In Efeze 5 spreekt Paulus over het geheimenis van Christus en Zijn gemeente. Hij vergelijkt dat met de huwelijksband tussen één man en één vrouw. In vers 32 zegt Paulus zelfs dat dit geheimenis groot is. Hij gebruikt het woord mustèrion, wat geheimenis, verborgenheid betekent.

 Om de betekenis hiervan goed te kunnen begrijpen, moeten we de verzen 22-33 nauwkeuriger bekijken. Dan pas zullen we de onvoorstelbare rijkdom van dit geheimenis beter kunnen begrijpen. Ik wil u vragen deze verzen eerst zelf te lezen.

Liefde en zorg
Het ‘gevaar’ bestond in Efeze dat men zo gericht was op de hemel – het geplaatst-zijn in de hemelse gewesten in Christus Jezus (Efeze 2:6) – dat men ‘aardse’ zaken, zoals het huwelijk, niet belangrijk meer vond.
Daarom volgt na de eerste drie hoofdstukken, waarin het gaat over de roeping waarmee we door de Heere geroepen zijn, in de laatste drie hoofdstukken van Efeze de praktische uitwerking van deze roeping. Kort gezegd komt de boodschap erop neer dat christenen geen zweverige types zijn, maar dat het zichtbaar moet zijn dat Christus in hen woont.

Wanneer Paulus in vers 22 vrouwen aanspreekt om hun mannen onderdanig te zijn, dan denkt hij aan de relatie tussen Christus en de gemeente. Trouwens, een vers eerder, vers 21, zegt de apostel dat wij allen elkaar onderdanig moeten zijn, in de vreze van God.
Christus is het hoofd van de gemeente, Zijn lichaam, zoals de man het hoofd van de vrouw is (vers 23).

Grote nadruk ligt in dit gedeelte op de liefde en zorg van Christus voor Zijn gemeente. Dat is zo ongelooflijk kostbaar! Hij toont, als de hemelse Bruidegom, Zijn grote liefde voor de gemeente, Zijn Bruid. Zijn liefde voor de gemeente was zo groot, dat Hij naar deze aarde kwam en Zichzelf overgaf voor haar aan het kruis. Hij gaf niet alleen Zijn leven, maar Zichzelf.

Hij wil haar heilig maken voor de hemel en ook al voor dit leven (vers 27). Christus heeft haar lief, heeft Zich voor haar overgegeven (vers 25).  Voor u, voor jou, voor mij, voor iedereen die Hem kent en liefheeft.
Waarom? Het antwoord volgt in het volgende vers: ‘Om haar te heiligen, door haar te reinigen met het waterbad door het Woord’. De grondtekst geeft aan dat deze reiniging een eenmalige gebeurtenis is, bij de wedergeboorte. Voor deze heiliging gebruikt Hij het Woord.

Agapè
Zoals ook de mannen hun vrouwen lief moeten hebben (vers 25), zo is het liefde van Christus dat Hij Zijn bruid heiligt. Hij houdt van Zijn bruid en maakt haar gereed voor de hemel. Verwonderen we ons nog wel eens over Zijn grote liefde voor ons? Het is toch onmogelijk dat dat bij ons geen wederliefde oproept?

Voor de liefde, waartoe mannen richting hun vrouwen worden opgeroepen, wordt het woord agapè gebruikt, goddelijke liefde. Zoals God ons heeft liefgehad toen wij het niet verdienden, zo wordt de man opgeroepen zijn vrouw lief te hebben met juist die liefde. Niet alleen als je het voelt/ervaart, zoals dat vandaag wordt gezegd, doe het. Heb lief!

Ook de vrouw wordt opgeroepen haar eigen man lief te hebben. En wel de man, die haar liefheeft met agapè-liefde, die liefde die hem bereid maakt zo nodig zijn leven voor haar te geven. Zo’n man is een bron van zegen voor zijn vrouw en roept zeker wederliefde op.

Zo is ook de relatie tussen Christus en Zijn gemeente. Hij heeft Zijn liefde bewezen door Zijn leven voor haar te geven. Hij wil haar hebben. Zijn liefde is zo groot, dat de Zijnen overweldigd raken door Zijn liefde. Dan hebben ze Hem lief, omdat Hij hen eerst heeft liefgehad.

Een speciaal accent mag hier het Woord wel hebben. In het Woord van God, dat levend en krachtig is, leren we de Heere Jezus kennen. Het Woord openbaart Zijn volmaakte liefde. Maar het Woord onthult ook de duisternis die er misschien in ons leven is en waar heiliging nodig is.

Het doel van Zijn liefde is ‘de gemeente in heerlijkheid voor Zich te plaatsen, stralend, zonder vlek of rimpel of iets dergelijks, zodat zij heilig is en smetteloos (vers 27). Dan kunnen we nu soms al uitzien naar de bruiloft van het Lam, om dan voor altijd bij Hem te zijn (Openbaring 19:6-11), Die ons zo liefheeft en van Wie we zoveel houden.

Voeden en koesteren
In dit gedeelte in Efeze 5 komen we onder de indruk van de zorg van Christus voor Zijn gemeente. In vers 29 wordt gesproken over voeden en koesteren. Wat een tedere bewoordingen. Hij zorgt dag en nacht voor Zijn gemeente, hier op aarde, in welke omstandigheden ze ook verkeert en toont daarin Zijn grote liefde voor haar. Hij pleit altijd voor hen bij de Vader (Hebreeën 7:25; Romeinen 8:34).

In vers 31 wordt Genesis 2:24 aangehaald. Door de nauwe verbondenheid tussen man en vrouw (let op: niet ‘man en man’ of ‘vrouw en vrouw’) in het huwelijk te benoemen, wordt nogmaals de wonderlijke eenheid tussen Christus en de gemeente benadrukt. Dan volgt in vers 32 het aan het begin genoemde woord geheimenis. Zoals de eenheid in het huwelijk tussen man en vrouw een groot geheimenis is, evenzo is de verbondenheid tussen Christus en de gemeente een geheimenis dat openbaar is geworden (lees ook Efeze 3:5 en 9; Kolossenzen 1:26). Het geheimenis houdt in dat Christus Zijn gemeente liefheeft, Zich voor haar heeft overgegeven, haar heiligt en reinigt en haar voedt en koestert.Wat een onuitsprekelijke liefde van Hem. ‘Dank U wel, Heere Jezus, voor Uw grote liefde.’

Ik weet dat er ook lezers zijn die geconfronteerd werden met de gebrokenheid van dit leven. Sommigen zijn nooit getrouwd, hoewel ze dat graag hadden gewild. Bij anderen hield het huwelijk helaas geen stand. De liefde verdween, één van de twee kreeg een ander lief boven eigen man of vrouw… Of uw man of vrouw overleed, u bleef alleen achter. Of uw man of vrouw begon liefde te voelen voor iemand van hetzelfde geslacht… Wat een pijn, wat een verdriet. Uw hart is misschien gebroken. Gelukkig staat Lukas 4:18 in de Bijbel. Daar zegt de Heere Jezus dat Hij gekomen is om hen te genezen die gebroken zijn van hart. Die genezing bid ik u toe!  

Dirk van Genderen