Afgelopen week verbaasde ik me zeer over de reacties van medechristenen op de Nashville-verklaring. Het lijkt erop dat de vraag of iemand Bijbelgetrouw is of niet op dit moment wordt afgemeten aan zijn/haar standpunt over deze verklaring. Ondertekende je deze verklaring niet, dan ben je voor velen per definitie niet langer Bijbelgetrouw. Aldus wordt deze verklaring boven de Bijbel gesteld in belangrijkheid.

We hebben elkaar zo nodig, als volgelingen van de Heere Jezus, die vast willen houden aan de absolute betrouwbaarheid van heel Gods Woord. Het is volkomen onterecht en niet in de geest van Christus om dierbare broeders en zusters, die de Heere Jezus van harte lief hebben en willen staan op Zijn hele Woord, af te schrijven als afvalligen omdat ze deze verklaring niet hebben ondertekend. Dat hoeft namelijk helemaal niet te betekenen dat ze er in de kern anders over denken.

Veel christenen kunnen zich namelijk wel vinden in de grote lijn van de Nashville-verklaring – dat geldt ook voor mij – maar hebben moeite met de wijze waarop deze verklaring is opgesteld en naar buiten is gebracht. Ben je dan direct een afvallige? Ben je dan niet langer Bijbelgetrouw? Laten we zo niet met elkaar omgaan.

Ik maak het heel persoonlijk, om duidelijk te maken wat ik bedoel. Velen zagen mij tot een week geleden als Bijbelgetrouw. Maar na mijn commentaar van vorige week is dat niet langer zo, vinden ze. Het is heel verdrietig als we elkaar zo veroordelen, afschrijven. Gelukkig kent de Heere ons hart en gaat het er niet om wat mensen over ons denken, zeggen of schrijven.

In veel kerken en gemeenten zijn gesprekken op gang gekomen, er is veel gebeden voor mensen, ook voor medechristenen die pijn ervaren vanwege deze verklaring en voor hen die onder vuur liggen vanwege deze verklaring.
Er zijn getuigenissen van christen-homo’s, die de verklaring als een steun ervaren voor hun keuze om af te zien van het praktiseren van homoseksualiteit. Iemand die in een homoseksuele relatie leefde, werd zo aangesproken dat hij voor het aangezicht van de Heere besloot te stoppen met die relatie, omdat hij besefte dat God niet wil dat hij zo in zonde door zou leven.

Anderen laten juist weten zeer pijnlijk getroffen te zijn door de verklaring, die ze als een klap in hun gezicht ervaren van medechristenen. De organisatie ‘Hart van homo’s’ laat weten dat nogal wat christen-homo’s, die er bewust voor kiezen celibatair te leven, ervaren dat de Nashville-verklaring vindt dat zij er niet mogen zijn.
Zeker voor hen moet er toch ook plaats zijn in de kerk. Is het feit dat ze homoseksuele gevoelens hebben of dat ze transgender zijn zonde? Wijst God hen ook af? Ze ervaren homohaat uit de kerken. Dat is heel verdrietig, dat mag nooit zo zijn.

Dan waren er nog de zeer heftige reacties vanuit de seculiere wereld. Zij prediken tolerantie – ieder mag zijn mening hebben – maar hoe intolerant bleken ze zelf te zijn. Het is ook makkelijk prijsschieten op christenen. Die slaan immers niet terug.
In Nederland is er ondertussen nauwelijks enig vrijheid meer om kritische opmerkingen te maken over LHBT (lesbisch, homo, biseksueel, transgender). Dan word je direct weggezet als ‘homovijand’. Maar de kritiek op christenen kent geen grenzen. Hier gaat iets goed fout in onze samenleving.

De kernvraag voor ons is altijd weer: wat zegt de Heere hierover in Zijn Woord? Dan zijn er twee lijnen: ‘U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Dit is het eerste gebod.
En het tweede, hieraan gelijk, is dit: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. Er is geen ander gebod groter dan deze’ (Markus 12:30 en 31).

God liefhebben boven alles houdt in dat je zo wilt leven als Hij het wil. Dan wil je je houden aan Zijn heilzame geboden. Als het om de seksualiteit gaat, wil de Heere dat we in reinheid zullen leven.
In de hedendaagse maatschappij is er ruimte voor alle mogelijke relatievormen. De Bijbel kent er maar één, die naar Gods wil is: het huwelijk, de relatie van één man met één vrouw. Als een afspiegeling van de relatie, het verbond tussen Christus en de gemeente.

Een relatie van een man met een man of een vrouw met een vrouw wijst de Bijbel af. Zo’n relatie is niet naar Gods wil (zie onder andere Romeinen 1, vanaf vers 18). Zo heeft Hij het niet ingesteld.
God schiep, maakte Adam en Eva, als man en als vrouw. ‘Een man zal zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn,’ klonk Gods stem al in het paradijs (Genesis 2:24).

‘U zult uw naaste liefhebben als uzelf’. Dat is de andere lijn. Dat geldt ook voor onze naasten met homoseksuele gevoelens. Voelen zij zich geliefd in ons midden? Of kijken we hen met de nek aan, en denken we: hij/zij moet eerst wel veranderen, dan zal ik wel aardig gaan doen…
Laten we onze naasten met deze gevoelens accepteren, liefhebben. De ander voelt het haarscherp aan als wij dat maar half doen. Ook hen wil de Heere Jezus redden, net als geldt voor ieder ander en ook voor mij.

Deze zelfde barmhartigheid wordt van ons gevraagd naar transgenders toe. Laten we het lijden niet onderschatten van mensen met deze gevoelens. Heb een open oor voor hen, een open hart, betoon liefde.
Er is veel discussie over de vraag of iemand als homofiel of als transgender wordt geboren. Ik ben ervan overtuigd dat dat kan, maar tegelijk wijst onderzoek uit dat die gevoelens ook tijdens het opgroeien kunnen ontstaan en sterker kunnen worden. Zeker als je opgroeit in een cultuur waarin het bijna lijkt alsof homoseksualiteit wordt gepromoot en al heel jong wordt gevraagd of je echt wel een meisje of een jongen bent.

Het accepteren, liefhebben van de naaste met homofiele gevoelens betekent niet dat wij het praktiseren van homoseksualiteit moeten goedkeuren. Dat doet de Bijbel ook niet. Dat zou zelfs onbarmhartig zijn en niet getuigen van liefde. Echte liefde verzwijgt de waarheid niet, om maar aardig gevonden te worden.

In de discussie komt ook regelmatig de vraag aan de orde of genezing van homoseksuele gevoelens mogelijk is. Jazeker, ik geloof zeker dat dit mogelijk is. De Heere is almachtig, voor Hem is niets onmogelijk. En regelmatig lees ik getuigenissen van mensen die deze genezing hebben ervaren. Soms geheel, soms voor een deel, zo eerlijk moeten we ook zijn.

De Nashville-verklaring zegt trouwens niet dat alle homo’s kunnen worden genezen. In de verklaring wordt wel gesproken over het doden van zondige verlangens door Gods genade in Christus. Zo’n opmerking is niet echt slim en leidt tot de interpretatie dat voor iedereen genezing mogelijk is.
Doden betekent hier niet dat die gevoelens dan dood zijn en voorgoed weg, maar gaat veel meer over het strijden tegen deze gevoelen, het niet langer uitleven ervan.

Laten we, te midden van alles wat op ons afkomt, blijven staan op het vaste en zekere fundament van Gods Woord. En eenvoudig naspreken wat het Woord zegt. Niet belerend, maar bewogen en in liefde. Open het Woord, ga dat samen lezen, dan zal Gods Woord Zijn werk doen, omdat het levend en krachtig is.

Dirk van Genderen