Bent u weleens bedreigd zoals David? Dat de mensen om u heen erover spraken om u te stenigen? Wellicht niet letterlijk met stenen, maar met woorden, die mogelijk nog meer pijn doen. Hebt u het meegemaakt dat uw stad in brand werd gestoken, dat uw bezittingen werden geroofd?

Om te ontkomen aan de speer van Saul, vluchtte David naar de Filistijnen. Hij en zijn mannen kregen zelfs een eigen stad: Ziklag. Het was al ruim twintig jaar geleden dat David door Samuël tot koning over Israel was gezalfd. Niets wees erop dat hij snel de troon zou kunnen bestijgen.

Maar niemand, ook Saul niet, kon Gods plan teniet doen. Hij greep in. Op een manier die voor David buitengewoon pijnlijk was. Ziklag werd verwoest en alle vrouwen en kinderen werden gekidnapt.

Toen zijn mannen zagen dat hun stad verwoest was en hun vrouwen en kinderen waren weggevoerd, werden ze woedend op David. Ze spraken er zelfs over om hem te stenigen.
David werd zeer benauwd, zegt 1 Samuël 30:6. Toen, in dat moment van grote angst en dreiging, sterkte hij zich in de Heere, zijn God, zegt ditzelfde Bijbelvers.

Ook in ons leven kan een Ziklag-drama plaatsvinden. Vul maar in: een ontslag; een faillissement; een ernstige ziekte; een plotseling overlijden van een geliefde; een echtscheiding; een opstand van mensen aan wie u leiding geeft, misschien wel in uw kerkelijke gemeente.
Een Ziklag kan verschrikkelijk veel pijn doen. David en zijn mannen huilen immers tot er geen kracht meer in hen is om te huilen.

Bij David ging het erom dat God het tijd vond voor David om zijn nieuwe taak als koning op zich te nemen. Hij mocht niet langer bij de Filistijnen blijven. Hij moest terug naar Israel. En hoe pijnlijk het voor hem ook was, de verwoesting van Ziklag sneed de banden met de Filistijnen definitief door. In de oorlog die direct hierna volgde, werden Saul en zijn zonen gedood en maakte God de weg naar de troon van Israel vrij voor David. In plaats van Ziklag kreeg hij heel Israel.

Ongeveer op hetzelfde moment dat Ziklag werd verwoest en David vluchtte naar God en zich sterkte in Hem, ging Saul naar de waarzegster in Endor, om raad te vragen voor de toekomst. Ook Saul verkeerde in grote angst. Zou hij de oorlog met de Filistijnen winnen? Het werd zijn ondergang.
David zag niet wat Saul deed en Saul zag niet wat er met David gebeurde. Maar God had de regie in handen, evenals Hij ook ons leven leidt.

U zult terecht zeggen: ik ben David niet. Niet al onze Ziklags, onze drama’s, zullen door God zo snel worden omgezet in overwinningen, in het koningschap. Toch kan het ons helpen om verder te kijken dan wat wij zien. Ons leven zal verrijkt worden wanneer we vaker op zoek gaan naar Gods hand in ons leven en daar meer zicht op krijgen. Het kan ertoe leiden dat we, wanneer onze stad wordt verwoest, wat het ook is, anders reageren dan de wereld, dan de mensen die de Heere Jezus niet kennen.

Wie de Bijbel hier nauwkeurig op naleest, zal ontdekken dat God niet zelden crisissituaties in het leven van gelovigen toelaat omdat Hij iets beters met hen voor heeft. Soms in dit leven, soms na dit leven. Kennelijk is dit Gods logica, die haaks kan staan op onze logica.
Denk eens aan Paulus. God liet toe dat hij in de gevangenis terechtkwam. Waarom? Onder andere om aan de gevangenisdirecteur het Evangelie te vertellen, waarna hij met zijn gezin tot geloof kwam.

Durfden we ons leven, en wat ons overkomt, maar meer in de handen van de Heere te leggen. Laten leiders, predikanten en voorgangers ons deze weg wijzen. De weg van David, die zich sterkte in de Heere Zijn God. De weg ook die God gebruikte om David een andere taak te geven.
Wie weet, wil God deze weg ook met u, met jou gaan. Een weg, waarin Hij dwars door een Ziklag heen nieuwe kansen en mogelijkheden kan geven om ons meer bruikbaar te laten zijn voor Hem.

Dirk van Genderen