Ja hoor, het is al zover. De nieuwe regering is nog maar net uit de startblokken vertrokken, of regeringspartij D66, gesteund door VVD, PvdA en GL, diende een initiatiefwetsvoorstel in om de 5 dagen verplichte bedenktijd voor een abortus te schrappen. Alsof ze erop hadden zitten wachten. Het is een klap in het gezicht voor regeringspartners CU en CDA, die beide tegen het schrappen hiervan zijn, maar nu buitenspel staan. Afgelopen donderdag werd er in de Tweede Kamer als gediscussieerd over dit wetsvoorstel. Volgende week gaat het debat verder en zal erover het wetsvoorstel worden gestemd. Het ongeboren leven wordt verder vogelvrij verklaard in ons land. Wie redt onze kinderen?

‘Eindelijk wordt het compromis overboord gegooid waarmee seculiere politieke partijen ruim veertig jaar geleden tandenknarsend akkoord gingen: de vijf dagen verplichte bedenktijd voordat een abortus mag worden uitgevoerd,’ schreef de Volkskrant deze week. ‘Het moest een waarborg zijn tegen een “overijlde” beslissing van de vrouw.’

Omdat in het regeerakkoord van deze regering is vastgelegd dat abortus een ‘vrije kwestie’ is, kon D66 direct in actie komen. Het was de hoogste tijd, vond de Volkskrant. ‘Het recht om over het eigen lichaam te beschikken, is een fundamenteel grondrecht.’
Met geen woord spreekt het hoofdredactionele commentaar van deze krant over de rechten van het ongeboren kind. Die heeft geen enkele stem, is monddood.
De baarmoeder zou de veiligste plaats op aarde moeten zijn, maar het is veruit de gevaarlijkste plaats. In ons land worden elk jaar meer dan 30.000 ongeboren kinderen gedood, wereldwijd meer dan 50 miljoen. Massamoord, genocide!
De woorden ‘Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder hen niet, want voor zulke mensen is het Koninkrijk van God’ uit Markus 10:14 komen mij in gedachten.

Die vijf dagen bedenktermijn is vooral belangrijk voor kwetsbare zwangere vrouwen die door hun omgeving onder druk worden gezet tot een abortus. Vrouwen, die liever hun kindje houden of het nog niet weten, maar zich gedwongen voelen door familie, man of vriend.
Onderzoek toont aan dat juist door het aanbieden van alternatieven voor een abortus elk jaar weer enkele honderden kinderen kunnen worden gered van een abortus.
‘Uit onderzoek uit 2014 blijkt dat één op de zes vrouwen twijfelt over haar keuze bij haar eerste bezoek aan de huisarts. Van hen die aanvankelijk een abortus willen, kiest uiteindelijk zeven procent ervoor om toch de zwangerschap uit te dragen,’ aldus huisarts Edward Groenenboom uit Sommelsdijk en huisarts Aart van Wolfswinkel uit Hellevoetsluis en tevens lid van SMF-Nederland (Christian Medical Fellowship) in een ingezonden stuk in het RD.

In aanloop naar het debat afgelopen donderdag en ook tijdens het debat is deze zaak door velen in gebed bij de Heere gebracht. Donderdagavond mocht ik zelf ook betrokken zijn bij zo’n gebedsmoment. We beseften: menselijkerwijze gesproken gaat deze vijf dagen bedenktermijn, waarin nog ongeboren kinderen worden gered van de dood, van tafel. Maar we geloofden en spraken het ook uit: ‘Heere, grijp in, spaar onze kinderen.’

En toch is er iets bijzonders gebeurd in het debat. Behalve dat bleek dat naast CU, SGP en CDA ook BBB en FvD tegen de afschaffing van de vijf dagen bedenktijd te zijn, terwijl ook JA21 bezwaren heeft, kwam er een reactie uit onverwachte hoek.
RTV-Oost meldde tijdens het debat dat de abortusklinieken Stimezo (Zwolle), de Emmakliniek (Enschede), het Vrelinghuis (Utrecht), Buitenzorg (Almere) en de abortuskliniek Den Haag zich tegen de afschaffing van de vaste beraadtermijn verzetten. ‘Er zijn veel mondige vrouwen die in de kliniek komen en exact denken te weten wat ze willen. En vervolgens hebben ze spijt, omdat ze te snel hebben gehandeld,’ aldus de omroep, die een bestuurslid van de Zwolse kliniek citeert, die als strategisch adviseur is verbonden aan de overige vier instanties.

Abortus is het doden van een ongeboren kindje. Uit tal van video-opnamen tijdens een abortus blijkt het kindje dan bang te worden en heel veel pijn te hebben. Het schreeuwt om leven, maar kan niet vluchten en wordt gedood.
Voorstanders van abortus spreken niet over een ‘ongeboren kind’, maar over ‘een vruchtje’, ‘een plukje slijm’. Het is verhullend taalgebruik.

Lees Psalm 139 maar eens, hoe mooi daar geschreven wordt over nieuw leven dat God in de moederschoot wonderlijk weeft. Ons leven is Zijn kunstwerk. Dat kostbare kunstwerk wordt vernietigd. In stukken gescheurd, weggezogen. Er is geen ontzag meer voor de Schepper van het Leven.

Mijn hart huilt als ik deze woorden opschrijf. Waarom leven wij, leef ik, rustig door, terwijl er op dit moment zoveel ongeboren kinderen worden gedood? Laten we ons krachtig blijven uitspreken vóór het leven. In de kerk, in de politiek, in de media, in de samenleving, op de plaats die de Heere ons heeft gegeven. Elk ongeboren leven dat gered kan worden, is er één. Gaat u mee op de knieën voor alle ongeboren kinderen?

Hun bloed roept vanaf de aardbodem tot God in de hemel. Laat we hier niet lichtvaardig over denken. We roepen Gods oordelen over ons heen door onze ongeboren kinderen op te offeren aan de goden van vrijheid, welvaart, gezondheid en luxe. Het zijn de hedendaagse mensenoffers! Wat kunnen we anders doen dan tot de Heere naderen en Hem vragen of Hij Zich over ons land wil ontfermen en onze zonden wil vergeven?
Enorm groot is inmiddels de schare van alle kinderen die nooit geboren mocht worden en op gruwelijke wijze de dood werd ingejaagd. Geschat wordt dat er sinds 1970 al meer dan 1,5 miljard ongeboren kinderen zijn geaborteerd, gedood, zo’n 20 procent van de huidige wereldbevolking.

Een geest van dood en verderf trekt een spoor van vernieling, lijden en ellende over deze aarde. Het is de geestelijke strijd van de duisternis van de satan tegen het Licht van God. Laten wij echter blijven wandelen in het Licht van de Heere Jezus, en Zijn leven, vrede, liefde en genade verspreiden. Soms denk je dat de dood gaat winnen, maar de dood is verslonden tot overwinning, jubelt 1 Korinthe 15:54.

En ik weet het: veel vaders en moeders worstelen ermee dat ze ooit hun kindje hebben laten aborteren. Misschien ook wel lezers van dit commentaar. Wat een wroeging, wat een spijt. Maar er is voor hen vergeving als ze door genade hun zonden belijden en hun vertrouwen op de Heere Jezus leren stellen. Wat een goed werk doen hulpverleners die deze mensen bij de hand nemen, met hen praten, voor hen bidden, hen begeleiden en hun laten zien dat er ook voor hen vergeving en hoop is.

En gelukkig zijn er ook mensen die een luisterend oor hebben voor mensen die overwegen hun ongeboren kindje te laten aborteren. Die hen niet veroordelen, maar liefdevol en biddend bij de hand nemen en hulp willen bieden, zodat ze weer (een beetje) hoop krijgen. En misschien wel zoveel hoop dat ze beslissen hun kindje te houden. Bid voor deze hulpverleners, bid voor deze zwangere vrouwen en zwangere meisjes. Kies vóór het Leven!

Dirk van Genderen