Columnist, publicist, spreker
Niet zelden voel ik me als een roepende in de woestijn. Soms is de tegenstand zwaar, de geestelijke strijd hevig. Maar ik wil mijn vertrouwen op de Heere blijven stellen, trouw zijn, doorgaan, met het oog op Hem gericht. Als een wachter op de muur, om een profetisch geluid te laten klinken. Om slapende mensen wakker te schudden. Ontwaak, wees wakker, wees waakzaam, de tijd dringt. De Koning komt, de Heere Jezus Christus.
We leven in verbazingwekkende tijden. Gods Geest is uitgestort. En werkt. Misschien wel krachtiger dan ooit eerder. Zeker als je er wereldwijd naar kijkt. En beslist ook in het Midden-Oosten.
Twee weken geleden, tijdens de oorlog van Hamas tegen Israel, schreef ik in mijn commentaar: ‘Ik ben ervan overtuigd dat de strijd tegen Israel ten diepste een geestelijke strijd is, een strijd van de satan tegen de God van Israel.’
Dat commentaar riep veel reacties op, heftige reacties soms. Stefan Paas en Willem Ouweneel, twee theologen/publicisten, schreven erover in hun blogs. De reactie van Ouweneel ervaar ik als steun, de reactie van Paas vind ik zeer schokkend. Verbondenheid met en liefde voor Israel ziet hij als afgoderij en noemt hij dweperij.
Pinksterfeest is het zendingsfeest bij uitstek.
Gods boodschap klinkt. In Jeruzalem, in heel de wereld.
Zoals ooit bij de berg Sinaï.
Vuur uit de hemel daalt neer.
Het beeld van een Joodse man die een Thorarol uit een in brand gestoken synagoge in de stad Lod in veiligheid probeert te brengen, zal ik niet snel meer vergeten. Vreselijk wat er deze week in Israel en Gaza gebeurt. Bloed, vuur en rookdamp. Het zijn apocalyptische taferelen.
Bijna onafgebroken worden vanuit Gaza raketten afgeschoten op Israel, zelfs op Tel Aviv en op Jeruzalem. Veel meer dan bij vorige conflicten en veel verder Israel in. Ook Arabieren in Israel vallen Joden en Joodse bezittingen aan.
Israel slaat terug, keihard, terecht. Israëlische militairen staan op het punt Gaza binnen te trekken om het Palestijnse geschut het zwijgen op te leggen. Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als ook Hezbollah vanuit Zuid-Libanon in actie komt tegen Israel. Dan komt echt het voortbestaan van Israel op het spel te staan. Inmiddels zijn de eerste raketten vanuit Libanon al afgeschoten op Israel. Israel heeft echter een machtige helper in de strijd: God zelf.
Aanstaande week vieren we de hemelvaart van de Heere Jezus. Maar zijn wij gereed voor onze hemelvaart? U knippert misschien met uw ogen. Onze hemelvaart? Mijn hemelvaart? Jazeker, aan het einde van ons leven of wanneer de Heere Jezus komt om ons tot Zich te nemen.
Aanstaande week vieren we de Bevrijding en herdenken we allen die hun leven gaven in de Tweede Wereldoorlog. Meer dan honderdduizend Nederlandse Joden, militairen, verzetsmensen, geallieerden en nog zoveel meer. Onder hen waren ook achttien mannen, die op donderdag 13 maart 1941 werden gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte, nabij Den Haag. Kort daarvoor hadden ze onder dramatische omstandigheden Psalm 43 gezongen.
Opeens zag prins Kaboo een krachtige lichtflits. Op dat moment was hij vastgebonden aan een paal en werd hij gemarteld. Mensen die stonden toe te kijken, begonnen te schreeuwen. Wat gebeurde er? Tegelijk met de lichtflits vielen de touwen waarmee hij was vastgebonden van zijn handen. En hij hoorde een stem: ‘Kaboo, ren weg!’ Hij gehoorzaamde direct en ontvluchtte zijn ontvoerders, de strijdende Grebo-stam, aan de kust van Liberia en rende de jungle in.
Dit verhaal over prins Kaboo raakte mij. Het laat zien wat God kan doen in het leven van iemand die zich door Hem laat gebruiken.
De werkelijkheid was al mooier dan de oorspronkelijke droom. Toch droomde hij een nog grotere droom. En hij zag uit naar het moment dat ook die droom realiteit zou worden. Bijna was het zover, maar toen brak die droom. En dat deed pijn, heel veel pijn, ook geestelijk…
‘…al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is… (Filippenzen 4:8). Het is alweer jaren geleden dat deze Bijbelwoorden mij werden voorgehouden op de Evangelische School voor Journalistiek. ‘Laat deze woorden je richtlijn zijn in je hele verdere leven, bij alles wat je schrijft en wat je spreekt’, klonk het. Deze woorden kwamen mij opnieuw in gedachten toen ik afgelopen week naar de felle debatten keek in de Tweede Kamer. Het ging er vaak heftig aan toe. Te heftig, meen ik, als ik deze Bijbelwoorden ernaast leg.