Het lijden van onze vervolgde broeders en zusters staat vaak zo ver bij ons vandaan. Want terwijl wij genieten van onze vrijheid en misschien wel van onze barbecue of vakantie, lijden onze broeders of zusters in de Heere elders onder vervolging en marteling. Nu, op dit moment, terwijl u dit leest. Zij wachten op u, op mij, op ons meeleven, onze steun, onze stem, ons gebed. Vergeet hen niet, op deze ‘Zondag voor de Lijdende Kerk’, de eerste zondag na Pinksteren.
In onze Westerse samenleving hebben wij het lijden weggestopt. Het leven moet fijn zijn en ook onze kerkdiensten moeten fijn zijn. Vinden velen. Geniet van het leven, geniet van het geloof, geniet van God, geniet van Jezus en geniet van de Heilige Geest.
En zeker, we mogen van het leven genieten en van het kennen van de Heere Jezus. Dat zegt de Bijbel ook. ‘Geniet van het leven met de vrouw die u liefhebt,’ adviseert Prediker 9:9.
Toen ik hier verder over doordacht, besefte ik dat het leven van de Heere Jezus op aarde voor een aanzienlijk deel een leven van lijden was. Vervolging, minachting, afwijzing. ‘De vossen hebben holen, de vogels in de lucht nesten, maar de Zoon des mensen heeft niets waarop Hij het hoofd kan neerleggen,’ (Mattheus 8:20).
Beseffen we dat de meeste Bijbelschrijvers ook te maken hadden met lijden, werden vervolgd. Tal van brieven in het Nieuwe Testament zijn geschreven in de gevangenis, of op een eiland in ballingschap. Het lijden hoort bij het geloof, bij het volgen van de Heere Jezus.
Het lijden van onze vervolgde broeders en zusters in landen als Noord-Korea, India, Nigeria en China staat vaak zo ver bij ons vandaan. We lezen er wel eens over in bladen van stichtingen die zich voor hen inzetten, we bidden af en toe voor hen, maar daar blijft het vaak bij, ook bij mij als ik eerlijk ben.
Is het de afstand misschien? Als er in ons land christenen zouden worden opgepakt en gemarteld, dan zouden we wel in actie komen. Toch?
Moeten wij de Heere dan vragen om lijden? Dat niet. Maar hun lijden mag wel eens wat vaker en wat meer ons lijden zijn. ‘Als één lid lijdt, lijden alle leden mee,’ (1 Korinthe 12:26).
Hoe kan hun lijden ons lijden worden? Door er in de prediking vaker aandacht aan te besteden. Door voor hen te bidden. Door hen te steunen. Door in de media en in de politiek, nationaal en internationaal, aandacht te vragen voor hun situatie.
Weet u dat zij het merken als er voor hen wordt gebeden? Dat zeggen ze zelf. En zij bidden voor ons, dat wij trouw zullen blijven in het geloof en vast zullen houden aan het Woord van God.
Toen Petrus in de gevangenis zat, ging de gemeente in gebed. U denkt misschien: uit onze gemeente zit er niemand vanwege het geloof in de gevangenis of in een strafkamp.
Maar de Kerk, de Gemeente, is toch groter dan onze kerk, onze gemeente? De Heere Jezus vergadert Zijn gemeente wereldwijd. Die Noord-Koreaanse gelovige die op dit moment wordt gemarteld in het strafkamp, is uw geestelijke broer. Dat Nigeriaanse gelovige meisje, dat door islamitische terroristen is ontvoerd en door hen wordt misbruikt, is uw zusje in het geloof.
Als je dat beseft, doet het toch pijn? Dan ervaar je toch lijden? Dan ga je toch voor hen op de knieën?
‘Als je zo gaat leven, krijg je toch een somber leven,’ reageert iemand misschien. Somber is niet het juiste woord, meen ik. Dan word je juist een realist. Dan besef je des te meer dat er een geestelijke strijd woedt op deze aarde.
Paulus schrijft in 2 Korinthe 4:10 dat hij altijd van het sterven van de Heere Jezus in zijn lichaam meedraagt, opdat ook het leven van Jezus in zijn lichaam openbaar wordt.
Dit werd voluit zichtbaar in zijn leven. Hij had recht van spreken. Hij werd vervolgd, bracht jarenlang door in de gevangenis, had een doorn in zijn vlees, een engel van de satan, die hem met vuisten sloeg.
Sommige gelovigen spreken wel eens over een ‘gekruisigd leven’. Als onze oude mens, ons ‘ik’, gedood is aan het kruis en we mogen leven met en in Christus, als een totaal nieuwe schepping. Dan wordt het leven van Jezus in ons openbaar, omdat we Zijn sterven in ons lichaam meedragen. Eénmaal is dat werkelijkheid geworden, tegelijk is het een proces dat voortduurt tot de laatste dag van ons leven of tot op het moment dat de Heere Jezus komt.
Dit leven wordt ook voluit zichtbaar in de levens van veel gelovigen die Anno 2023 worden vervolgd. Door deelgenoot te zijn van hun lijden – op afstand, dat wel – mag dat ook zichtbaar worden in ons leven.
In het vrije Westen hebben we als kerken, gemeenten en christelijke organisaties de luxe elkaar te bevechten over thema’s als de opname, de vrouw in het ambt, het duizendjarig rijk en de doop. Toen in Nigeria de vervolging uitbrak, stopte de onderlinge strijd tussen de verschillende kerkgenootschappen. Wij hebben nog steeds de vrijheid om elkaar te bestrijden. Het is toch een aanfluiting voor de wereld. Dat brengt hen echt niet tot bekering.
Denk eens aan het gebed van de Heere Jezus, kort voor Zijn lijden en sterven, tot Zijn Vader: ‘…opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zullen zijn, opdat de wereld zal geloven dat U Mij gezonden hebt,’ (Johannes 17:21).
In 2 Korinthe 1:11 geeft Paulus aan dat het mede aan de gebeden van de gelovigen in Korinthe te danken is dat God hem genade en vrede gaf tijdens zijn verdrukking en hem daaruit verloste en bevrijdde.
Kniel neer en sta op voor onze vervolgde broeders en zusters. Zwijg niet langer, maar spreek. En vergeet niet hen in uw gebeden in de hemelse troonzaal te brengen, bij de Heere.
Dirk van Genderen
Geplaatst op zaterdag 3 juni 2023 om 18:32
Dirk, ik ben het volkomen met jouw visie eens. Vele christenen worden vermoord/gemarteld/verkracht, een diep lijden is er elke dag voor hen, en wij in dit verwende Westen moeten onsdiep schamen. Wij zijn overal activist voor, maar er is zo weinig steun aan onze broeders/zusters daar in deze landen, deze maken verdrukking mee, deze gaan door geweldige geloofsbeproevingen heen, daar hebben wij geen enkele weet van. Ik moet denken aan die jongen uit Nigeria, die thuiskomt, en zijn moeder vindt die doodgeschoten is, zijn vader en broertjes dood in de kelder. Wij denken in dit Westen, dat als ons dit gaat overkomen, Jezus ons zal opnemen in zijn hemel, zonder enig lijden gekend te hebben. Wat een arrogantie, deze broeders/zusters maken werkelijk lijden mee, waar wij nog geen enkel besef van hebben hoe diep hun lijden is. Elke zondag moet je in jouw kerk/gemeente 2 minuten stil zijn, dus niet een dag per jaar, nee elke zondag deze 2 minuten stilte, en in verweer komen voor je broeders/zusters daar. Ik geloof als wij dit mee zouden maken, er een hoop mensen het geloof vaarwel zouden zeggen, maar ook wij in dit Westen gaan misschien zulke tijden tegemoet. En denk nu niet voor ons dit overkomt, dat Jezus ons zal opnemen. Waarom wij wel, en deze broeders/zusters niet, daarom bid, gedenk hun in al je gebeden, en als er financiële ondersteuning en hulp gevraagd wordt, doe dat dan. Vele christenen spelen mee in loterijen, stop daar mee, en maak dat over naar de verdrukte christenen, die op de tweede/derde plek komen voor eten, en medische zorg, zorg voor je mede christenen.
Geplaatst op zaterdag 3 juni 2023 om 20:06
Dankjewel Dirk, dat je ons hier op wijst!
Geplaatst op zaterdag 3 juni 2023 om 21:55
Shalom broeder Dirk,
Hartelijk dank dat je dit aan de orde brengt, het mee-lijden en mee-leven met onze broeders en zusters die vervolgd worden om het geloof. Dat kan ook zijn in NL, een asielzoeker die tot bekering is gekomen, in Christus gelooft, en dagelijks te maken heeft met moslims, door wie hij “vervolgd” wordt. Wat ik soms moeilijk vind, hoe breng je hen allemaal concreet in gebed? Ja, je kan de gebedskalender van Open Doors gebruiken, heel goed. Maar samen, persoonlijke getuigenissen of noden delen. Weet iemand van een gebedsgroep, die regelmatig bidden voor vervolgde christenen? Hoe doen jullie dat praktisch, concreet? Gebruiken jullie een schriftje met datum wanneer je voor een broeder of zuster gebeden hebt, als je hun naam weet, of een land? , eventueel een kruisje achter kan zetten, met datum, als het gebed is verhoord? Elke zondag 2 minuten stilte in de kerk, om te bidden voor vervolgde broeders en zusters, vind ik een goed initiatief! De ranglijst van christenvervolging is zo groot. Er zijn zoveel landen, zoveel naamloze broeders en zusters die lijden, zoveel verschillende en heftige situaties. En toch, de Heere in de hemel kent hen allemaal en hoort het geroep van gevangenen, Hij maakt de gevangenen los, hoe vaak heeft Hij gered en uitgeholpen, ook als wij misschien hen vergaten in gebed. Weet iemand hoe het nu is met Asia Bibi en haar gezinnetje? (vrijgekomen uit Pakistan). Daar is zeer veel voor gebeden! Dirk en allen, een gezegende gebedsweek, laten we elkaar blijven bemoedigen en aansporen om te volharden in de gebeden!
Geplaatst op zaterdag 3 juni 2023 om 21:57
Beste Dirk, laten we veel en vurig bidden voor onze vervolgde broeders en zusters. Wat zou het fijn zijn als zij die menen in Jeruzalem te moeten gaan bidden voor Gods eigen uitverkoren volk, waarover u in de Nieuwsbrief schrijft, zich bij ons voegden en Israel vrij laten in hun bijbel lezen. Zo is Maleachi 4 geheel anders dan Openbaring 22 in onze bijbel, wat wacht hen een bovenmenselijke taak; samengevat in bijvoorbeeld Psalm 149.
Geplaatst op zondag 4 juni 2023 om 0:44
Aansluitend op uw bewogen betoog zou ik èlke lezer willen vragen zich aan te sluiten bij Open Doors.
En bij Friedensstimme. Middels het aanvragen van de gebedsbrieven, oproepen. En middels een financiële bijdrage.
Mogelijk wilt u overwegen aan de nacht van gebed deel te nemen? Van 9 op 10 juni vanaf 22.00-6.00 uur.
Deelnemende gemeentes zijn op de website van Open Doors terug te vinden. Je kan ook één of twee uurtjes deelnemen.
Dank voor uw meedoen!
Geplaatst op zondag 4 juni 2023 om 21:36
Een aanvulling voor Anja: er zijn gebedsgroepen voor vrouwen die elke maand bidden voor onze vervolgde zussen. Mocht je meer willen weten, dan kan je op de site van Open Doors vrouwen kijken of er een gebedsgroep is bij jou in de buurt en je daar bij aansluiten.
Door de gebedskalender of gebedsapp van Open Doors te gebruiken, word je elke dag herinnerd om te bidden voor onze vervolgde broeders en zusters.
Geplaatst op zondag 4 juni 2023 om 22:27
Beste Dirk,
Het zijn niet degenen, die nu bekend en groot zijn bij de mensen, die geroemd zullen worden in Gods Koninkrijk, maar zij die geleden hebben.
Groeten van San
Geplaatst op maandag 5 juni 2023 om 7:55
De lijdende kerk. Laten we hen dagelijks meenemen in ons gebed. Ondersteun organisaties met gebed en een gift zodat ze zich kunnen inzetten om de vervolgde kerk/christenen te kunnen ondersteunen. Vraag bijvoorbeeld het maandelijkse magazine van Open Doors aan om info en een gebedskalender te ontvangen zodat je ook gericht kunt bidden voor de lijdende kerk, of download een gebedsapp. Bezoek het Open Doors centrum in Ermelo om een indruk te krijgen hoe zwaar de vervolgde christenen het hebben. Bid dat ze kunnen volhouden, moed en bescherming. Maar ook dat de vervolgers nog tot geloof mogen komen. Dat gebeurt ook. Want nog leven we in genadetijd en kunnen ook zij nog tot bekering komen. Dank je wel Dirk dat je er aandacht aan besteedt, opdat vele christenen zich er bewust van mogen worden.
Geplaatst op maandag 5 juni 2023 om 8:40
Veel gebed hebben ze nodig van ons allemaal, wat een nood! Aanhouden in de gebeden. De Heere wil er om gebeden zijn. Niets uit ons, alles uit Hem, want Uw Koninkrijk komen, Uw wil geschiede, gelijk in de hemel alzo op de aarde. De Heere hoort het geroep van Zijn kinderen in nood en Hij zal uitkomst geven! Zijn Naam moet eeuwig de eer ontvangen, men looft Hem vroeg en spa, de wereld hoort en volgt met zangen, met Amen Amen na.
Geplaatst op maandag 5 juni 2023 om 21:51
shalom Dirk.
Als je een tijdlang betrokken bent bij een persoon die vervolgd wordt via de gebedsmails van Open Doors, dan is het niet zomaar meer een naam die toevallig in de gebedskalender naar voren komt, maar wordt die persoon een broeder waar je een band mee hebt, je raakt er persoonlijk bij betrokken.
Zo heb ik in het verleden tijdenlang gebeden voor bepaalde personen, je bent ongelofelijk blij als die persoon weer vrijgelaten wordt, je voelt de spanning als er gedreigd wordt met de doodstraf, die persoon wordt een deel van jezelf. Heel bijzonder. Meerdere keren meegedaan met de nacht van gebed van Open Doors. Soms schokkende beelden maar ook bemoedigende getuigenissen van mensen die in een moeilijke situatie zitten. Wat de Eeuwige juist in de verdrukking allemaal aan wonderen doet. Gebed is enorm belangrijk.
Hoop dat velen mee zullen bidden.
Geplaatst op dinsdag 20 juni 2023 om 11:30
Dag Dirk.
Ben het zo eens met de vorige sprekers en met Dirks oproep. We moeten blijven bidden voor onze vervolgde christenen. En misschien een oproep doen naar de gemeente om vaker een paar minuten stil te zijn en te bidden voor onze vervolgde broers en zussen. Wat een goed idee. Het kost zo weinig!
Ik krijg ook de gebedskalender van Open Doors maar die blijft dikwijls dicht. Hij ligt nu weer open en blijft open, goed dat ik er weer bij bepaalt ben. Zo belangrijk om te blijven bidden. God wil gebeden zijn.