Columnist, publicist, spreker
Wellicht viert u al jaren het Pinksterfeest. Hopelijk mag u door genade weten een kind van God te zijn. Maar u ervaart zo weinig van de Heilige Geest. U kent de belofte van de Heere Jezus, vlak voor Zijn hemelvaart, dat de Zijnen de kracht van de Heilige Geest zouden ontvangen (Handelingen 1:8). Maar u ervaart die kracht nauwelijks in uw leven. Het maakt u machteloos. En misschien ook wel eens wanhopig.
Afgelopen donderdag vierden we de hemelvaart van de Heere Jezus. De rijke betekenis van hemelvaart mag wel eens extra worden benadrukt. Om ons te bemoedigen, te troosten. Juist in crisistijd hebben we dit zo nodig. Sommige kerken en gemeenten vieren niet eens de hemelvaart.
De Heere Jezus zit op de troon, aan de rechterhand van Zijn hemelse Vader, op de ereplaats. En als de situatie voor de gelovigen spannend wordt op aarde, gaat Hij zelfs staan. Misschien wel voor u. Om u bij te staan, voor u te pleiten bij de Vader, om de hemel te openen als er een einde aan uw leven op aarde komt. Zo is Hij bij ons betrokken, ook bij u, bij jou. Dat is toch troostrijk, bemoedigend! Hij regeert.
Sinds enkele weken ervaar ik een zware last. Een last tegenover het Joodse volk. Een last om een schuld uit het verleden in de openbaarheid te brengen, schuld te belijden tegenover het Joodse volk en tegenover de Heere. Om wat wij, ook als christenen en als kerken, het Joodse volk hebben aangedaan, met name in de Tweede Wereldoorlog.
In de Bijbel spelen vrouwen vaak een belangrijke rol, terwijl ze meestal maar weinig aandacht krijgen. Je hoort preken en lezingen over Noach, Abraham, Jozef, Mozes, David, Salomo, Paulus, Petrus… Maar wanneer hoor je een preek over Eva, Sara, Mirjam, Deborah, Maria, Ruth, Esther of Hanna? Toch minder vaak, terwijl we ook zoveel van hen kunnen leren.
Het zijn vaak de gebeden van vrouwen geweest die een beslissende rol hebben gespeeld in de geschiedenis.
Wij vinden een lockdown van een paar maanden al heel lang. Maar hebt u zich wel eens gerealiseerd dat Noach ruim één jaar in quarantaine moest doorbrengen? In de ark, die hijzelf had gebouwd. In opdracht van God. Om zo de zondvloed te kunnen overleven. En God vergat Noach niet, nee! Hij dacht aan hem, wordt in Genesis 8:1 benadrukt. Vanaf dat moment begint het water te zakken. Zoals God aan Noach dacht, en betrokken was bij hem, zo is Hij ook betrokken bij ons, ook nu, als we Zijn kinderen mogen zijn. Wat een troost, wat een bemoediging!
Kijk vaker omhoog! ‘Als u met Christus opgewekt bent, zoek dan de dingen die boven zijn, waar Christus is, die aan de rechterhand van God zit. Bedenk de dingen die boven zijn en niet die op de aarde zijn, want u bent gestorven en uw leven is met Christus verborgen in God.’ Deze woorden uit de eerste verzen van Kolossenzen 3 kwamen mij in gedachten toen ik voor de zoveelste keer een e-mail ontving met weer een nieuwe (samenzwerings)theorie over het covid-19 virus.
‘Zie op de Heere Jezus. Alleen Hij kan ons redden.’ Het is alsof ik deze woorden telkens opnieuw hoor en uitspreek. Het is hetzelfde overtuiging die ik enkele jaren geleden had, in de periode van grote droogte, toen we spontaan op een weiland in de Betuwe, in de open lucht, een gebeds- en verootmoedigingssamenkomst hadden. Met lezers van de Nieuwsbrief uit het hele land. In verootmoediging. En de Heere was daar! We riepen het als het ware uit: ‘Heere, Uw Naam zij geprezen. Hoor, Heere, vergeef, Heere, wees ons genadig.’ En Hij was ons genadig. Hij gaf regen en zegen.
Krachtig klinken de woorden op de Paasmorgen: ‘De Heere is waarlijk opgestaan’. Hij leeft. Hij blijft niet op anderhalve meter afstand. Niets kan ons scheiden van de liefde van God, die is in Christus Jezus, onze Heere. Ook het coronavirus niet. Ook al zou je het krijgen, ook al zou je moeten worden opgenomen op de intensive care, Hij gaat met je mee. Alle dagen van je leven, tot aan de voleinding van de wereld.
Wonderen. Ze gebeuren ook vandaag. Tijdens de coronacrisis. In het ziekenhuis. Op de intensive care. Atheïsten komen tot geloof in de Heere Jezus en gaan Bijbelstudie doen. Gelovigen offeren hun leven op door andere ernstig zieke patiënten te troosten, voor hen te bidden en de Bijbel voor te lezen.