‘Kom.’ In een vliegende storm spreekt de Heere Jezus dit woord met kracht tot Petrus. En Petrus stapt overboord. Zet zijn voet op het water. En loopt naar de Heere Jezus toe. Op het water. In de storm. Over de golven. Wat een wonder! Dat geloof je toch niet. En toch is het waar! Petrus loopt op het water…
Ook in ons leven kan het stormen. Kunnen we denken ten onder te gaan en in paniek raken. Net als de discipelen zijn we vaak banger voor de storm dan dat we uitzien naar de Heere Jezus. We bidden wel, maar als de Heere Jezus komt om ons te helpen, herkennen we Hem lang niet altijd. Net zoals de discipelen…
Zij zijn getuige geweest van de wonderbare spijziging. Vijf broden en twee vissen werden door de Heere Jezus vermenigvuldigd, zodat er meer dan genoeg voedsel was voor 5000 mannen, plus de vrouwen en de kinderen, van wie de aantallen niet worden vermeld.
Deze spijziging was in de eerste plaats een les van de Heere Jezus aan Zijn discipelen, om hun te laten zien dat Hij de Zoon van God was. Maar dit besef drong niet tot hen door. En toch wilde Hij hun dit leren.
Daar gebruikt Hij de storm op het Meer van Galilea voor. De discipelen zijn in hun schip onderweg naar de overkant van het meer, zo’n 6 tot 8 kilometer ver. De Heere Jezus bleef nog achter om te bidden op de berg.
Er staat in Mattheus 14 niet bij waarvoor Hij bad, maar Hij zal zeker ook gebeden hebben voor Zijn discipelen, dat hun ogen open zouden gaan voor wie Hij werkelijk was.
Halverwege komen ze in een storm terecht. De valwinden kunnen zomaar plotseling het Meer van Galilea onveilig maken.
De hand van de Heere is in deze storm, in deze dreigende situatie voor de discipelen, om hun iets te leren. Het kan ook ons helpen om te bedenken dat de Heere ons dingen wil leren als we in moeilijkheden zijn.
Het is aannemelijk te veronderstellen dat de discipelen gebeden zullen hebben en tot God hebben geroepen om redding, om bescherming. Als ze dan antwoord krijgen en de Heere Jezus over de zee tot hen komt om hen te redden, herkennen ze Hem niet.
Het wordt al ochtend. Wellicht zijn ze al langere tijd in nood door de golven (vers 24). Lopend over de zee komt Jezus snel naar hen toe. Maar als ze Hem zien komen, raken ze in verwarring en roepen: ‘Het is een spook!’ En zij schreeuwen van angst.
‘Heb goede moed, Ik ben het; wees niet bevreesd,’ stelt de Heere hen gerust (vers 27). Voor ‘Ik ben’ staat er ‘egō eimi’. Hier herkennen we de zelfopenbaring van God in, uit het Oude Testament, met de woorden ‘Ik ben’ (Exodus 3:14; Jesaja 41:4 en 43:10).
‘Heb goede moed, wees niet bevreesd.’ Het is beslist niet nodig om angstig of bevreesd te zijn. ‘Ik ben.’ Vertrouw op de Heere. Als je Hem mag kennen, ben je veilig en geborgen bij Hem. Hij is er immers, ook al is de storm nog niet over.
Als Petrus Hem herkent, reageert hij: ‘Heere, als U het bent, geef mij dan bevel over het water naar U toe te komen’ (vers 28). Kunt u het zich voorstellen? Dreigende golven beuken het scheepje en dan vragen of je overboord mag stappen?
Hij wil bij de Heere Jezus zijn. Dan klinkt het ‘Kom’. Een woord met Zijn kracht erin. Zonder zich te bedenken, stapt Petrus overboord en zet zijn voet op het water.
Wat gaat er nu gebeuren? Wie doet nu zoiets? Dat is toch onverantwoord, zouden velen zeggen. De andere discipelen zullen ingespannen hebben toegekeken. Hoe gaat dit aflopen? Straks verdrinkt Petrus…
Maar nee, Petrus loopt op het water, richting de Heere Jezus. In geloof, in vertrouwen. Zo snel mogelijk wil hij bij Hem zijn, want dat betekent zijn redding. Dat weet Petrus zeker.
Maar daar komt weer zo’n hoge golf aan. En de wind lijkt nog wel verder aan te zwellen. Wat een dreiging. ‘Petrus, kijk naar de Heere Jezus…’ Maar Petrus ogen dwalen af naar woeste golven. Hij wordt bang en begint weg te zinken in de golven en schreeuwt het uit: ‘Heere, red mij’.
Meteen steekt de Heere Jezus Zijn hand uit, grijpt Petrus vast en redt hem van de ondergang. ‘Kleingelovige, waarom hebt u getwijfeld?’ klinken Zijn woorden. Het is een duidelijke berisping.
Petrus blijft het antwoord schuldig. Hij zal zich geschaamd hebben. Voor mij is dit herkenbaar. Hoe vaak zijn wij ook kleingelovig? Hoe vaak twijfelen wij ook? Ik ken mezelf een beetje en zal niet snel met de vinger naar Petrus wijzen. Het is een les die ik ook telkens weer moet leren. Wees niet kleingelovig, maar gelovig!
Nadat de Heere Jezus en Petrus in het schip zijn geklommen, gaat de wind liggen en is het gevaar geweken. De discipelen hebben hun les geleerd. Vers 33 zegt: ‘Zij die in het schip waren, kwamen Hem aanbidden en zeiden: Werkelijk, U bent de Zoon van God.’
Deze geschiedenis heeft ons veel te zeggen. Ik spreek voor mezelf: Gods almacht kent geen grenzen. Te vaak ben ik gericht op de zorgen, de moeilijkheden en de stormen en te weinig Zijn almacht. Wij rekenen met menselijke grenzen en mogelijkheden, maar voor Hem is niets te wonderlijk.
We mogen leren om alles van Hem te verwachten. We mogen leren voortdurend op Hem te zien. Wat een troost, wat een bemoediging!
Hij gaat mee. Alle dagen van ons leven. In alle omstandigheden. In blijde dagen, ook als de storm woedt en de golven ons dreigen te overspoelen. Wees niet bevreesd om je voet op het water te zetten. Nooit eerder zal Petrus dat hebben gedaan, ook al was hij visser. Hij wist exact wat het kon betekenen om midden op zee in een wilde storm overboord te stappen. En toch deed hij op, omdat de Heere Jezus tegen hem zei: ‘Kom.’
Zo kan Hij ook tegen ons zeggen: ‘Kom. Ga. Zet je voet op het water. Volg Mij.’ Wellicht in je leven van alledag. Maar misschien heeft Hij wel een andere taak voor je. Een nieuwe weg.
Het kan zijn dat je dit leest en op een kruispunt staat in je leven. Dat je weet dat de Heere je roept in Zijn dienst, maar dat de consequenties ervan je afschrikken. Zie op Hem. Houd je ogen op Hem gericht. Als Hij zegt: ‘Kom’, zal Hij je ook alle genade geven die je nodig hebt om tot Hem te gaan en Hem te volgen. ‘En zie, Ik ben met u al de dagen, tot de voleinding van de wereld’ (Mattheus 28:20).
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 31 juli 2015 om 0:10
Watch yee, stand fast in the faith, quit you like men: be strong.
– King James Version (1611) 1 Cor. 16:13 Waakt, staat in het geloof, houdt u mannelijk, zijt sterk. Het Meer van Galilea is lieflijk; je kunt er boottochtjes maken in “schepen uit de tijd van Jezus” en zien hoe de vissers toen hun netten uitwierpen over het water, heel leuk terwijl uit een luidspreker de volksliederen over het water schallen van alle aanwezige nationaliteiten aan boord.
“De storm op het meer”… dacht ik, tijdens zo’n tochtje. Ik vertelde dat verhaal dikwijls aan mijn dochter, vijfenveertig jaren geleden toen zij nog een hummeltje was.
Dat Jezus de macht had over de elementen, dat Petrus op Hem zag en kon doen wat hij moest doen.
De omstandigheden toen waren niet echt in ons voordeel, de overmacht was zodanig dat ik alleen nog in wonderen kon geloven en haar moest loslaten om Christus’ Naams wille, om der wille van het Woord dat mij riep voor een bijzondere taak. Het is inderdaad de genade des Heeren dat wij niet omgekomen zijn en dat zij inmiddels volkomen perfect deel uitmaakt van mijn leven, evenals haar moeder, overigens.
Terugblikkend ben ik een weg gegaan die er niet was! Dat kan niet, zult u zeggen. En dan heeft u gelijk, naar de mens gesproken.
Maar God is geen mens. Hij is in de categorie ‘geest’, bovennatuurlijk voor ons verstand en Zijn wegen zijn dat ook! Ons verstand is verduisterd, als wij Hem denken te kunnen gebruiken voor onze plannen. Het is net andersom. God maakt de plannen en wij, mensen, moeten zorgen in overeenstemming te komen met Zijn ideeën en bedoelingen.
Dit brengt je in conflict met de wereld. Een probleem dat je alleen maar kunt oplossen in gebed en Bijbelstudie. En de strijd die ontstaat moet je aandurven, mannelijk en sterk!
Alleen een overwinning is de basis voor een volgende stap met de Heer.
Geplaatst op zaterdag 1 augustus 2015 om 21:52
Een broeder heeft eens geschreven dat het net zo moeilijk is om te lopen op een rustige zee als op een stormachtige. Een mooie les om te zien dat we altijd de Heer Jezus nodig hebben, hoe de omstandigheden ook zijn.
Geplaatst op zaterdag 1 augustus 2015 om 22:51
WAT was het grootste wonder? Het lopen op het water of…… Voor mij was het grootste wonder het moment, dat Petrus de reling losliet!! Het bootje tot op dat moment zijn enige zekerheid! De andere discipelen bleven in het bootje….. Petrus liet met het bootje al zijn zekerheden achter zich in vertrouwen op Jezus!! Dat is ook de les, die we er uit mogen leren.
Mijn zoon (predikant) is gisteren na 10 dagen Israël weer thuisgekomen. Tot mijn verbazing vertelde hij, dat hij nog niet eerder (hij was er de laatste jaren al zeker 6 keer na elkaar) zoveel zelfverzekerdheid bij de Joden had gevonden!! Hij vertelde, dat, hoe harder de Arabieren schreeuwen, ze zeggen: “Laat ze toch komen, we zullen ze warm onthalen”…… Alle tekenen staan daar momenteel op oorlog!! Zacharia 12: ” Zie, Ik maak Jeruzalem tot een schaal der bedwelming voor alle volken in het rond; ja ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem. 3 Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen, die alle natiën moeten heffen; allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden. En alle volkeren der aarde zullen zich daarheen verzamelen.” Na Parijs hebben de Joden heel veel troost geput uit Psalm 83!! Het is de moeite waard om deze Psalm te lezen, omdat er geen Psalm zo actueel is als deze!!
Geplaatst op zondag 2 augustus 2015 om 0:45
Beste br. Dirk, allereerst hartelijk dank voor je schrijven van elke week, ik heb het vorige week gemist, en dat is een gezond gevoel! Ons is net als Petrus, niets menselijk vreemd, maar ondanks dat zij Jezus persoonlijk kenden, misten ze een wedergeboorte. Want alleen dan kan alles anders worden, de Heilige Geest wil ons in alle waarheid leiden. Overtuigen ons van zonde, ongerechtigheid en schuld, maar bovenal die van vergeving en verzoening ! De ontvangen Agape liefde wil ons helpen om te leren gericht te zijn op Jezus, met Jezus in de boot van het leven kun je elke storm aan. En de levensstormen zijn er voor hen die de Heere oprecht liefhebben, want wie Hij lief heeft beproeft Hij lezen we in de brief van Jacobus. Achteraf gezien zou ik geen “storm” gemist willen hebben. Want juist hierdoor ontwikkelde zich een standvastig en afhankelijk geloof. Ik ben reeds 60 jaar een amateur sporter, mijn levensloop als sporter heeft vele overeenkomsten met het groeien in mijn geloof, je begint als verliezer zegt Jezus: Wie zijn leven niet wil verliezen zal het Leven niet vinden ! Met elke overwinning op de zonde groeit de relatie met “trainer” Jezus, mocht ik een “trofee” toevoegen aan mijn dankgebeden ! Dat de discipelen riepen een spook is een vorm van bijgeloof, ook dat zal verdwijnen wanneer de relatie met Jezus gaat groeien. Gelukkig wijst Hij je de weg wanneer je op een Kruispunt in je leven de verkeerde afslag hebt genomen. In de sport betaalde ik ook leergeld, dat is in het Leven met Jezus niet anders ! Door genade loop ik reeds 47 jaar in de “renbaan” van het Leven, Een ding is mij duidelijk geworden, ik zou geen een van de stormen hebben willen missen, de conditie van mijn geestelijk leven bestaat uit het besef dat ik in vele opzichten door Zijn genade in mijn gezindheid op mijn “trainer” ben gaan lijken. Een oprecht gebedsleven,Bijbestudie en totale overgave in vertrouwen gingen hier aan vooraf. Ik kan het “trainer” Jezus van harte bij u aanbevelen ! Want wie volhardt tot het einde, die zal behouden worden !
Geplaatst op zondag 2 augustus 2015 om 14:21
Dank voor deze fijne woorden dat we altijd op JEZUS mogen zien in de stormen van het leven. Net psalm 83 gelezen, we leven echt in de eindtijd.vr gr BM Wilmink
Geplaatst op maandag 3 augustus 2015 om 16:54
Geweldig bedankt ook elke week weer voor je nieuwsbrief. Wat een rijke zegen mag ik hierdoor ontvangen.
Geplaatst op maandag 3 augustus 2015 om 18:24
Dirk,
Een heel leerzaam bijbelthema deze week.
Als je Jezus in je hart gesloten hebt en volledig je vertrouwen in Hem gesteld hebt, durf dan iedere dag : Je voet op het water te zetten en je zult iedere dag een klein wonder ervaren, ondanks alle satans oorlogshandelingen over de hele wereld. Hub.
Geplaatst op maandag 3 augustus 2015 om 21:58
Beste Dirk,
Wat fijn dat je je kleinkind weer in de armen mocht sluiten! Dank voor je nieuwsbrief elke week weer en de energie die je erin steekt en je wijze woorden. Vaak ben ik ook zo’n kleingelovige. Ik herken mijzelf daar in. Het kan soms zo stormen in je leven, en je kan dan je waaroms hebben. Toch is Hij er bij zelfs in de grootste stormen. Hij leidt omstandigheden en bijbelteksten op je weg die zo confronterend, bemoedigend en troostvol zijn, echt een wonder. Hij heeft zijn Hand in alles, ik vertrouwde soms op eigen inzicht en kunnen en dat is een grote valkuil, we zijn in alles afhankelijk van Hem, we zijn maar kleine nietige mensjes. Zeker kan hij bepaalde zaken zegenen, maar ook niet en dan moeten we het loslaten en het aan Hem overlaten, Hij weet wat het beste is, wij kunnen de dingen niet overzien. We moeten op Hem vertrouwen. Bijbelstudie en gebed zijn ook zeker belangrijk. Gods zegen in je werk!
Geplaatst op dinsdag 4 augustus 2015 om 10:01
Hoe vaak zet een mens/gelovige niet het voet op het water. Ik denk: heel vaak en zonder dat je het beseft. In het leven kom je zo maar voor een situatie te staan, dat je al la minute moet beslissen of actie moet ondernemen zonder dat je weet hoe dat afloopt. In mijn leven meerdere keren gebeurd. En dat gaat nog door. En hoe het ook gebeurt of afloopt, achteraf ontdek je dat de Here God Zijn Hand alles heeft geleid. En dan weet je: Hoe dan ook, het is goed afgelopen. De wind is gaan liggen en je bent veilig in Zijn nabijheid.
Geplaatst op woensdag 5 augustus 2015 om 1:24
In welke tijd leven wij?
● In onze gemeenschap met de Heer Jezus Christus is er een weg open gegaan, genaamd ‘komst’.
Mensen die het in orde willen maken met God mogen wel opschieten, tijden zijn turbulent in beweging.
Onze weg is als de rails onder een trein, vast en zeker, in kracht en heerlijkheid de volmaakt vervulde wet.
Ook in het kwaad zien wij tot stand komen wat is beloofd in Gods Woord en geprofeteerd door de profeten.
Onze wet is vuur, een bedwelming of betovering, een uitschakeling van vijanden, Jezus oordeelt en voert oorlog!
Het beeld van de vriendelijke Heer die Zijn hand uitstrekt naar de drenkeling is in overeenstemming met Zijn vergevingsgezinde liefde, maar klopt niet met Zijn geduchte koninklijke verschijning.
Geplaatst op donderdag 6 augustus 2015 om 2:05
´t Ja, Petrus en de stenen, waar lagen ze? Toch zit hier een heel ander verhaal achter en dat wil ik graag belichten.
Alle 4 evangeliën geven een verschillend verhaal, voor een juist begrip dienen we ze allemaal te lezen.
Men vindt ze in: Matteüs 14, Marcus 6, Lucas 9 en Johannes 6.
Jezus wilde naar een woeste plaats om alleen te zijn en om te bidden. Waarom? Hij had net gehoord dat Zijn neef Johannes de Doper onthoofd was. (Matteüs 14:12) Johannes waar Hij als kind waarschijnlijk mee gespeeld had; was door hem kort geleden gedoopt en nu was hij dood en nu zocht Jezus in gebed steun bij de Vader. Ook wees de dood van Johannes op Zijn eigen dood.
De spijziging van de 5000, Marcus 6:52, de discipelen hadden niet gelet op het wonder van de spijziging omdat hun hart verhard was. Petrus was anders, hij had wel vertrouwen vandaar dat hij uit de boot stapte. Zie ook Matteüs 16:16 en Johannes 6:68.
Nadat ze aan boord waren, viel de wind weg.
Johannes maakt dan sprake van één van de grootste wonderen die in de bijbel staan beschreven.
Johannes 6:21, in een ogenblik van een seconde werd het schip met zijn opvarenden van het midden van het meer aan land gebracht. Dit is iets om over na te denken. Het geeft het leven in een andere dimensie aan, waar wij in de toekomst ook mee te maken krijgen.
Enrique
Geplaatst op donderdag 6 augustus 2015 om 9:01
Shalom Dirk,
Geniet van je familie en al het goede dat God geeft.
En wat betreft jouw schrijven: Elly & Rikkert zongen het al:vzet je voet maar op het water, zet je voet maar op het meer. Kijk niet naar de hoge golven kijk alleen maar naar de HEER! Mijn man(zaliger) zei destijds: de liedjes van E.& R. zijn allemaal preekjes.
Allen een hartelijke groet.