Er is veel verwarring in de christelijke wereld. Veel christenen worden onzeker door wat ze horen, lezen en zien. Regelmatig ontvang ik vragen van mensen die niet meer weten of iets van God is of niet van God. Het is hun verlangen om alleen de weg van de Heere te gaan, maar ze zijn onzeker geworden. Het antwoord: wees gericht op de Heere Jezus, ga terug naar de Bijbel en toets alles aan het Woord van God.

Het gaat dan om tal van vragen, zoals:
1. Is het Bijbels dat mensen in de samenkomst zomaar achterover vallen en dan ongecontroleerde vreemde bewegingen gaan maken?
2. Is het Bijbels dat er in de gemeente in tongen wordt gesproken, zonder dat er vertaling van die tongen is?
3. Is het Bijbels als er telkens profetieën worden doorgegeven, die of heel algemeen zijn of nooit uitkomen?
4. Is het Bijbels dat onze voorganger regelmatig aangeeft dat we niet alles in de Bijbel serieus hoeven te nemen, onder andere bij wat de Bijbel zegt over homoseksualiteit?

Ook schrijven mensen over grote eenzijdigheden in de prediking in hun gemeente. Enkele voorbeelden:
5. Onze predikant preekt heel veel over de zonde, maar vrijwel nooit over de genade en over de Heere Jezus Christus.
6. Onze voorgangers hebben het heel vaak over emotionele en pastorale onderwerpen, maar ik mis de Bijbelstudie zo.
7. Onze predikant spreekt met een heel andere stem in de kerk, hij gaat zo ongeveer zingen en dat vind ik zo onecht.
8. Bij ons in de gemeente wordt zelden over Israel gesproken of voor Israel gebeden.
9. Bij ons in de gemeente klinkt wel de oproep tot bekering, maar nooit wordt gezegd hoe je nu tot geloof kunt komen.

Weer anderen hebben moeite met de invulling van de diensten:
10. Bij ons in de dienst wordt ruim een uur gezongen en dan blijft er maar twintig minuten over voor de preek; dat is toch een scheve verhouding.
11. Bij ons is de muziek zo hard, dat ik maar niet meer naar de diensten ga; dat doet me pijn aan m’n oren, maar ook pijn in m’n hart.
12. Bij ons in de gemeente proef ik geen ontzag meer voor de heiligheid van de Heere.
13. Het is in de diensten altijd zo op onszelf gericht. We hebben toch ook een taak in de wereld…

Moeiteloos zou ik deze lijsten verder aan kunnen vullen. Heel in het kort wil ik op bovenstaande opmerkingen reageren. Wellicht hebt u daar wat aan.

1. Als de Heere werkt, kan er van alles gebeuren. Toch zie je nergens in de Bijbel dat mensen achterover vallen en hun zelfbeheersing verliezen. Integendeel, de vrucht van de Geest is zelfbeheersing (Galaten 5:22).
2. De Bijbel stelt duidelijk dat er in de samenkomst alleen in tongen (talen) gesproken mag worden wanneer ze worden vertaald. 1 Korinthe 14:27 en 28 zegt immers: ‘En als iemand in een andere taal spreekt, laat het dan door twee of hoogstens drie mensen gedaan worden, ieder op zijn beurt, en laat één het uitleggen. Maar als er geen uitlegger is, laat hij dan in de gemeente zwijgen, maar laat hij tot zichzelf spreken en tot God.’
3. Bij profetieën denken wij snel aan toekomstprofetieën. Dat kan, maar profeteren is veel meer het doorgeven van Gods woorden. ‘Wie echter profeteert, spreekt tot mensen woorden van opbouw en vermaning en troost’ (1 Korinthe 14:3), ‘opdat de gemeente erdoor opgebouwd wordt’ (vers 5b).
4. Wees zeer alert wanneer uw voorganger of predikant aangeeft dat wat de Bijbel zegt niet serieus genomen hoeft te worden. God waakt over Zijn eigen Woord (Jeremia 1:12). De Bijbel is Gods Woord. Het praktiseren van homoseksualiteit wijst de Bijbel overduidelijk af. Voor wie na wil lezen wat de Bijbel daarover zegt: Leviticus 18:22 en 20:13, 1 Korinthe 6:9 en 10, 1 Timotheus 1:10 en Romeinen 1:26 en 27.

5. Wanneer uw predikant zelden of nooit over de genade en over de Heere Jezus spreekt, brengt hij een buitengewoon eenzijdige boodschap. Dan verzwijgt hij het belangrijkste. Denk eens aan de woorden van Paulus in 1 Korinthe 2:2: ‘want ik had mij voorgenomen niets anders onder u te weten dan Jezus Christus, en Die gekruisigd.’
6. Het is nogal populair in bepaalde kringen om te spreken over pastorale en emotionele thema’s. Ik wil voorgangers en predikanten aansporen de Bijbel te openen in de samenkomsten.
7. Dat gebeurt, dat weet ik. Wellicht doet het meer kwaad dan goed. De Heere heeft ons een stem gegeven (Exodus 4:11). Die mogen we gebruiken tot Zijn eer. Die hoeven we echt niet te vervormen.
8. Ga op de knieën en vraag de Heere of Hij verandering wil geven. Twee weken geleden hoorde ik van een gemeente waar de voorganger ook vrijwel nooit over Israel sprak of voor Israel bad. In die gemeente is men een paar jaar geleden met een Israëlbidstond begonnen, waar ook voor deze voorganger werd gebeden. Na enige tijd gebeurde het dat de predikant preekte over Israel. ‘Ik kon niet anders,’ vertelde hij.
9. Het is belangrijk dat de oproep tot bekering klinkt. Dan is het ook belangrijk dat de weg wordt gewezen naar de Heere Jezus. Als mensen het uitroepen – hardop of in stilte – ‘Wat moet ik doen om behouden, gered te worden?’, dan is het antwoord van Petrus op de Pinksterdag, direct na de uitstorting van de Heilige Geest: ‘Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen’ (Handelingen 2:38).

10. Een uur lang zingen en dan een preek van twintig minuten, dat lijkt mij inderdaad een scheve verhouding. Het Woord zal centraal moeten staan. Hebreeën 4:12 zegt: ‘Want het Woord van God is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard, en het dringt door tot op de scheiding van ziel en geest, van gewrichten en merg, en het oordeelt de overleggingen en gedachten van het hart.’
11. Het mag nooit zo zijn dat de muziek zo hard is, dat de aanwezigen er hinder van hebben. Laten we rekening met elkaar houden.
12. De Bijbel zegt in Mattheus 18:20: ‘Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.’ En Hij is heilig, 1 Petrus 1:15 en 16: ‘Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is, word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel, want er staat geschreven: Wees heilig, want Ik ben heilig.’
13. Zeker, het is niet de bedoeling dat we alleen binnen de muren van ons kerkgebouw blijven, maar ook naar buiten toe gaan, het open veld in, om daar ons christen-zijn zichtbaar te laten worden, in woorden en met daden. Ik denk hierbij aan twee Bijbelteksten. Handelingen 1:8: ‘…maar u zult de kracht van de Heilige Geest ontvangen, Die over u komen zal; en u zult Mijn getuigen zijn, zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria en tot aan het uiterste van de aarde.’ Als tweede tekst denk ik aan Galaten 6:10: ‘Laten wij dus, terwijl wij gelegenheid hebben, goeddoen aan allen, maar vooral aan de huisgenoten van het geloof.’

Blijf dicht bij de Heere Jezus, wandel met Hem. Laat u leiden door Zijn Woord en door Zijn Geest. ‘Beproef de geesten of ze uit God zijn’ (1 Johannes 4:1). ‘En moge de God van de vrede Zelf u geheel en al heiligen, en mogen uw geheel oprechte geest, de ziel en het lichaam onberispelijk bewaard worden bij de komst van onze Heere Jezus Christus’ (1 Thessalonicenzen 5:23).

Dirk van Genderen