Wij vinden een lockdown van een paar maanden al heel lang. Maar hebt u zich wel eens gerealiseerd dat Noach ruim één jaar in quarantaine moest doorbrengen? In de ark, die hijzelf had gebouwd. In opdracht van God. Om zo de zondvloed te kunnen overleven. En God vergat Noach niet, nee! Hij dacht aan hem, wordt in Genesis 8:1 benadrukt. Vanaf dat moment begint het water te zakken. Zoals God aan Noach dacht, en betrokken was bij hem, zo is Hij ook betrokken bij ons, ook nu, als we Zijn kinderen mogen zijn. Wat een troost, wat een bemoediging!

Uit een onderzoek blijkt dat veel mensen zich zorgen maken. Zorgen over hun werk, hun financiën, over de lockdown, over hun gezondheid, de dreiging van het covid-19 virus. Hoe lang gaat het nog duren?
En wanneer kunnen we weer naar de kerk? Gelukkig zenden steeds meer kerken en gemeenten via internet aangepaste diensten uit, met hooguit enkele aanwezigen, maar we verlangen er zo naar om weer wekelijks met de gemeente samen te komen.

Deze week neem ik u mee naar het begin van de Bijbel, naar het Bijbelboek Genesis. Naar Noach. Een jaar lang zat hij in quarantaine in de ark. Zijn naam betekent: rust, troost.
Noach had drie zonen: Sem, Cham en Jafeth. Toen hij 600 jaar oud was, kwam de zondvloed, rond het jaar 2350 voor Christus. Na de zondvloed leefde hij nog 350 jaar.

Noach leeft in een buitengewoon zondige tijd. Alleen hij is rechtvaardig, hij wandelt met God (Genesis 6:9).
Hij krijgt van God de opdracht om een ark te bouwen. Omdat God vanwege de zonden van de mensen de mensheid gaat vernietigen, op Noach en zijn gezin na.

En Noach is gehoorzaam. Hebreeën 11:7 zegt – ‘Door het geloof heeft Noach, toen hij een aanwijzing van God had ontvangen van de dingen die nog niet te zien waren, uit ontzag voor God de ark gebouwd, tot redding van zijn gezin. Daardoor heeft hij de wereld veroordeeld en is hij een erfgenaam geworden van de rechtvaardigheid die overeenkomstig het geloof is.’

Noach bouwt 120 jaar aan de ark. Hij bouwt zijn eigen quarantaineverblijf. God geeft hem de afmetingen van het schip. Het moet 300 el lang, 50 el breed en 30 el hoog zijn = 140 meter lang, 23 meter breed en 14 meter hoog.

God brengt Zelf de dieren en de vogels in de ark. Van de reinen 7 paar, van de onreinen 1 paar. En ook Noach en zijn vrouw, zonen en schoondochters gaan de ark binnen.
Alles is klaar om lange tijd veilig in quarantaine in de ark te verblijven. Waarna God de deur van de ark sluit (Genesis 7:16). Dat tekent Zijn zorg voor hen.

Dan komt het water, uit de lucht en uit de aarde. De ark begint te drijven. Nooit is er één proefvaart gemaakt, het komt bij Noach aan op vertrouwen op God.
Gelukkig, de ark blijft drijven. Heel de aarde komt onder water, zelfs de hoogste bergtoppen. Alles met levensadem in de neusgaten, wat leeft op de aarde, sterft.

Wij hebben een lockdown, maar dat was nog wel wat heftiger. Ze konden niet naar buiten en hadden maar één venster. Ze zaten opgesloten met vele honderden dieren, die ze ook moesten verzorgen. Het zal niet zo fris hebben geroken in de ark.

Zal Noach tot God hebben geroepen om een einde aan dit dramatische avontuur. Ik kan het me goed voorstellen. We lezen er niets over.
Wat we wel lezen, is dat God aan Noach denkt, te midden van de zondvloed. Genesis 8:1 zegt:
‘En God dacht aan Noach en aan al de dieren en al het vee dat bij hem in de ark was. En God liet wind over de aarde gaan, zodat het water bedaarde en de bronnen van de watervloed en de sluizen van de hemel werden gesloten en de regen uit de hemel werd gestopt.’

Wonderlijke woorden.
Woorden waarin Gods zorg doorklinkt.
Woorden van troost ook voor ons.
Vandaag.

U hebt misschien zorgen over de toekomst. Misschien wel over uw ouders als u die nog hebt, die u niet mag bezoeken. Zorgen over zieke familieleden, geliefden, kennissen, vrienden. Verdriet om degenen die overleden zijn. Zorgen over uw financiële situatie, uw gezinssituatie, uw gezondheid. Hoe zal het verder gaan? Wat staat ons nog meer te wachten? Zulke dingen zal Noach ook vast gedacht hebben.

Al zijn bezittingen is Noach kwijtgeraakt door de zondvloed. Hij heeft niets meer. Is God hen misschien vergeten?
Ze drijven al bijna een half jaar rond op het water. God had wel gezegd wanneer de vloed zou komen, maar niet hoe lang die zou duren.

Het keerpunt
Dan zijn daar die woorden: ‘God dacht aan Noach’. Als je deze woorden in de Bijbel leest, geeft dat aan dat God op het punt staat in te grijpen in de situatie.
Zo ook hier bij Noach. De wind en het water moeten Hem gehoorzamen. Dit vers markeert het keerpunt in de zondvloed.

Dan zijn de problemen niet van het ene op het andere moment voorbij. Evenmin als onze problemen opeens zijn opgelost.
Maar God komt in actie. De sluizen van de hemel worden gesloten, evenals de bronnen van de watervloed uit de aarde. God stuurt een wind over de aarde, zegt dit vers. Het woord voor ‘wind’ is ‘ruach’, wat ook met Geest vertaald kan worden. Het duidt op Gods aanwezigheid.

God geeft tekenen van Zijn genade. Dat kan Hij ook in uw situatie doen. Door een Bijbeltekst die je leest, door iemand die iets tegen je zegt, door een nood waar de Heere in voorziet.

God dankt de aarde niet af. Hij raakt niet in paniek. Hij laat Noach en zijn gezin niet in de steek. Hij gaat Zich over hen ontfermen. God gaat de aarde weer klaar maken om opnieuw bewoond te worden.  De Heere Jezus moet immers nog naar de aarde komen.

Vanaf nu komt er hoop, gaat het water zakken. Eerst steeg het 150 dagen. Nu gaat het 150 dagen lang dalen.
In deze periode dat het water daalt, laat God de Ark rusten op de berg Ararat. Als het water weg is, moet eerst het land nog 70 dagen opdrogen. Dan mogen ze de ark verlaten, nadat Noach eerst een raaf en een duif uit laat vliegen.

Noach is al die tijd in de ark gebleven. God had gesproken toen ze beschutting in de ark moesten zoeken. Noach heeft gewacht tot God weer zou spreken voordat hij de ark zou verlaten.

Dat gebeurt nu, ruim een jaar later, in Genesis 8:15-17a – ‘Toen sprak God tot Noach: Ga de ark uit, u, uw vrouw, uw zonen en de vrouwen van uw zonen met u. Laat al de dieren die bij u zijn van alle vlees, de vogels, het vee en alle kruipende dieren, die over de aarde kruipen, met u naar buiten gaan.’

Zoals de Heere voor Noach, zijn gezin en de dieren in de ark zorgde, zo wil Hij ook voor u, voor jou zorgen. Laat u bemoedigen door deze geschiedenis. Verwacht het van Hem. Zie op de Heere Jezus. Hij vergeet u niet, ook al denk je dat misschien wel eens.

Is het zo, net als bij Noach, dat Hij u kent? Van Noach staat er dat hij wandelde met God. Het is belangrijk hoor, om te weten dat de Heere Jezus ook voor u Zijn leven heeft gegeven aan het kruis van Golgotha. Alleen Zijn vergoten bloed reinigt van alle zonde.
En als je Hem nog niet kent… Ga tot Hem, ga op je knieën, belijd je zonden en ontvang Zijn vergeving.

Veilige schuilplaats
En zoals Noach en zijn gezin en de dieren en de vogels veilig waren in de ark, daar hun schuilplaats vonden, zo mogen wij schuilen en zijn we veilig in de Heere Jezus – met eerbied gezegd – onze Ark.
Psalm 91:1 zegt zo treffend:
Wie in de schuilplaats van de Allerhoogste is gezeten,
zal overnachten in de schaduw van de Almachtige.’

In Hem ben je veilig. Houdt dit in dat je dan niets kan overkomen? Dat je niet besmet kunt raken met het covid-19 virus? Dat je niet zult worden opgenomen op de intensive care?
Dat je niet zult overlijden? Dat je je baan zult behouden, dat je ook financieel rijk gezegend zult worden?

Dat kan ik je niet garanderen en dat doet de Bijbel ook niet. Maar wel dat de Heere in alle situaties van je leven met je mee wil gaan, voor je wil zorgen, in je noden wil voorzien, je Zijn rust en Zijn vrede in je hart wil geven.
Wat er ook gebeurt in ons leven, zelfs al zouden we ziek worden, al zouden we ons werk kwijt raken…niets kan ons scheiden van de liefde van God, die is in Christus Jezus onze Heere (Romeinen 8:39).

Dan mag je weten: Al zou ik moeten sterven – en voor velen is dit werkelijkheid geworden door een covid-19 besmetting – God neemt mij op in Zijn heerlijkheid. Hij heeft voor mij een plaats bereid in de hemel. Ik mag dan voor altijd, voor eeuwig bij Hem zijn.

Zover was het voor Noach nog niet. Na de zondvloed leeft hij nog 350 jaar. Als hij uit de ark komt en zijn voeten weer op de aarde zet, is hij de Heere zo dankbaar dat hij eerst een altaar bouwt en brandoffers brengt van reine dieren en reine vogels. Laten ook wij niet vergeten, om de Heere te danken, te loven en te prijzen.

En zoals Noach in de ark op reis was naar de nieuwe wereld na de zondvloed, zo zijn ook wij op reis door dit leven, veilig en geborgen in Christus, als pelgrims. Onderweg naar het hemelse Vaderhuis en naar de nieuwe hemel en de nieuwe aarde en het nieuwe Jeruzalem. Wat een uitzicht! Wat een heerlijke toekomst wacht ons!

Dirk van Genderen