn ook de scholen en verschillende bedrijven gesloten.
Ik hoop en bid dat het de liefde van en tot Christus is die hen dringt om deze gebedsdag apart te zetten voor Hem. Dat de Heilige Geest in en door hen heen bidt.
En zeker, het is goed om zo’n jaarlijkse bid- en dankdag te houden. Een dankdag mag ook wel iets feestelijks hebben. In het Loofhuttenfeest, wat ook nadrukkelijk een oogstfeest is, ligt een duidelijke nadruk op het feest vieren. Lees maar Leviticus 23:39: ‘Maar vanaf de vijftiende dag van de zevende maand, wanneer u de opbrengst van het land ingezameld hebt, moet u het feest van de HEERE zeven dagen lang vieren. Op de eerste dag is het rustdag en op de achtste dag is het rustdag.’
De vraag is wel hoezeer het bidden en het danken nog bij ons leeft. Zo’n dag kan traditie zijn. Een soort extra zondag, middenin de week. Met diensten die vergelijkbaar zijn met de zondagse diensten. Het heet dan wel bid- en dankdag, maar veel extra tijd wordt er niet altijd besteed aan de gebeden. Dat zou wel wat meer kunnen, denk ik soms. Waarom noem je het anders een bid- dan wel dankdag? Wel proberen de voorgangers/predikanten in de keuze van het Schriftgedeelte waarover zij preken, aan te sluiten bij de aard van de dag.
Gelet op de ernst van de tijd waarin we leven, pleit ik voor extra gebedsdagen. We leven in een tijd waarin ‘het land is ontheiligd door zijn inwoners: zij overtreden de wetten, zij veranderen elke verordening, zij verbreken het eeuwige verbond. Daarom verteert de vervloeking het land en moeten zijn inwoners boeten’ (Jesaja 24:5 en 6a).
Ik denk aan de intense voorbede van Abraham voor Sodom en Gomorra. We lezen erover in Genesis 18. De HEERE vertelde aan Abraham dat ‘de roep van Sodom en Gomorra groot is en dat hun zonde heel zwaar is. Ik zal nu afdalen en zien of zij werkelijk alles gedaan hebben zoals de roep luidt die over haar tot Mij gekomen is. En zo niet, Ik zal het weten’ (vers 20 en 21).
Abraham valt dan voor de HEERE op zijn knieën en vraagt of Hij de stad wil sparen als er nog vijftig rechtvaardigen zijn. En uiteindelijk vraagt hij of Hij de stad wil sparen als er nog tien rechtvaardigen zijn, waarop de HEERE zegt: ‘Ik zal haar niet te gronde richten omwille van die tien’ (vers 32).
De stad wordt toch verwoest. Er zullen minder dan tien rechtvaardigen in de hele stad geweest zijn. Lot, zijn vrouw en zijn dochters worden de stad uitgeleid, maar Lots vrouw komt alsnog om, omdat zij omkijkt tijdens de vlucht, wat de engelen verboden hadden.
Zijn wij als Abraham, liggen wij voor de Heere op de knieën voor ons land, ons volk, onze gemeente, voor degenen die verloren dreigen te gaan?
Terwijl ik dit schrijf, denk ik aan broeder Hub, die zal zeggen: ‘Er zal ook gewerkt moeten worden’. Hij heeft helemaal gelijk. Juist nu komt het erop aan dat we ons niet schamen voor ons christen-zijn. Laat het zichtbaar worden, ook in onze daden. En tussen twee haakjes: bidden is ook werken.
Denk niet te snel: Abraham bad wel, maar Sodom en Gomorra werden toch verwoest. Kan het zijn dat Abraham te snel met bidden is gestopt? Hij bad zes keer. Had hij langer door moeten bidden? Tegelijk blijft staan: de zonde van de inwoners van Sodom en Gomorra was zeer zwaar. Genesis 19:13 zegt: ‘Want wij gaan deze plaats te gronde richten, omdat de roep van haar zonden groot is geworden voor het aangezicht van de HEERE. Daarom heeft de HEERE ons gezonden om haar te gronde te richten.’
´Heere God, trouwe Vader in de hemel, wij smeken U dat U Zich over ons ontfermt, over ons land en over ons volk, over Israel en over de wereld. De zonden van ons land en ons volk roepen tot U in de hemel. Ontfermt U Zich over ons, wees ons genadig. Wij hebben gezondigd en gedaan wat kwaad is in Uw ogen. Vergeef ons onze zonden en werk zo krachtig met Uw Heilige Geest in ons midden, dat nog velen U, o Heere Jezus, zullen leren kennen, voordat U wederkomt op de Olijfberg. Onze verwachting is van U alleen. Geprezen zij Uw heilige Naam. Amen.’
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 7 november 2014 om 16:12
Dirk, ik geloof niet dat Abraham te snel met bidden is gestopt. Integendeel denk ik.
Hij was zelfs heel aanhoudend met bidden.
Ik geloof zelfs dat Abraham heel goed wist hoe verdorven Sodom en Gomorra was. Als je goed leest dan weet Abraham dat er enige “rechtvaardigen” vertoeven in Sodom (zijn neef Lot en familie, Genesis 18 vers 23) En daar bidt Abraham voor.
Het valt op dat hij niet bidt voor redding van alle inwoners van Sodom en Gomorra.
Abraham bad voor zijn familie. En dat waren er maar vier. Het valt op dat toen Abraham voor tien rechtvaardigen gebeden had (vers 32) dat de Here !!Zelf!! van Abraham weg ging. Dus Abraham kreeg niet de gelegenheid meer om voor bijvoorbeeld vier rechtvaardigen te bidden.
Ik denk dat deze geschiedenis heel duidelijk maakt dat aanhoudend bidden de Here welgevallig is, want Lot en zijn familie werden gedwongen door de Gods engelen om Sodom te verlaten. Dus ondanks dat Abraham geen gelegenheid meer kreeg om te bidden voor vier of zes, dat toch het verlangen van Abraham werd verhoord. Namelijk: redding voor zijn neef en vrouw en 2 dochters.
We hebben een wonderlijke Almachtige Here God.
Zelfs gebeden die niet gebeden (kunnen) worden, (om welke redenen dan ook) kunnen worden verhoord!!
W/lelie
Geplaatst op vrijdag 7 november 2014 om 21:08
En de stad werd toch verwoest. Je moet er niet aan denken, met nostalgie kun je verlangen naar de Gouden Eeuw, kleine steden met een hoge muur er omheen en alles in de menselijke maat; met soms wel drie grote kerken in het midden.
Helaas werden die steden regelmatig ook bezet en geplunderd.
Later kwam er oneindig veel nieuwbouw om die kernen heen. De oude stadskern werd een toeristische trekpleister en “de drie grote kerkgebouwen” een partycentrum, een boekhandel en een museum.
Toch leeft de herinnering nog sterk. Een plechtige eredienst in zo’n grote kerk is nog altijd een indrukwekkende gebeurtenis.
Wat zijn de mensen veranderd! De overheid is niet meer in eigen banken aanwezig. De samenleving is niet meer vertegenwoordigd naar rang en status in de dienst. De toegestroomde schare is doodgewoon een doorsnee publiek anno 2014. En dat maakt het hachelijk om te gaan bidden voor land en volk. Immers, niemand in het lichaam van Christus vertegenwoordigt zijn stad, of een land, in een door God gezegende positie.
Bid ikzelf voor Europa, en de wereld? Ja, zoals de Heer Jezus dat deed. Johannes 17 is een goed voorbeeld. Maar, let op! De Here Jezus heeft wel heel duidelijk zo’n door God ingestelde positie, als Hogepriester.
Johannes was alleen, toen hij een sterke engel zag, afkomende van de hemel, bekleed met een wolk.
Openbaring 10:10 En ik nam dat boeksken uit de hand des engels, en ik at dat op; en het was in mijn mond zoet als honig, en als ik het gegeten had, werd mijn buik bitter.
11 En hij [de engel] zeide tot mij: Gij moet wederom profeteren voor vele volken, en natien, en talen, en koningen.
Geplaatst op zaterdag 8 november 2014 om 12:13
Laten we als Christenen waar we wonen, bidden voor de vrede van de stad waarin je woont, zoals in Jeremia 29:7 staat: “Zoek de vrede van de stad waarheen Ik u in ballingschap heb gevoerd. Bid ervoor tot de Heere, want in haar vrede zult u vrede hebben.” Ballingschap, de plek waar je onvrijwillig heen gestuurd wordt, waar je als vreemdeling verblijft. Heeft God ons als gelovigen ook niet op deze aarde gezet? Zouden we wij ook niet liever bij Hem zijn? Wij verblijven in een zekere zin ook onvrijwillig op deze aarde op een bepaalde plek of in een bepaalde stad, de oproep is dan ook bid voor de plek waar je bent voor de vrede (oude testament) en de plaatselijke overheid (nieuwe testament) opdat het je goed gaat.
Geplaatst op zaterdag 8 november 2014 om 16:36
We mogen dankbaar zijn voor wat de Heere ons geeft en ja, dat kunnen zegeningen en weldaden zijn maar ook minder fijne dingen.
Geplaatst op zaterdag 8 november 2014 om 21:30
Hier schrijft iemand die in zijn prille jeugd het Feyenoord-stadion heeft zien bouwen.
Wat zingt dan zo’n ONBEKEERDE Feyenoord-supporter, elke 14 dagen als Feyenoord thuis speelt:(?)
hand in hand kameraden, hand in hand voor Feyenoord één,
geen woorden maar daden, leve Feyenoord één.
Maar wat zingt die zelfde Feyenoord-supporter na zijn bekering,dus als hij KONING VOETBAL ingeruild heeft voor KONING JEZUS CHRISTUS:(?)
hand in hand kameraden, hand in hand voor JEZUS alleen,
geen woorden maar daden, leve JEZUS alleen.
CONCLUSIE: Het Evangelie van het KONINKRIJK Gods is geen religie (dus een of ander -isme), maar het ontvangen van het opstandingsleven van JEZUS CHRISTUS in onze harten door de HEILIGE GEEST, op grond van onze EIGEN wil.
Het Christendom is de verering van een persoon, die niemand anders is dan de HEERE JEZUS CHRISTUS, de ZOON van de LEVENDE GOD.
Geplaatst op zaterdag 8 november 2014 om 22:19
Dank God in ALLES. Want dit is de wil van God in CHristus Jezus voor u. (1 Thess. 5:18)
Geplaatst op zaterdag 8 november 2014 om 23:12
Zoals elke geschiedenis in het Woord heeft ook deze een profetische kant.
Een vraag hierover: Zou het toeval wezen dat de vrouw van lot omzag en
versteende in een zoutpilaar?
Abraham had toch ook voor haar gebeden…
Geplaatst op zondag 9 november 2014 om 0:02
Jacobus 5: 16 (NBG51)
16 Belijdt daarom elkander uw zonden en bidt voor elkander, opdat gij genezing ontvangt. Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt.
@svanhoeve
God verhoorde inderdaad het gebed van Abraham!! Hij stelde alleen één voorwaarde. Dat is precies hetzelfde als de zondeval in het paradijs. De mens mocht ALLES en mocht van alle bomen eten maar van één niet!! De wereld maakt zich druk als Israël één Palestijn doodschiet. Niemand maakt zich druk over de tienduizenden die de ISIS hebben omgebracht. De mens meet met twee maten!! God heeft slechts één maat, “rechtvaardigheid”. Iedereen is voor God gelijk!! Rechtvaardigheid klinkt voor sommigen meedogenloos…… Wij hebben gelukkig “één Weg, de Waarheid en het Leven” waarop wij mogen vertrouwen.
Geplaatst op zondag 9 november 2014 om 7:21
Beste Dirk,
Wat Sodom en Gomorrah betreft moest het volgens mij verwoest worden vanwege de grote zonden die er gepleegd werden. God kan de zonde niet door de vingers zien. Elders in de Bijbel staat dat Lot rechtvaardig was en dat zijn ziel gekweld werd door deze praktijken. Een rechtvaardige wordt ternauwernood gered en dat was bij Lot dus ook het geval evenals zijn twee dochters. Mijns inziens is Nederland ook een Sodom en Gomorrah geworden. Alleen zal het voor Sodom en Gomorrah draaglijker zijn omdat het Vrije Westen kennis heeft van het Evangelie en er niets mee gedaan wordt en Sodom en Gomorrah toen niet. De enige redding is alleen nog steeds in de boodschap te vinden van het Evangelie. Ik verwacht dat de afval in Nederland zich zal doorzetten. Waarom? Vanwege hun standpunt ten opzichte van Israel. Daar rust een vloek op door het huidige anti-Israel beleid. Je ziet het al hoe ons land geregeerd wordt. Wij kunnen enigen redden door voorbede en onze persoonlijke getuigenis. Echter dat er nog een Opwekking zal komen? Ik weet het niet.
San
Geplaatst op zondag 9 november 2014 om 12:58
Abraham was een zeer rechtschapen man. Hij weigerde zijn vaders afgoden te aanbidden. Hij onderhield alle geboden van God. Vanwege de rechtschapenheid van Abraham sloot de Heer een verbond met hem. De Heer beloofde Abraham dat hij talloze nakomelingen zou hebben. Hij beloofde dat ze allen recht zouden hebben op het evangelie, de zegeningen van het priesterschap, en alle verordeningen van de verhoging. Deze nakomelingen zouden, door de macht van het priesterschap, het evangelie naar alle naties brengen. Door hen zouden alle geslachten der aarde worden gezegend. God beloofde dat Hij zijn verbond zou oprichten onder alle geslachten van Abrahams kinderen (Genesis 17:4–8).
Vanaf het eerste begin heeft God verbonden gesloten met zijn kinderen op aarde. Als zijn kinderen verbonden (of beloften) met Hem aangaan, weten zij wat Hij van hen verwacht en welke zegeningen zij van Hem kunnen verwachten. Zij kunnen Zijn werk op aarde beter uitvoeren. De mensen die een verbond met God aangaan, zijn bekend als Gods verbondsvolk.
In het evangelie betekent een verbond een heilige overeenkomst of wederzijdse belofte tussen God en een persoon of een groep mensen. Als onderdeel van het verbond belooft God een zegen voor gehoorzaamheid aan bepaalde geboden. Hij stelt de voorwaarden van Zijn verbonden en Hij openbaart die voorwaarden aan Zijn profeten. Als we voldoen aan de gestelde voorwaarden van het verbond, ontvangen wij de beloofde zegeningen. Als we ervoor kiezen ons niet aan de voorwaarden te houden, onthoudt Hij de zegeningen, en in sommige gevallen volgt er ook een straf.
We sluiten een verbond met de Heiland dat we Zijn naam op ons nemen. Hij belooft dat zovelen als er zich bekeren en zich laten dopen in Zijn naam, die Jezus Christus is, en tot het einde volharden, zullen worden behouden. Wij sluiten een verbond met de Heer wanneer wij aan het Avondmaal deelnemen.
Wij beloven Zijn naam op ons te nemen, Hem indachtig te zijn en Zijn geboden te onderhouden. Ons wordt beloofd dat de Heilige Geest bij ons zal zijn. Als we stipt gehoorzaam zijn aan die verbonden, ontvangen wij de staat van de verhoging.
Geplaatst op maandag 10 november 2014 om 1:18
Sjalom allen,
Er waren vier rechtvaardigen in Sodom. Kort voor de ochtendschemering worden deze vier met sterke aandrang van de twee engelen buiten Sodom gebracht met de instructie: vlucht naar de bergen en verblijf niet op de vlakte en kijk niet om. Vlucht voor het geweld en het oordeel wat binnen een uur zal losbarsten. Daar buiten die stad pleit Lot (als een rechtvaardige) om te mogen vluchten naar Zoar. Het is een kleine stad, die besloten waren onder het oordeel. De engelen laten het toe en de inwoners van Zoar worden gespaard voor dit oordeel!
Als het licht wordt en de zon opgaat en zwavel en vuur uit de hemel neerdaalt is dat een ongewoon natuurgeweld. De felle lichtflitsen zijn de vrouw van Lot fataal geworden. Zij verstilt ter plaatse uit angst wat ze ziet en laat het leven bij deze afschuwelijke aanblik van het oordeel van G’d. Alle vier mochten ze niet omkijken, het veilige gebied was de stad Zoar waar Lot en zijn twee dochters het eerste de poort binnenging. Lot had net als Abraham veel vee. Alles moest achterblijven en niets kon of mocht gered worden. Wij kennen de reden niet waarom de vrouw van Lot om heeft gekeken. Daarom is het ook niet gepast om daar een uitspraak over te doen.
Waar we wel rekening mee moeten houden dat G’d rechtvaardig is als Hij Zijn oordeel uitspreekt. De genade is er ook: de voorspraak van Lot redt anderen als hij zich daarbij aansluit.
We kennen meerdere aansporingen: de doortocht door de rode zee om richting het water te lopen waar een pad in zou komen door G’ds kracht. De vuurkolom van G’d stond achter ons en dreef ons voort! Recht vooruit en niet omkijkend, ook dat was een vlucht voor het gevaar van een totale vernietiging.
Geplaatst op maandag 10 november 2014 om 22:55
Dirk, dank je wel voor je oproep om te bidden voor ons land!! Ik denk dat het heel belangrijk is, maar “er moet ook gewerkt worden”!! (Ora et Labora!) Binnenkort is het weer “dodenzondag”, de laatste dag van het kerkelijke jaar en de zondag vóór de eerste Advent. Maar….. op die zondag wordt door iedereen teruggekeken, terwijl wij als christenen juist NIET moeten omzien!! “‘Wie de hand aan de ploeg slaat en achterom blijft kijken, is niet geschikt voor het koninkrijk van God.’ (Lucas 9: 62)!! Juist als kerken en christenen moet op die zondag de boodschap zijn:
(1 Kor. 15) “54 En zodra dit vergankelijke onvergankelijkheid aangedaan heeft, en dit sterfelijke onsterfelijkheid aangedaan heeft, zal het woord werkelijkheid worden, dat geschreven is: De dood is verzwolgen in de overwinning. (Jesaja 25: 8)
55 Dood, waar is uw overwinning? (Hosea 13: 14)
Dood, waar is uw prikkel?
56 De prikkel des doods is de zonde en de kracht der zonde is de wet. 57 Maar Gode zij dank, die ons de overwinning geeft door onze Here Jezus Christus. (zie ook slot Rom. 7)
58 Daarom, mijn geliefde broeders, weest standvastig, onwankelbaar, te allen tijde overvloedig in het werk des Heren, wetende, dat uw arbeid niet vergeefs is in de Here”
EVANGELIE betekent “blijde boodschap” maar waar wordt dit evangelie gepredikt? Wij hebben een evangelie van VOORUIT kijken?