Dirk van Genderen.NL

Het is crisis in de Christelijke Gereformeerde Kerken, lees ik in de media. Dit woord ‘crisis’ werd zelfs in de mond genomen door professor Selderhuis, één van de hoogleraren op de theologische universiteit van deze kerken in Apeldoorn. Dan is er dus echt wel sprake van een crisis. Dit wordt ook binnen de kerken breder gevoeld, in de zondagse diensten wordt hiervoor gebeden.

In deze bijdrage gaat het niet over de vraag wat de Bijbel zegt over de vrouw in het ambt. Dat is een belangrijke vraag, de cruciale vraag, maar mij gaat het er nu om hoe met deze dreigende crisis om te gaan. Daar hebben we onze (gevouwen) handen al meer dan vol aan.

Deze crisis spitst zich met name toe op de vraag wat de Bijbel zegt over  de vrouw in het ambt. Kan, mag een vrouw ouderling of diaken zijn, of misschien wel dominee? Deze kwestie is actueel geworden omdat de Ankergemeente in Nieuwegein, een samenwerking tussen Christelijk Gereformeerd en Nederlands Gereformeerd, vrouwelijke ambtsdragers wil gaan benoemen.

Op steeds meer plaatsen ontstaan samenwerkingsgemeenten, tussen Christelijk Gereformeerde en/of Nederlands Gereformeerde en/of Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt. Omdat in de Nederlands Gereformeerde Kerken en de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt ruimte is voor de vrouw in het ambt, is het logisch dat deze vraag nu ook komt vanuit Christelijke Gereformeerde kerken die plaatselijk met één van deze kerkverbanden of beide samenwerken.

Tot nu toe is het de regel dat in samenwerkingsgemeenten altijd rekening wordt gehouden met elk deelnemend kerkverband. Concreet: de synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken staat op het standpunt dat de Bijbel leert dat er in de kerken geen ruimte is voor de vrouw in het ambt. Een samenwerkingsgemeente volgt dan dit standpunt, ook als de gemeente van het andere kerkverband waarmee wordt samengewerkt, vindt dat dit wel kan. De minst vergaande kerkorde bepaalt wat wel en niet kan in zo’n samenwerkingsgemeente.

Nu is het punt bereikt dat een Christelijke Gereformeerde gemeente aangeeft het standpunt van de synode naast zich neer te willen leggen. Vorig jaar gebeurde dat bijna al in de samenwerkingsgemeente in Arnhem, maar dat is toen niet doorgezet.
Soortgelijke vragen spelen ook bij andere kwesties, zoals de vraag of homoseksuele relaties binnen de kerken kunnen worden ingezegend en of praktiserende homoseksuele leden van de gemeente kunnen dienen in het ambt en avondmaal mogen vieren.

Het lijkt er sterk op dat de verhoudingen binnen de Christelijke Gereformeerde Kerken aan het verharden zijn, als je leest hoe over elkaar wordt gesproken en geschreven. Dat is buitengewoon verdrietig. Veel mensen hebben er ook verdriet over. Dit beschadigt mensen en, wat nog veel erger is, dit schaadt het werk van de Heere.

Ik hoor de wereld al lachen, je ziet het in de seculiere media. De voorstanders van de vrouw in het ambt en van het inzegenen van homoseksuele relaties hebben natuurlijk de sympathie van de wereld. Zij zijn modern, gaan mee met de tijd, de anderen zijn bekrompen, ouderwets, tellen niet meer mee.

Wat nu te doen? Het lijkt veel gevraagd van plaatselijke Christelijke Gereformeerde kerken om te wachten op nieuwe besluiten van de komende synode. Vrijwel zeker zal op een komende synode, in de loop van dit jaar, een commissie worden ingesteld en dan zijn we zo weer een aantal jaar verder voordat er een nieuw besluit ligt.

Ga de ander, die anders in deze kwestie staat, niet veroordelen. Probeer het denken van de ander te begrijpen, zeker, aan de hand van de Bijbel. Het gaat er niet om wat wij vinden, maar om wat de Heere zegt in Zijn Woord.
‘Vecht’ het niet uit in de media. Houd elkaar vast, als het even kan. Er zit niemand op een nieuwe kerkscheuring te wachten, afgezien van de duivel. Die doet niets liever dan dit vuurtje extra opstoken. Zo’n conflict lokt echt geen nieuwe mensen naar de kerk.

Zijn we misschien verleerd om op de knieën te gaan? Dat lijkt mij de enige weg om uit deze crisis te komen. Ga dan niet alleen als gelijkgezinden bij elkaar zitten, dat is niet zo moeilijk, maar juist ook met hen die er anders over denken. Als direct betrokkenen uit de samenwerkingsgemeenten, maar ook met degenen die oprecht geloven dat hier Bijbelse grenzen worden overschreven.
Bid dan bij een open Bijbel, luister naar het spreken van de Heere, door Zijn Woord en door de Heilige Geest. En laten we nooit uit het oog verliezen dat het om de Heere Jezus gaat. Om Zijn eer, Zijn glorie, Zijn grote Naam en om het heil van zondaren. Alles wat wij denken of willen is daaraan ondergeschikt.

Als we één ding nodig hebben, is het wel verootmoediging voor het aangezicht van de Heere. ‘Heere, wij hebben gezondigd. Niet degenen die in onze ogen een verkeerde weg gaan, maar wij. Bij ons is een beschaamd gezicht. Heere, houd ons vast, we redden het zelf niet. De kerk is niet van ons, maar het is een stukje van Uw wereldwijde kerk op deze aarde. Wijs ons Uw weg. Spreek tot ons, Heere, laat ons alstUblieft Uw weg zien. Alleen die willen we gaan. Houd ons vast. Amen.’

Dirk van Genderen