Als je in veel gemeenten komt, zoals ik, hoor je wel eens het een en ander. Als het gaat over wat de Heere Jezus doet in levens van mensen, geeft dat grote vreugde en blijdschap. Wat is Hij goed, wat is Hij groot! En in veel gemeenten is zichtbaar en hoorbaar dat Hij werkt en Zijn zegen schenkt.
Maar soms hoor je ook andere dingen. Over onenigheid, verdeeldheid. Dat doet pijn, dat geeft verdriet. Wat staan mensen – ook christenen – soms op hun strepen. Dan bid ik wel eens: ‘Heere, laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf’ (Filippenzen 2:3).
Soms wordt strijd gevoerd over liederen, bidstonden, de doop, de feestdagen, de toekomst, Israel… We zijn zo verdeeld… Laten we stoppen met onze geestelijke burgeroorlogen, lieve mensen. Juist nu, in deze laatste dagen voor de komst van de Heere Jezus, hebben we elkaar als gelovigen harder nodig dan ooit.
Afgelopen week huilde mijn hart. Naar de Heere Jezus toe. ‘Heere, zien we het dan niet wat er gebeurt? Open onze ogen. Uw komst is aanstaande. Israel wordt bedreigd. En ook de christenen, Uw kinderen, liggen in grote delen van de wereld onder vuur. Ze worden vervolgd, gemarteld, gedood. En om ons heen neemt de zonde en de ongerechtigheid ongekende vormen aan. We schamen ons voor ons land en voor ons volk. O, Heere, vergeef, wees ons genadig.’
En wat doen wij in onze kerken en gemeenten? We vechten elkaar soms de tent uit. Voor broeders of zusters, die over sommige zaken iets anders denken, is vaak geen ruimte.
U moet eens weten wat ik regelmatig te horen krijg van lezers van mijn Nieuwsbrief. Hoe er voor hen geen plaats meer was in hun gemeente, hoe ze geestelijk beschadigd en verwond raakten, soms voor hun hele leven. Soms omdat ze werkelijk tot geloof in de Heere Jezus waren komen en de rest hen niet meer begreep. Soms omdat ze over de doop, over Israel of over de toekomst (iets) anders waren gaan denken dan in hun gemeente gebruikelijk is.
O, ik smeek u, kijk naar uw gelovige broeder en zuster met de ogen van de Heere Jezus. Ga, voordat u de spanning opvoert in een heftig gesprek of met een pittige brief of mail, eerst in gebed en smeek de Heere om genade om in liefde en barmhartigheid met de ander om te gaan.
Is het echt zo verschrikkelijk als we op bepaalde punten iets anders tegen de dingen aankijken? Dat kan ons toch ook verrijken? Laten we samen de Bijbel openslaan. Wat zegt de Heere? En wees mild naar elkaar toe.
Het is toch vreselijk als we hier mensen in de gemeente het leven onmogelijk hebben gemaakt, terwijl ze een lief kind van de Heere zijn en elkaar.
Waarom kunnen we niet milder naar elkaar toe zijn? Weet u, ik wil u geen aanstoot geven. Ik hoop dat u mij daar goed genoeg voor kent. Maar ik ben ervan overtuigd dat wij soms rechtvaardiger willen zijn dan God. Wij maken broeders en zusters soms het leven in de gemeente onmogelijk. Broeders en zusters – laten we dat niet vergeten – voor wie de Heere Jezus ook Zijn leven, Zijn bloed gegeven heeft. Broeders en zusters, met wie we samen Gods gemeente vormen. Broeders en zusters, met wie we eenmaal, misschien wel naast elkaar voor Gods troon zullen staan.
Hoe staat het met die broeder die Israel zo van harte lief heeft en daar telkens voor wil bidden? Vindt u hem maar een rare vogel, die eens wat moet dimmen?
Hoe staat het met die zuster die veel waarde ziet in haar kinderdoop? Accepteert u dat niet en zet u haar onder druk om zich nogmaals te laten dopen?
Hoe staat met die jongen, die vragen stelt bij zijn doop als kind? Is hij nog welkom bij ons, of hakken we – niet letterlijk natuurlijk – zijn hoofd eraf om te voorkomen dat hij zich laat dopen?
Hoe staat het met dat meisje, dat het telkens over haar Heer heeft, maar niet Here of Heere gebruikt, zoals wij gewend zijn? Snoeren we haar de mond?
Dit zijn pittige vragen en heel gemakkelijk zou deze lijst verder kunnen worden uitgebreid.
En zeker, de Bijbel moet altijd het laatste woord hebben. Elke dwaalleer of afwijking van Gods Woord zullen we moeten afwijzen. Wie morrelt aan het behoud door het geloof in de Heere Jezus alleen, uit genade, zullen we moeten vermanen, corrigeren. Dat geldt evenzo voor ieder die vraagtekens stelt bij de andere waarheden in de Bijbel. De gemeente moet rein en zuiver blijven. Maar er is zoveel onenigheid en liefdeloosheid over zaken die niet de kern van het Evangelie betreffen.
We mogen als broeders en zusters leren elkaar lief te hebben en elkaar te zien als geliefden van de Heere voor wie Hij Zijn leven, Zijn bloed gegeven heeft. Dat maakt je milder naar elkaar toe.
Het is een krachtig getuigenis naar buiten toe als we elkaar als gelovigen van harte liefhebben. ‘Hierdoor zullen allen inzien dat u Mijn discipelen bent: als u liefde onder elkaar hebt.’ Dit zijn de woorden van de Heere Jezus Zelf, in Johannes 13:35.
Ook 1 Petrus 4:8 is duidelijk: ‘Maar heb voor alles vurige liefde voor elkaar, want de liefde zal een menigte van zonden bedekken.’ Weet u, het is zonde als we elkaar niet liefhebben.
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 22 juni 2018 om 12:32
Beste Dirk,
Ik wil hier “Amen” opzeggen. Dient elkander door de liefde (Gal. 5:13b).
Groetjes van Elisabeth
Geplaatst op vrijdag 22 juni 2018 om 13:41
Hallo broeder Dirk… dank u wel voor dit indringend stukje schrijven.
Toen ik het las, herkende ik er veel van.
Ook ik kan soms erg scherp uit de hoek komen als het over het onderwerp Israël gaat. Mocht ik daar mensen mee gekwetst hebben, dan spijt mij dat ten zeerste.
Ik ben zelf ook vaak bezeerd als het om het onderwerp Israël gaat. Dan vliegen de oordelen ook om te oren.
Het gaat niet om het volk Israël… het gaat veel meer om allerlei verschillende Bijbelse visies, die we met elkaar hebben. En daar komt vaak geharrewar, onbegrip van. En ongemerkt zoeken we gelijkstemden… gelovigen die dezelfde visie hebben over het één of ander. Terwijl we juist als belangrijkste, de Heere Jezus Christus als binding moeten hebben.
Moeilijk soms… wat hebben we dan de Heere Jezus hard nodig om elkaar in liefde tegemoet te komen.
Ondanks dat er hier en daar verschillen in de leer zijn.
De liefde van de Heere Jezus hebben we nodig, laat ik maar bij mijzelf beginnen, naar elkaar toe. Iedere broeder en zuster, over de hele aarde verspreid, horen bij elkaar door het kostbare bloed van Jezus. Zo mogen wij deel van Zijn Lichaam zijn.
Voor de Jood als de Griek. Samen één in Jezus.
Broeder Dirk, Vaders zegen en liefde, en de genade van onze Heere Jezus om u heen, en ook uw gezin en dierbaren. En natuurlijk voor al mijn broeders en zusters.
Hartelijke groet, Esther.
Geplaatst op vrijdag 22 juni 2018 om 14:32
Moedig, oprecht en een eerlijk schrijven van u, beste Dirk.
Ik voel mee met u. In veel gevallen zijn wij net gewone mensen. Christen-onwaardig. Velen zijn gebroken, verscheurd zijn ze. Diep in hun ziel voelen ze de pijn, veroorzaakt door broeders en zusters die hun gelijk willen halen. Merkt u ook de verharding in de maatschappij. Via de media of in uw omgeving. In de christelijke wereld is het niet anders. In gesprekken merk ik, dat velen zich hebben afgekeerd van de kerk, of gemeente. En zelfs hun geloof, in onze lieve Vader. Doch bespeur ik ook vaak twijfel. Vaak vinden ze het een gemis. Vooral in tijden van lijden. De hoop is weg. Je stelt je hoop dan in de mens, die van nature zondig is. Velen vertrouwen niet meer in onze Vader en de Here Jezus.
Hoe kunnen wij dan, het christen-zijn nu uitdragen. Als wij in veel gevallen, geen haar beter zijn… als de ongelovige. Wij zijn dan ongeloofwaardig, het is zonde. En het ergste is: de zonde wint, en hierdoor raakt menig mens in ongeloof. Door ons handelen. Voor ons allen is het van belang, om ons hier van bewust te zijn.
Vurig bidden voor de Heilige Geest. De Heilige Geest moet branden, in menig hart van ons. Om het goede te doen. Om de minste te zijn. Barmhartig voor een ieder. Alleen zo kunnen wij het verschil maken. Te beginnen bij onze broeders en zusters. De Here ziet alles en doorgrondt alles. Bedenk: wij worden beoordeeld. Hoe kunnen wij anders de ongelovige mens jaloers maken, of het joodse volk?
Geplaatst op vrijdag 22 juni 2018 om 15:02
Sjalom Dirk,
Heel herkenbaar, want iedereen heeft toch genoeg “kennis” in huis om daarmee de ander om de oren te slaan. Vaak is het een belerend gesprek dan een pastoraal bezoek. Meestal vanuit onze “eigen comfortzone” kijken we op mensen neer. Het neerkijken al is een jezelf hoger achten. Met heel veel worden kan er zeer veel ruis binnenkomen bij de andere. Het leren luisteren slaat om naar: “het geven van adviezen” zonder dat je echt hebt leren luisteren.
Het is de trant van de tijd, want ja, je leeft maar een keer en die toevallige voorbijganger? Waarom moet ik die alle aandacht geven? Hij/zij is zo anders, nee ik ben blij dat ik die niet hoef aan te spreken, laat staan dat ik die persoon toesta om maar een vraag te stellen. Stel je voor dat die persoon aardiger is dan ik, dan heb ik een probleem erbij gekregen, want ik wil ook aardig gevonden worden.
Nog lastiger wordt het als je iemand tegenkomt die gelovig is. Tegenwoordig stopt men alles in hokjes en waar moet ik die persoon dan in plaatsen? Nee, laat ik maar snel doorlopen, ik heb een druk leven (met mijzelf?) dus vandaag even niet. En morgen dan? Dan doe ik hetzelfde als gisteren, want dat is een traditie geworden.
Dus toch niet uit die comfortzone willen gaan. Brr, veel te gevaarlijk al die mensen om mij heen. Zou een ander dat ook niet van mij kunnen zeggen? Dan is die terughoudende houding toch niet exclusief. Alle samenlevingen bestaan uit individuen, maar vormen alle individuen ook een samenleving?
Dan word je mild en ruimhartig en ga je het gesprek gewoon aan. Het is immers geen confrontatie maar een gesprek van hart tot hart. Als de Eeuwige tot ons hart spreekt moeten wij dan de harten sluiten voor de onbekenden om ons heen? Wie weet hoe lang de buren al hebben gewacht op uw gesprek. Laat staan de gelovige die de Eeuwige vraagt: breng iemand op mij pad om elkaar tot steun te zijn in deze wereld.
Huiswerk genoeg, maar het uitvoeren daarvan is noodzakelijk.
Geplaatst op vrijdag 22 juni 2018 om 15:45
Openlijk laat ik mijn tranen lopen over de boodschap die ik nu lees.
Echt, 1 in de naam van Jezus kan, wanneer we Zijn liefde door ons heen laten werken!
Geplaatst op zaterdag 23 juni 2018 om 15:55
Waar liefde woont, gebied de Heer ZIJN zegen, Daar woont HIJ zelf, daar wordt ZIJN heil verkregen, en ‘t leven tot in eeuwigheid!!!!
Geplaatst op zaterdag 23 juni 2018 om 16:34
Shalom, Jezus waste de (hele/minder vuile) voeten van zijn discipelen. Wat een symbool/voorbeeld van ontferming!
Geplaatst op zaterdag 23 juni 2018 om 18:11
Beste mensen. Inderdaad. Wat kunnen christenen hard zijn onder elkaar als het om de punten gaat die Dirk noemt in zijn commentaar. De liefde is dan ver te zoeken. De geboorte, kruisiging en de opstanding is de essentie van het Evangelie. We moeten ons bekeren. Dan zijn we gereinigd door het bloed van Christus. Laten we elkaar respecteren als we over bepaalde punten anders denken. In Liefde. Want HIJ heeft ons onvoorwaardelijk lief. Beantwoordt u die Liefde? SAMEN 1 IN DE NAAM VAN JEZUS.
Geplaatst op zaterdag 23 juni 2018 om 21:00
Ik heb hierover al vaker geschreven, dat elke christen geroepen is om te getuigen (Handelingen 1: 8). Het waren de laatste woorden van Jezus op deze aarde. Ik merk het ook op facebook, dat sommigen alleen gefocust zijn op het veroordelen en afkraken van medegelovigen. Vooral mensen, die menen de wet te moeten onderhouden, staan direct klaar om je naar hel en verdoemenis te verwijzen als je zegt “bevrijd van de wet” te zijn. Om discussies te vermijden begin ik te getuigen op wat ik geloof en het leuke is, dat op een getuigenis geen discussie mogelijk is! Iedereen laat ik vrij om het met me eens te zijn of niet, einde discussie. Ik wijk geen duimbreed van wat ik lees in Gods Woord, dat voor mij overduidelijk is en geen andere interpretatie toelaat, zoals sommigen willen doen geloven. In de kerk weet iedereen dat van mij. Over de 60 jaar, dat ik nu geloof, weet ik inmiddels vrij goed waar de verschillende dingen geschreven staan.
Efeziërs 4: 11 – 15
“En Hij heeft sommigen gegeven als apostelen, anderen als profeten, weer anderen als evangelisten en nog weer anderen als herders en leraars,
om de heiligen toe te rusten, tot het werk van dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus,
totdat wij allen komen tot de eenheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God, tot een volwassen man, tot de maat van de grootte van de volheid van Christus,
opdat wij geen jonge kinderen meer zouden zijn, heen en weer geslingerd door de golven en meegesleurd door elke wind van leer, door het bedrog van de mensen om op listige wijze tot dwaling te verleiden.”
maar dat wij, door ons in liefde aan de waarheid te houden, in alles toe zouden groeien naar Hem Die het Hoofd is, namelijk Christus.”
Geplaatst op zaterdag 23 juni 2018 om 22:16
Amen!
Geplaatst op zaterdag 23 juni 2018 om 23:29
Om elkaar goed te kunnen vatten/begrijpen is wel een moeilijkheid vandaag de dag. Dit geldt ook niet alleen de gelovigen, maar ook de wereldse mens, van wiehet mogelijk te verwachten is. Heersen willen, maar niet elkaar willen dienen. Die andere moet veranderd worden, het bekijken zoals ik, luisteren, en doen wat mijn ‘visie’ is, die is immers de juiste?!!
Eerder had ik dat ook sterk over mij. Gelukkig wil de Heer Jezus het Lam van God hierin mensen veranderen. Zodat anderen het gaan opmerken. Zodat de Heer alleen de eer krijgt, want vanuit onszelf zijn we onbruikbare en onnutte dienstknechten.
Geplaatst op zondag 24 juni 2018 om 7:44
Dirk, alles wat geschreven is , is herkenbaar. Ik heb ook een probleem met mijn kerk. Als ouderling met bijzondere opdracht, ruim 30 jaar, heb ik geconstateerd dat de Bijbel nauwelijks of niet gelezen wordt. De kennis ontbreekt. Ik wilde graag met de kerk in gesprek gaan over het invullen van een aantal cruciale zaken. Men was niet geïnteresseerd. Ook over Israel , de oogappel van God wordt niet gesproken. De tijd dringt. Het pastorale werk ligt bijna op een oor. Daar heb ik moeite mee. De profetieën gaan snel in vervulling. Men is doof en men is blind. Ik ga tegenwoordig naar een andere kerk. Omdat ik wil zingen voor de Heer. En samen bidden.
Geplaatst op zondag 24 juni 2018 om 9:30
Dankjewel voor dit herkenbare stuk schrijven. Mensen beoordelen je zo snel op je Christen-zijn zonder dat ze je hart kennen. Dit heb ik onlangs ondervonden. Maar gelukkig is er Iemand (God) die alles ziet! Het is beter maar nederig te blijven in afhankelijkheid van Hem en dat is vaak al moeilijk genoeg. Elkaar opbouwen in beloof is beter! Een ander uitnemende achten dan jezelf soms. Verdraagzaamheid is belangrijk! Vanuit onszelf kunnen We niets in principe. Een ieder die dit leest Gods Zegen toegewenst in deze turbulente tijd!
Geplaatst op zondag 24 juni 2018 om 12:32
Opwekkingslied 705.
Geplaatst op zondag 24 juni 2018 om 12:37
Amen
Geplaatst op zondag 24 juni 2018 om 16:51
Ik ondervind het. Begrijpen doe ik het niet. Maar als broeders en zusters elkaar negeren is dat heel erg. Zijn we dan echt van Christus? Ik hoop dat Jezus snel terug komt, dan zal er voor eeuwig rust zijn. Geen vervolging, pijn verdriet, ect. alles en allen in Christus.
KOM Here Jezus, Kom Haastig!
Geplaatst op zondag 24 juni 2018 om 18:00
Al ware het, dat ik met de tongen der mensen en engelen sprak, maar ik had de liefde niet, ik ware schallend koper……enz….. 1 Cor. 13.
Geplaatst op zondag 24 juni 2018 om 19:47
Heel ons kerkelijk gebeuren bevindt zich tussen 2 uitersten, namelijk:
1 Weest in geen ding bezorgd en bewerkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven; het is soms vermakelijk hier over te debatteren.
Zelf verblijd ik mij over Gods handelen in de wereldgeschiedenis. Zo heeft elke bedeling een proefgebod, namelijk: Adam – Die boom midden in Gods tuin; met als straf de doodstraf.
Dan Israel – Gedenk Mijn Sabbathdag.
Dan de kerk – Raak Mijn gezalfden niet aan, ook het in onze ogen ongelovige Israel, zoals David het leven van Saul spaarde in die grot; lees hiertoe wat David hierover zei.
Geplaatst op maandag 25 juni 2018 om 11:00
Zeker is het goed liefdevol, mild, vergevingsgezind te zijn. Als dit maar niet hoeft te betekenen dat je niet meer voor Waarheid mag staan. Te zachte heelmeesters maken nog altijd stinkende wonden, dat geldt wat mij betreft ook hier. De bewuste doop in gehoorzaamheid als Bijbels gegeven, de opname van de gemeente….het zijn voor mij fundamentele zaken waar ik niet zomaar aan voorbij kan gaan. Niet wereldgelijkvormig te worden is ook een opdracht. Zo vaak hoor ik mensen uit de wereld zeggen dat je iedereen in zijn waarde moet laten, dat iedereen zijn eigen waarheid heeft en het een niet meer of minder is dan het ander. En die gedachte lijkt zich ook steeds meer te verspreiden onder gelovigen en/of mensen die zich zo noemen. Ik denk dat we daarvoor op moeten passen. Het mag allemaal heel mooi, vroom en liefdevol klinken, maar er zijn gewoon bepaalde zaken die nu eenmaal zo zijn, waar de Bijbel duidelijk over is. Natuurlijk mag je daarin dan geduldig met de ander zijn, maar elkaar helpen opgroeien in het kostbare geloof is volgens mij ook een opdracht. Ik heb het dan niet over elkaar de tent uitvechten. Maar ik denk ook niet dat het te soft hoeft te worden allemaal. Staat er ook niet geschreven dat de Heer niet is gekomen om vrede te brengen maar het zwaard? Daaruit maak ik op dat de strijd erbij hoort en wij het Woord van God hebben om de goede strijd te strijden. Dat kostbare Woord als fundamentele leidraad. Mijn ervaring is dat er eigenlijk nooit problemen ontstaan met gelovigen waarin je wederzijds de liefde voor Zijn Waarheid herkent.
Geplaatst op maandag 25 juni 2018 om 11:11
Wat herkenbaar. Een onderwerp uit mijn hart gegrepen. Wat kun je je eenzaam voelen als je je niet begrepen voelt in je eigen gemeente, zelfs tijdens m’n kerkenraadsperiode niet.
En ik werd steeds bozer en verdrietiger omdat niemand naar me luistert(de) voor mijn gevoel.
Mensen zijn zo met zichzelf bezig, vinden hun eigen probleem/mening zo belangrijk dat ze nauwelijks meer oog hebben voor de ander als die een keer wil vertellen waar ze last van heeft.
Wat kan ik dan als eenling zonder partner/gezin een echte meelevende christen missen in mijn omgeving die oog en oor heeft voor die ander.
“Geloof, Hoop en Liefde” maar de meeste van deze is: Liefde! Here help me, geef me geduld en liefde en verdraagzaamheid voor mijn naaste want alleen kan ik het niet.
Hartelijk dank voor je nieuwsbrieven Dirk.
Geplaatst op maandag 25 juni 2018 om 14:17
Amen Dirk.
In onze tijd zijn wij consumptie gelovigen geworden. We houden niet meer vast wat we gekregen hebben. En door deze houding verkilt de liefde jegens elkander. En de kroon wordt afgenomen.
Door deze “consumptie “houding heeft men geen oog meer voor de ander. Het wordt tijd dat ieder oprecht Christen/gelovige weer nederig gaat worden en gaat ontdekken wie zijn/haar NAASTE is.
Nee, niet de priester/dominee of de Leviet/kerkenraden (eer, geld, macht).
Maar… Christus Jezus de Barmhartige…
Geplaatst op maandag 25 juni 2018 om 21:02
Beste Dirk,
In dit commentaar verwoord jij het belangrijkste christelijk gebod en oproep van Jezus:
Heb elkander lief. Zelf heb ik het al eens aangevuld met de 3 belangrijkste christelijke werkwoorden: DELEN – GEVEN – VERGEVEN.
Bij mijn Opa en Oma hingen in de keuken ingelijste christelijke spreuken aan de muur, waar een van toepasselijk is voor dit thema. Wel in het Duits, maar ik probeer het in het Nederlands te vertalen:
Goddelijke huiszegen.
Waar geloof is, daar is LIEFDE.
Waar liefde is, daar is VREDE.
Waar vrede is, daar is ZEGEN.
Waar zegen is, daar is GOD.
Waar God is, is geen NOOD!
Hub