Dirk van Genderen.NL

Shalom! 75 jaar Israel. Wie had dat gedacht? Het was een wonder dan de staat Israel in 1948, na vele eeuwen, opnieuw kon worden uitgeroepen.
‘Wie heeft ooit zoiets gehoord?
Wie heeft iets dergelijks gezien?
Zou een land geboren kunnen worden op één dag?
Zou een volk geboren kunnen worden in één keer?
Maar Sion heeft nauwelijks weeën gekregen,
of zij heeft haar zonen al gebaard.’

Deze woorden uit Jesaja 66:8 werden werkelijkheid op die éne dag in mei 1948. De eerste premier David Ben Gurion riep de nieuwe staat uit, met de naam Israel, wat strijder met God betekent. Spontaan werd het volkslied gezongen, het Hatikva, ‘De Hoop’.
Nog geen dag later werd Israel aangevallen door de omringende Arabische landen.

Een paar jaar geleden begon een zekere Eric Halivni verhalen te documenteren van ooggetuigen van de grondlegging van de staat Israel, met als titel ‘Eyewitness 1948’. Inmiddels heeft hij al ruim 700 ooggetuigen gesproken en hun verhalen vastgelegd.
Twee van hen zijn het echtpaar Elad (87) en Zimra Peled. Ze streden in de Palmach, het elitekorps van de Haganah, het ondergrondse Joodse leger in het aanvankelijk nog Britse Mandaatgebied en trouwden op 18 januari 1948.

Elad vertelt over zijn rol als commandant en hoofd tijdens een reddingspoging in de noordelijke stad Tzfat (Safed): ‘We dachten dat we allemaal gedood zouden worden.’ Hij denkt daarbij aan zijn 35 dappere strijders, bekend als de ‘Lamed Heh’, die tot het uiterste probeerden de stad te redden. Na de succesvolle missie zei de rabbi van Tzfat tegen hen: ‘De stad is gered door twee zaken: de gebeden en het wonder van jullie – Palmachs – strijd voor ons.’
In de Zesdaagse oorlog van 1967 was Elad Peled verantwoordelijk voor de strijd in het zuidelijke deel van Israel. Zimra Peled was een eerste-hulp verpleegster van de Palmach.

Het was werkelijk een Godswonder dat in de zeer heftige strijd in 1948 de overwinning werd behaald op de Arabische legers. Een nederlaag – en dat gold ook voor alle oorlogen daarna – zou het einde van de staat Israel hebben betekend.  
Ik geloof zeker dat we hier Gods hand in mogen zien. Hij heeft het volk – wat Zijn volk is – bovengemiddeld veel vernuft en intelligentie meegegeven. En dat geloof ik ook zeker: Hij streed mee met Zijn volk. De Arabische legers streden niet slechts tegen Israel, maar ook tegen de God van Israel.

Omdat Israel zo’n heilig volk is? Ja en nee. Ja, omdat het volk door God apart is gezet van de andere volken. Nee, omdat het volk beslist niet zonder zonde is.  

Vrijwel niemand dacht in 1948 dat Israel  staande zou blijven tegenover een overmacht aan vijanden rondom. Omdat niet werd gerekend met de God van Israel. Er zijn vele momenten in de afgelopen 75 jaar aan te wijzen waarop zichtbaar werd dat Hij streed voor Zijn volk. De vijanden van Israel kunnen erover meepraten. Over een leger in witte pakken bij de grens van Israel met Egypte, over raketten die opeens een andere koers volgden, over een tankbrigade die precies op tijd stopte voor een mijnenveld.

Vorige week herdacht Israel de verschrikkingen van de Holocaust, deze week dinsdag was het de herdenkingsdag voor allen die in oorlogen of bij aanslagen sinds 1948 het leven verloren en woensdag werd de Onafhankelijkheidsdag gevierd. Dood en leven, verdriet en blijdschap, alles in één week. Uitbundig was de vreugde niet. Er zijn zorgen, grote zorgen. Dreiging van buitenaf, dreiging van binnenuit. Gelukkig staat Israel niet alleen. Boven hen woont en troont de God van Israel, hoewel de meeste Joden daar nog nauwelijks enig besef van hebben.

De huidige situatie in Israel is kritiek. De interne verdeeldheid is enorm, mede door invloeden van buitenaf. Het ene deel van het volk staat tegenover het andere deel. Het lijkt wel, om het oudtestamentische beeld te gebruiken, alsof Israel tegenover Juda staat. Wordt dit het einde van Israel?

Dat geloof ik niet, hoewel de crisis best nog wel kan verergeren. Ten diepste woedt er een geestelijke strijd om het voortbestaan van Israel. Satan is erop uit Israel kapot te maken, om zo Gods plannen met Israel en met de wereld te vernietigen. Maar ik ben ervan overtuigd dat de God van Israel ervoor zal zorgen dat Zijn volk, wat Hij vanuit de hele wereld terugbrengt in hun eigen land, door Hem aan hen gegeven, ervoor zal zorgen dat zij nooit meer volledig uit het land zullen worden verdreven.

‘Ik zal hen in hun land planten,’ zegt de HEERE, hun God in Amos 9:15. Dat is al tientallen jaren gaande, we zien de vervulling van deze en vele andere profetieën voor onze ogen plaatsvinden.
‘En,’ vervolgt dat vers: ‘…zij zullen nooit meer weggerukt worden uit hun land, dat Ik aan hen gegeven heb.’

Israel 75 jaar. Hoeveel jaren er nog bij komen totdat de Messias, Jesjoea, de Heere Jezus komt? Wij weten het niet. In de hemel is het bekend, de Vader weet het. Hij regeert.

De dag gaat komen dat Jeruzalem het centrum van de wereld gaat worden. Denk aan de woorden van de engel Gabriël tot Maria: ‘Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden, en God, de Heere, zal Hem de troon van Zijn vader David geven, en Hij zal over het huis van Jakob Koning zijn tot in eeuwigheid en aan Zijn Koninkrijk zal geen einde komen’ (Lukas 1:32 en 33.)

Nog is het niet zover. Wij mogen – geestelijk – meestrijden met Israel. Met onze steun, onze vertroosting en vooral met onze gebeden. Met Joël 2:17 roepen we het de Heere toe: ‘Spaar Uw volk’. En ter bemoediging van Israel staat er in het volgende vers: ‘En de HEERE spaarde Zijn volk.’
We bidden om vrede voor Jeruzalem (Psalm 122:6). ‘Heere, werk krachtig met Uw Geest in Uw volk. Dan ze vanuit de crisis zullen gaan roepen tot U om genade, om vrede, om verzoening.’

Er is hoop, hoop voor Israel. Ook geestelijk. En Bijbelse hoop is een absolute zekerheid. De Heere staat er garant voor. Hij heeft het beloofd, Hij gaat het doen. Lees maar mee, Jeremia 31:31-34.

31. Zie, er komen dagen, spreekt de HEERE, dat Ik met het huis van Israel en met het huis van Juda een nieuw verbond zal sluiten.
32. niet zoals het verbond dat Ik met hun vaderen gesloten heb op de dag dat Ik hun hand vastgreep om hen uit het land Egypte te leiden – Mijn verbond, dat zij verbroken hebben, hoewel Ik hen getrouwd had, spreekt de HEERE.
33. Voorzeker, dit is het verbond dat Ik na die dagen met het huis van Israel sluiten zal, spreekt de HEERE: Ik zal Mijn wet in hun binnenste geven en zal die in hun hart schrijven. Ik zal hun tot een God zijn en zij zullen Mij tot een volk zijn.
34. Dan zullen zij niet meer eenieder zijn broeder onderwijzen door te zeggen: Ken de HEERE, want zij zullen Mij allen kennen, vanaf hun kleinste tot hun grootste toe, spreekt de HEERE. Want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven en aan hun zonde niet meer denken.

Dirk van Genderen