DIRKs visie |
Columnist, publicist, spreker
|
Beste mensen,
In veel gemeenten waar ik kom, hoor ik dat de coronamaatregelen van de overheid tot verdeeldheid leiden. Voor de één gaan ze niet ver genoeg, een ander vindt ze veel te ver gaan. We mogen wel bidden om wijsheid voor de leidinggevenden in de gemeenten, zeker nu de maatregelen in veel gemeenten aanstaande week versoepeld gaan worden, wat op zich tot dankbaarheid stemt. Iemand zei het zo tegen mij, heel treffend: ‘We hebben de wijsheid van Salomo nodig om de gemeente bij elkaar te houden.’
Gezegend zijn de gemeenten waar dit niet tot verdeeldheid heeft geleid. Laat het niet gebeuren dat dit gemeenten uit elkaar drijft. Veel gemeenten laten vanaf volgende week de anderhalve meter afstand tussen kerkgangers los. Sommige overwegen een deel van de kerkzaal nog te reserveren voor mensen die nog wel hechten aan die onderlinge afstand. Dit lijkt mij een prima plan, mits daar voldoende ruimte voor is.
Nieuwsbrief
In deze Nieuwsbrief vindt u allereerst weer de link naar het nieuwe commentaar, gevolgd door Goed Nieuws. We kijken naar de laatste ontwikkelingen in het Midden-Oosten en in de actualiteit en sluiten af met een nieuwe weektekst.
Nieuw commentaar: ‘Coronapas? Houd uw ogen meer gericht op de Heere Jezus!
U zult mij in deze bijdrage niet horen ageren tegen de coronapas waarmee we worden geconfronteerd, hoewel ik er wel op tegen ben. Dat deden de apostelen ook niet in het Bijbelboek Handelingen, toen geen coronamaatregelen, maar een verbod om het Evangelie door te geven. Zij kozen niet voor protestacties. Zij hielden hun ogen gericht op de Heere Jezus en hadden één verlangen: dat het Evangelie zou worden verkondigd. Binnen en buiten de kerkmuren. En daarbij hielden ze zich niet aan het verbod van de overheid. En ons wordt nog weinig in de weg gelegd om het Evangelie te verkondigen.
De hele tekst kunt u lezen door te klikken op de link ‘Commentaar’.
Goed Nieuws, ter bemoediging
* Bijbelleraar verkoos Jezus boven zijn homoseksualiteit
Christopher Yuan, met zijn beide ouders.
Toen Christopher Yuan – een Chinees-Amerikaanse professor en auteur bij het Moody Bible Institute – nog maar 9 jaar was, begon hij zich al te interesseren voor homoseksualiteit. Dat gebeurde nadat hij in huis bij een vriendje pornografische tijdschriften had ontdekt.
‘Die tijdschriften gaven mij een vertekend beeld van seks,’ vertelde hij onlangs in een kerk. ‘Ze werden al snel mijn meester. Het leidde ertoe dat ik op 16-jarige mijn eerste seksuele contact had met een man, maar ik hield mijn gevoelens voor hetzelfde geslacht verborgen tijden de middelbare schooltijd.’
Toen hij begin 20 was, hield hij zijn seksualiteit niet langer geheim. Op 15 mei 1993 vertelde hij aan zijn ouders dat hij homo was. Zijn ouders, Angela en Leon Yuan, die zich als niet-christelijk beschouwden, hadden op dat moment zulke ernstige huwelijksproblemen, dat ze op het punt stonden te scheiden. Volgens Leon was zijn vrouw er de schuld van dat Christopher homo was. Zijn moeder stelde hem voor de keuze: kies voor ons gezin of voor je homoseksualiteit.
Een pamflet over homoseksualiteit
Diep geraakt door het onbegrip van zijn ouders liet Christopher hen in de steek. Moeder Angela zag geen reden meer om te blijven leven. Op dat dieptepunt in haar leven kreeg ze een pamflet van een dominee over homoseksualiteit in handen. Ze wilde nog één keer haar zoon zien en zou dan zelfmoord te plegen, dat was haar plan.
Onderweg in de trein las ze nog eens in dat pamflet, waar het plan van Gods redding van de mens werd beschreven: Alle mensen zijn zondaars, maar God houdt van hen, ondanks hun zonde en wil hen redden.
‘Toen ik die woorden las, opende God de ogen van mijn hart. Ik realiseerde me dat net zoals God van mij houdt, ondanks mijn zonde, ik van Christopher kan houden, ondanks dat hij wegging als homo. Ik nam direct contact op met die dominee van het pamflet, die mij vervolgens in contact bracht met een gelovige vrouw om mij te ontmoeten. De volgende zes weken hadden wij intensief contact met elkaar en zij leidde mij tot de Heere Jezus.’
Beide ouders komen tot geloof en huwelijk wordt hersteld
‘Ik was van plan geweest om een einde aan mijn leven te maken, en in werkelijkheid gebeurde dat ook.’ Ze legt dat uit met haar inmiddels favoriete Bijbelvers: “Ik ben met Christus gekruisigd en ik leef, maar niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij” (Galaten 2:20).
Zes weken later belde de vrouw die haar tot de Heere Jezus had geleid Angela’s man Leon op en vertelde hem dat ze haar leven had overgegeven aan Christus en dat ze gered was. Leon was helemaal niet blij met dat goede nieuws. ‘Dit was mijn ergste nachtmerrie,’ reageerde hij. ‘Vanaf nu heeft Angela God aan haar zijde.’ Hij wist echter niet dat God ook in zijn hart aan het werk was.
Korte tijd later besloot Leon met zijn vrouw mee naar de kerk te gaan. ‘Na een serie Bijbelstudies heb ik toen ook mijn leven aan Jezus overgegeven,’ vertelt hij. ‘God werd de lijm die ons in het huwelijk weer bij elkaar bracht, door ons beiden naar Zich toe te trekken.’
Drugsdealer
Hun zoon Christopher bracht in die periode veel tijd door in homoclubs. Uiteindelijk begon hij ook drugs te gebruiken en te verkopen aan vrienden, klasgenoten en zelfs een professor. ‘Overdag studeerde ik, ’s nachts was ik een drugsdealer. Maar drie maanden voor het einde van zijn studie, werd hij van school gestuurd.
Het ging van kwaad tot erger. Hij werd een grote drugsdealer, die leverde aan dealers in tal van andere staten. ‘Ik had alles: geld, roem, drugs en seks. Ik had de waarheid van God ingeruild voor de leugen. En ik begon het schepsel te aanbidden en te dienen, in plaats van de Schepper, omdat ik in mijn wereld god was geworden.’
100 bidders
Ondertussen waren zijn ouders begonnen voor hem te bidden. ‘We focusten ons niet op de hopeloosheid van de situatie, maar op de beloften van God, samen met 100 gebedsstrijders uit onze kerk. We riepen allemaal tot God om onze zoon Christopher te redden,’ vertelt vader Leon.
Behalve het gebed – ‘Heere, doe wat nodig is om deze verloren zoon bij U terug te brengen’- vastte zijn moeder Angela acht jaar lang elke maandag. Ook hield ze een vastenperiode van 39 dagen. Elke ochtend bracht ze uren door in haar gebedskamer. ‘Gods antwoord was: ‘Wacht en wees stil’.
Op een dag klopten twaalf federale drugshandhavers op de deur van het huis van Christopher Yuan. Ze namen al zijn geld en drugs in beslag, waaronder een enorme hoeveelheid marihuana. Hij had een gevangenisstraf van maximaal tien jaar kunnen krijgen, maar het werd zes jaar in een federaal detentiecentrum in Atlanta.
Hij belde zijn vrienden, maar ontdekte dat ze hem allemaal in de steek hadden gelaten. Ten einde raad belde hij zijn moeder, in de verwachting dat ze vreselijk boos op hem zou zijn. Maar tot zijn verbazing vroeg zijn moeder hem of hij in orde was.
Belangrijke vondst: een Bijbel
In een prullenbak vond Christopher een Bijbel, waarin hij begon te lezen. Korte tijd later kreeg hij het schokkende bericht dat hij hiv-positief was. Hij was er kapot van, maar pakte toch weer zijn Bijbel.
‘Hoe meer ik daarin las, hoe meer de Heilige Geest mijn vele afgoden veroordeelde, waaronder homoseksualiteit.’
Hij vertelt dat hij in een geleidelijk proces het christelijke geloof vond. ‘Ik heb elk vers, elk hoofdstuk, elke pagina van de Schrift doorgenomen en nam toen de beslissing te stoppen met het nastreven van een seksuele relatie met een man en een volgeling te worden van Jezus Christus. Ik verkoos Jezus boven mijn homoseksualiteit.’
Hij legt uit: ‘In 1 Korinthe 6 en 1 Timotheüs 1 verbindt Paulus twee Griekse woorden met elkaar die exact de Griekse woorden zijn die we vinden in de Septuaginta, de Griekse vertaling van de Hebreeuwse Bijbel. In Leviticus 20:13 staan die twee woorden naast elkaar, en elke eerste-eeuwse Jood die de Thora uit zijn hoofd had geleerd, hoogstwaarschijnlijk in het Grieks, zou hebben geweten dat toen Paulus dat woord voor homoseksualiteit gebruikte. Dit betekent dat Paulus de universele veroordeling tegen homoseksuele seks in Leviticus 18:22 en 20:13 bevestigt.’
Nadat hij Christus had gevonden, studeerde Christopher Yuan het Moody Bible Institute en het Wheaton College. Samen met zijn moeder schreef hij het boek ‘Out of a Far Country’. (Bron: The Christian Post)
Het Midden-Oosten
* Medisch wonder: Tweeling wordt in 12-uur durende operatie van elkaar gescheiden
De tweeling, na de operatie.
Na een 12-uur durende spannende operatie lukte het Israëlische artsen een tweeling van 1 jaar oud van elkaar te scheiden. Het was voor het eerst dat zo’n operatie in Israel plaatsvond. De beide meisjes waren met hun achterhoofdjes aan elkaar gegroeid. Er waren honderden uren aan voorbereiding aan de operatie voorafgegaan.
‘Een dag na de operatie keken ze naar elkaar, maakten geluidjes en raakten elkaar liefdevol aan, het was prachtig,’ vertelde dr. Isaac Lazar van het Soroko University Medical Center in Beersheba. Op dit moment zijn de beide meisjes nog nauwelijks in staat zelf hun hoofdjes te bewegen. Maar er is goede hoop dat er nog belangrijke stappen voorwaarts zullen worden gezet. (Bron: World Israel News)
* Noem de Westbank vanaf heden Judea en Samaria
De wereld – globaal gesproken – doet er alles aan om 800.000 Joodse bewoners in het gebied ten westen van de Jordaan neer te zetten als bezetters van Palestijnse gebieden. De meeste media en politici doen hieraan mee. Vrijwel altijd wordt deze regio ‘De Westbank’ genoemd. Laten wij hier niet aan meedoen en dit gebied benoemen met de Bijbelse benaming: Judea en Samaria.
Actueel
* Zwitserse kerken keren zich tegen verplichte coronapas
Mooie kerk in het Zwitserse Wetzikon.
In steeds meer landen wordt de coronapas verplicht gesteld als toegangsbewijs tot bijvoorbeeld de horeca, het museum of je werk. In Zwitserland geldt de pas sinds afgelopen zondag ook voor kerkdiensten met meer dan vijftig bezoekers. Om de kerk binnen te mogen, moeten kerkgangers hun code tonen, die ze krijgen als ze gevaccineerd zijn, hersteld zijn van een officieel vastgestelde besmetting of negatief getest zijn.
Veel evangelische kerken in Zwitserland hebben zich tegen de invoering van deze pas gekeerd, maar dat mocht niet baten. ‘Het kunnen bezoeken van een kerk is essentieel voor christenen,’ stelt de verklaring van de Freikirchen. ‘Wij zijn gericht op de verkondiging van de genezende boodschap van Jezus, en op erediensten waarin wij God ervaren en verlangen naar Zijn merkbare aanwezigheid in de gemeenschap. Daar willen we iedereen welkom heten.’
Deze kerken wijzen erop dat kerkgangers die zich niet hebben laten vaccineren en die zich niet elke keer willen laten testen nu worden uitgesloten van de samenkomsten van de gemeente. Hun verzoek aan de autoriteiten om een uitzondering voor de kerken te maken, is niet gehonoreerd.
Er wordt wel gezocht naar alternatieven, zoals livestreams, diensten in de buitenlucht, of meerdere diensten na elkaar, om onder het maximale aantal bezoekers te blijven.
Terwijl evangelische kerken zich verzetten tegen de coronapas voor de kerken, steunen de EKS (Protestantse Kerk) en de Rooms Katholieke Kerk van Zwitserland het beleid wel, als maatregel om coronabesmettingen tegen te gaan. (Bron: Evangelical Focus)
* Groeiende spanningen binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken
Een aantal lezers van de Nieuwsbrief is aangesloten bij de Christelijke Gereformeerde Kerken. Af en toe ontvang ik mails van sommigen van hen, die laten weten verontrust te zijn over de ontwikkelingen binnen hun kerkgenootschap. Kerken groeien uit elkaar, men spreekt elkaars taal niet meer, er wordt niet meer naar elkaar geluisterd, het woord ‘kerkscheuring’ valt zelfs.
Dit is een verontrustende ontwikkeling, die – helaas – mogelijk niet meer te keren valt. De synode probeert de eenheid te bewaren door beslissingen over een onderwerp als ‘de vrouw in het ambt’ telkens weer vooruit te schuiven of een nieuwe studie aan te kondigen, maar ook dat lost niets op. Veel gemeenten luisteren misschien nog wel naar een synode, maar gaan toch hun eigen weg.
Deze ontwikkelingen doen pijn. En dit speelt niet alleen bij de christelijke gereformeerden, maar ook in andere kerkverbanden. Het is wellicht iets van deze tijd, dat veel gemeenten hun eigen weg gaan, doen wat goed is in eigen oog.
Het klinkt wellicht goedkoop als ik zeg: laten we samen Gods aangezicht zoeken en ons voor Hem verootmoedigen, zoeken naar Zijn weg. Het is al zo vaak gezegd, geschreven… Ik vraag me wel eens af hoe er door de Heere naar ons kerk-zijn wordt gekeken. Als Hij een brief aan de Christelijke Gereformeerde Kerken zou schrijven, zoals in Openbaring 2 en 3 aan de zeven gemeente gebeurt, wat zou er dan in die brief staan?
De ene gemeente leest de Bijbel zo, een andere weer heel anders. Het is zo verwarrend. Je kunt je zo machteloos voelen, zo geestelijk onbehaaglijk. Weet iemand nog wat waarheid is? Gods Woord is de waarheid, jazeker. Dat zullen velen beamen, en toch gaan ze een eigen weg, lezen ze de Bijbel verschillend.
En toch blijf ik bidden om eenheid in deze en in alle kerken. Maar nooit ten koste van de waarheid, in het verlangen samen gemeente van de Heere Jezus Christus te zijn, in deze crisistijd, deze eindtijd, nu de wederkomst van de Heere Jezus aanstaande is.
Weektekst
Als nieuwe weektekst geef ik u mee Psalm 128:1.
Welzalig is een ieder die de HEERE vreest,
die in Zijn wegen gaat.
Een nieuwe week…
Voor de nieuwe week wens ik u allen Gods rijke zegen en Zijn nabijheid toe. Vertrouw op de Heere Jezus met heel uw hart, zie op Hem, dan gaat Hij met u mee en zorgt Hij voor u, in blijde dagen, maar ook als het leven moeilijk en zwaar is.
Shalom!
Dirk van Genderen
www.dirkvangenderen.nl
info@dirkvangenderen.nl
Voor wie een gift wil geven voor deze Nieuwsbrief: Reknr.: NL05 RABO 03463 18580 t.n.v. D. van Genderen. Hartelijk dank.
Artikelen uit de Nieuwsbrief of het commentaar mag u doorsturen, overnemen of elders publiceren, wel graag met bronvermelding.
|