Wij houden niet van moeilijkheden, lijden of tegenslagen. Dat doet pijn, geeft verdriet, boosheid. Wij willen het liefst voorspoed, gezondheid… Maar God is niet bang om ons door de moeilijkheden heen te laten gaan. Hij kan er Zijn speciale bedoeling mee hebben. De Bijbel is vol van voorbeelden hierover, onder meer in het leven van David.
Sommigen zeggen: in het Nieuwe Testament in alles anders. Toch niet! Kijk eens naar iemand als Paulus. De Heere liet toe dat de doorn in zijn vlees bleef en dat hij jaren door moest brengen in de gevangenis. ‘Ik zal hem laten zien hoeveel hij moet lijden voor Mijn Naam’ (Handelingen 9:16) zei de Heere over Paulus tegen Ananias.
Terug naar David. Hij was de jongste van de zonen van Isaï. Wij kennen hem vooral als koning. Maar hij werd niet van de ene op de andere dag koning. Er zaten vele jaren tussen het moment dat hij gezalfd werd door Samuel en het moment dat hij koning werd. Jaren vol van lijden, teleurstellingen en tegenslagen volgden. En God gebruikte dat om hem klaar te maken voor het koningschap, als Zijn trainingsschool voor David.
Als jongste zoon moest David voor de schapen zorgen. Dat bleef hij doen, ook nadat hij tot koning was gezalfd. Hij leerde toen al om herder te zijn voor een volk, een volk schapen. Hij streed voor zijn kudde. Als er een leeuw of een beer kwam om een schaap of een lam te roven en te doden, dan streed deze dappere herder voor dat dier. Hij zette zijn leven op het spel om zijn schapen te beschermen.
Toen de dag aanbrak dat het volk Israel doodsbang was voor de reus Goliath, was David niet bang. Hij had al eerder met reuzen gevochten, de leeuwen en de beren die zijn kudde bedreigden. En de Heere had hem de kracht gegeven hen te overwinnen.
Toen de Filistijn hem uitdaagde en uitlachte, zei David tegen hem: ‘U komt naar mij toe met een zwaard, maar ik kom naar u toe in de Naam van de HEERE van de legermachten, de God van de gelederen van Israel, Die u gehoond hebt’ (1 Samuel 17:45).
En in vers 47: ‘En deze hele gemeente zal weten dat de HEERE niet door zwaard of door speer verlost, want de strijd is van de HEERE. Hij zal u in onze hand geven.’
De Heere stuurde de steen die David wierp precies tegen een kwetsbare plek op het voorhoofd van de reus. Wanneer David niet eerder met leeuwen en beren had gevochten, zou hij de strijd met de reus niet hebben aangedurfd. Maar nu durfde hij wel, in de overtuiging dat de Heere met hem was.
Zo kan de Heere gebeurtenissen, moeilijkheden in ons leven gebruiken om ons klaar te maken om goed door volgende crisissituaties heen te komen. Hij kan een speciaal doel hebben met leeuwen en beren die ons leven binnendringen.
In de moeilijkheden wordt zichtbaar wie we werkelijk zijn. Laten we Heere bidden om genade om ook dan ons vertrouwen helemaal op Hem te stellen. Niet alleen als het ons voor de wind gaat, maar ook als het leven pijn doet.
Al snel raakte Saul ervan overtuigd dat David zijn concurrent was om koning te worden. ‘Hij merkte dat de HEERE met David was,’ zegt 1 Samuel 18:28. Hij zocht naar een kans om David te doden.
Toen David weer eens een keer bij hem was om hem op te vrolijken met zijn muziek, zag Saul zijn kans schoon. Plotseling gooide hij zijn speer in de richting van David.
Door Gods genade kon David de speer ontwijken. Hij gooide de speer niet terug, om Saul te doden, nee, hij vluchtte. De Heere waakte over hem en beschermde hem.
Het was wel het begin van een lange periode dat David blijvend op de vlucht moest voor Saul. Hij was staatsvijand nummer 1. Veel van zijn psalmen gaan over deze tijd, dat hij achtervolgd werd door zijn vijanden, die zijn leven bedreigden.
Ook in ons leven kan het gebeuren dat er speren naar ons worden geworpen. Het kan zelfs gebeuren in de kerk of gemeente waartoe we behoren. De speer van kritiek, veroordeling, roddel en twist… Sommigen weten, zo te horen, erg goed wat Gods wil is en beseffen niet wat de gevolgen van hun woorden kunnen zijn. Zeker als het ‘slachtoffer’ niet op tijd het hoofd kan buigen en geraakt wordt door de speer.
Misschien bent u ook wel neergeveld door een speer van een Saul, een gevierde leider, maar toch een Saul. Besef dan dat die Saul niet God is, hoewel hij dat misschien wel beweert.
In de jaren die volgden, werd het grote verschil duidelijk tussen de beide leiders. Saul was een gezalfde des Heeren, maar zijn eigen ik stond centraal in alles wat hij deed. David was eveneens een gezalfde des Heeren, maar zijn innerlijk was door God verbroken. Hij dacht buitengewoon gering over zichzelf en verlangde ernaar in alles Gods weg te gaan en Zijn wil te doen.
Nog één gebeurtenis uit het leven van David wil ik noemen, de verwoesting van Ziklag. David was gevlucht naar de Filistijnen en had een eigen stad gekregen. Nadat die stad door de Amelekieten in brand was gestoken, en ook hun vrouwen en kinderen waren ontvoerd, werden de mannen van David, zijn leger, woest op hun leider.
Het was zijn schuld dat dit was gebeurd. Eerst huilden ze tot er geen kracht meer in hen was om te huilen (1 Samuel 30:4). Daarna ontploften ze. Ze wilden hun woede op hem afreageren. Ze wilden hem stenigen (vers 6).
David werd zeer benauwd, zegt vers 6. Het was niet de eerste keer dat hij zich in een crisissituatie bevond. Met Gods hulp had hij met zijn handen de leeuwen en beren verslagen die zijn kudden bedreigden. Met Gods hulp had hij met de slinger in zijn handen de reus Goliath geveld.
Nu kwam het er weer op aan. Hij zal beseft hebben dat alleen God hem nog kon redden, net zoals in die eerdere crisissituaties.
‘David sterkte zich in de HEERE, zijn God,’ zegt vers 6. Hoe hij dat gedaan heeft, staat er niet bij. Misschien opnieuw met zijn handen, gevouwen handen. Ik acht het goed mogelijk dat hij zijn zonden beleden heeft, omdat, als ik het goed begrijp, David zonder met de Heere te overleggen, naar de Filistijnen was gevlucht. Hij was de Heere vergeten, maar de Heere was hem niet vergeten. God had een plan met hem, hij zou de nieuwe koning van Israel worden.
Misschien heeft David zijn handen wel opgeheven naar de hemel en geroepen: ‘Heere, grijp nu in, red mij…’
Hij sterkte zich in de HEERE, zijn God. En tegelijk is het ook waar: David werd gesterkt door de HEERE, zijn God. Toen kon hij de leiding weer nemen en gaf God hem de overwinning. Nog even, dan zou hij koning worden, eerst koning over Juda, daarna ook over heel Israel.
Alle moeilijkheden waar hij met Gods hulp doorheen kwam, gebruikte de Heere om hem te maken tot een leider naar Zijn hart.
Onze gemeenten en organisaties smachten naar zulke leiders. Naar mensen in wie de Heere Jezus woont, die geleid worden door de Heilige Geest. Door wie Hij heen kan werken. Geen strijders in eigen kracht, maar in Zijn kracht. Tot eer van Hem en tot zegen van anderen.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 21 oktober 2016 om 13:38
Het boek Job geeft antwoord op het lijden, het is tot heerlijkheid Gods. Het is opvoeding Gods van Zijn kinderen opdat Hij door hen verheerlijkt worde. De Heere Jezus is ons voorbeeld: Joh.12:26 Zo iemand Mij dient, die volge Mij; en waar Ik ben, aldaar zal ook Mijn dienaar zijn. En zo iemand Mij dient, de Vader zal hem eren.27 Nu is Mijn ziel ontroerd; en wat zal Ik zeggen? Vader, verlos Mij uit deze ure! Maar hierom ben Ik in deze ure gekomen.28 Vader, verheerlijk Uw Naam. Er kwam dan een stem uit den hemel, zeggende: En Ik heb Hem verheerlijkt, en Ik zal Hem wederom verheerlijken.
Geplaatst op vrijdag 21 oktober 2016 om 16:24
Sjalom Dirk,
Fijn dat je het voorbeeld van de trainingsschool uit het leven van onze koning David neemt. Niet alleen David, maar ook zijn zwagers waren aanwezig bij zijn zalving als koning over Israël. Hier zien we dat de koninklijke familie in een stilzwijgen de eenheid bewaard en daarmee hun leven veilig stelt voor de mogelijke wraak van koning Saul. En ondanks die eenheid zien we dat David niet hoog geacht wordt door zijn oudste broers. Hij is en blijft nog steeds het kleine broertje die de taak heeft om voor de kudde te zorgen. In het klein accepteren zij hem wel, maar in het grote geheel moet David maar niet te dicht bij hen in de buurt komen. Zeer opmerkelijk, want ook zij wisten dat David had gestreden met een leeuw en een beer. Hier zie je David, die opkomt voor wat aan hem toevertrouwd is. Een kudde schapen. G’d echter ziet meer in hem, hij mag én moet de herder worden van Israël. Op een wonderlijke wijze komt David daarmee in aanraking. Er is alweer ruzie met de inwoners die nog niet verdreven zijn uit het land. Keer op keer tarten de Filistijnen Israël. Zij drijven de spot, net zoals Ismaël de spot dreef met onze vader Izak. Een onuitroeibare situatie is het niet. Het ontbreekt aan dapperheid om de mond te snoeren van de tegenstander. Opnieuw een oorlogssituatie die er ten diepste op uit is om mensen te vernederen. De brallende taal en de beledigingen aan onze G’d klinken over het slachtveld. Geluiden die ook vandaag worden gebezigd en gehoord: ga jij nog naar de kerk? Toe joh, dat is zo antiek, wordt wakker en volwassen! Ook dat is wapengekletter te noemen. David laat zich niet gek maken door een leeuw of een beer die wil roven. En wij? Laten wij ons wel gek maken door opmerkingen omtrent ons geloof? Nee toch! Om vol te houden en te vertrouwen op G’d staat iedereen in een trainingsschool. Doelstelling: vasthouden aan de belofte van G’d dat Hij met ons zal zijn!
Geplaatst op vrijdag 21 oktober 2016 om 16:40
Zo mooi duidelijk omschreven, Dirk! Dank!
En ja door moeilijkheden wordt ons hart sterker gemaakt om ALLEEN op Hem te vertrouwen!
Het is niet gemakkelijk en het kost soms slapeloze nachten….maar Hij is erbij en troost ons door Zijn Woord en Zijn Geest (Ruach Kadosh).
En na alle strijd is het dan bijzonder om dat te ervaren!
Tot eer van Hem, onze Verlosser dit Lied:
https://www.youtube.com/watch?v=KtzCD_8KbjI
Geplaatst op vrijdag 21 oktober 2016 om 18:30
“Onze gemeenten en organisaties smachten naar zulke leiders.” (laatste alinea)
Dirk spreekt over Gods trainingsschool. Een opleiding.
* Worden wij allemaal leiders? Koningen? Ef. 4:11 En Dezelfde heeft gegeven sommigen tot apostelen, en sommigen tot profeten, en sommigen tot evangelisten, en sommigen tot herders en leraars;
Dit doet vermoeden dat er grote verscheidenheid zal zijn in het koninkrijk van God en dat de opleidingen in ‘de trainingsschool’ voor individuele gelovigen persoonlijk zijn en privé.
* Is dit een bijbelse gedachte? Een roeping is voor één mens, een persoonlijk iets. Johannes 15:5 Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken; die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht; want zonder Mij kunt gij niets doen.
Johannes 16:13 Maar wanneer Die zal gekomen zijn, namelijk de Geest der waarheid, Hij zal u in al de waarheid leiden; want Hij zal van Zichzelven niet spreken, maar zo wat Hij zal gehoord hebben, zal Hij spreken, en de toekomende dingen zal Hij u verkondigen.
Efeziërs 1:17 Opdat de God van onzen Heere Jezus Christus, de Vader der heerlijkheid, u geve den Geest der wijsheid en der openbaring in Zijn kennis;
Toelatingseis voor deze opleiding: geloof. Plaats van studie: het gebed. In de gebedsgemeenschap met God kan men leren Zijn aanwijzingen te verstaan, “priesteren” (mensen tot Jezus leiden), innoveren (groeien in de structuren van het Koninkrijk), heiligen (zonder welke wij de Here niet zullen zien). Dit geldt ook voor de strijdkrachten die in eigen kracht moeten worstelen om in te gaan, gelijkvormig aan de dood des Heeren en in Hem (de Wijnstok) promoverend. Geslaagd!! het nieuwe leven in, dat is de eeuwige rust, terug komend in het volbrachte werk, Gods Zegen, de opstandingskracht en vuur.
Geplaatst op vrijdag 21 oktober 2016 om 19:13
David is een geweldig voorbeeld, en zijn psalmen leren ons veel…!
Geplaatst op vrijdag 21 oktober 2016 om 21:21
Beste Dirk,
Een opmerking alleen: hoe sterkte David zich in de Here? vroeg jij je af. Omdat David een type is van de Here Jezus kwam bij mij spontaan Lucas 22:43 te binnen. Daar staat geschreven NBG51 “En Hem verscheen een engel uit de hemel om Hem kracht te geven.” Het is waarschijnlijk heel plausibel dat de Here David kracht heeft gegeven op gebed zoals jij denkt. Waarschijnlijk heeft David om hulp gebeden en die gekregen net als de Here Jezus in een moment van extreme benauwdheid. Dat is ook mijn ervaring. Als ik dacht als gevolg van menig paniekaanval in een hele drukke stadscentrum het niet meer aan te kunnen, loodste de Here mij er altijd doorheen. Zie 1 Korinthe 10:13. Wel moeten wij de aantekening maken dat waar de Here Jezus erdoorheen moest gaan, wij ons dat niet kunnen voorstellen of benaderen. Want op Hem zou de zonde worden gelegd en de toorn van God zou Hem treffen. Zie 2 Korinthe 5:21 NBG51 en Jesaja 53:5,6 NBG51.
San
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 13:28
De hedendaagse Palestijn IS het nageslacht van de Filistijn !?! Tegenstelling in ALLE dingen is noodzakelijk, zodat wij het goede kunnen kiezen.
Niettemin acht de Heer het goed om zijn volk te kastijden; ja, Hij beproeft hun geduld en hun geloof. Wie zijn vertrouwen in Hem stelt, die zal ten laatsten dage worden verhoogd.
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 14:03
Fijn opgeschreven Dirk. Persoonlijk ben ik duizend x duizend keren gestruikeld door eigen toedoen! Door de omstandigheden en verzoekingen vele malen onderuit gegaan, maar door mijn GOD in de machtige naam van JEZUS ook steeds weer gered uit de diepte van mijn bestaan! Nee, mijn grootste vijanden wonen als ik niet oplet in mijn eigen hart! Deze vijanden dreigen mijn hart van binnenuit te ruïneren, zodat de relatie met mijn Hemelse Vader verstoord zou kunnen worden!! Gelukkig is de genade van GOD groter dan al mijn wandaden! HIJ houdt mij stevig vast, zodat ik uiteindelijk bij de VADER mijn eeuwige intrek mag nemen! Hopende dat de Here ons nog de gelegenheid geeft zielen voor de eeuwigheid te winnen, verblijf ik met een vriendelijk Shalom, Léon van Duren
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 19:55
Shalom Dirk,
Helemaal in overeenstemming met 1Corinthe 11:32. Maar onder het oordeel van de Here worden wij getuchtigd opdat wij niet met de wereld zouden veroordeeld worden, Hebreeën 12:6-10: Wie Hij liefheeft tuchtigt de Here en Hij kastijdt iedere zoon (dochter) die Hij aanneemt!!!
Groet, Hans
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 20:08
Steeds weer komt toch naar voren dat het gebed de motor is om in de overwinning te staan.
De aanval van satan en zijn demonen richt zich op hen die vooraan staan om het koninkrijk
van “God” te verspreiden. Maar zij die zich het gebed eigen maken, en hun vertrouwen richten
op de hulp van “Hem” die zij aanroepen, zullen worden gesterkt in hun geloof. Dirk, wees nooit
bevreesd voor de duivelse streken van je tegenstander. Er zijn ook nog medestanders die voor
je op de bres staan. En dan is “God” nog altijd Generaal!! In de liefde van “God” verbonden.
Nico.
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 21:37
Broeder Dirk.
Ik ben echt gezegend door dit stuk over het leven van David.
Hartelijk gegroet,
en veel zegen van
onze Hemelse Vader gewenst.
JS.
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 21:44
Ja mijn hoop is op U Heer, en mijn kracht is ook van u Heer. Daarom prijzen we zijn Naam. Gaan iedere dag in Zijn kracht verder en komen niet beschaamd uit. We worden beschermd tegen de verschrikkingen van het onheil. En op tijd gecorrigeerd. Heb de nodige lessen mogen leren, en ontdekt dat er geen goeds woont in ‘de oude mens’ en raken niet uitgeleerd op/in de leerschool. Belangrijkste is, dat God tot Zijn doel en recht komt, en we zuiver worden als kristal.
Wat ik laatst las is dat zowel Saul als David streden tegen de Amalekieten. Ex.17:16 meldt dat de strijd tegen Amelek zal duren van geslacht op geslacht. In het Bijbelboek Esther staat het verhaal van de schurk Haman die een afstammeling is van Agag, koning van de Amalekieten.
In 1 Kronieken worden ten tijde van koning Hizkia de laatste overgebleven Amalakieten door vijfhonderd mannen van de stam Simeon in het Seirgebergte gedood. Vanaf die tijd is hun rol uitgespeeld, maar zoals gezegd worden ze in Psalm 83 weer genoemd.
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 22:36
Laten we al het menselijk lijden eens zien en daarbij de troost van een Vader die meelijdt met zijn kinderen in pijn, de Zoon die pleit voor ons als wij het zwaar hebben en de Heilige Geest die extra voor ons pleit in onze nood en als wij niet weten wat ze bidden moeten. Laat dit eens de boodschap zijn. Waar is boodschap van TROOST? Ik kijk uit naar de tijd dat God mijn tranen gaat drogen die nu al verzameld zijn door Hem. Blijkbaar ben ik een uitzondering onder jouw lezers Dirk maar ik weet wel dat altijd Gods bedoelingen die op elke vorm van lijden geplakt worden ook mensen nog meer onderuit kunnen halen. Ik richt mijn blik op Hem die bij mij is of ik het nu voel of niet, op Hem die mijn kracht wil zijn in donkere tijden. Hij geeft mij geen lijden maar Hij is wel bij mij in mijn lijden.
Geplaatst op zaterdag 22 oktober 2016 om 22:55
David is een type van Christus Jezus, maar ook een type van een ieder gelovige in zijn/haar leven.
Hij was de jongste/laatste in de familie, maar werd de eerste.
In zijn geloof in de Here God stond hij sterk. We lezen eigenlijk nergens dat David van zijn geloof af viel als hij het moeilijk had en hem alles tegen zat. Hij was standvastig in zijn geloof. Maar toch struikelde hij regelmatig. Ondanks dat zijn zonen tegen hem opstonden, hield hij van zijn zonen.
En zelfs voor het nageslacht van zijn vijand Saul (Mefiboseth een zoon van Jonathan, 2 sam 9) had David een liefdevol hart. Hij mocht geregeld eten aan de tafel van Koning David zolang hij leefde.
David was zich bewust van zonde en schroomde niet om zijn zonden hardop te belijden. Voor mens en voor de Here God/JHWH.
Hij sprak veel met God/JHWH. En wat mij opvalt is, dat David de Here God durfde te vragen of God zijn vijanden wilde bestrijden en neerstoten. (Psalm 35:2 en 5 b.v)
Ik denk dat David als jonge herder in de natuur en met zijn schapen en stilte veel met de Here God heeft gecommuniceerd. In de stilte is immers de Here God te vinden en te horen.
Hij is hoogbejaard geworden.
Een schone jonge maagd heeft hem in zijn ouderdom warm moeten houden. Dat zal in die tijd heel gewoon zijn geweest denk ik. Maar hij had er geen gemeenschap mee (1 Kon. 1:1-4)
Geplaatst op zondag 23 oktober 2016 om 9:19
Waterlelie (14) schrijft, dat David veel sprak met God/JHWH en dat haar opviel dat David de Here God durfde te vragen of God zijn vijanden wilde bestrijden en neerstoten. Psalm 35.2 en 5 bv. Dit lijkt of is in tegenspraak met wat Jezus ons leerde om voor onze vijanden te bidden en hen te zegenen die ons/u vervloeken. Daar zit nog wel een verschil in tussen David en Jezus benadering van vijanden. Hoe ziet u of zien andere christenen dit? Dat David oprecht van hart was betwijfel ik niet. Openlijke belijdenis van zonden is best moeilijk.
Aan het begin van een R.K. H. Mis is er altijd een algemene schuldbelijdenis. Daarin belijdt je dat je gezondigd heb in woord, daad en gedachte, door je eigen schuld. Daarna wordt gesmeekt de Almachtige Vader, de H. Maagd Maria en aan je broeders en zusters om voor elkaar te bidden. Ik heb me er altijd in kunnen vinden. Maar tegenwoordig gebruikt men soms een (bewerkte) psalm tekst (vrij kort) daarvoor. Soms vind ik het geen echte schuldbelijdenis meer, omdat men zich niet rechtstreeks tot God richt. Specifieke zonden worden niet genoemd, want dat is voor iedereen anders, al kunnen er overeenkomsten zijn en die werden vroeger zeker gebiecht, maar vanaf ca. midden de jaren zestig vorige eeuw werd dit Sacrament van de ene dag op de andere dag niet meer gedaan. Ik heb dat altijd vreemd gevonden, omdat ik dacht dat het bij de R.K. Kerk hoorde door de boekjes die ik daar over las, o.a. de Katholieke Catechismus en in heiligenverhalen. De grootste heiligen gingen biechten, omdat ze zich van hun eigen zonden bewust waren.
In de R.K. Kerk is nu meer als vroeger een verschil tussen de R.K. Leer en de praktijk, zeker wat betreft het Sacrament van de Biecht. Maar het bestaat nog wel en in sommige parochies wordt er meer aandacht aan besteedt.
Dit naar aanleiding van het verhaal van David. Het blijft een boeiend verhaal.
Geplaatst op zondag 23 oktober 2016 om 13:32
Een mooi stuk. Ik heb een tip: net het boek gelezen: Winnen voor de Koning. Leer van David hoe je jouw reuzen verslaat van Martin Koornstra. Heb er veel van geleerd.
Geplaatst op zondag 23 oktober 2016 om 14:06
Moest denken aan het volgende lied van Laura Story:
wat er dan uitspringt: What if the trials of this life, are your mercies in disguise…
Misschien kunnen we dan anders kijken naar lijden en moeite, het is immers nooit zonder doel.
We pray for blessings
We pray for peace
Comfort for family, protection while we sleep
We pray for healing, for prosperity
We pray for Your mighty hand to ease our suffering
All the while, You hear each spoken need
Yet love is way too much to give us lesser things
‘Cause what if your blessings come through raindrops
What if Your healing comes through tears
What if a thousand sleepless nights are what it takes to know You’re near
What if trials of this life are Your mercies in disguise
We pray for wisdom
Your voice to hear
We cry in anger when we cannot feel You near
We doubt your goodness, we doubt your love
As if every promise from Your Word is not enough
All the while, You hear each desperate plea
And long that we’d have faith to believe
When friends betray us
When darkness seems to win
We know that pain reminds this heart
That this is not our home
Geplaatst op zondag 23 oktober 2016 om 16:40
Marian (15) Wat ik zeg is denk ik omstreden. Hebben wij alleen maar geestelijke vijanden? Als we eerlijk zijn hebben we soms ook wel degelijk natuurlijke vijanden. In de trant van Tobia, Sanballat en Gesem die Nehemia met de herbouw van de muur van Jeruzalem dwarsboomden. Hoe dikwijls komen wij dat niet tegen?
Als de handelswijze en het onrecht plegen de dingen van Zijn koninkrijk schaden, Zijn gemeente bijvoorbeeld (dat is maar 1 ding) dan kan dat gevraagd worden. Niet de val van de mens zelf, maar uiteraard wel van het onrecht plegen, het gedrag. Want dat gaan we niet zegenen, tenminste ik niet. Die specifieke psalmen van David, die vragen om God’s oordeel in de dingen, we weten ons er vaak geen raad mee. We zijn toch van het nieuwe testament, Wat moeten we daarmee? Maar je kan soms terecht verontwaardigd zijn en dat mag je best uitspreken. Een onrechtmatige gemene weg moet stoppen, het is His way of the high way. Lees maar in spreuken, daar staat zeer veel over. Wij moeten niet uit zijn op wraak, de wrake komt immers Hem toe, maar soms vraagt een urgente situatie erom ‘grijp het kleine en het grote schild, God!’ (slechts een voorbeeld) en dan kan het exact zo in het hart liggen. En in Openbaring, het nieuwe testament dus, lezen we dat de heiligen vragen: wanneer gaat u ons bloed wreken? Ook Paulus haalt weleens zo’n psalm aan en zelfs Jezus. God is een God van wraak, maar gelukkig ook een van genade.Hoe Hij dat eerste invult moet Hij dan zelf weten. Het is therapeutisch, troostend, en je mag er wat op verwachten ook (op Zijn manier, en gelukkig maar).
Het is geen trucje, en ook niet voor een hart met verkeerde motieven geschikt: daarom is de afstemming en focus op/en nauwe relatie en dagelijkse omgang met de Heere God onmisbaar. Als onrecht blijft drukken (niet te verwarren met persoonlijke gekwetstheid) dan is dat vaak veelbetekenend. Paulus handelde ernaar, hand. 13:6-11, gal. 1:8-9, 1 tim 1:20, 1 cor 5:5 en Petrus ook, handelingen 5:1-11. Heftig is matt. 18:17-20, maar het doel hierachter was 1 cor 5:5: bekering, afkering van slechte paden, herstel. Dat zou ook altijd het doel achter zoiets moeten zijn.
Jezus citeert uit de ‘roep-om-oordeel psalmen’: johannes 15:25 en joh 2:17 en Paulus citeert uit zo’n psalm in romeinen 11:9-10.
De ‘roep-om-oordeel psalmen’: ze horen er absoluut bij!
Het is ook veilig (en troostend) om zo met de Vader om te gaan, en eigenlijk stel je je kwetsbaar op, want je laat weten: help! Het water staat me aan de lippen! Ik weet zelf niet meer wat ik moet doen! Doe wat! En zo laat je jezelf in een echtere hoedanigheid zien en helpt het om los te laten en het over te laten. Voor ons is het soms lastig, om dat soort emoties toe te laten. Dus heel eerlijk, als we ons zo aan God laten zien. Vooral omdat Hij wel weet dat we met de vraag worstelen: kunnen we dit eigenlijk wel maken? Dit is toch geen goed gebed, zoals het hoort ? Hij weet als geen ander dat we ook wel met ‘witgepleisterde muren’ naderen, omdat we het volgens de ‘etikette’ willen doen.
Geplaatst op zondag 23 oktober 2016 om 23:59
Dank je wel Dirk
Zeer herkenbaar in mijn leven, al die beren en leeuwen.
Als God niet voor mij strijdt, was ik allang verscheurd.
O, maar wat is het soms angstig als je midden in zo’n strijd zit en je nog niet weet hoe het afloopt.
Achteraf weet je wie er voor jou gestreden heeft en kom je tot de ontdekking dat jij het zelf niet was!
Soli deo Goria!!!!!!
Geplaatst op maandag 24 oktober 2016 om 11:50
Bedankt Dirk.
Ja God loutert ons en God zij dank, dat Hij dat doet. Ik had een vader, die gelouterd was. Die riep
naar God. Troost, Troost mijn volk, U gaat aan mijn recht voorbij op jonge leeftijd. Mijn vader riep naar God en keerde Hem niet zijn rug toe. Met mijn vaders geloof zijn wij gezegend. Ook is het zo, dat mijn geloof van God komt en niet van mijzelf, waarvoor ik God heel dankbaar ben. Ook ben ik nog steeds zondaar en kan mensen pijn doen. Gelukkig is de Heilige Geest er om zonden openbaar te maken, want je hebt heel vaak niet door, wat zonde is. Als je naar de grote zonden kijkt, dan kun je zeggen: ik ben oké. Maar als je gepakt wordt op je zwakheden, want Satan kent ze allemaal, door andere mensen, weet dan God is je kracht, daar moet je heengaan, God geeft altijd kracht (zijn belofte). Hij heeft jou lief, maar ook degene, die je pijn doet. Bidt voor diegene of een groep, want God kan hun laten inzien, dat ze door Satan worden gebruikt. Trek je niet terug, maar vraag God wat waar is en niet waar voor jezelf en voor de andere(n). God heeft oneindig lief, ga met wrok naar God, die kan alles helen. En laat je louteren en vertrouw op Hem en laat je helen. Bedenk God heeft oneindig lief ook degenen die Hem niet kennen of Hem niet willen kennen. Bidt om deze wereld en alles wat er op woont. God’s zegen voor iedereen.
Geplaatst op maandag 24 oktober 2016 om 17:23
Beste Dirk,
Heb er lang over nagedacht of ik zou reageren op deze column en zoals je ziet ga ik dit doen.
Laten we Heere bidden om genade schrijf je in één van je alinea’s. Mijn vraag aan jou is dan ook deze. Zou God wat anders willen geven dan genade. Geloof ik in een God die beren en leeuwen gebruikt om Zijn plan te trekken. Daar kan ik niet in geloven. Als we het op die manier gaan doen gaan we voorbij aan het lijden en sterven van Jezus. Hij is toch degene die daarvoor is gestorven. Wij hoeven niet te lijken op David om een goede leider te zijn. Wij moeten ons laten zien als overwinnaar door Jezus. Dan zijn wij leiders zoals God het heeft bedoeld. Onze ogen richten op Hem.
Laten we het verhaal van David en Mefiboseth maar lezen. Daar laat David zien wie hij is. Hij zocht hem op om hem vervolgens altijd mee te laten eten aan de tafel van de koning. Dat is het, dagelijks mee eten aan de tafel van onze Koning Jezus. En dat is nu al begonnen.
Geplaatst op woensdag 26 oktober 2016 om 0:29
Xandra (18), dank je voor je antwoord. Kon ik vroeger nooit boos worden, nu des te meer. Hoewel ik me vaak gekwetst voelde en soms nog voel, heb ik toch soms nu het idee, dat mij op een bepaalde manier onrecht werd aangedaan, maar dan zonder dat mensen zich dat bewust waren. Ik moet ook rekening houden dat mensen van hun tijd zijn geweest en dat er van opzet nooit echt sprake is geweest, terwijl anderen met de tijdgeest meegingen, waarin ik niet kon meegaan. Over en weer ontstonden dan kwetsuren. Het is even te ingewikkeld misschien om dit uit te leggen.
Ik vind dat we in een ‘kromme’ tijd leven waarin veelal het goede ‘slecht’ en het slechte ‘goed’ wordt genoemd.
Geplaatst op woensdag 26 oktober 2016 om 9:06
Maar God is niet bang om ons door de moeilijkheden heen te laten gaan. Hij kan er Zijn speciale bedoeling mee hebben. (eerste alinea)
De troon van God wordt voorgesteld als een prachtige, flonkerende edelsteen… Openbaring 4:3 En Die daarop zat, was in het aanzien den steen Jaspis en Sardius gelijk; en een regenboog was rondom den troon, in het aanzien der steen Smaragd gelijk.
Openbaring 3:21 Die overwint, Ik zal hem geven met Mij te zitten in Mijn troon, gelijk als Ik overwonnen heb, en ben gezeten met Mijn Vader in Zijn troon.
Een andere speciale bedoeling kan zijn dat het lichaam van Christus geneest, de vergadering der gelovigen, of wel de Gemeente.
Als iedereen zijn of haar plek inneemt, dan wordt het voor ons allemaal een gemeenschap der heiligen.
Geplaatst op woensdag 26 oktober 2016 om 18:00
Marian (22): het is een lastige tijd, en mensen zijn ook egoïstisch. Weten vaak niet eens, hoe iets voor een ander binnenkomt. En als ze het weten kan het ze niet altijd schelen. Het is het “recht van de sterkste” dat geldt, net als in de natuur. Valt mij ook erg op, vooral de laatste jaren. Dat doet ons nog meer beseffen, hoe belangrijk en waardevol het is, om in Zijn schuilplaats te toeven. Denk ook dat het van belang is, om elke dag weer opnieuw te beginnen, en niet meer achterom te kijken (en dit is wel een hele grote uitdaging, maar het kan), dat houdt ons vast. Anders verzuipen we, of worden we depressief (wat ik niet zo raar vind). Maar gelukkig hebben we ons Anker. En ik geloof echt dat God recht doet, op aarde. “Als ik niet zou verwachten Uw goedertierenheid te zien in het land van de levenden, ik zou vergaan.” Verderop in psalm 58 zegt David: “Er is een God die recht doet op aarde.” Toen was Jezus nog niet eens gekomen. In Efeze 2:7: “En heeft ons mede opgewekt, en heeft ons mede gezet in den hemel in Christus Jezus; Opdat Hij zou betonen in de toekomende eeuwen den uitnemende rijkdom Zijner genade, door de goedertierenheid over ons in Christus Jezus.” Dat is groots, en onze hoop, en verwachting Marian! We gaan door! Het is een cliché omdat het zo vaak gezegd wordt, maar we zijn overwinnaars door Christus! (en dat kan eigenlijk niet vaak genoeg gezegd worden!) Hou goede moed Marian, veel zegen!
Geplaatst op donderdag 27 oktober 2016 om 0:22
Op de vraag waar God mee werkt of ervan gebruik maakt, zie 2 Kronieken 18 en het verhaal van Job hoofdstuk 1 en 2. Daar zie je dat God van de boze geesten gebruik maakt. Dit was zo in het OT. In het NT (Nieuwe Verbond, 1 Korinthe 11:25) heeft Jezus de duivel overwonnen en kan God met de satan doen wat Hij wil. Hij hoeft alleen maar één engel te laten doen om de duivel in de afgrond te gooien (Openbaring 20:1-3). Gods wil is dat alles volgens zijn plan opgetekend in de Bijbel alles zal plaatsvinden.
Lijden is niet fijn maar soms kunnen kostbare geestelijke zegeningen niet anders dan op die manier verkregen worden. Het toont aan de mensen dat God werkelijkheid is en wordt God ook verheerlijkt. Door genezing wordt Gods macht gedemonstreerd maar ook in het lijden laat God Zijn macht zien. De kracht om vol te houden is van God. God kiest beide wegen en is niet geneigd tot het één of het ander. De satan wil dat wij alleen aan onszelf denken en de zaken van Gods Koninkrijk gebruiken voor onze zelfzuchtige doelen. Daarom staat er geschreven dat wij de boze hebben overwonnen door het bloed van het Lam, woord van hun getuigenis en zij hebben hun leven niet liefgehad tot in de dood. Zie Openbaring 12:11 HSV.
San
Geplaatst op vrijdag 28 oktober 2016 om 16:33
God gebruikt lijden om Zijn kinderen gelijkvormig te maken aan de Heere Jezus. Wij moeten door veel verdrukkingen ingaan in het Koninkrijk van God. Troost: Alle dingen moeten medewerken ten goede voor degenen die God liefhebben, opdat we Zijn heiligheid deelachtig worden. Geen haar valt van ons hoofd zonder Zijn wil. David sterkte zich in de Heere Zijn God: lees de kanttek. bij de S.V. hij bedacht dat God beloofd had dat Hij hem koning zou maken. David vertrouwde vast op de belofte van God. En dat terwijl alles tegen hem was, zijn geweten, zijn vrienden en God leek ver weg. Nochtans, dat is geloof. Voorbeeld en bemoediging voor ons, als alle dingen tegen ons zijn, vertrouwen op de Heere en Zijn beloften, want Hij doet altijd wat Hij zegt in Zijn Woord!! van harte Gods zegen Dirk, laten ook wij ons sterken in de Heere, Hij is de Getrouwe.