Columnist, publicist, spreker
Misschien hebt u wel eens gehoord van evangelist Leonard Ravenhill (1907-1994). Onlangs las ik een uitspraak van hem, die hij deed op 86-jarige leeftijd. Een uitspraak die mij raakte. ‘Als ik meer tijd in gebed had doorgebracht met God, in plaats van druk te zijn met preken en alle andere dingen om de wereld te veranderen, zou ik een andere man zijn geweest.’ En juist Ravenhill was al iemand met een intens gebedsleven. Hele dagen bracht hij soms door in gebed.
Soms hoor je mensen zeggen dat ze vakantie nodig hebben om zich op te laden om weer verder te kunnen. Het kan ook geestelijk zo zijn, dat we moe zijn. Het is mijn verlangen, mijn gebed, dat de Heere in deze periode geestelijke vernieuwing in ons leven wil schenken en ons zal troosten en bemoedigen door Zijn Woord en onze krachten zal vernieuwen.
Geen letterlijke ontploffing… Maar Jeruzalem is wel het meest explosieve stukje grond op deze aarde. De Bijbel geeft dat duidelijk aan in Zacharia 12-14, deze week werd het ook weer pijnlijk zichtbaar in Jeruzalem. Van wie is de Tempelberg eigenlijk?
Dat Donald Trump vorig najaar de Amerikaanse verkiezingen verloor, heeft de afgelopen maanden voor een schokgolf gezorgd door de charismatische wereld. Diverse ‘profeten’, die foutief de herverkiezing van Trump profeteerden, namen afstand van hun profetie en vernederden zich. Anderen nemen hen dat zeer kwalijk en beschouwen het als verraad.
Het staat er echt, in Ezra 8:31, in de Herziene Statenvertaling. God beschermde Ezra, die met een groep Israëlieten onderweg was naar de tempel in Jeruzalem, tegen de struikrover. En dat was maar goed ook, want ze hadden enorme schatten bij zich, aan goud en zilver. God had hun gebeden om bescherming gehoord en verhoord. Wat een aansporing voor ons, om net als Ezra, in afhankelijkheid van de Heere onze weg te gaan en te beseffen hoe belangrijk het gebed is.
Toen ik deze week nadacht over allerlei ontwikkelingen in onze samenleving, werd ik als in een flits geraakt door woorden uit Romeinen 1. Het was alsof de Heere mijn ogen opeens opende voor wat er vandaag aan de hand is. En ik schrok er behoorlijk van, kan ik u zeggen.
Terwijl wereldwijd en ook in ons land het antisemitisme toeneemt, waar we krachtig stelling tegen nemen, schokte het mij toen ik ontdekte hoeveel Jodenhaat en ook Jodenmoord er in de Middeleeuwen al was in ons land. Werkelijk, ik buig beschaamd mijn hoofd, voor Israel, het Joodse volk, maar ook voor de Heere. En jazeker, het is al eeuwen geleden, en wij waren er toen nog lang niet, maar er ligt een grote schuld op ons land, ja, bloedschuld. Zo voel ik dat in ieder geval. Het is wel hier gebeurd. In de Middeleeuwen werden de Joden in ons land al verplicht gele lapjes te dragen, om hen te onderscheiden van de rest van de mensheid. Dat gebeurde niet pas voor het eerst door nazi-Duitsland.
Het is mijn verlangen dat Gods heerlijkheid meer zichtbaar gaat worden in ons land. Dat we in onze samenkomsten Zijn aanwezigheid zullen ervaren. Dat als we Zijn Woord lezen, we het zeker weten: Hij is er en Hij spreekt, door Zijn Woord en door de Heilige Geest. Dat we misschien wel middenin de nacht wakker worden en onze naam horen, van God zelf, zoals ooit een jongen in de tempel hoorde: ‘Samuel, Samuel.’ Waarop hij antwoordde: ‘Spreek, want Uw dienaar luistert’ (1 Samuel 3:10). Dit kunnen wij niet zelf bewerkstelligen. Onze verwachting is van de Heere alleen.
Niet zelden voel ik me als een roepende in de woestijn. Soms is de tegenstand zwaar, de geestelijke strijd hevig. Maar ik wil mijn vertrouwen op de Heere blijven stellen, trouw zijn, doorgaan, met het oog op Hem gericht. Als een wachter op de muur, om een profetisch geluid te laten klinken. Om slapende mensen wakker te schudden. Ontwaak, wees wakker, wees waakzaam, de tijd dringt. De Koning komt, de Heere Jezus Christus.
We leven in verbazingwekkende tijden. Gods Geest is uitgestort. En werkt. Misschien wel krachtiger dan ooit eerder. Zeker als je er wereldwijd naar kijkt. En beslist ook in het Midden-Oosten.